Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 17.05.2004, sygn. PP.443/11/04, Urząd Skarbowy w Głogowie

Temat interpretacji

Ad.1Stosownie do art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), pod pojęciem usług elektronicznych rozumie się usługi świadczone za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka, oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; w szczególności usługami elektronicznymi są :
a) tworzenie i utrzymanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem,
b) dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień,
c) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych,
d) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również pokazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,
e) usługi kształcenia korespondencyjnego.
- do usług elektronicznych nie zalicza się usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, chyba że program radiowy lub telewizyjny jest nadawany wyłącznie za pośrednictwem internetu lub podobnej sieci elektronicznej oraz usług telekomunikacyjnych.
W art. 27 ust. 4 pkt 9 w zw. z ust. 3 ww. ustawy postanowiono, że jeżeli tak rozumiane usługi elektroniczne są świadczone na rzecz:
1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, czyli poza obszarem terytorium Wspólnoty, lub
2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
- miejscem świadczenia tych usług (miejscem ich opodatkowania) jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania, tzn. miejsce siedziby usługobiorcy, czyli miejsce konsumpcji tych usług.
Z uregulowań tych wyłania się zatem obraz, że usługi elektroniczne świadczone przez operatorów mających siedzibę na terytorium Wspólnoty na rzecz podatników (usługobiorców) mających siedzibę w innych państwach członkowskich, opodatkowane są w kraju siedziby, prowadzenia działalności gospodarczej lub zamieszkania nabywcy usług. Oznacza to, że z tytułu tych usług usługobiorca rozlicza się z fiskusem swego kraju.
Usługi elektroniczne tego operatora "wspólnotowego" na rzecz innych podmiotów mających siedzibę (zamieszkania) w krajach Wspólnoty nie posiadających statusu podatnika opodatkowane są według reguły ogólnej, w kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej operatora (usługodawcy) lub jego zamieszkania.
Jeżeli usługi te operator (usługodawca z UE) świadczy na rzecz jakiegokolwiek podmiotu spoza obszaru Wspólnoty, również w tym przypadku miejscem opodatkowania jest kraj usługobiorcy, pozostający poza obszarem i regulacjami podatkowymi Wspólnoty.
Zatem stanowisko Pana należy uznać za prawidłowe jedynie w kwestii usług świadczonych na rzecz podatników (usługobiorców) mających siedzibę w innych państwach członkowskich.

Ad. 2
W przepisie art. 106 ustawy o podatku VAT wskazano, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności:
- dokonanie sprzedaży,
- datę dokonania sprzedaży,
- cenę jednostkową bez podatku,
- podstawę opodatkowania,
- stawkę i kwotę podatku,
- kwotę należności oraz
- dane dotyczące podatnika i nabywcy.
Obowiązek wystawiania faktur istnieje również w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy nie są zidentyfikowani dla potrzeb podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Obowiązek wystawiania faktur ma miejsce również w stosunku do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (zaliczek).
Podatnicy, o których mowa powyżej, nie mają obowiązku wystawiania faktur, osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawiania faktur (ust. 4 ww. artykułu).
Zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), precyzującym określone w ustawie zasady wystawiania faktury, wszyscy zarejestrowani podatnicy jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone " Faktura VAT ". Natomiast szczegółowe elementy faktury, określa § 12 ww. rozporządzenia.
Jak wynika z przepisu § 30 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 12 i § 14 - 26 oraz § 29 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.
Faktury te powinny zawierać dane określone w § 12, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury mogą nie zawierać danych określonych w § 12 ust. 1 pkt 2, tj. NIP nabywcy.
Jednakże faktura dokumentująca świadczenie usług m.in. określonych w art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w tym elektronicznych) świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terenie państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ad 3.
Przepisy art. 97 ust. 1 - 3 ustawy o podatku od towarów i usług określają krąg podatników, o których mowa w art. 15, zobligowanych do dokonania rejestracji dla celów uczestnictwa w handlu wewnątrzwspólnotowym. Należą do nich podatnicy, którzy zamierzają dokonywać pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Natomiast wykonywane przez podatnika usługi elektroniczne nie mieszczą się w kategorii czynności wymagających rejestracji dla celów transakcji wewnątrzunijnych na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem obowiązek taki nie będzie na pytającym ciążył.
Ad 4.
W art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług została zawarta reguła, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Ponadto w art. 87 ust. 5 tej ustawy postanowiono, że na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i nie dokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w ust. 4, czyli w ciągu 60 dni od dnia złożenia rozliczenia.
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 42 i 83 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 11, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
Jak wynika z powyższego podatnik będzie zobligowany do prowadzenia ewidencji według zasad określonych powyżej, w zakresie podatku naliczonego.

Ad. 5
W art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określono rodzaje nabywanych towarów i usług, do których wyłączono uprawnienie do obniżenia kwot lub zwrotu różnicy podatku należnego. Zaliczono do nich m. in. w pkt 3 ww. przepisu wydatki na nabycie paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych, o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż wynikająca ze wzoru określonego w art. 86 ust. 3.
Mając na uwadze treść ww. przepisu oraz dane dotyczące samochodu marki Ford Mondeo, które zostały podane w zapytaniu, należy stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa nie przysługuje, ponieważ ładowność pojazdu jest mniejsza niż określona według wzoru (art. 86 ust. 3). Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż nabycie samochodu miało miejsce w okresie obowiązywania odmiennych uregulowań w tym zakresie (również wobec braku w nowej ustawie przepisów przejściowych dotyczących tej kwestii).
Ponadto należy zaznaczyć, iż dokonując zakupu samochodu nabyto prawo do władania nim, jak właściciel (przeniesienie własności), jednakże nabycie to nie było równoznaczne z nabyciem prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa. Prawo, bądź jego ograniczenie w tym zakresie normują bowiem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a nie umowa sporządzona w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że przedmiotowy samochód posiada status samochodu ciężarowego, z uwagi na powyższe, w przypadku zakupu towarów (usług) związanych z bieżącą eksploatacją samochodu ciężarowego wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem, że zakup ten związany jest ze sprzedażą opodatkowaną i stanowi on koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Zgodnie z przepisem ust. 1 pkt 2 art. 88 cytowanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.
I tak, zgodnie z przepisem art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Natomiast przepis art. 23 ww. ustawy określa listę wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Wobec powyższego stanowisko podatnika w powyższej sprawie jest częściowo prawidłowe i dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z bieżącą eksploatacją samochodu, innych niż paliwa.