Temat interpretacji

Czy sprzedaż autorskich licencji oprogramowania komputerowego może być opodatkowana stawką w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r., (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na odpłatne udzielenie licencji do programu komputerowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na odpłatne udzielenie licencji do programu komputerowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (czynny podatnik VAT ) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada program komputerowy, do którego przysługują mu wyłączne autorskie prawa majątkowe i osobiste wraz z dokumentacją. Wszelkie prawa do programu komputerowego są jego własnością i nie są obciążone prawami ani roszczeniami osób trzecich. Program komputerowy został wytworzony przez Spółkę we własnym zakresie (poprzez pracownika). Oprogramowanie stworzone przez Spółkę dotyczy biznesplanów. Załącznik wyciągu umowy pomiędzy spółka a autorem, został dołączony do wniosku. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawiera umowy z firmami, której przedmiotem jest udzielenie licencji i nieprzenoszalnego odpłatnego prawa do korzystania z programu. Z tytułu udzielenia licencji licencjobiorca obowiązany jest zapłacić Spółce (licencjodawcy) wynagrodzenie tj. honorarium uzależnione od ilości udzielonych przez licencjobiorcę sublicencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż autorskich licencji oprogramowania komputerowego może być opodatkowana stawką w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi polegające na sprzedaży licencji do programu komputerowego są opodatkowane preferencyjną stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy. Zgodnie z art. 74 ust. 1 prawa autorskiego, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 2 i 3 obejmują prawo do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii (art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego). Z powyższego wynika, iż program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Udostępnianie praw majątkowych związanych z takim utworem, w zakresie dozwolonych pól eksploatacji następuje w drodze udzielenia licencji, zgodnie z art. 41 ust. 2 prawa autorskiego. Wg załącznika nr 3 poz. 181 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowane stawką 8% są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub do praw do artystycznego wykonania. W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca - osoba, której te prawa przysługują, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja, dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

W załączniku nr 3 do ww. ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 181 wskazano, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada program komputerowy, do którego przysługują jej wyłączne autorskie prawa majątkowe i osobiste wraz z dokumentacją. Wszelkie prawa do programu komputerowego są jego własnością i nie są obciążone prawami ani roszczeniami osób trzecich. Program komputerowy został wytworzony przez Spółkę we własnym zakresie (poprzez pracownika). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawiera umowy z firmami, której przedmiotem jest udzielenie licencji i nieprzenoszalnego odpłatnego prawa do korzystania z programu. Z tytułu udzielenia licencji licencjobiorca obowiązany jest zapłacić Spółce (licencjodawcy) wynagrodzenie tj. honorarium uzależnione od ilości udzielonych przez licencjobiorcę sublicencji.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz.U. z 2016 r., poz. 666) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca osoba, której te prawa przysługują, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 ust. 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.

Zaznaczyć należy, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim, przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien intelektualny związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wskazać należy, że rozdział 7 ustawy o prawie autorskim zawiera przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

W myśl art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Jak wskazuje treść przywołanego powyżej art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Jak wyżej wskazano obniżona stawka podatku 8% może być stosowana wyłącznie do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu odrębnych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z powyższego zatem wynika, iż pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich w przypadku programów komputerowych może przysługiwać podmiotowi (pracodawcy) innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest pracownik, lub grupa pracowników, którzy stworzyli program komputerowy.

Zatem Spółka nie może być uznana za twórcę programu komputerowego, który faktycznie został stworzony przez pracownika zatrudnionego w oparciu o umowę o pracę. Spółka zatrudniając pracowników, którzy tworzą program komputerowy, uznawany na mocy ww. ustawy za utwór, występuje wówczas w roli pracodawcy i zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim, przysługują mu z mocy ustawy prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika lub grupę pracowników w wyniku obowiązków ze stosunku pracy. Jednakże, nie przysługują jej autorskie prawa osobiste, a w szczególności prawo do autorstwa utworu. Niespełniona więc zostanie przesłanka do uznania Spółki za twórcę, o którym mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych w stosunku do programu komputerowego, którego twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim jest pracownik zatrudniony przez Spółkę.

Dlatego też, mając na uwadze zapis pozycji 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, który to wyraźnie określa, iż preferencyjną stawką podatku VAT opodatkowane są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, stwierdzić należy, że Spółce nie przysługuje prawo do stosowania stawki podatku 8% na wynagrodzenie wypłacane w formie honorarium z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy, którego twórcą jest zatrudniony przez Spółkę pracownik. Bez wpływu na uznanie Spółki za twórcę w stosunku do programu, którego twórcą jest pracownik Spółki pozostaje art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, bowiem przepis ten stanowi o przysługujących Spółce prawach majątkowych do utworu a nie osobistych prawach autorskich. Zatem wynagrodzenie za usługę udzielenia licencji do przedmiotowego programu komputerowego, którego twórcą jest pracownik Spółki, podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy