Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 103 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 103.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto planuje sprzedać w drodze ustnego przetargu nieograniczonego nieruchomość położoną w miejscowości , gminie, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 103, w obrębie o powierzchni 1370 m². Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość zgodnie z księgą wieczystą nr stanowi własność Gminy Miasta i składa się z jednej działki ewidencyjnej gruntu (nr 103).

Wzdłuż południowej granicy działki i częściowo na działce nr 103 przebiega magistrala wodociągowa  800, dla której Aktem Notarialnym z dnia 29.10.2013 r. ustanowiono odpłatną służebność przesyłu na rzecz ... będącej właścicielem urządzenia. Służebność polega na znoszeniu istnienia posadowionego na nieruchomości obciążonej wyżej wymienionego urządzenia i zachowaniu jego pasa ochronnego wolnego od zabudowy, stałych naniesień i nasadzeń, prawie korzystania z nieruchomości obciążonej w zakresie niezbędnym do dokonywania napraw, konserwacji, remontów, modernizacji, usuwania awarii, z prawem wejścia i wjazdu odpowiednim sprzętem osób upoważnionych przez , za działanie których spółka przejmuje odpowiedzialność oraz prawie dokonywania przyłączeń innych podmiotów do opisanego urządzenia, o ile w wyniku ich posadowienia nie ulegnie zmianie powierzchnia ustanowionej służebności. Powierzchnia objęta służebnością przesyłu wynosi 1130 m².

Nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP) gminy zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr. Zgodnie z MPZP, podstawowe przeznaczenie nieruchomości to tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej MNU2 o powierzchni 1337 m² (w tym powierzchnia 1114 m² w strefie ograniczonego użytkowania magistrali wodociągowej  800) oraz tereny komunikacji o powierzchni 33 m².

W piśmie z dnia 15 grudnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca na pytanie o treści Czy przedmiotem sprzedaży, objętej zakresem zadanego pytania, będzie wyłącznie prawo własności gruntu obciążonego służebnością przesyłu... wskazał, że przedmiotem sprzedaży będzie prawo własności gruntu - działki nr 103 o pow. 1370 m²2 (w tym 1130 m²2 objęte służebnością). Działka nr 103 zostanie przeznaczona do sprzedaży w drodze przetargu nieograniczonego jako samodzielna nieruchomość.

Natomiast na pytanie o treści Czy przedmiotowa działka nr 103 jest/będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT... Wnioskodawca wskazał, że w chwili obecnej działka nie jest wykorzystywana przez Miasto na żadną działalność. Nieruchomość nie jest również objęta umową dzierżawy ani żadnymi innymi umowami (które mogłyby stwarzać powstanie obowiązku podatkowego). Z uwagi na planowaną przez Miasto sprzedaż działki nie przewiduje się wykorzystywania jej na żadną działalność. Przez działkę przebiega magistrala wodociągowa (stanowiąca własność ), która nie będzie stanowiła przedmiotu sprzedaży, obowiązek podatkowy wynikający z działalności prowadzonej przez ... związanej z dostawą wody nie dotyczy sprzedawanego gruntu.

Nieruchomość została nabyta od osoby prywatnej na podstawie zawartej z nią umowy sprzedaży z dnia 04.10.2006 r. (). Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu, podatkiem VAT. Miastu nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina Miasto sprzedając przedmiotową nieruchomość powinna tą dostawę opodatkować podatkiem VAT stawką podstawową 23% czy też zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług traktując to jako dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%.

Przez nieruchomość przebiega magistrala wodociągowa, która z punktu widzenia przepisów prawa budowlanego spełnia definicję budowli. Magistrala stanowi własność Spółki i nie podlega sprzedaży (zatem nie jest przedmiotem dostawy). Z tego powodu dostawa nieruchomości, na której znajduje się magistrala wodociągowa klasyfikowana jest jako dostawa nieruchomości niezabudowanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 wyżej przywoływanej ustawy o VAT, dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane zwolniona jest z podatku VAT. Definicja terenu budowlanego zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z MPZP, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z uwagi na fakt, iż działka będąca przedmiotem sprzedaży znajduje się na obszarze, dla którego istnieje aktualny i obowiązujący MPZP, a podstawowe przeznaczenie tego terenu w planie to zabudowa mieszkaniowo-usługowa i tereny komunikacji Gminy uznaje, że sprzedawany teren w świetle ustawy o VAT jest terenem przeznaczonym pod zabudowę (przy czym teren komunikacyjny do zabudowy budowlą w postaci drogi ).

Zdaniem Gminy pomimo ustanowionej służebności przesyłu, która w praktyce ogranicza możliwość zabudowy większej części nieruchomości, w świetle ustawy o VAT należy uznać, że cała działka ewidencyjna nr 103 jest terenem budowlanym, a więc jej dostawa powinna zostać opodatkowana stawką 23% VAT.

Miasto jest miastem na prawach powiatu. Przedmiotem interpretacji są zadania własne gminy oraz powiatu określone w ustawach: z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013, poz. 594 z późn. zm.) i ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013, poz. 595 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy zaś art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast w ust. 2 tego artykułu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stwierdza się, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planuje sprzedać w drodze ustnego przetargu nieograniczonego nieruchomość, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 103. Nieruchomość zgodnie z księgą wieczystą stanowi własność Gminy Miasta i składa się z jednej działki ewidencyjnej gruntu (nr 103). Wzdłuż południowej granicy działki i częściowo na działce nr 103 przebiega magistrala wodociągowa, dla której Aktem Notarialnym z dnia 29.10.2013 r. ustanowiono odpłatną służebność przesyłu na rzecz będącej właścicielem urządzenia. Służebność polega na znoszeniu istnienia posadowionego na nieruchomości obciążonej wyżej wymienionego urządzenia i zachowaniu jego pasa ochronnego wolnego od zabudowy, stałych naniesień i nasadzeń, prawie korzystania z nieruchomości obciążonej w zakresie niezbędnym do dokonywania napraw, konserwacji, remontów, modernizacji, usuwania awarii, z prawem wejścia i wjazdu odpowiednim sprzętem osób upoważnionych przez , za działanie których spółka przejmuje odpowiedzialność oraz prawie dokonywania przyłączeń innych podmiotów do opisanego urządzenia, o ile w wyniku ich posadowienia nie ulegnie zmianie powierzchnia ustanowionej służebności. Powierzchnia objęta służebnością przesyłu wynosi 1130 m². Nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z MPZP, podstawowe przeznaczenie nieruchomości to tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej MNU2 o powierzchni 1337 m² (w tym powierzchnia 1114 m² w strefie ograniczonego użytkowania magistrali wodociągowej  800) oraz tereny komunikacji o powierzchni 33 m².

Ponadto Wnioskodawca na pytanie o treści Czy przedmiotem sprzedaży, objętej zakresem zadanego pytania, będzie wyłącznie prawo własności gruntu obciążonego służebnością przesyłu... wskazał, że przedmiotem sprzedaży będzie prawo własności gruntu - działki nr 103 o pow. 1370 m² (w tym 1130 m² objęte służebnością). Działka nr 103 zostanie przeznaczona do sprzedaży w drodze przetargu nieograniczonego jako samodzielna nieruchomość.

Natomiast na pytanie o treści Czy przedmiotowa działka nr 103 jest/będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT... Wnioskodawca wskazał, że w chwili obecnej działka nie jest wykorzystywana przez Miasto na żadną działalność. Nieruchomość nie jest również objęta umową dzierżawy ani żadnymi innymi umowami (które mogłyby stwarzać powstanie obowiązku podatkowego). Z uwagi na planowaną przez Miasto sprzedaż działki nie przewiduje się wykorzystywania jej na żadną działalność. Przez działkę przebiega magistrala wodociągowa (stanowiąca własność ...), która nie będzie stanowiła przedmiotu sprzedaży, obowiązek podatkowy wynikający z działalności prowadzonej przez związanej z dostawą wody nie dotyczy sprzedawanego gruntu.

Nieruchomość została nabyta od osoby prywatnej na podstawie zawartej z nią umowy sprzedaży z dnia 04.10.2006 r. Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu, podatkiem VAT. Miastu nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że aby stwierdzić czy dostawa nieruchomości będzie opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy dana nieruchomość jest zabudowana, a w przypadku, gdy nie jest, to czy jest przeznaczona pod zabudowę, czy też nie.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę stosownie do art. 3 pkt 3 ww. ustawy należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit (własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową).

Wzniesienie budowli w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Jednak stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Należy podkreślić, że jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe dokonywanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

O ile jest oczywiste, że zbycie prawa własności gruntu powoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionej na nim budowli (magistrali wodociągowej), jako części składowej gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dochodzi do dostawy towaru, jakim jest budowla (magistrala wodociągowa) w rozumieniu ustawy.

Opisana we wniosku budowla (magistrala wodociągowa) jak wynika z okoliczności jest własnością Zatem ww. budowla na moment sprzedaży będzie wchodziła w skład tej spółki i będzie stanowiła część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 49 Kodeksu cywilnego, a tym samym nie stanowiła własności Gminy. W rezultacie ww. obiektu nie można traktować jako części składowej nieruchomości będącej przedmiotem zbycia przez Gminę.

W niniejszej sprawie nie ma bowiem podstaw do przyjęcia, że Gmina dokona dostawy tej budowli, chociaż przeniesie jej własność przenosząc na nabywcę własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę formalnie przejdzie prawo własności budowli (magistrali wodociągowej) z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest budowla (magistrala wodociągowa), gdyż Wnioskodawca nie dysponuje tą budowlą jak właściciel.

Skoro zatem art. 7 ust. 1 ustawy mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja sprzedaży nieruchomości w części obejmującej budowlę (magistralę wodociągową) nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, chociaż Wnioskodawca przeniesie jego własność przenosząc na kontrahenta własność gruntu.

Wobec powyższych rozważań należy wskazać, że przedmiotem planowanej sprzedaży ze strony Wnioskodawcy jest wyłącznie grunt składający się z działki nr 103, na której położona jest budowla (magistrala wodociągowa), należąca w sensie ekonomicznym do

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym podstawowe przeznaczenie nieruchomości to tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej MNU2 o powierzchni 1337 m² (w tym powierzchnia 1114 m² w strefie ograniczonego użytkowania magistrali wodociągowej  800) oraz tereny komunikacji o powierzchni 33 m².

W związku z powyższym sprzedaż działki nr 103 jako przeznaczonej pod zabudowę, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na odmienny niż rolny lub leśny charakter.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy zaznaczyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy uznać, że transakcja dostawy wskazanej działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem, aby przedmiotowa działka nr 103 była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej Wnioskodawcy.

W konsekwencji Gmina sprzedając działkę nr 103 powinna tą dostawę opodatkować stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi