Zaliczeniea do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwo... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 09.12.2013, sygn. ILPP1/443-809/13-3/AWa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zaliczeniea do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaliczenia do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku do towarów i usług w zakresie zaliczenia do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Ww. wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. o doprecyzowanie przedstawionego zapytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy o zarządzanie Wnioskodawca zarządza nieruchomością, która ma 22 współwłaścicieli. Współwłaściciele domagają się, aby Zainteresowany jako zarządca założył rachunek bankowy dla potrzeb ich nieruchomości.

W związku z tym, Wnioskodawca zamierza założyć nowy rachunek bankowy na Jego firmę, który będzie służył wyłącznie do celu gromadzenia wpływów środków pieniężnych z tytułu czynszu oraz opłat eksploatacyjnych od najemców lokali, znajdujących się w zarządzanej przez Zainteresowanego nieruchomości oraz do dokonywania rozliczeń przychodów i kosztów, w tym rozliczania mediów, dostarczanych do przedmiotowej nieruchomości. Rachunek ten służył będzie wyłącznie do:

wpłacania przez najemców należności za czynsz i media;
przekazywania właścicielom pożytków;
gromadzenia funduszy na wykonywanie prac remontowych i innych, związanych z utrzymaniem tej nieruchomości oraz do dokonywania zapłaty za wykonanie zleconych prac;
wykonywania operacji finansowych, dotyczących rozliczeń mediów.

Wnioskodawca wyjaśnił, że rozliczaniem mediów na ww. nieruchomości zajmuje się firma zewnętrzna, na którą dostawcy mediów wystawiają stosowne faktury. Na rachunku tym nie będą natomiast gromadzone środki pieniężne stanowiące dla Zainteresowanego wynagrodzenie za zarządzanie nieruchomością, wynikające z zawartej umowy i wpłacane przez współwłaścicieli, na podstawie wystawianych przez Niego faktur za wykonanie usług zarządzania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(doprecyzowane w piśmie z dnia 5 grudnia 2013 r.).

Czy wykazywane na tym rachunku wpływy środków pieniężnych od współwłaścicieli nieruchomości nie będą zaliczane do limitu obrotu, który w rozumieniu art. 113 ust. l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, co pozwala Wnioskodawcy na zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców...

Zdaniem Wnioskodawcy, fundusze gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, założonym wyłącznie w celu działania w imieniu współwłaścicieli zarządzanej przez Zainteresowanego nieruchomości, a pochodzące z wpłat dokonanych za najem oraz opłat za media przez najemców tej nieruchomości, stanowią wyłączną własność współwłaścicieli tej nieruchomości a przeznaczone są na:

wpłacanie przez najemców należności za czynsz i media;
przekazywanie właścicielom pożytków;
gromadzenie funduszy na wykonywanie prac remontowych i innych związanych z utrzymaniem tej nieruchomości;
prowadzenie operacji dotyczących rozliczeń mediów,

oraz nie mogą liczyć się do dochodu Wnioskodawcy i nie mogą mieć wpływu na Jego obowiązki w zakresie podatku VAT, w tym obowiązek przejścia na podatek VAT z uwagi na przekroczenie wysokości sprzedaży sankcjonującej konieczność płacenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez zarządców nieruchomości na zasadach określonych w ustawie.

W myśl art. 185 ust. 1 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu w szczególności:

zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;
zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;
zapewnienie właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego;
bieżące administrowanie nieruchomością;
utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;
uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Natomiast jak wynika z art. 185 ust. 2 tej ustawy, zarządca nieruchomości lub przedsiębiorca, o którym mowa w art. 184 ust. 3, działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością, zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. W umowie wskazuje się w szczególności zarządcę nieruchomości odpowiedzialnego zawodowo za jej wykonanie, numer jego licencji zawodowej oraz oświadczenie o posiadanym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności zarządzania nieruchomościami.

Stosownie do ust. 3. tego artykułu, zakres uprawnień i obowiązków zarządcy wynika z przepisów ustawy, z przepisów odrębnych ustaw oraz z umowy o zarządzanie nieruchomością.

Sposób ustalenia lub wysokość wynagrodzenia za zarządzanie nieruchomością określa umowa o zarządzanie nieruchomością (art. 185 ust. 4 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 185 ust. 5 ww. ustawy, zarządca nieruchomości lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 184 ust. 3, nie może czerpać korzyści z zarządzania nieruchomością oprócz pobierania wynagrodzenia, chyba że umowa o zarządzanie stanowi inaczej.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie umowy o zarządzanie Wnioskodawca zarządza nieruchomością, która ma 22 współwłaścicieli. Współwłaściciele domagają się, aby Zainteresowany jako zarządca założył rachunek bankowy dla potrzeb ich nieruchomości.

W związku z tym, Wnioskodawca zamierza założyć nowy rachunek bankowy, który będzie służył wyłącznie do celu gromadzenia wpływów środków pieniężnych z tytułu czynszu oraz opłat eksploatacyjnych od najemców lokali, znajdujących się w zarządzanej przez Zainteresowanego nieruchomości oraz do dokonywania rozliczeń przychodów i kosztów, w tym rozliczania mediów, dostarczanych do ww. nieruchomości. Rachunek ten służył będzie wyłącznie do:

wpłacania przez najemców należności za czynsz i media;
przekazywania właścicielom pożytków;
gromadzenia funduszy na wykonywanie prac remontowych i innych, związanych z utrzymaniem tej nieruchomości oraz do dokonywania zapłaty za wykonanie zleconych prac;
wykonywania operacji finansowych, dotyczących rozliczeń mediów.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zaliczenia do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Zatem w pierwszej kolejności należy przeanalizować czy wpłacane na rachunek bankowy środki pieniężne stanowiące własność współwłaścicieli będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca jako Zarządca na mocy zawartej umowy o zarządzanie nieruchomością, stanowiącą własność 22 współwłaścicieli, został upoważniony do wypełniania określonych czynności zarządzania, w tym założenia rachunku bankowego, na który będą dokonywane wpłaty z tytułu czynszu oraz opłat eksploatacyjnych od najemców lokali, a także wpłaty na wykonanie prac remontowych i innych związanych z utrzymaniem ww. nieruchomości. W związku z tym Zarządca będąc w posiadaniu ww. środków pieniężnych będzie dokonywał operacji finansowych, dotyczących rozliczeń mediów i zapłat za wykonanie zleconych prac remontowych i innych oraz przekazania właścicielom pożytków. Równocześnie Zarządca będzie w posiadaniu odrębnego rachunku bankowego, na którym gromadzone będą środki pieniężne stanowiące dla Niego wynagrodzenie za zarządzanie nieruchomością.

Zaznacza się, że obrotem w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W świetle powyższego przepisu obrotem Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług w zakresie zarządzania nieruchomością, stanowiącą własność współwłaścicieli, będzie kwota należna za wykonanie tych usług, tj. kwota wynagrodzenia Zarządcy pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Zatem w świetle powyższych regulacji prawnych oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że ww. wpłaty dokonywane przez najemców na rachunek bankowy i pobierane przez Wnioskodawcę w ramach obowiązków Zarządcy, wynikających z zawartej umowy, nie będą obrotem Zarządcy w rozumieniu przepisów ustawy. Obrotem Wnioskodawcy bowiem z tytułu świadczenia usług w zakresie zarządzania nieruchomością będzie kwota należna za wykonanie tych usług, tj. kwota wynagrodzenia Zarządcy pomniejszona o kwotę podatku.

Przepis art. 113 ust. 1 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2 ustawy).

W konsekwencji do kwoty limitu 150.000 uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Na mocy art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

W konsekwencji należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że wpłaty środków pieniężnych na rachunek bankowy nie będą stanowiły obrotu Zarządcy, to do limitu wartości sprzedaży opodatkowanej w danym roku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie należy ww. wpłat wliczać. Zatem Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł w danym roku.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zaliczenia do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy, środków pieniężnych wpłacanych na rachunek bankowy i prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 336 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie