Interpretacja indywidualna z dnia 25.03.2013, sygn. ITPP3/443-12/13/AT, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Uznanie sprzedaży roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości za usługę podlegającą VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży przysługującego roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży przysługującego roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla celów tego podatku w Polsce. Działalność Wnioskodawcy obejmuje między innymi działalność związaną z obsługą rynku nieruchomości, w tym kupno i sprzedaż nieruchomości, jak również pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie regulacji stanu prawnego nieruchomości oraz w zakresie obrotu prawami z tego wynikającymi. W ramach prowadzonej działalności może także dokonywać transakcji cywilno-prawnych, polegających na zakupie oraz sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości przysługujących dawnym właścicielom gruntów, przejętych przez Państwo Polskie na podstawie przepisów art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze (w dalszej treści wniosku zwany Dekretem).

Wnioskodawca od 13 lipca 1948 r. jest uczestnikiem prowadzonego w oparciu o przepisy Dekretu postępowania o przyznanie prawa własności czasowej do nieruchomości, której własność utracił na gruncie przepisów Dekretu (obecnie prawa użytkowania wieczystego), a która to nieruchomość przed wejściem w życie Dekretu stanowiła własność Wnioskodawcy. Zgodnie z ugruntowaną praktyką i orzecznictwem sądów, prawa i roszczenia dawnych właścicieli do nabycia gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów, przejętych przez Państwo na mocy przepisów Dekretu, są zbywalne. Właściciel takiego prawa może je sprzedać, zaś nabywca wstępuje w prawa strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste, w miejsce dotychczasowego właściciela. Przedmiotem takiej transakcji są zatem prawa związane z utraconym majątkiem. Nieruchomość będąca przedmiotem prowadzonego przez Wnioskodawcę postępowania o przyznanie prawa użytkowania wieczystego położona jest w lokalizacji atrakcyjnej z punktu widzenia budownictwa komercyjnego, z dostępem do usytuowanych w pobliżu sieci elektroenergetycznych oraz wodnokanalizacyjnych.

Wnioskodawca zainteresowany jest sprzedażą przysługującego mu roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości na rzecz podmiotu działającego w sektorze budowlanym i deweloperskim. W tym celu, w dniu 18 września 2012 r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży roszczenia, na podstawie której zobowiązał się do sprzedaży kupującej spółce tego roszczenia, to jest roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w oparciu o przepisy Dekretu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie przez Wnioskodawcę, za wynagrodzeniem, uprawnienia na nabycia prawa użytkowania wieczystego na gruncie przepisów Dekretu do nieruchomości stanowiącej kiedyś własność Wnioskodawcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Wnioskodawca, wskazując na treść 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, uważa że katalog usług określony w art. 8 ust. 1 pkt 1 do 3 nie jest katalogiem zamkniętym lecz określa, co jest również traktowane jako świadczenie usług. Innymi słowy, świadczenie usług dopełnia obecnie niejako dostawę towarów i obejmuje wszytko, co taką dostawą towarów nie jest.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odpłatne przeniesienie uprawnienia do żądania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w oparciu o przepisy Dekretu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Przeniesienie tego prawa dokona się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Według Wnioskodawcy, czynność ta powinna zostać uznana za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług odpłatne świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedawać przysługujące mu roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości w oparciu o przepisy Dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze . Nieruchomość ta stanowiła kiedyś własność Wnioskodawcy. Sprzedaż ww. prawa dokonana zostanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m. in. działalność związana z obsługą rynku nieruchomości, w tym kupno i sprzedaż nieruchomości, jak również pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Prowadzona jest także działalność w zakresie regulacji stanu prawnego nieruchomości oraz w zakresie obrotu prawami z tego wynikającymi. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca może także dokonywać transakcji cywilnoprawnych, polegających na zakupie oraz sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości przysługujących dawnym właścicielom gruntów na terenie przejętych przez Państwo Polskie na podstawie przepisów art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze .

Skoro zatem Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie dokonywał czynności sprzedaży przysługującego mu roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości (stanowiącej kiedyś jego własność) jak wskazano w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to stwierdzić należy, że tego typu czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem i od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Należy bowiem zauważyć, że zbycie przysługującego do przedmiotowej nieruchomości roszczenia o ustanowienie ww. prawa w okolicznościach, gdy nieruchomość ta stanowiła uprzednio własność Spółki prowadzącej określoną działalność gospodarczą dawny składnik majątku Spółki należy traktować, jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, jako sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wskazany składnik majątku służył prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 1006 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy