Temat interpretacji

1. Czy kompleksowe usługi magazynowania, opisane powyżej, należy traktować, jako usługi związane z nieruchomością?
2. Jeżeli tak to, czy wobec powyższego na podstawie art. 28 e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), miejscem świadczenia tych usług jest miejsce położenia tej nieruchomości i usługa podlega opodatkowaniu w Polsce?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług magazynowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług magazynowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi magazynowo-logistyczne (kompleksowe usługi magazynowe), które stanowią odrębne świadczenie. W związku ze świadczeniem kompleksowej usługi magazynowej, Spółka wykonuje następujące czynności:

1. długotrwałe przechowywanie towaru,
2. prowadzenie ewidencji powierzonego towaru (wejścia, wyjścia, przesunięcia międzymagazynowe),
3. rozładunek towarów,
4. wydawanie do produkcji,
5. przepakowanie na palety, na których towar jest magazynowany,
6. sortowanie towaru,
7. ustawianie i zdejmowanie towaru z regału wysokiego składowania,
8. kompletowanie towaru do wysyłki według zamówienia Zleceniodawcy,
9. handling (czyli wykonywanie czynności związanych z obsługą logistyczną/przygotowaniem towaru do wysyłki),
10. zapakowanie towaru do wysyłki,
11. stała ochrona i monitoring towarów,
12. obsługa administracyjna czynności magazynowych.

Spółka, jak wskazano powyżej, dokonuje jedynie czynności związanych z przygotowaniem towaru do transportu (nie zajmuje się organizacją transportu towarów jak i dostawą przechowywanych towarów do odbiorców Zleceniodawcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy kompleksowe usługi magazynowania, opisane powyżej, należy traktować jako usługi związane z nieruchomością...
2. Jeżeli tak, to czy wobec powyższego na podstawie art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), miejscem świadczenia tych usług jest miejsce położenia tej nieruchomości i usługa podlega opodatkowaniu w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawową zasadą określania miejsca świadczenia usług jest od dnia 1 stycznia 2010 r., reguła wyrażona w art. 28b ustawy o VAT, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności (dla którego usługa jest świadczona) lub stałe miejsce zamieszkania. Co do zasady zatem decydujące znaczenie ma siedziba (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) usługobiorcy. Jednakże art. 28e ustawy o VAT wprowadza wyjątek od tej reguły, wskazując, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku, jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości. Przepis ten jest odpowiednikiem art. 47 Dyrektywy 112/2006/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej , w myśl którego miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawania prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość. Spółka świadczy kompleksowe usługi magazynowania na rzecz podatnika zagranicznego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. W ocenie Spółki, jednakże z uwagi na charakter świadczonych usług nie będzie miała zastosowania reguła ogólna dotycząca określania miejsca opodatkowania, zawarta w art. 28b ustawy o VAT. Zdaniem Spółki, kompleksowe usługi magazynowania są usługami związanymi z nieruchomością, gdyż bez wykorzystania nieruchomości - jaką jest magazyn w którym usługi te są świadczone - nie byłoby możliwe wykonywanie zleconych Spółce czynności. Wobec powyższego, na podstawie art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia wskazanych usług będzie miejsce położenia nieruchomości. Wobec powyższego usługi będą opodatkowane w Polsce. Spółka zobligowana będzie do wystawienia faktury VAT oraz naliczenia w niej podatku według podstawowej stawki. W ocenie Spółki kompleksowa usługa magazynowa powinna zostać uznana za usługę związaną z nieruchomością z uwagi na fakt, iż skuteczna realizacja zleconych zadań uzależniona jest od posiadania odpowiednich warunków technicznych oraz specjalistycznego oprzyrządowania w budynkach służących jako magazyny. Wykorzystanie przez zleceniobiorcę nieruchomości jest niezbędne do świadczenia wskazanych usług. Usługa magazynowania towaru, w zakresie w jakim zlecana jest Spółce przez Zleceniodawcę, wymaga wykorzystania powierzchni magazynu (położonego na konkretnej nieruchomości). Esencją świadczonej usługi jest bowiem magazynowanie oraz handling (czyli wykonywanie czynności związanych z obsługą logistyczną/przygotowaniem towaru do wysyłki). Usługa w znacznej mierze sprowadza się do kwestii wykorzystania powierzchni magazynu celem przechowania towarów kontrahenta. Kontrahent wyposaża halę magazynową w regały wysokiego składowania oraz inne urządzenia jak np. wózki widłowe, ponieważ wymaga przechowywania towarów w określonych warunkach i w określonym miejscu. Wskazać należy, że katalog usług związanych z nieruchomościami w art. 28e ustawy o VAT jest katalogiem otwartym. Zatem każda usługa, która dotyczy konkretnej nieruchomości, a nie jest usługą wprost wymienioną w tym przepisie, może być uznana za usługę związaną z nieruchomością (por. Komentarz do art. 28(e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.04.54.535), A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV.). Kwestię przyporządkowania danej usługi do katalogu usług związanych z nieruchomościami badał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-166/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH), w którym TSUE wskazał, że w celu przyporządkowania usługi do katalogu usług związanych z nieruchomościami, należy zbadać, czy związek łączący owe usługi z nieruchomościami jest wystarczający, bowiem jedynie świadczenie usług, które pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie w zakresie art. 9 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy (obecnie art. 47 dyrektywy 112).

Zdaniem Spółki, kompleksowa usługa magazynowania jest ze swej natury w sposób bezpośredni związana z nieruchomością. Spółka pragnie również wskazać, iż na tego rodzaju bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą magazynowania a nieruchomością, w której usługi tego rodzaju są świadczone wskazują w swoich orzeczeniach sądy administracyjne m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 3246/10. Jak wskazał skład orzekający WSA w Warszawie w wyroku z dnia 17 marca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1968/10), nie sposób magazynowania, a zatem podstawowego elementu usługi świadczonej przez Skarżącą oderwać od umiejscowienia tego towaru w magazynie. Immanentną cechą przedmiotowej usługi jest składowanie towaru, co rodzi ścisły związek z nieruchomością. Bez posłużenia się nieruchomością nie może być bowiem mowy o zrealizowaniu przedmiotowej usług z czego wynika, iż nie jest to niewielki związek z nieruchomością. W ocenie Spółki, z uwagi na fakt, iż magazynowanie odbywa się w konkretnej nieruchomości, zaakceptowanej do świadczenia tego rodzaju usług i wyposażonej przez Zleceniodawcę, wskazuje na bezpośredni związek wykonywanych przez Spółkę czynności z konkretną nieruchomością. Podstawową funkcją wykonywaną przez Spółkę w ramach kompleksowej usługi magazynowania, jest przechowywanie towarów należących do Zleceniodawcy w odpowiednich warunkach. W celu wykonania tej - jak również pobocznych - czynności, niezbędne jest dysponowanie konkretną nieruchomością spełniającą określone wymogi, w której usługi mogą być świadczone. Stanowisko przedstawione przez Spółkę znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, wskazanych przez Spółkę powyżej. W ostatnim czasie Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (z dnia 16 grudnia 2011 r. sygn. akt I FSK 221/11), w którym wskazał, iż usługi magazynowe obejmujące m.in. przyjęcie towarów do magazynu od klientów, ich przechowywanie oraz zarządzanie towarami, kontrolę jakościową należy uznać za usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT. W ocenie NSA aby wykonywać tego rodzaju usługi trzeba dysponować magazynami, a powierzchnia magazynowa, która służy do takich usług, jest położona na terytorium określonego kraju. W ocenie Sądu, usługa magazynowania jest funkcjonalnie związana z konkretnym budynkiem. Co więcej, na bezpośredni związek usług magazynowania z nieruchomością, w której usługi te są świadczone wskazują również organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 6 grudnia 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1043/11/PK) wskazał, określając w art. 28e ustawy miejsce świadczenia dla usług związanych z nieruchomością ustawodawca objął tą regulację także usługi magazynowania i przechowywania, których świadczenie polega na używaniu magazynu (nieruchomości) zapewniającego przechowywanie towaru w odpowiednich warunkach. Bowiem bez nieruchomości niemożliwe byłoby wykonanie tej usługi. A zatem usługi w zakresie przechowywania towarów w magazynach (jako usługi wiodącej) mają charakter usług związanych z nieruchomościami i tym samym spełniają dyspozycję art. 28e ustawy o VAT, w związku z powyższym miejscem świadczenia tych usług jest miejsce położenia nieruchomości. Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lipca 2011 r. nr IBPP3/443-481/11/PH i z dnia 6 grudnia 2011 r. nr IBPP3/443-1043/11/PK oraz interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 października 2011 r. nr IPPP3/443-984/11-2/MPe i z dnia 24 czerwca 2011 r. nr IPPP3/443-703/11-3/KC. Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w opisanym stanie faktycznym kompleksowe usługi magazynowania należy traktować jako usługi związane z nieruchomością, opodatkowane podatkiem VAT w kraju położenia nieruchomości. W konsekwencji, Spółka świadcząc tego rodzaju usługi zobligowana jest do naliczania podatku należnego według podstawowej stawki, natomiast podmiot nabywający te usługi, będący zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, jest uprawniony do dokonania odliczenia VAT naliczonego wykazanego w tak wystawionych fakturach VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi magazynowo-logistyczne (kompleksowe usługi magazynowe), które stanowią odrębne świadczenie. W związku ze świadczeniem kompleksowej usługi magazynowej, Spółka wykonuje następujące czynności:

1. długotrwałe przechowywanie towaru,
2. prowadzenie ewidencji powierzonego towaru (wejścia, wyjścia, przesunięcia międzymagazynowe),
3. rozładunek towarów,
4. wydawanie do produkcji,
5. przepakowanie na palety, na których towar jest magazynowany,
6. sortowanie towaru,
7. ustawianie i zdejmowanie towaru z regału wysokiego składowania,
8. kompletowanie towaru do wysyłki według zamówienia Zleceniodawcy,
9. handling (czyli wykonywanie czynności związanych z obsługą logistyczną/przygotowaniem towaru do wysyłki),
10. zapakowanie towaru do wysyłki,
11. stała ochrona i monitoring towarów,
12. obsługa administracyjna czynności magazynowych.

Spółka, jak wskazano powyżej, dokonuje jedynie czynności związanych z przygotowaniem towaru do transportu (nie zajmuje się organizacją transportu towarów jak i dostawą przechowywanych towarów do odbiorców Zleceniodawcy).

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym (kompleksowym). Aby wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Taka charakterystyka świadczenia złożonego jest wynikiem dorobku orzeczniczego TSUE, m.in. wyrok z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie C-34/99 Primback Ltd, orzeczenie TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV, wyrok z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie 572/07 RLRE Tellmer Property sro.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że wymienione przez Spółkę usługi, służą wykonaniu czynności głównej, a ich realizacja prowadzi do jednego celu, jakim jest długotrwałe przechowywanie towarów. Takie świadczenie złożone, składające się z różnych usług pomocniczych wskazuje zawsze usługę główną, której charakter determinuje miejsce świadczenia a zarazem opodatkowania całej usługi złożonej. W omawianej sprawie usługą główną jest długotrwałe przechowywanie towarów (magazynowanie), a usługi z nią związane stanowią usługi pomocnicze.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazał Zainteresowany, świadczy on usługi magazynowania na rzecz podatnika zagranicznego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż podatnik zagraniczny spełnia definicję podatnika, określoną w art. 28a ustawy.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami, w tym usługi świadczone przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego. Na podstawie art. 28e ustawy, miejscem świadczenia ww. usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Krajowe regulacje dotyczące określenia miejsca świadczenia usług znajdują odzwierciedlenie w ustawodawstwie unijnym. Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9(2)(a) VI Dyrektywy (która została zastąpiona przez ww. Dyrektywę 2006/112/WE) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami, jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Należy jednak podkreślić, że reguła art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością o ustalonym miejscu położenia. Nieruchomość nie musi być już wyodrębniona jako przedmiot własności (dotyczy to gruntów), nie musi być już wybudowana, choćby w części (dotyczy to budynków), lecz musi być znana jej lokalizacja.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-166/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH a Finanzamt Graz-Stadt (Austria), dotyczącej sprzedaży praw do dokonywania połowów w austriackiej rzece TSUE wskazał m.in., że należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie w zakresie art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy. W takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie (obecnie we wskazanym art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE).

Z powołanego art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten jak wynika z jego brzmienia stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie znajduje się legalna definicja usług magazynowania. Oczywistym faktem jest, że aby skutecznie realizować tego typu zadania, należy posiadać przede wszystkim warunki techniczne magazyny (np. budynki) przystosowane do pełnionej funkcji. Niewątpliwie usługa polegająca na magazynowaniu towaru dla kontrahenta związana jest m.in. z wykorzystaniem powierzchni magazynu (budynku bądź innej nieruchomości) w celu przechowania jego towarów. Istota tej konkretnej usługi sprowadza się do kwestii wykorzystania powierzchni magazynu celem przechowania towarów kontrahenta, w konkretnym miejscu, na określony czas. Zatem istnieje związek danej, konkretnej nieruchomości ze świadczoną usługą magazynowania w niej towarów. W związku z tym, miejscem świadczenia takiej usługi jest miejsce położenia nieruchomości, w której te towary są magazynowane.

Magazynowanie towarów ma związek z umieszczeniem towarów w konkretnym miejscu, danej nieruchomości i jest ono celem samym w sobie. Nie można zatem tej usługi traktować odrębnie od miejsca, w której jest realizowana. Celem gospodarczym zlecającego dane świadczenie jest zaspokojenie jego potrzeb w zakresie przechowywania towarów w konkretnym miejscu i przez określony okres czasu.

Analizując zatem zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi magazynowania jako ściśle związane z możliwą do zlokalizowania co do miejsca jej położenia nieruchomością, stanowią usługi związane z nieruchomością, dla których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w tym przypadku Polska.

Reasumując, usługi magazynowania świadczone przez Zainteresowanego są usługami związanymi z nieruchomością i stosownie do art. 28e ustawy, miejscem ich świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju. Tym samym, podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu