Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu: 21 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynku oraz budowli trwale związanych z gruntem będącym przedmiotem wieczystego użytkowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynku oraz budowli trwale związanych z gruntem będącym przedmiotem wieczystego użytkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył w dniu 30 października 1997 r. na podstawie umowy sprzedaży od Syndyka Masy Upadłości (...) w upadłości prawo wieczystego użytkowania działek nr 5/5 i 5/7 położonych w P. Działka nr 5/7, objęta księgą wieczystą nr XXX, jest niezabudowana. Natomiast działka nr 5/5, objęta księgą wieczystą nr XXX, jest zabudowana budynkiem magazynowym oraz budowlą konstrukcją żelbetową pod urządzenia energetyczne. Na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego Wnioskodawca wprowadził grunty oraz budynek i budowle do ewidencji środków trwałych w dniu 31 października 1997 r. Budynek magazynowy na działce 5/5 został przyjęty w początkowej wartości 82.856,00 zł. W roku 1999 Wnioskodawca poniósł nakłady na budynek w wysokości 275.929,60 zł co podwyższyło wartość początkową do kwoty 358.785,60 zł. Budynek był wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy został wynajęty, a od uzyskiwanego czynszu Wnioskodawca odprowadzał podatek VAT. Od wszystkich wydatków na ulepszenie i modernizację Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W dniu 2 października 2007 r. Wnioskodawca zawarł warunkową umowę sprzedaży (z uwagi na prawo pierwokupu przysługujące Miastu Poznań) obu nieruchomości. Wspomniane nieruchomości nie zostały ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a przed ich zbyciem uzyskano decyzję o warunkach zabudowy na zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi. W cenie działki niezabudowanej uwzględniono podatek VAT w wysokości 22%. W stosunku do działki zabudowanej zastosowano zwolnienie od podatku VAT, uznając że dochodzi do zbycia budynku używanego, korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki zabudowanej powinna być zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Zgodnie z art. 29 ust. 5 cyt. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Wspomniane uregulowanie koresponduje z uznaniem gruntu za towar i w praktyce stwarza podstawy do opodatkowania gruntu stawką podatku od towarów i usług przewidzianą dla budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Podstawowa stawka podatku stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%. Zarówno w przepisach ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi albo zwolnienie od podatku. Ze zwolnienia od podatku korzysta m.in. dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy) oraz dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe (art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy). Według art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy dostawa budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia od podatku jako dostawa towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Towarami używanymi w myśl art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług są:

1. budynki i budowle lub ich części jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wspominanego zwolnienia nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w art. 43 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunki wymienione w przytoczonym przepisie muszą zachodzić łącznie.

Stosownie do art. 16g ust. 13 zd. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz art. 22g ust. 17 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) środki trwałe (towary) uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Sformułowanie użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych dotyczy całkowitego okresu użytkowania tych towarów w działalności opodatkowanej, a nie okresu liczonego od zakończenia modernizacji, czy okresu liczonego od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych przez podatnika na modernizację.

Według § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 2 października 2007 r. zawarł warunkową umowę sprzedaży dwóch działek nieruchomości: niezabudowanej z podstawową stawką podatku VAT 22% oraz drugiej zabudowanej budynkiem magazynowym i budowlą konstrukcją żelbetową pod urządzenia energetyczne, wzniesionymi przed dniem 30 października 1997 r., ze zwolnieniem od podatku VAT.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanej budynkiem i budowlą nie znajduje zastosowania wyłączenie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca poniósł bowiem wydatki przekraczające 30% wartości początkowej przed dniem 26 marca 2002 r., tj. przed dniem wejścia w życie zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 15 lutego 2002 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 185) wprowadzającej w art. 7 ust. 2e wyłączenie ze zwolnienia od podatku powtórzone w obecnie obowiązującym art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zaznaczyć, że nawet wówczas, gdyby Wnioskodawca poniósł wydatki przekraczające 30% wartości początkowej w okresie od dnia 26 marca 2002 r., mając prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, wspomniane wyłączenie ze zwolnienia od podatku nie znalazłoby zastosowania, albowiem Wnioskodawca użytkował nieruchomość zabudowaną budynkiem oraz budowlą w działalności opodatkowanej przez okres dłuży niż 5 lat.

Reasumując, sprzedaż działki zabudowanej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co do budynku i budowli, oraz § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co do prawa wieczystego użytkowania gruntu, jednak pod warunkiem, że z tytułu zakupu budynku i budowli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast sprzedaż działki niezabudowanej podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.