Interpretacja indywidualna z dnia 24.11.2016, sygn. 1061-IPTPP1.4512.573.2016.1.ŻR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Uznanie zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności za zakupione towary handlowe w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz braku obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 25 października 2016 r., data wpływu do BKIP w Piotrkowie Tryb. 03 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności za zakupione towary handlowe w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz braku obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. do Izby Skarbowej w Warszawie został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności za zakupione towary handlowe w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz braku obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy.

Wniosek przekazano do BKIP w Piotrkowie Tryb. celem załatwienia zgodnie z właściwością (data wpływu 03 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka lub Kupujący) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca kupił od powiązanej ze sobą spółki komandytowo - akcyjnej (zwanej dalej Sprzedawcą), będącej podatnikiem podatku od towarów i usług towary handlowe. Sprzedaż tych towarów handlowych została potwierdzona fakturą VAT, była opodatkowana podatkiem VAT według stawki 8%. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT wykazanego na tej fakturze. Zapłata ceny za towary handlowe objęte tą fakturą nastąpi przed terminem płatności wynikającym z faktury poprzez wystawienie i przekazanie Sprzedawcy weksla własnego. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Kupujący wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec Sprzedawcy z tytułu zakupu tych towarów handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłata wekslem własnym za zakupione towary handlowe stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VAT), a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione towary handlowe nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 89b ust. 1 VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Pojęcie to uregulowanie należności wynikającej z faktury i zapłata należności za tę fakturę nie są pojęciami tożsamymi.

Uregulowanie należności występuje wówczas, kiedy zobowiązanie wygasa w rozumieniu Kodeksu cywilnego ale wierzyciel nie ponosi uszczerbku majątkowego (jego interes majątkowy jest zaspokojony). Zapłata w Kodeksie cywilnym występuje w kontekście świadczeń mających charakter pieniężnych (tak: Woźniakiewicz Piotr, Żurawiecka Anna artykuł, PP.2013.6.8 Wykładnia pojęcia uregulowanie zobowiązania na gruncie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Teza nr 1, Lex 173760/1).

Analizując pojęcie uregulowania należności należy odnieść się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt I FSK 171/05, w którym wskazano, że: (...) Pojęcie uregulowania należności jest pojęciem szerszym od pojęcia zapłaty należności, którego racjonalny ustawodawca używa również w tej samej jednostce redakcyjnej. Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia uregulowane a nie zapłacone, to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru (...).

Powyższe oznacza, że uregulowanie należności, o którym mowa w art. 89b ust. 1 VAT może nastąpić nie tylko poprzez dokonanie zapłaty, lecz również poprzez inne dopuszczalne formy wygaśnięcia zobowiązań, np. zapłatę wekslem co potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku.

Weksel może pełnić rolę środka zapłaty. Co istotne uregulowanie należności zobowiązania następuje już w momencie wystawienia weksla, nie zaś w momencie jego wykupu (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt I FSK 171/05).

W ocenie Wnioskodawcy wystawienie weksla z zamiarem odnowienia istniejącego zobowiązania na zobowiązanie wekslowe jest równoznaczne z uregulowaniem należności, tak jakby dłużnik - dokonał na rzecz wierzyciela zapłaty. Zapłata faktury wekslem oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z faktury (przez jego zamianę w zobowiązanie wekslowe). Ma ona taki skutek (w sensie umorzenia zobowiązania) jak zapłata gotówką. Zastosowanie wykładni celowościowej potwierdza, że w przypadku art. 89b VAT ustawodawca zamierzał uwzględnić wszystkie formy wygaśnięcia zobowiązania, w których dochodzi do zaspokojenia wierzyciela. Natomiast wykładnia literalna, systemowa i celowościowa wskazuje, iż pojęcie uregulowanie należności jest szersze niż zapłata i może mieścić także inne zdarzenia związane z uporządkowaniem stosunków zobowiązaniowych prowadzących do zwolnienia dłużnika z obowiązku świadczenia bez uszczerbku dla interesu wierzyciela.

Powyższe oznacza, że jeżeli Spółka - dłużnik wręczy kontrahentowi - Sprzedawcy weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b VAT zobowiązany byłby do korekty odliczonej kwoty podatku nie będzie on zobowiązany dokonywać tej korekty.

Potwierdzenie stanowiska Spółki odnaleźć można w interpretacjach indywidualnych np. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 czerwca 2013 r., nr IPTPB3/423-101/13-4/MF, w której organ wskazał, iż na gruncie przepisów ustaw podatkowych pojęcie uregulowanie powinno być interpretowane szeroko i w konsekwencji powinno obejmować każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującą wygaśnięciem zobowiązania podatnika. W tym znaczeniu podatkowo termin uregulowanie obejmuje wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Zgodnie z przepisami ustawy Prawo wekslowe, weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe. Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska). Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcię wydania takiego weksla. Zatem, wydanie weksla będzie mieściło się w zakresie definicji terminu uregulowanie.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy jeżeli Spółka - dłużnik wręczy kontrahentowi Sprzedawcy weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT zobowiązany byłby do korekty podatku VAT nie będzie on zobowiązany korygować tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. poz. 978), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony);
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. (uchylony).

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca kupił od powiązanej ze sobą spółki komandytowo - akcyjnej, będącej podatnikiem podatku od towarów i usług towary handlowe. Sprzedaż tych towarów handlowych została potwierdzona fakturą VAT, była opodatkowana podatkiem VAT według stawki 8%. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT wykazanego na tej fakturze. Zapłata ceny za towary handlowe objete tą fakturą nastąpi przed terminem płatności wynikającym z faktury poprzez wystawienie i przekazanie Sprzedawcy weksla własnego. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Kupujący wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec Sprzedawcy z tytułu zakupu tych towarów handlowych.

Powołany powyżej przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia uregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 89a ust. 1a ustawy regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, że nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (...).

Termin należność uregulowana w jakiejkolwiek formie obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy bądź usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. z 2016 r., poz. 160), weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz.

W wyroku z dnia 27 października 2005 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie IFSK 171/05 wskazał, że: Pojęcie uregulowania należności jest pojęciem szerszym od pojęcia zapłaty należności, którego racjonalny ustawodawca używa również w tej samej jednostce redakcyjnej. Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia uregulowane a nie zapłacone to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru (..). NSA w wydanym wyroku stwierdził również, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że w sytuacji, gdy podatnik uiszcza należność z faktury w inny sposób niż dokonując zapłaty w pieniądzu bezpośrednio kontrahentowi to nie spełnia przesłanki uregulowania należności.

W praktyce gospodarczej weksel jest używany jako środek pokrywania zobowiązań płatniczych. Istnieje jednak zasadnicza różnica między pokryciem należności za pomocą weksla a pokryciem jej gotówką. Z chwilą wydania gotówki następuje umorzenie zobowiązania. Wręczenie natomiast weksla powoduje powstanie zobowiązania wekslowego, które trwa do chwili wykupienia weksla. Umorzenie długu następuje dopiero z chwilą zapłaty weksla. Weksel nie jest surogatem pieniądza, ani nie jest prawnym środkiem płatniczym, a jego wręczenie nie może być uważane za równoznaczne z zapłatą.

Jednakże należy podnieść, że w niektórych przypadkach w momencie wręczenia weksla może dojść do umorzenia zobowiązania.

Zgodnie z art. 506 § 1 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

Oznacza to, że wręczenie weksla wierzycielowi przez dłużnika będzie stanowiło odnowienie, gdy ten zamiar jest wyraźny. Innymi słowy wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązania, np. z tytułu umowy sprzedaży, wyłącznie wtedy, gdy strony umówią się, że następuję odnowienie zobowiązania, tzn., dotychczasowe zobowiązanie wygasa i powstaje nowe abstrakcyjne zobowiązanie wekslowe (zob.: M. Czarnecki. L. Bagińska: Prawo wekslowe i czekowe, Komentarz, wyd. 6 C.H. Beck, Warszawa 2013. str. 26-27).

Z powyższego wynika zatem, że wręczenie weksla własnego zgodnie z poświadczeniem stron co do jego funkcji, jest formą uregulowania zobowiązania handlowego. Wierzytelność z tytułu należności handlowej przestaje istnieć, a w jej miejsce powstaje zobowiązanie wekslowe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że zapłata za pomocą weksla jest formą uregulowania należności z tytułu zawartych pomiędzy stronami transakcji gospodarczych, co implikuje, że wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązań finansowych. Wystawienie weksla powoduje bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości, która widnieje na wystawionym wekslu. Oznacza to, że czynność wręczenia weksla własnego (wprowadzonego do obrotu gospodarczego) wierzycielowi powoduje, że wierzyciel zostanie zaspokojony. W takiej sytuacji nastąpi wygaśnięcie roszczeń finansowych wobec dłużnika.

Zatem zapłata za towary handlowe wekslem własnym będzie stanowić uregulowanie należności, w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, Wnioskodawca wystawiając i przekazując weksel własny przed terminem płatności wynikającym z faktury, nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury zakupu towarów handlowych, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej nr IPTPB3/423-101/13-4/MF należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska Organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi