Interpretacja indywidualna z dnia 30.06.2011, sygn. IBPP2/443-441/11/ABu, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2011r. (data wpływu 30 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy leasingu zawartej w dniu użytkowany jest samochód marki X, który został wydany po podpisaniu umowy. Zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji pojazd zaliczony został do samochodów ciężarowych: rodzajowy symbol homologacyjny - N1.

Istotne parametry pojazdu w świadectwie homologacji określone zostały następująco:

• dopuszczalna masa całkowita - 2271 kg,
• dopuszczalna ładowność - 689 kg,
• długość przestrzeni ładunkowej - 1025 mm,
• długość pojazdu - 4406 mm,
• dwa rzędu miejsc siedzących,
• przestrzeń ładunkowa oddzielona jest od przestrzeni pasażerskiej konstrukcją (przegrodą stalową z kratą stalową w górnej części przegrody), która po demontażu tylnej kanapy z miejscami siedzącymi może być w celu zwiększenia przestrzeni ładunkowej przesuwana w kierunku przodu pojazdu w miejsce służące do przytwierdzenia do konstrukcji pojazdu.

Umowa leasingu przewiduje ponoszenie następujących opłat na rzecz leasingodawcy:

• opłata wstępna uiszczona w dniu 10.12.2010r. przed wydaniem pojazdu - faktura wystawiona przez leasingodawcę w dniu 31.12.2010r., otrzymana w dniu 10 lub 11 stycznia 2011r.,
• opłata administracyjna - faktura wystawiona w dniu 14.01.2011r, otrzymana w styczniu,
• raty czynszowe - faktura dotycząca l-raty wystawiona w dniu 21.01.2011r., otrzymana w styczniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w okresie użytkowania wspomnianego pojazdu przysługiwało będzie prawo do odliczania całej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawianych przez leasingodawcę, w tym za raty czynszowe, czy też jedynie 60 % kwoty tego podatku, nie więcej jednak niż 6.000 zł, jeżeli umowa leasingu nie została do 31 stycznia 2011r. zarejestrowana w urzędzie skarbowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo niezarejestrowania umowy leasingu w urzędzie skarbowym, nie dotyczy go ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego od płatności wynikających z umowy, w tym i od rat czynszowych jedynie do wysokości 60 % jego kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł, w związku z czym Wnioskodawca uznaje, iż będzie miał on prawo do odliczenia całej kwoty tego podatku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy wynika z brzmienia przepisów przywołanych w podstawie prawnej wniosku, w szczególności zaś z art. 9, w związku z art. 6 ust. 1-2 ustawy zmieniającej. Wynika z nich w pierwszej kolejności bowiem to, że przepisy z art. 3 ust. 1 - 2, ust. 6, co do zasady, stosuje się do tych pojazdów, które są lub będą użytkowane na podstawie umów leasingu zawartych już po wejściu w życie tej ustawy, czyli od 1 stycznia 2011r. Oprócz powyższego wynika z nich także, że przepisu z art. 3 ust. 6 nie stosuje do pojazdów będących przedmiotem umowy leasingu, w stosunku do których podatnikom na dzień poprzedzający wejście jej w życie, czyli w dniu 31 grudnia 2010r., przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od rat czynszowych i innych płatności, jeżeli nie miał do nich wówczas zastosowania przepis z art. 86 ust. 7 ustawy VAT. Ponadto wynika z nich również, że przepis z art. 3 ust. 6 nie ma zastosowania pod warunkiem, że umowa leasingu zostanie zarejestrowana w urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku najistotniejszym jest ustalenie, czy na dzień 31 grudnia 2010r. miał on prawo do odliczenia podatku, o którym mowa w art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej. Kwestii tej nie wyjaśniono w jakimkolwiek z przepisów tejże ustawy, w związku z czym należy go poszukać w przepisach z art. 86 ust. 1 - 2 ustawy VAT, ponieważ definiują one pojęcie podatku naliczonego oraz wskazują moment, w którym powstaje prawo do jego odliczenia.

Mając na względzie regulację zamieszczoną we wskazanych przepisach ustawy VAT Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu jest kwota, która wynika z otrzymanych faktur. Prawo zaś do odliczenia powstaje w tym okresie rozliczeniowym, w którym faktury te faktycznie zostały otrzymane. Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdza, iż fakt niezarejestrowania umowy do 31 stycznia 2011, co do zasady skutkujący ograniczeniem w odliczaniu podatku naliczonego związanego z płatnościami z tytułu umowy, miałby dla niego znaczenie jedynie wówczas, gdyby w dniu 31 grudnia 2010r. otrzymał on od leasingodawcy jakąkolwiek fakturę. Tylko bowiem wtedy można byłoby zasadnie twierdzić, że w roku 2010 przysługiwało prawo do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego. Skoro jednak wszystkie wspomniane w opisie faktury były otrzymane dopiero w styczniu 2011r., tym samym powiedzieć należy, że nie można zasadnie twierdzić, iż w stosunku do leasingowanego pojazdu w roku 2010 Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia jakiejkolwiek kwoty podatku naliczonego, która wynikała z otrzymanych w tymże roku faktur.

Stąd też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do niego ma zastosowanie zasada ogólna wynikająca z brzmienia przepisów art. 86 ust. 1 - 2 ustawy VAT. Na jej podstawie stwierdzić trzeba, że jeżeli leasingowany pojazd będzie wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, to w takich okolicznościach przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od leasingodawcy. Zatem Wnioskodawca uważa, że nie mogą mieć do niego również zastosowania przepisy z art. 3 ust. 1 - 2 ustawy zmieniającej, gdyż dotyczą one przypadków nabywania pojazdów dopiero po wejściu jej w życie. Nie ma do niego także zastosowania przepis z art. 86 ust. 7 ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym w roku 2010), ponieważ użytkowany pojazd nie jest samochodem osobowym, co wynika ze świadectwa homologacji, w którym zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa opisano go symbolem N1", właściwym dla samochodów ciężarowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych będących przedmiotem m.in. umowy leasingu, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy o VAT, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60 % tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r.

Ustawodawca umożliwił zatem podatnikom użytkującym samochody na podstawie umowy leasingu, które zgodnie z regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2010r. spełniały warunki uprawniające do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na zasadzie kontynuacji praw nabytych na dokonywanie pełnego odliczenia podatku naliczonego, od płatności wynikających z zawartej umowy, przy spełnieniu warunków, o których mowa w ww. przepisie.

Wskazać też należy, że nie jest wystarczającym warunkiem dającym prawo do pełnego odliczenia od raty najmu, leasingu, dzierżawy z tytułu używania pojazdu samo zawarcie umowy miedzy podmiotami do końca 2010r. i dostarczenie jej do urzędu do dnia 31 stycznia 2011r. Z umowy musi bowiem dokładnie wynikać jakiego samochodu umowa dotyczy, a podatnik (leasingobiorca) musi być w 2010r. w posiadaniu pierwszej faktury VAT dającej prawo do obniżenia podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż na podstawie umowy leasingu zawartej w dniu użytkowany jest samochód marki X, który został wydany po podpisaniu umowy. Zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji pojazd zaliczony został do samochodów ciężarowych: rodzajowy symbol homologacyjny - N1.

Istotne parametry pojazdu w świadectwie homologacji określone zostały następująco:

• dopuszczalna masa całkowita - 2271 kg,
• dopuszczalna ładowność - 689 kg,
• długość przestrzeni ładunkowej - 1025 mm,
• długość pojazdu - 4406 mm,
• dwa rzędu miejsc siedzących,
• przestrzeń ładunkowa oddzielona jest od przestrzeni pasażerskiej konstrukcją (przegrodą stalową z kratą stalową w górnej części przegrody), która po demontażu tylnej kanapy z miejscami siedzącymi może być w celu zwiększenia przestrzeni ładunkowej przesuwana w kierunku przodu pojazdu w miejsce służące do przytwierdzenia do konstrukcji pojazdu.

Umowa leasingu przewiduje ponoszenie następujących opłat na rzecz leasingodawcy:

• opłata wstępna uiszczona w dniu 10.12.2010r. przed wydaniem pojazdu - faktura wystawiona przez leasingodawcę w dniu 31.12.2010r., otrzymana w dniu 10 lub 11 stycznia 2011r.,
• opłata administracyjna - faktura wystawiona w dniu 14.01.2011r., otrzymana w styczniu,
• raty czynszowe - faktura dotycząca l-raty wystawiona w dniu 21.01.2011r., otrzymana w styczniu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy, stwierdzić należy, iż opisany we wniosku samochód jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Z opisu sprawy nie wynika, aby dla tego samochodu zostało przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów dodatkowe badanie techniczne, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację. Tym samym w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie uregulowanie art. 3 ust. 6 cyt. ustawy.

Wnioskodawca nie spełnił też warunków co do rejestracji przedmiotowej umowy.

W oparciu o ww. przepis Wnioskodawcy będzie przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe), tj. w wysokości 60 % kwoty podatku naliczonego od raty udokumentowanej fakturą, wynikającej z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł, przy założeniu, że samochód ten będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że podniesiona przez Wnioskodawcę we wniosku argumentacja, iż przepisy art. 3 ust. 1 - 2, ust. 6, co do zasady, stosuje się do tych pojazdów, które są lub będą użytkowane na podstawie umów leasingu zawartych już po wejściu w życie tej ustawy, czyli od 1 stycznia 2011r. jest nieprawidłowa.

Należy tutaj zauważyć, iż w ust. 1 ww. artykułu mowa jest o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (z uwzględnieniem wyjątków wynikających z art. 3 ust. 2). Jednakże data nabycia samochodu (czy przed 2011r., czy już w 2011r.) nie jest jego cechą opisaną w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Daty wskazane w tym przepisie wyznaczają bowiem okres obowiązywania tego przepisu, a nie są cechami samochodów. Nie stanowi on zatem o okresie nabywania samochodów. Nie można zatem z brzmienia tych regulacji wyciągnąć wniosku, że samochód osobowy czy inny pojazd samochodowy nabyty w styczniu 2011r. jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, a taki sam samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy nabyty w grudniu 2010r. nie jest samochodem, o którym mowa w tym przepisie.

Należy również zauważyć, że z brzmienia art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie wynika, aby przepis ten dotyczył wyłącznie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, użytkowanych na podstawie umów m.in. leasingu, zawartych po wejściu w życie niniejszej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż będzie miał prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego, w świetle obowiązującego stanu prawnego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach