Zwolnienie od podatku czynności wycofania nieruchomości z majątku firmy i przekazania jej do majątku osobistego. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.04.2015, sygn. ILPP5/4512-1-8/15-4/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku czynności wycofania nieruchomości z majątku firmy i przekazania jej do majątku osobistego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) uzupełnionym w dniu 12 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wycofania nieruchomości z majątku firmy i przekazania jej do majątku osobistego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wycofania nieruchomości z majątku firmy i przekazania jej do majątku osobistego. Wniosek uzupełniono w dniu 12 marca 2015 r. o podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą m.in. na handlu artykułami spożywczymi, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Działalność ta prowadzona jest w dwóch sklepach. Jeden z nich, pawilon handlowy został nabyty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2001 r., na podstawie umowy kupna od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT. Budynek posadowiony był na działce dzierżawionej od spółdzielni mieszkaniowej. Po nabyciu budynku została na Wnioskodawcę przepisana również umowa dzierżawy gruntu. Do dnia dzisiejszego Zainteresowany nie poniósł wydatków na ulepszenie ww. budynku, o którym jest mowa w przepisach o podatku dochodowym. Budynek ten stanowi środek trwały w firmie. W 2011 r. w wyniku umowy, aktu notarialnego, zostało przeniesione na Wnioskodawcę i jego małżonkę (na prawach własności ustawowej) prawo użytkowania wieczystego własności nieruchomości w wyniku realizacji roszczenia w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego. Z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie prawa użytkowania wieczystego działki spółdzielnia mieszkaniowa wystawiła fakturę VAT z wyszczególnionym podatkiem VAT. Został on przez Wnioskodawcę odliczony w deklaracji VAT-7.

W najbliższej przyszłości z powodów nierentowności handlu Zainteresowany zamierza zaprzestać prowadzenia działalności w wymienionym sklepie i wycofać go z działalności gospodarczej. Wycofanie nieruchomości (budynku wraz z działką) z działalności gospodarczej będzie stanowiło przekazanie na cele osobiste, będzie to wycofanie z działalności do majątku prywatnego. Natomiast w drugim punkcie handlowym będzie prowadzona w dalszym ciągu działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do czynności wycofania z działalności gospodarczej do majątku osobistego pawilonu handlowego wraz z działką, na której jest posadowiony, wobec okoliczności, że nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia budynku i nie został on również ulepszony, natomiast był odliczony VAT przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego działki, będzie można zastosować zwolnienie od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku zastosowany zostanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10, czyli zwolnienie z podatku VAT.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego przepisu wynika, że dla uznania za odpłatną dostawę towarów czynności nieodpłatnego przekazania towarów, podatnikowi przysługiwać musi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, w całości lub w części, przy czym istotny jest fakt posiadania prawa do odliczenia podatku w momencie nabycia towaru, a nie fakt skorzystania z tego prawa. W związku z nabyciem pawilonu Zainteresowany nie posiadał prawa do odliczenia podatku naliczonego, natomiast prawo takie posiadał przy nabyciu prawa wieczystego użytkowania działki. Dlatego też czynność ta będzie podległa przepisom ustawy o podatku VAT.

Jednakże w związku z tym, że nastąpi przekazanie na cele osobiste nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem to zastosowanie znajdzie przepis art. 29a ust. 2 mówiący, że wartość podstawy opodatkowania musi być wartością rynkową, oraz ust. 8 ustawy o VAT stanowiący, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (argumentację tę potwierdza NSA w wyroku z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1232/10). Z powyższego wynika, że kwalifikacja podatkowa gruntu zabudowanego podąża za kwalifikacją podatkową budynku znajdującego się na tym gruncie, dlatego też nie można mówić o odrębnych czynnościach i odrębnie opodatkować grunt i budynek, co oznacza, że grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu taką samą stawką jak budynek na nim posadowiony. Dla prawidłowego ustalenia stawki VAT należy przeprowadzić kwalifikację podatkową przekazywanej nieruchomości jako całości. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że możliwe będzie zastosowanie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ nie wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynku, nie wystąpi pierwsze zasiedlenie (brak poniesienia nakładów na ulepszenie budynku), oraz upłynął okres ponad 2 lat od pierwszego zasiedlenia, jego przekazanie wraz z gruntem na cele osobiste będzie zwolnione z VAT.

Jednakże, w związku z wystąpieniem zwolnienia od VAT Wnioskodawca będzie musiał zastosować przepis art. 90 mówiący o obowiązku korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą wykorzystywania nieruchomości będącej środkiem trwałym o wartości ponad 15 tyś zł. Wobec czego w rozliczeniu za okres, w którym nastąpi wycofanie z działalności i przekazanie na cele osobiste nieruchomości będzie miał obowiązek skorygować podatek odliczony przy nabyciu prawa użytkowania, chyba że od tego nabycia upłynie okres 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie dostawy towarów, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawo własności. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm,), dalej: k.c., użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy warto odwołać się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, iż nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższego kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą m.in. na handlu artykułami spożywczymi, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Działalność ta prowadzona jest w dwóch sklepach. Jeden z nich, pawilon handlowy został nabyty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2001 r., na podstawie umowy kupna od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT. Budynek posadowiony był na działce dzierżawionej od spółdzielni mieszkaniowej. Po nabyciu budynku została na Wnioskodawcę przepisana również umowa dzierżawy gruntu. Do dnia dzisiejszego Zainteresowany nie poniósł wydatków na ulepszenie ww. budynku, o którym jest mowa w przepisach o podatku dochodowym. Budynek ten stanowi środek trwały w firmie. W 2011 r. w wyniku umowy, aktu notarialnego, zostało przeniesione na Wnioskodawcę i jego małżonkę (na prawach własności ustawowej) prawo użytkowania wieczystego własności nieruchomości w wyniku realizacji roszczenia w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego. Z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie prawa użytkowania wieczystego działki spółdzielnia mieszkaniowa wystawiła fakturę VAT z wyszczególnionym podatkiem VAT. Został on przez Wnioskodawcę odliczony w deklaracji VAT-7. W najbliższej przyszłości z powodów nierentowności handlu Zainteresowany zamierza zaprzestać prowadzenia działalności w wymienionym sklepie i wycofać go z działalności gospodarczej. Wycofanie nieruchomości (budynku wraz z działką) z działalności gospodarczej będzie stanowiło przekazanie na cele osobiste, będzie to wycofanie z działalności do majątku prywatnego. Natomiast w drugim punkcie handlowym będzie prowadzona w dalszym ciągu działalność gospodarcza.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dla czynności polegającej na przekazaniu na cele osobiste nieruchomości (prawo własności pawilonu handlowego oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym pawilon ten jest posadowiony) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w analizowanym przypadku czynność nieodpłatnego przekazania na cele osobiste ww. nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem rozważać zwolnienie od podatku danej czynności najpierw należy ocenić, czy jest to czynność, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, czynność nieodpłatna polegająca na przeniesieniu do majątku prywatnego podatnika nieruchomości należącej do jego przedsiębiorstwa w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem dla czynności przekazania na cele osobiste części nieruchomości zostaną spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów, co w konsekwencji oznacza, że czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanym przypadku wskazane wyżej przesłanki warunkujące opodatkowanie będą spełnione wyłącznie w odniesieniu do czynności przeniesienia do majątku prywatnego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Jak wynika bowiem z opisu sprawy przy nabyciu w 2011 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i Zainteresowany z prawa tego skorzystał. Wnioskodawcy nie przysługiwało natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem w 2001 r. własności budynku (pawilonu handlowego) posadowionego na przedmiotowym gruncie (obiekt ten zakupiony został bowiem od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT), w związku z powyższym czynność przeniesienia ww. budynku do majątku osobistego Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Za prawidłowością takiego rozstrzygnięcie przemawia zarówno treść przywołanych wyżej przepisów, jak i wskazane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który opowiada się za opodatkowaniem podatkiem VAT nieodpłatnych dostaw tych towarów, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko takie rozwiązanie pozwala bowiem zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji.

W przedmiotowej sprawie jak wskazano wyżej czynnością, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu będzie przeniesienie do majątku prywatnego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, przy nabyciu którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno jednak w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części. Zwolnienie od podatku na podstawie ww. przepisów wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie znajdzie jednak zastosowania w analizowanej sprawie, bowiem jak wskazano wyżej czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie wyłącznie przeniesienie do majątku osobistego prawa użytkowania wieczystego gruntu. Ponieważ w przedmiotowej sprawie nie będzie miała miejsca dostawa budynków, budowli lub ich części (w rozumieniu art. 7 ustawy), nie będzie miał tu również zastosowania przywołany przez Wnioskodawcę art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Odnosząc powyższą analizę przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia wskazać należy, że ponieważ grunt będący przedmiotem planowanej transakcji jest de facto gruntem zabudowanym budynkiem (pawilonem handlowym), planowana dostawa (przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu do majątku prywatnego Wnioskodawcy) nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu wg 23% stawki podatku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynku (pawilonu handlowego), czynność wycofania tego obiektu z działalności gospodarczej do majątku osobistego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku brak prawa do odliczenia podatku przy jego nabyciu powoduje, że nie jest spełniona wynikająca z art. 7 ust. 2 ustawy przesłanka warunkująca zrównanie nieodpłatnej dostawy towaru z odpłatną dostawa towaru i opodatkowanie tej czynności podatkiem od towarów i usług.

Konsekwentnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego gruntu, jego nieodpłatna dostawa (przekazanie do majątku osobistego) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analizowanym przypadku dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu jako, że jest to grunt zabudowany nie będzie spełniała warunków do objęcia jej zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a zatem będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności obowiązku korekty podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 381 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie