Temat interpretacji

Czy sprzedaż gruntu zabudowanego jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.) oraz z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 15 września 2011 r. o dane Wnioskodawcy i doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 3 października 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa dokonała wykupu gruntu na własność aktem notarialnym z dnia 30 grudnia 2004 r. Gmina sprzedała grunt na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej udzielając bonifikaty tylko dla lokali mieszkalnych. Po udzieleniu bonifikaty cena sprzedaży została powiększona o 22% podatek VAT, a następnie Strony wyraziły zgodę na spłatę w 5-ciu ratach wraz z odsetkami w okresie od 2004-2009. Decyzją Zarządu, spłatą gruntu obciążono lokale mieszkalne i użytkowe wg udziału procentowego. Spółdzielnia sprzedając grunt dla lokalu użytkowego S. wystawiła faktury (j.n.) naliczając VAT należny 22% zgodnie z Dz. U. Nr 54, poz. 535.

Podatek VAT należny został przekazany do US.

Lokal użytkowy S. w okresie od 2005-2008 nie kwestionował otrzymywanych faktur i ich wysokości. Ostatnia faktura na kwotę 444,81 zł została zakwestionowana argumentacją, iż niesłusznie obciążona jest VAT-em.

Spółdzielnia poinformowała, że przedmiotem sprzedaży przez nią na rzecz lokalu użytkowego S. był grunt zabudowany nieruchomością o charakterze mieszkalnym w 1988 r. (data ewidencyjna budynku mieszkalnego). Ponadto, nadmieniła, że wniosek o udzielenie interpretacji pisemnej dotyczy wyłącznie gruntu, który sprzedano na rzecz lokalu użytkowego S.

W uzupełnieniu do wniosku Spółdzielnia wskazała, iż SM obciążyła właścicieli lokali mieszkalnych spłatą wykupu gruntu od Gminy, wprowadzając dodatkową pozycję w miesięcznych opłatach eksploatacyjnych, stosownie do udziału procentowego gruntu przynależnego do danego lokalu.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży części gruntu przynależnego do lokalu użytkowego S. wystawiając faktury i naliczając VAT należny zgodnie z Dz. U. Nr 54, poz. 535.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy naliczając podatek należy w wysokości 22% od sprzedanego gruntu, który jest towarem było słuszne...

Zdaniem Wnioskodawcy, grunt nabyty w grudniu 2004 r. jest towarem. Sprzedając część gruntu na rzecz lokalu użytkowego S. wg udziału procentowego, Spółdzielnia słusznie zafakturowała wg kosztów nabycia gruntu z Urzędu Gminy oraz miała obowiązek naliczyć podatek VAT zgodnie z Dz. U. Nr 54, poz. 535, traktując grunt jako towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie powyższych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Co do zasady, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, o czym stanowi art. 41 ust. 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca Spółdzielnia Mieszkaniowa dokonał wykupu od Gminy na własność gruntu (akt notarialny z dnia 30 grudnia 2004 r.). Przy sprzedaży Gmina udzieliła bonifikaty tylko dla lokali mieszkalnych. Strony umowy (Spółdzielnia i Gmina) wyraziły zgodę na spłatę kwoty wykupu gruntu w pięciu ratach wraz z odsetkami w okresie od 2004 r. do 2009 r. Decyzją Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej spłatą gruntu obciążono lokale mieszkalne i użytkowe. Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem wniosku jest dokonana przez Spółdzielnię sprzedaż części gruntu przynależnego do lokalu użytkowego S., która to czynność została obciążona 22% podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, iż z wniosku wynika, że Spółdzielnia dokonała sprzedaży na rzecz lokalu użytkowego S. części gruntu przynależnego do tego właśnie lokalu, tzn. gruntu już zabudowanego budynkiem, którego częścią jest lokal użytkowy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż dokonana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowego gruntu podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy.

Zatem, Spółdzielnia postąpiła słusznie naliczając podatek VAT w wysokości 22% przy sprzedaży przedmiotowego gruntu na rzecz lokalu użytkowego S.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego sposobu i obowiązku zapłaty należności za grunt przez lokal użytkowy S. oraz uznania, czy cena sprzedaży gruntu stanowiąca koszt nabycia przez Wnioskodawcę jest właściwie zastosowana zostało wydane w dniu 7 października 2011 r. odrębne rozstrzygnięcie o nr ILPP2/443-972/11 -6/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu