Temat interpretacji

1. Czy Inwestor może wypłacić należność za roboty budowlane objęte umową z Generalnym Wykonawcą na podstawie faktury VAT wystawionej przez podwykonawcę na Inwestora , z pominięciem Wykonawcy?
2. Czy dopuszczalne jest, by generalny Wykonawca robót budowlanych nie wystawił Inwestorowi faktury VAT za wykonane roboty budowlane przez podwykonawcę, pomimo zawartej umowy z podwykonawcą i dokonania odbioru tych robót od podwykonawcy i przez generalnego wykonawcę i Inwestora od generalnego wykonawcy? Powyższe jeśli by nastąpiło to tym samym pomniejszyłby swój przychód udokumentowany zawarta umową, czy w ten sposób nie naruszyłby prawa podatkowego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2009 r. (data wpływu 16 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT za wykonane przez podwykonawcę roboty budowlane jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT za wykonane przez podwykonawcę roboty budowlane.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Wnioskodawcy została wyłoniona w postępowaniu przetargowym jako generalny wykonawca. Roboty były wykonywane sukcesywnie i zgodnie ze sztuką budowlaną wpisywane do dziennika budowy oraz potwierdzane protokołami odbioru. W momencie wystawienia faktur odmówiono Wnioskodawcy zapłaty za wykonane roboty. Podwykonawca robót budowlanych wystawił fakturę VAT na generalnego wykonawcę robót. Następnie na żądanie Inwestora złożył generalnemu wykonawcy fakturę VAT korygującą, a za wykonane roboty budowlane wystawił nową fakturę VAT bezpośrednio na Inwestora. Inwestor nową fakturę VAT od podwykonawcy przyjął i zapłacił podwykonawcy należność z pominięciem generalnego wykonawcy żądając od generalnego wykonawcy niefakturowania należności już zapłaconej podwykonawcy na podstawie faktury bezpośredniej, mając pełną świadomość faktu, że podwykonawca został zatrudniony przez generalnego wykonawcę, który fakt ten zgłosił na piśmie Inwestorowi.

W maju 2007 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Urzędem Miasta () na modernizację stadionu piłkarskiego () - zadanie III, budowa boiska piłkarskiego z trawy naturalnej. Umowa pozwalała na fakturowanie częściowe jeden raz w miesiącu. W dniu 30 października 2007 r. kierownik budowy wystawił protokół wykonanych robót (zestawienie) za okres od dnia 11 września 2007 r. do dnia 30 października 2007 r. (wystawiony na budowie i złożony u Inwestora w dniu 31 października 2007 r.). W dniu 30 października 2007 r., oprócz odbiorów dokonanych wpisem w dzienniku budowy, został spisany dodatkowy protokół technicznego odbioru oświetlenia stadionu (wartość umowy z podwykonawcą oświetlenia ok 369.660 zł brutto) wykonanego na zlecenie Wnioskodawcy przez podwykonawcę Firmę ().

W dniu 2 listopada 2007 r. Wnioskodawca wystawił w biurze siedziby firmy fakturę VAT nr () na kwotę 987.870,60 zł brutto i wysłał pocztą. Inwestor, tj. Dyrekcja Rozbudowy Miasta () otrzymała tę fakturę i ostemplowała datownikiem na dzień 6 listopada 2007 r. oraz nadała jej numer dziennika (). Wszystkie roboty jakie ujęto wartościowo w tej fakturze zostały odebrane wpisami do dziennika budowy oraz niektóre z nich, pomimo braku obowiązku, poprzez dodatkowo spisane protokoły odbioru czy też notatki. W dniu 30 października 2007 r. Inwestor faksem poinformował Zainteresowanego, że odstępuje od umowy. Strona oryginał pisma otrzymała w połowie listopada 2007 r. W dniu 7 listopada 2007 r. pisemnie Inwestor wzywa Wnioskodawcę na odbiór ogrodzenia, pomimo wcześniejszego odbioru dokonanego w dzienniku budowy przed odstąpieniem od budowy i odstąpienia od umowy. W dniu 9 listopada 2007 r. Strona stawiła się na odbiór, ale Inwestor odmówił podpisania protokołu odbioru pomimo, że nie wnosi uwag do wykonanych robót. W tej sytuacji Zainteresowany spisuje protokół jednostronnego odbioru i przekazania robót. Pismem datowanym na dzień 20 listopada 2007 r., wysłanym w dniu 21 listopada 2007 r., a dostarczonym Wnioskodawcy w oryginale pod koniec listopada Inwestor odsyła Stronie fakturę VAT nr () na kwotę 987.870,60 zł brutto twierdząc, że Zainteresowany nie miał podstaw do wystawienia faktur przed podpisaniem zestawienia wykonanych robót przez Inspektora Nadzoru (pomimo dokonanych odbiorów przez IN w dzienniku budowy).

Zgodnie z umową, zestawienia - protokół wykonanych robót był podkładką pod fakturę potwierdzaną przez pracownika Inwestora - Inspektora Nadzoru. Inwestor twierdzi w piśmie, że najpierw miał podkładkę pod fakturę podpisać IN, a później faktura mogła być złożona, a nie odwrotnie. Ponadto, powiadomiono Stronę, że po odstąpieniu od umowy wynagrodzenie zostanie wypłacone na podstawie inwentaryzacji robót, która zostanie wykonana niebawem. Na zwróconym protokole wykonanych robót istnieje jednak podpis Inspektora Nadzoru branży elektrycznej potwierdzający dokonanie wcześniejszego odbioru przynajmniej oświetlenia stadionu. W grudniu 2007 r. Inwestor nie zapraszając Wnioskodawcy na spotkanie przeprowadza inwentaryzację wykonanych robót i powtórnie potwierdza, że roboty m. in. wcześniej zafakturowane są wykonane prawidłowo, lecz nie wycenia tych robót. Wskutek skargi Strony do Prezydenta Miasta Inwestor zastępczy przeprasza Zainteresowanego za nie zaproszenie go na inwentaryzację, ale jej nie powtarza. W tej sytuacji w styczniu 2008 r. Wnioskodawca przeprowadził własną wycenę robót i dnia 7 stycznia 2008 r. wystawił kolejną fakturę VAT nr () na kwotę 905.454,65 zł za roboty inne wcześniej nie zafakturowane.

W kolejnych miesiącach Inwestor odmawia Stronie jakiejkolwiek zapłaty za roboty na podstawie złożonych faktur i żąda wystawienia nowych faktur VAT na kwoty, które sam wyliczył. Inwestor uznał, że skoro odesłał faktury wystawiającemu, to one nie istnieją, więc w kwietniu 2008 r. wzywa Zainteresowanego do wystawienia nowych faktur VAT, w nowych datach i na kwoty, które on wskazuje. Nie wzywa Wnioskodawcy do korekty faktur, które wcześniej otrzymał, ponieważ uznaje je za nieprzyjęte i niebyłe.

Strona zwraca się do Inwestora z wnioskiem, że skoro potwierdził wykonanie robót w dzienniku budowy, a później w inwentaryzacji, to powinien zapłacić tyle ile uważa, a o reszcie należności rozstrzygnie sąd. Inwestor ponownie odmawia zapłaty i wzywa do wystawienia nowych faktur VAT bez kwoty należnej Stronie za wykonanie przez podwykonawcę () oświetlenia stadionu, tj. odmawia Wnioskodawcy prawa do zafakturowania robót, które na jego zlecenie wykonał jeden z podwykonawców, a za wykonane roboty przez innego podwykonawcę pozwala Zainteresowanemu wystawić fakturę VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Inwestor zmuszał podwykonawców do wystawienia nowych faktur VAT bezpośrednio na Inwestora z pominięciem Strony. Firma () nie zgodziła się, ale podwykonawca Firma () wystawia bezpośrednio na Inwestora w dniu 26 marca 2008 r. fakturę VAT nr () na kwotę 369.660 zł za wykonanie oświetlenia stadionu () pomimo, że wystawiła wcześniej, tj. dnia 31 października 2007 r. fakturę VAT nr () dla Zainteresowanego za wykonane roboty na kwotę 369.660 zł za wykonanie oświetlenia stadionu (). Dyrektor () potwierdza wykonanie robót w marcu 2008 r. i wypłaca podwykonawcy bez umowy wynagrodzenie 369.660 zł pomimo, że wcześniej w dniu 29 listopada 2007 r. Strona poinformowała go, że () wystawił już fakturę VAT nr () na generalnego wykonawcę za wykonane oświetlenie i poprosiła go o dokonanie bezpośredniej płatności na podwykonawcę na podstawie załączonej kopii oryginału faktury wystawionej na generalnego wykonawcę. Inwestor odmówił płatności bezpośredniej na rzecz podwykonawców na prośbę/cesję Zainteresowanego, wypłacił pieniądze na podstawie innej faktury niż wystawiona dla Wnioskodawcy, a teraz odmawia Stronie prawa do zafakturowania tej kwoty. Faktury wystawione na Zainteresowanego przez podwykonawców zostały zaksięgowane.

Od wystawionej faktury VAT nr () na kwotę 905.454,65 zł na UM () oraz faktury VAT nr () na kwotę 987.870,60 zł brutto wystawionej na MOSiR () Wnioskodawca odprowadził podatki i zaksięgował je zgodnie z datą wystawienia tych faktur. Uczynił tak, gdyż przed wystawieniem faktur Inspektor Nadzoru odebrał roboty wpisem do dziennika budowy i osobnymi protokołami.

Strona uważa, że sam fakt odstąpienia od umowy przez Inwestora nie zmienia faktu wykonania i odbioru robót, a brak podpisu Inspektora Nadzoru na protokole (zestawieniu) wykonanych robót załączonym do faktury nie zdejmuje z Wnioskodawcy obowiązku wystawienia faktur VAT oraz zapłacenia podatków w trybie ustawowym, licząc od dnia odebrania robót w dzienniku budowy. Ponadto, jeśli wcześniej Inwestor mógł się tłumaczyć brakiem podpisów, przedwczesnością należności od faktury złożonej bez właściwych podkładek, to po potwierdzeniu wykonania robót w inwentaryzacji jakiego dokonał jednostronnie w grudniu 2007 r. powinien zapłacić tyle ile uważa na podstawie wcześniej otrzymanej faktury VAT nr () na kwotę 987.870,60 zł brutto wystawionej 2 listopada 2007 r., a resztę powinien dopłacić po otrzymaniu kolejnej faktury VAT nr () na kwotę 905.454,65 zł wystawionej 7 stycznia 2008 r. Zdaniem Wnioskodawcy, Inwestor nie ma prawa zmuszać go do zaniżania obrotu i wystawiania nowych faktur z pominięciem wartości robót wykonanych na jego zlecenie przez podwykonawców, gdyż to Zainteresowany posiada z nimi umowę, odebrał wykonane przez nich roboty, a ich faktury zaksięgował i odliczył sobie należny podatek dla US z tytułu poniesionych kosztów na podwykonawcę.

Wnioskodawca zgłosił do prokuratury sprawę podwójnych faktur wystawionych przez podwykonawców oraz fakt potwierdzania nieprawdy przez Inwestora i podwójnych płatności. Prokurator umorzył śledztwo twierdząc, że Inwestor może przyjąć faktury bezpośrednio na niego wystawiane przez podwykonawców zatrudnionych przez generalnego wykonawcę, pomimo, że Wnioskodawca też otrzymał od nich fakturę o innym numerze kilka miesięcy wcześniej i odmówił ich korekty do 0 zł. Wnioskodawca złożył pozew sądowy o częściową zapłatę (z powodu braku pieniędzy na opłaty sądowe) za ogrodzenie zafakturowane 2 listopada 2007 r. i odebrane wcześniej. Sąd I instancji potwierdził, że roboty wykonano prawidłowo, potwierdził, że faktury Zainteresowany wystawił i złożył u Inwestora, ale nakazał wystawienie nowej faktury, po półtora roku tylko za ogrodzenie na podstawie tych samych protokołów odbioru, twierdząc, że poprzednie faktury VAT Inwestor zwrócił Stronie. Sąd nie powiedział natomiast co zrobić ze starymi fakturami, tylko uznał, że pozew Zainteresowanego jest przedwczesny, ponieważ Inwestor czeka na nowe faktury na kwotę tylko za ogrodzenie. Obecnie Wnioskodawca otrzymał zwrot około 340.000 zł podatku VAT od złych długów. Inwestor obecnie w związku z pytaniem na okoliczność ustalenia faktów odpowiedział Naczelnikowi US w (), że faktury otrzymał, że mają one byt prawny i przekazuje ich kopie Naczelnikowi US do wykorzystania służbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopuszczalne jest, by generalny Wykonawca robót budowlanych nie wystawił Inwestorowi faktury VAT za wykonane przez podwykonawcę roboty budowlane, pomimo zawartej umowy z podwykonawcą i dokonania odbioru tych robót od podwykonawcy i przez generalnego wykonawcę i Inwestora od generalnego wykonawcy... Powyższe, jeśliby nastąpiło to tym samym pomniejszyłby swój przychód udokumentowany zawartą umową, czy w ten sposób nie naruszyłby prawa podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako generalny wykonawca wystawił faktury VAT na Inwestora za wykonane roboty, zgodnie z zapisem ustawowym o momencie powstania obowiązku podatkowego, tj. po dokonaniu odbioru robót. Zainteresowany nie brał pod uwagę faktu, że Inwestor odstąpił od umowy po dokonaniu odbioru robót częściowych np. wykonanych przez podwykonawcę. Strona uważa, że nie może opóźniać powstania obowiązku podatkowego, zwłaszcza, że Inwestor w inwentaryzacji potwierdził powtórnie wykonanie bez zastrzeżeń robót zafakturowanych mu przez generalnego wykonawcę wcześniej, m. in. wykonanego oświetlenia stadionu przez podwykonawcę, tj. firmę (). Nie może też mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego np. opóźnianie się dokonania inwentaryzacji robót. Wnioskodawca odmówił również przyjęcia faktury VAT korygującej (anulującej należność) od Firmy () za wykonane oświetlenie, gdyż potwierdziłby nieprawdę poświadczoną wcześniej umową zawartą z podwykonawcą i protokołem odbioru robót. Zainteresowany odmówił też wykonania polecenia obniżenia faktury VAT Strony o należność wykonaną przez podwykonawcę tylko z powodu, że Inwestor przyjął od niego inną fakturę na tę samą robotę i wypłacił mu należność. Wnioskodawca złożył na tę okoliczność zawiadomienie do prokuratury, która odmówiła wszczęcia śledztwa twierdząc, że Inwestor może przyjąć fakturę od podwykonawcy. Strona złożyła zażalenie na postępowanie prokuratury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Istotą stosunku świadczenia jest każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie jest zatem dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą o podatku od towarów i usług świadczenie na rzecz obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów). Tym samym, konieczne jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ponadto, według art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE l Nr 347, poz. 1 ze zm.), w myśl którego w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Powyższe oznacza, iż podmiot nabywający daną usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

W powyższej sytuacji wystawiona faktura jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku i ostatecznym usługobiorcy.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 powołanej ustawy, w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura VAT jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

W świetle § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako generalny wykonawca zawarł umowę z Urzędem Miasta () na modernizację stadionu piłkarskiego (). W celu wykonania zadania Strona zatrudniła na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych podwykonawców, zgłaszając jednocześnie ten fakt na piśmie Inwestorowi. Po częściowym wykonaniu robót budowlanych wykonanych przez podwykonawcę, tj. firmę () w dniu 2 listopada 2007 r. Zainteresowany wystawił fakturę VAT, nie biorąc pod uwagę faktu, że Inwestor odstąpił od umowy i tym samym odmówił Wnioskodawcy zapłaty za wykonane roboty ze względu na brak akceptacji (podpisu) zestawienia wykonanych robót przez inspektora nadzoru stanowiącego podkładkę do faktury. Zatem, w dniu 20 listopada 2007 r. Inwestor odesłał wykonawcy złożone faktury VAT za wykonane roboty częściowe uznając je za przedwczesne i niebyłe. Z kolei podwykonawca robót budowlanych wystawił fakturę VAT na generalnego wykonawcę robót. Następnie podwykonawca na żądanie Inwestora złożył generalnemu wykonawcy fakturę VAT korygującą, a za wykonane roboty budowlane wystawił nową fakturę VAT bezpośrednio na Inwestora. Urząd nową fakturę VAT od podwykonawcy przyjął i uregulował należność z niej wynikającą z pominięciem generalnego wykonawcy, żądając od niego niefakturowania należności już zapłaconej podwykonawcy na podstawie faktury bezpośredniej, mając pełną świadomość faktu, że podwykonawca został zatrudniony przez generalnego wykonawcę. Wnioskodawca odmówił przyjęcia faktury VAT korygującej (anulującej należność) od firmy () za wykonane oświetlenie i wykonania polecenia obniżenia faktury VAT tylko z powodu, że Inwestor przyjął od podwykonawcy inną fakturę na tą samą robotę i wypłacił mu należność.

Należy zauważyć, iż w analizowanej sytuacji wystąpiła podstawa do uznania, że spełnione zostały przesłanki do zastosowania art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. Obowiązek dokumentowania świadczenia usług występuje bowiem w sytuacji, gdy jeden podmiot będący podatnikiem bierze udział w wykonaniu usługi przez inny podmiot na rzecz podmiotu trzeciego i ten pierwszy podmiot działając w stosunku do wykonawcy usługi w imieniu własnym organizuje to wykonanie usługi. Wówczas należy przyjąć, że każdy z tych podmiotów dokonał świadczenia tej usługi (art. 28 Dyrektywy 112/2006/WE). W omawianym przypadku, Wnioskodawca organizuje wykonanie usługi przez podwykonawcę na rzecz Inwestora. Przedstawione przez Wnioskodawcę relacje handlowe pomiędzy Stronami wskazują, iż analizowane zdarzenie gospodarcze ma charakter czynności dwustronnie zobowiązującej.

Reasumując, stosownie do wyżej wymienionych przepisów, rozliczenia finansowe pomiędzy Stronami powinny wynikać z ogólnych reguł znajdujących się w ustawie o podatku od towarów i usług oraz aktach wykonawczych do tej ustawy, również w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności. Wobec powyższego, zobowiązany do wystawienia faktury VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, jest podatnik, który wyświadczył usługę za wynagrodzeniem, w świetle art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na mocy art. 5 ust. 1 ww. ustawy. Jednocześnie tut. Organ podkreśla, iż sposób dokonywania rozliczeń winien wynikać z zawartej pomiędzy Stronami umowy cywilnoprawnej określającej elementy konieczne do prawidłowej realizacji danej usługi i winien dokumentować faktycznie wykonane usługi.

Nadmienia, się zatem, iż w myśl art. 3 ust. 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast, w myśl art. 3 ust. 1 przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. W związku z powyższym, tut. Organ nie jest uprawniony do oceny umów cywilnoprawnych, nie regulują tej kwestii przepisy podatkowe, lecz przepisy Kodeksu cywilnego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw Finansów Publicznych oraz upoważniony przez niego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie ma uprawnień do interpretowania przepisów innych niż przepisy prawa podatkowego oraz ustaleń zawieranych pomiędzy stronami ww. umowy.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanej sprawie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT za wykonane przez podwykonawcę roboty budowlane. Natomiast, w odniesieniu do możliwości wypłaty przez Inwestora należności za roboty budowlane objęte umową z generalnym wykonawcą na podstawie faktury VAT wystawionej przez podwykonawcę na Inwestora z pominięciem wykonawcy wydane zostało postanowienie z dnia 9 września 2009 r. nr ILPP1/443-704/09-2/AT odmawiające wszczęcia postępowania w tej części.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu