Interpretacja indywidualna z dnia 22.08.2007, sygn. ITPP1/443-3/07/MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2007 roku (data wpływu 5 lipca 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy robotach budowlano-montażowych, remontach i robotach konserwacyjnych dotyczących dróg gminnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy robotach budowlano-montażowych, remontach i robotach konserwacyjnych dotyczących dróg gminnych

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jako inwestor organizuje przetargi na wykonanie robót budowlanych w zakresie budowy, przebudowy, remontu oraz utrzymania dróg. Obecnie trwa budowa ul. z chodnikiem i dwukierunkową ścieżką rowerową oraz przygotowywany jest przetarg nieograniczony na budowę odcinków ul. z chodnikiem, ul. z obustronnym chodnikiem, ul. Porzeczkowej Jeżynowej i Kordeckiego z chodnikami, ul. Jeleniej, Witkowskiego, Kieleckiej, Nowotarskiej, Ustronnej, Białej i Błękitnej z obustronnymi chodnikami. Ulice te leżą w ciągu dróg kategorii gminnej. Wzdłuż tych dróg usytuowane są obiekty budownictwa mieszkaniowego zlokalizowane są budynki wielorodzinne, działki budowlane z zabudową mieszkaniową jednorodzinną, wydzielone są działki budowlane pod zabudowę jednorodzinną. Budowa wymienionych ulic poprawi dojazd mieszkańcom do swoich domów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem wnioskodawcy przy usługach budowlanych dotyczących dróg gminnych zastosować należy stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, co znajduje uzasadnienie w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 09.05.2007r. sygn. akt III SA/GL/870/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art.146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31.12.2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, przy czym przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art.146 ust.1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy o VAT rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl dyspozycji zawartej w art.146 ust. 3 tej ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art.146 ust.1 pkt 2 lit. a) rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączamido budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Ustawodawca nie sprecyzował przy tym, o jakie drogi chodzi. Wskazał natomiast, że inwestycje w tym zakresie muszą być determinowane przez przedsięwzięcia i zadania dotyczące budownictwa mieszkaniowego.

Jak stanowi art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz.838 ze zm.) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1.drogi krajowe,

2.drogi wojewódzkie,

3.drogi powiatowe,

4.drogi gminne.

Zatem w celu uznania drogi za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu niezbędne jest, aby roboty budowlano montażowe dotyczące tej drogi wykonywane były w celu urządzania i zagospodarowania terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że aby budowa (przebudowa) drogi mogła być uznana za budowę (przebudowę) infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, przedmiotowe roboty muszą stanowić przedsięwzięcie w zakresie budownictwa mieszkaniowego. A zatem by droga mogła być uznana za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, winna służyć wyłącznie temu budownictwu. Taki charakter mogą mieć drogi wewnętrzne, ponieważ pomiędzy nimi a obiektami budownictwa mieszkaniowego istnieje funkcjonalny i bezpośredni związek.

Należy zatem stwierdzić, iż w przypadku, gdy remont dotyczy drogi gminnej, rozumianej jako element układu komunikacyjnego na terenie miasta, to inwestycja taka nie jest prowadzona w ramach zadań budownictwa mieszkaniowego i nie może stanowić tym samym infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Do inwestycji polegającej na budowie, remontach i konserwacji może mieć zastosowanie art.146 ust.1 pkt 2 oraz ust.2 i 3 ustawy o VAT tylko wówczas, gdy czynności te dotyczyć będą w całości infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu (np. chodników, dróg osiedlowych, dojść i dojazdów wewnątrzosiedlowych ), tj. dróg wewnętrznych.

Reasumując stawka podatku VAT w wysokości 7% będzie miała jedynie zastosowanie do budowy remontu i modernizacji dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, które związane są stricte z budownictwem mieszkaniowym, jedynie bowiem drogi wewnętrzne, a w szczególności drogi wewnątrzosiedlowe można zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli stanowią integralną część związanego z nim zadania inwestycyjnego.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że budowane, przebudowywane, remontowane drogi posiadają status dróg gminnych i stanowią połączenia komunikacyjne.

Jak wynika z powyższego budowa, przebudowa, remont oraz utrzymanie dróg nie stanowi wyłącznie przedsięwzięcia w zakresie budownictwa mieszkaniowego, lecz jest uzupełnieniem szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na obszarze zabudowanym miasta.

W konkluzji powyższego trudno zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż drogi zaliczane do gminnych stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Stwierdzić zatem należy, iż wykonywane roboty budowlane dotyczące w całości dróg publicznych, którymi są wymienione we wniosku drogi gminne, stanowiące element szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na terenie miasta, będą opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Odnosząc się natomiast do powołanego w treści wniosku wyroku WSA z dnia 9 maja 2007 roku sygn. akt III SA/GL/870/06 stwierdzić należy, iż jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.