Interpretacja indywidualna z dnia 02.06.2015, sygn. IPTPP2/4512-189/15-4/JSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, pytania oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 4 grudnia 2000 r. Wnioskodawczyni stała się właścicielką gruntu ornego (RIIIb) o pow. 0,4700 ha, który otrzymała w darowiźnie od matki. Dnia 12 maja 2011 r. część działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przeszła na własność Gminy i stała się drogą gminną. Wnioskodawczyni otrzymała tylko odszkodowanie. Pozostałą część gruntu usiłowała sprzedać w całości. Ponieważ nie było chętnych kupić działkę o pow. 0,4168 ha pod budowę domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni podzieliła pole na 4 działki w dniu 15 lutego 2013 r.

Działki leżą w kompleksie terenów oznaczonych symbolem MN tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Są to działki nieuzbrojone, rolne. Wnioskodawczyni płaci za nie podatek rolny. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy z dnia 28 maja 2015 r. do czasu realizacji ustaleń planu grunty należy użytkować w dotychczasowy sposób. Wnioskodawczyni siała zboże, sadziła ziemniaki. Obecnie czynności te są ograniczone ze względu na budujących się i mieszkających w około sąsiadów.

Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem, nie ma więcej pola, nie prowadzi działalności gospodarczej. Pracuje zawodowo na etacie.

W piśmie z dnia 25 maja 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. Nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani działalności developerskiej;
3. Numery geodezyjne działek to: 295/32, 295/33, 295/34, 295/35;
4. Nie prowadziła działalności gospodarczej mającej związek z działkami objętymi zakresem pytania zadanego we wniosku ORD-IN;
5. Działek nie udostępniała innym osobom ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy, najmu lub innej umowy;
6. Do momentu sprzedaży działek nie poniesiono i nie poniesione zostaną jakiekolwiek nakłady w celu przygotowania ich do sprzedaży (Wnioskodawczyni nie uzbrajała ich, nie grodzi);
7. Nie podejmowała działań marketingowych celem sprzedaży i nie będzie takich działań podejmować;
8. Nie planowała i nie planuje wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy;
9. Do dnia 25 maja 2015 r. sprzedała dwie działki:
10. Działka nr 295/32 w marcu 2015 r.
11. Działka nr 295/35 w kwietniu 2015 r.;
12. Nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży niż te które wskazała we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 maja 2015 r.).

Czy Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek VAT sprzedając działki, które powstały w wyniku podziału gruntu ornego, który otrzymała od matki w darowiźnie...

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 25 maja 2015 r.), ponieważ nie jest podatnikiem podatku VAT od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie prowadziła działalności gospodarczej związanej z działkami, nie prowadziła działalności marketingowych i prowadzić nie będzie ani przygotowań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży (uzbrojenie terenu, grodzenie), nie powinna płacić podatku VAT sprzedając poszczególne działki, które powstały w wyniku podziału pola ornego, które otrzymała w darowiźnie od matki. Pole to znalazło się w kompleksie terenów oznaczonych symbolem MN terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, które do czasu realizacji ustaleń planu należy użytkować w dotychczasowy sposób, przez co Wnioskodawczyni nie mogła sprzedać działki o pow. 0,4168 ha pod budowę domu jednorodzinnego. Wnioskodawczyni musiała je podzielić na mniejsze, powstały cztery działki. Wnioskodawczyni uważa, że sprzedając działki nie działa jako handlowiec, ale dokonuje jedynie sprzedaży swojego majątku prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego () (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż dnia 4 grudnia 2000 r. Wnioskodawczyni stała się właścicielką gruntu ornego (RIIIb) o pow. 0,4700 ha, który otrzymała w darowiźnie od matki. Dnia 12 maja 2011 r. część działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przeszła na własność Gminy i stała się drogą gminną. Wnioskodawczyni otrzymała tylko odszkodowanie. Pozostałą część gruntu usiłowała sprzedać w całości. Ponieważ nie było chętnych kupić działkę o pow. 0,4168 ha pod budowę domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni podzieliła pole na 4 działki w dniu 15 lutego 2013 r. Działki leżą w kompleksie terenów oznaczonych symbolem MN tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Są to działki nieuzbrojone, rolne. Wnioskodawczyni płaci za nie podatek rolny. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy z dnia 28 maja 2015 r. do czasu realizacji ustaleń planu grunty należy użytkować w dotychczasowy sposób. Wnioskodawczyni siała zboże, sadziła ziemniaki. Obecnie czynności te są ograniczone ze względu na budujących się i mieszkających w około sąsiadów. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem, nie ma więcej pola, nie prowadzi działalności gospodarczej. Pracuje zawodowo na etacie.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani działalności developerskiej. Numery geodezyjne działek to: 295/32, 295/33, 295/34, 295/35. Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej mającej związek z działkami objętymi zakresem pytania zadanego we wniosku ORD-IN. Działek nie udostępniała innym osobom ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy, najmu lub innej umowy. Do momentu sprzedaży działek nie poniesiono i nie poniesione zostaną jakiekolwiek nakłady w celu przygotowania ich do sprzedaży (Wnioskodawczyni nie uzbrajała ich, nie grodzi). Wnioskodawczyni nie podejmowała działań marketingowych celem sprzedaży i nie będzie takich działań podejmować. Nie planowała i nie planuje wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Do dnia 25 maja 2015 r. Zainteresowana sprzedała dwie działki: nr 295/32 w marcu 2015 r. oraz nr 295/35 w kwietniu 2015 r. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży niż te które wskazała we wniosku.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Zainteresowana w związku ze sprzedażą działek nr 295/32, 295/33, 295/34, 295/35 powstałych w wyniku podziału działki o pow. 0,4168 ha, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności wskazuje, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowych działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. działki, stanowiące majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Wobec powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek nr 295/32, 295/33, 295/34, 295/35 powstałych w wyniku podziału ww. działki, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia działek nr 295/32, 295/33, 295/34, 295/35 powstałych w wyniku podziału działki o pow. 0,4168 ha, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek powstałych w wyniku podziału.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi