Interpretacja indywidualna z dnia 24.07.2017, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.265.2017.1.MD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Zasadność zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 4 lipca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W kwietniu 2017 r. dokonał dostawy tabletów i laptopów na rzecz Gminy (dalej jako Gmina). Wartość transakcji wyniosła zł netto. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Dostawa towaru nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7c ustawy o podatku od towarów i usług. Spełnione zostały łącznie wszystkie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, więc dla tej transakcji Wnioskodawca zastosował mechanizm odwrotnego obciążenia.

W dniu 17 maja 2017 r. nabywca towaru (Gmina) przesłała Wnioskodawcy oświadczenie, że zakup tabletów i laptopów nie będzie miał związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, gdyż cały kupiony sprzęt przeznaczony jest do wykorzystania w szkołach. Wobec tego nabywca oświadczył, że z uwagi na zapis art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy Gmina nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, a zatem w odniesieniu do tego zakupu nie może być zastosowany system odwrotnego obciążenia. Nabywca wnosi o wystawienie faktury korygującej za zastosowaniem stawki VAT dla tej dostawy.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy zasadne było zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia wystawiając fakturę dla tej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Faktura została wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami. W tym przypadku ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, gdyż zostały spełnione łącznie wszystkie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Ustawa nie przewiduje żadnych innych warunków, aby określić sposób opodatkowania transakcji.

Wobec tego złożone oświadczenie o przeznaczenie dostarczonych towarów, czy też zapisy w zawartej umowie o przeznaczeniu sprzętu nie mogą decydować o opodatkowaniu, bądź też przeniesieniu VAT ze sprzedającego na kupującego w ramach odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

Załącznik nr 11 do ustawy określa (w 41 pozycjach) wykaz towarów, o których mowa w zdaniu wstępnym art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonana została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

Mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) dalej jako Dyrektywa (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

W przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20.000 zł (art. 17 ust. 1c ustawy).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy odwrotne obciążenie.

Jak stanowi art. 106e ust. 4 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) w kwietniu 2017 r. dostarczył na rzecz Gminy (czynny podatnik VAT) tablety i laptopy o wartości zł netto. Dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7c ustawy o podatku od towarów i usług. Spełnione zostały łącznie wszystkie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W maju 2017 r. Gmina wniosła o wystawienie faktury korygującej z zastosowaniem zasad ogólnych opodatkowania.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia do ww. dostawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że na gruncie analizowanej sytuacji zasadnie zastosował mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku obliczenia i wpłaty VAT na Gminę (tzw. odwrotne obciążenie), czemu dał wyraz w wystawionej fakturze. Zostały bowiem spełnione wszystkie przesłanki przedmiotowe (por. zd. wstępne art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1c ustawy) i podmiotowe (art. 17 ust. 1 pkt 7 pkt a i b) aby tak postąpił. Spełnienie tych ostatnich jest kwestionowane przez kontrahenta (Gminę) Wnioskodawcy. Jest to jednak jak trafnie uznał Wnioskodawca w swoim stanowisku bezpodstawne. Jeżeli bowiem organ władzy publicznej (tu: Gmina) lub obsługujący go urząd jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (z tytułu wykonywania przez niego czynności podlegających opodatkowaniu) nabywa towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy (objęte procedurą odwróconego obciążenia) powinien rozliczyć VAT zgodnie z reżimem tego mechanizmu, bez względu na cel w jakim w konkretnym przypadku dokonuje zakupu, tj. czy zakup jest dokonywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT, czy też zakup będzie służył działalności wykonywanej w charakterze organu władzy publicznej (o ile oczywiście zostaną spełnione pozostałe przesłanki przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w niniejszym przypadku nie było to przedmiotem analizy, bo Wnioskodawca zadeklarował to w stanie faktycznym). Ustawa nie wprowadza w tym zakresie żadnego rozróżnienia o charakterze podmiotowym.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej