Interpretacja indywidualna z dnia 22.04.2013, sygn. ITPP2/443-129/13/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionego na nim budynku gospodarczego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionego na nim budynku gospodarczego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionego na nim budynku gospodarczego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, z tytułu świadczonych usług jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług świadczone przez Spółkę.

Podstawowa działalność Spółki opiera się na umowie z dnia 23 grudnia 2008 r. na świadczenie usług przewozowych w komunikacji miejskiej w latach 2009-2030 zawartej z Zarządem.

Spółka planuje sprzedaż prawa wieczystego użytkowania ustanowionego do 2044 r. nieruchomości położonej w miejscowości L. wraz z prawem własności znajdującego się na nieruchomości budynku gospodarczego. Nieruchomość gruntowa o powierzchni 1.853 m&² objęta jest księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w L., zabudowana jest budynkiem gospodarczym, murowanym, wolnostojącym, nie podpiwniczonym o powierzchni użytkowej 19,25 m&², wyposażonym w instalację elektryczną. Cechy budynku: konstrukcja murowana tradycyjna, fundamenty betonowe, ściany zewnętrzne z cegły ceramicznej pełnej, dach konstrukcji drewnianej, kryty papą, ujawniony w księdze wieczystej. Działka, na której znajduje się budynek została zakwalifikowana jako działka budowlana. Do działki doprowadzona jest instalacja wodno-kanalizacyjna. Brak obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Aktualnie teren, na którym położona jest przedmiotowa działka, wykorzystywany jest pod zabudowę turystyczną. Z wypisu i wyrysu z operatu ewidencyjnego działka oznaczona jest jako Bi - inne tereny zabudowane. W cenie wywoławczej wartość prawa wieczystego użytkowania stanowi 99,78%, wartość budynku gospodarczego - 0,22% ceny wywoławczej.

Nieruchomość gruntową w miejscowości L., wraz ze zlokalizowanym na działce barakiem drewnianym przeznaczonym na urządzenie ośrodka wypoczynkowego dla pracowników i ich rodzin, Spółka otrzymała w trwały zarząd w 1954 r. decyzją Prezydium. Dla potrzeb powstałego ośrodka, w 1955 r. na własny koszt wybudowała budynek wolnostojący, parterowy o powierzchni 19,25 m&², wyposażony w instalację elektryczną, z przeznaczeniem na podręczny magazynek. Trwały zarząd ww. działki trwał nieprzerwanie do listopada 2005 r. Po przekształceniu Zakładu w spółkę prawa handlowego, wyrokiem Sądu Rejonowego, do nieruchomości uzyskano prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem odrębnej własności budynków. W 2006 r. Spółka podjęła decyzję o podziale istniejącej nieruchomości na dwie odrębne działki i zbyciu prawa użytkowania wieczystego jednej z nich wraz z prawem własności budynku. Budynek był wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby Jej działalności. Nigdy nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze na potrzeby prowadzenia działalności przez podmiot trzeci. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie tego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania ustanowionego do 2044 r. nieruchomości położonej w L. wraz z prawem własności znajdującego się na nieruchomości budynku gospodarczego traktowane jest jako odpłatna dostawa towarów i może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, wraz z prawem własności znajdującego się na nieruchomości budynku gospodarczego, korzysta za zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, iż użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym pośrednim pomiędzy prawem własności a prawami rzeczowymi ograniczonymi. Regulacje dotyczące tej instytucji znajdują się w art. 232-243 Kodeksu Cywilnego. Użytkowanie wieczyste jest prawem na nieruchomości gruntowej i pozwala na korzystanie z gruntu w granicach określonych przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gminy w użytkowanie wieczyste. Istotą tej formy użytkowania gruntów jest to, że właścicielem gruntu pozostaje Skarb Państwa lub gmina, natomiast budynki, urządzenia wzniesione na tym gruncie stają się własnością wieczystego użytkownika. To samo dotyczy budynków i budowli, które użytkownik nabył przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Własność budynków i urządzeń, która przysługuje użytkownikowi, jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Użytkowanie wieczyste jest prawem terminowym, ograniczonym czasowo. Ustawodawca ustalił minimalną i maksymalną długość trwania użytkowania. Maksymalny termin trwania użytkowania wynosi 99 lat, a minimalny 40 lat. Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty uiszcza właścicielowi gruntu opłatę roczną przez cały czas trwania użytkowania.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - zwolnione z VAT jest zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku".

W ocenie Spółki, zastosowanie zwolnienia w tym przypadku ma dwie przesłanki. Pierwsza to stan faktyczny - przedmiotem transakcji jest zbycie prawa wieczystego użytkowania w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych. Druga przesłanka - by zbywany budynek lub budowla, trwale z gruntem związane, były zwolnione z VAT.

Spółka wskazała, iż zwolnienie od podatku dla budynków i budowli określono w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, z uwzględnieniem ust. 7 i ust. 10, jednocześnie powołując treść tych przepisów a także art. 2 pkt 14 ustawy.

Stwierdziła, iż przedmiotowy budynek nie spełnia definicji pierwszego zasiedlenia, a przy jego wybudowaniu nie przysługiwało prawo odliczenia VAT naliczonego (nie było wówczas ustawy o podatku VAT). Budynek nie był też ulepszany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej;

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka planuje sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu położonego w miejscowości Ł. wraz z prawem własności budynku gospodarczego znajdującego się na tym gruncie. Przedmiotową nieruchomość Spółka otrzymała w trwały zarząd w 1954 r. W 1955 r. na własny koszt wybudowała budynek wolnostojący, parterowy o powierzchni 19,25 m&². Był on wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby Jej działalności. Nigdy nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze na potrzeby prowadzenia działalności przez podmiot trzeci. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie tego budynku.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz treść wskazanych przepisów prawa stwierdzić należy, że zbycie prawa własności budynku gospodarczego będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie miało miejsce po raz pierwszy oddanie do użytkowania tego budynku, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy po jego wybudowaniu. Z uwagi na powyższe do transakcji tej nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 10 ustawy. Dostawa tego obiektu będzie jednak korzystała ze zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu oraz nie ponosiła wydatków na jego ulepszenie.

Wobec powyższego przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy i § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia zwolnieniu podlegało będzie również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym przedmiotowy budynek jest posadowiony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy