Temat interpretacji

Naliczenie podatku VAT przy zamianie nieruchomości gruntowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011r. (data wpływu 18 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2011r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie naliczenia podatku VAT przy zamianie nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego da 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie naliczenia podatku VAT przy zamianie nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia (Wnioskodawca) zamierza zamienić bezgotówkowo działkę 23/11 o pow. 92 m² niezabudowaną wyceniona na kwotę 212.073 zł brutto z osobą fizyczną właścicielem sąsiedniego budynku, na działkę niezabudowana 22/4 o pow. 109 m² wycenioną na kwotę 212.073 zł brutto. Działka będąca w posiadaniu Spółdzielni stanowi uzupełnienie (chodnik) do działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym sąsiada natomiast działka sąsiada stanowi uzupełnienie (chodnik i dojazd) do budynku mieszkalnego Spółdzielni. Spółdzielnia musi zamienić działki aby uregulować stan prawny gruntów tej nieruchomości zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż chodnik znajdujący się na działce 23/11 budowany był wraz z budynkiem mieszkalnym wznoszonym w latach 1989-1993. W budynku tym ustanawiane były lokatorskie oraz własnościowe spółdzielcze prawa do lokali, które w owym czasie nie podlegały podatkowi VAT, a co za tym idzie nie było prawa do odliczenia VAT z kosztów budowy. Chodnik ten był w użytkowaniu K.S. Mieszkaniowej, a po podziale S.S.Mieszkaniowej (Wnioskodawcy). Chodnik jest wyłożony standartowymi płytami chodnikowymi i przez ten okres były wykonywane jedynie drobne naprawy nie przekraczające co najmniej 30% kosztów budowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z uwagi na fakt, iż działki będące przedmiotem zamiany są tej samej wartości a tym samym różnica wartości wynosi 0 zł konieczne jest naliczenie podatku VAT od powyższej transakcji bezgotówkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec bezgotówkowej formy rozliczenia jaką jest zamiana obu działek zasadnym wydaje się przyjęcie założenia, iż różnica wartości tych nieruchomości wynosi 0 zł. Dlatego należy uznać, że podatek VAT w tym przypadku nie powinien być naliczony tym bardziej, że Spółdzielnia nie ma możliwości odliczenia VAT od otrzymanej działki, gdyż stanowi ona uzupełnienie działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, dokonywana przez podmiot mający status podatnika podatku od towarów i usług podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług może mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatą, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy jak i nabywcy.

Zapis art. 604 ww. ustawy Kodeks cywilny daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Jak wynika z powyższego realizowane w oparciu o umowę zamiany przeniesienie własności towaru (w tym gruntu) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Skoro zatem Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie. Zatem zamiana nieruchomości, będąca w istocie dostawą działki 23/11 wycenionej na kwotę 212.073 zł, będzie u Wnioskodawcy podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłata dostawa towaru dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług i nie ma znaczenia fakt, iż jest to zamiana bezgotówkowa.

Jak wynika z powyższego realizowane w oparciu o umowę zamiany przeniesienie własności nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca przewidział stawki preferencyjne: 8%, 5% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie stanowią co najmniej 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten zostanie oddany do użytkowania podatnika(wprowadzony do jego ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) lub budowla zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Ponadto, na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich. Powyższa zasada nie ma zastosowania dla czynności oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o czym stanowi art. 29 ust. 5a ustawy.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one trwale posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budowli. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Z kolei przez urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. chodnik, występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).

Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych klasa 2112 obejmuje drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np. drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczna, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlania dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod grogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

W świetle powyższego, chodnik posadowiony na gruncie należy uznać za budowlę.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę nieruchomość będąca przedmiotem dostawy zabudowana jest chodnikiem, który budowany był wraz z budynkiem mieszkalnym w latach 1989-1993r. Chodnik został wyłożony standartowymi płytkami chodnikowymi. W stosunku do tej budowli nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, ani nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% kosztów budowy. Chodnik był użytkowany przez K.S. Mieszkaniową, a po podziale przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do powyższego, stwierdzić należy, iż zbycie chodnika zbycie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. Chodnik nie był udostępniany bowiem osobom trzecim w ramach czynności opodatkowanych.

Tym samym nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednakże wobec okoliczności, iż od wydatków ponoszonych na budowę chodnika stanowiącego budowlę nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, jak również nie były ponoszone wydatki na ulepszenie budowli (chodnika) stanowiące co najmniej 30% jego kosztów budowy, spełnione zostały łącznie przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i lit. b ustawy o VAT.

Zatem zbycie chodnika wraz z gruntem będzie korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie powołanego przepisu.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Strony ustaliły wartość zamienianych nieruchomości w formie pieniężnej. Tym samym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. A zatem celem właściwego określenia podstawy opodatkowania zbywanej nieruchomości Wnioskodawca powinien zastosować zasadę z ww. przepisu tj. przyjąć za podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu dostawy pomniejszoną o kwotę należnego podatku. W niniejszej sprawie, mając na uwadze, iż dostawa nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zauważyć należy, iż kwota należna z tytułu sprzedaży będzie jednocześnie kwotą obrotu stanowiąca podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, iż kwotę należną stanowi całość świadczenia należnego od nabywcy, a nie kwota faktycznie przez niego zapłacona. Tak więc nie jest "istotna kwota otrzymanego wynagrodzenia za dokonaną dostawę nieruchomości, lecz kwota wynikająca z ustaleń stron o jego wysokości" (wyrok NSA z dnia 5 stycznia 1999 r., III SA 1765/97, niepubl.). Nie ma oczywiście obowiązku, aby ta kwota została podatnikowi zapłacona. Oznacza to, że bezgotówkowy sposób rozliczenia dostawy nieruchomości dokonanej przez Wnioskodawcę w zamian za otrzymaną inną nieruchomość o tej samej wartości stanowi w istocie jedynie sposób rozliczenia danej transakcji i nie ma znaczenia dla opodatkowania dokonywanej dostawy.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy, że nie powinien być naliczony podatek VAT ponieważ dostawa nieruchomości dokowana jest w formie bezgotówkowej, która to transakcja związana jest z zamianą nieruchomości, których różnica wartości wynosi 0 zł, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże jak przedstawiono wyżej w sytuacji opisanej we wniosku dostawa przedmiotowej działki zabudowanej chodnikiem może korzystać ze zwolnienia z podatku z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku o towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się jednocześnie, iż niniejsza interpretacja nie odnosi się do opodatkowania podatkiem VAT dostawy (zamiany) towaru (działki) dokonywanej przez osobę fizyczną na rzecz Wnioskodawcy. Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej wynika, że Spółdzielnia poza dostawą (zamianą) towaru (działki) dokonuje równocześnie nabycia towaru (innej działki) od osoby fizycznej występuje zamiana towarów.

Znaczenie prawne indywidualnych interpretacji prawa podatkowego sprowadza się przede wszystkim do możliwości zrealizowania i wykorzystania związanej z nimi ochrony prawnej. Interpretacja indywidualna prawa podatkowego posiada znaczenie prawne dla wnioskodawcy adresata. Wydanie interpretacji jest załatwieniem zapytania prawnego określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej. Jeżeli jednak ze stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) pytania interpretacyjnego wynika, że dotyczy on w istocie innego podmiotu niż wnioskujący o wydanie interpretacji, wnioskodawca nie będzie mógł się do niej zastosować z ochronnym skutkiem prawnym. Udział w administracyjnym postępowaniu interpretacyjnym i zostanie adresatem interpretacji indywidualnej pomimo braku zgodnego z prawem przymiotu zainteresowanego w tym konkretnym postępowaniu nie przyniesie temu podmiotowi żadnych korzyści prawnych, skoro przeprowadzona ocena przez organ ocena możliwości zastosowania lub wykładnia prawa dotyczyć będą stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i prawnego opodatkowania podmiotu innego niż wnioskodawca.

Konkludując należy zauważyć, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania dostawy dokonywanej przez inny podmiot, nie dotyczy indywidualnej sprawy Wnioskodawcy. Opodatkowanie transakcji przez dostawcę stanowi indywidualną sprawę podmiotu, który dokonał dostawy i tylko on jest zainteresowanym w rozumieniu art. 14g § 1 ordynacji podatkowej i może wystąpić do organu podatkowego o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach