Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług. Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie prawa do uwzględnienia w swoich rozliczeniach kwoty podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury VAT wystawionej przez sędziego sportowego, podstawowe znaczenie mają przepisy art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Generalnie, podatnikami VAT są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się jednak czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o PIT, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W stanie faktycznym objętym niniejszym zapytaniem nie istnieje taki stosunek prawny o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT - pomiędzy klubem sportowym (Wnioskodawcą) a arbitrem sportowym sędziującym mecz. Każdy sędzia sportowy posiada bowiem licencję wydawaną przez organizatora rozrywek..., jest zrzeszony w ramach Kolegium Sędziów Polskiego Związku Koszykówki i wykonuje swoje czynności w oparciu o regulaminy ustalone przez organizatora rozgrywek. Również wysokość wynagrodzenia wypłacanego sędziemu oraz kryteria wyznaczenia konkretnego sędziego do prowadzenia konkretnego meczu danego klubu, pozostaje wyłącznie w gestii organizatora rozgrywek. Innymi słowy, Wnioskodawca nie ma żadnych możliwości wyboru konkretnego sędziego do prowadzenia meczu oraz ustalenia z nim dwustronnie kwoty należnego wynagrodzenia. Niewątpliwie również sędzia sportowy wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność, a ewentualną odpowiedzialność dyscyplinarną za niewłaściwe wykonanie zleconych czynności arbiter ponosi nie wobec klubu sportowego, a wobec organizacji, do której przynależy, tj. Kolegium Sędziów.

W konsekwencji, ze względu na brak jakichkolwiek więzów prawnych pomiędzy Wnioskodawcą a sędzią sportowym, które to więzy prawne wyłączałyby usługi wykonywane przez sędziego sportowego z definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 - 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiada - na zasadach ogólnych - prawo do rozliczania podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur VAT wystawianych przez sędziego sportowego, któremu przysługuje status podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy przewidują jednak sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednym z takich przypadków jest sytuacja przewidziana w art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a i pkt 2 w myśl którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

• sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących
• transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako klub sportowy uczestniczy w rozgrywkach ligowych w koszykówce mężczyzn, organizowanych przez.... Organizator rozgrywek na mecze ligowe deleguje sędziów sportowych, a ustalone przez organizatora koszty wynagrodzenia tych sędziów ponosi klub gospodarz meczu, tj. w omawianym przypadku Wnioskodawca. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy ma prawo uwzględnienia w swoich rozliczeniach kwoty podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury VAT wystawionej przez sędziego sportowego.

Zatem ustalić należy przede wszystkim, czy czynności świadczone przez sędziego sportowego można uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zawiera definicję działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od ogólnej zasady przewidzianej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział wyjątki określone w art. 15 ust. 3 ustawy. W świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2 - 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wyłączenie poza definicję działalności gospodarczej czynności wykonywanych przez kontrahentów Wnioskodawcy uzależnione jest zatem od łącznego spełnienia kryteriów wskazanych w tym przepisie, a mianowicie:

• przychody z tytułu wykonywania tych czynności muszą stanowić przychody wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• z tytułu wykonania tych czynności między zlecającym i zleceniodawcą utworzony zostanie stosunek prawny w zakresie: warunków wykonania zleconych czynności, wynagrodzenia, odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Przychody sędziego sportowego kwalifikuje się do źródła przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działalności wykonywanej osobiście.

Jednakże w opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż nie istnieje stosunek prawny o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy pomiędzy Wnioskodawcą (klubem sportowym) a arbitrem sportowym sędziującym mecz. Każdy sędzia sportowy posiada licencję wydawaną przez organizatora rozgrywek, jest zrzeszony w ramach Kolegium Sędziów i wykonuje swoje prace w oparciu o regulaminy ustalone przez organizatora rozgrywek. Wysokość wynagrodzenia wypłacanego sędziemu oraz kryteria wyznaczania konkretnego sędziego do prowadzenia meczu pozostaje w gestii organizatora rozgrywek. Sędzia sportowy wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność, a ewentualną odpowiedzialność za niewłaściwe wykonywanie zleconych czynności ponosi nie wobec Wnioskodawcy (klubu sportowego), a wobec organizacji do której przynależy, tj. Kolegium Sędziów.

W oparciu o powyższe należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, bowiem nie zostają spełnione łącznie kryteria o których mowa w tym przepisie.

Zatem w opisanym stanie faktycznym świadczenie usług polegających na sędziowaniu meczy sportowych należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT, a sędziów sportowych za podatników w rozumieniu art. 15 ustawy. Wykonywane usługi powinny być potwierdzone fakturą VAT. Zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Reasumując w sytuacji gdy nabywane usługi od sędziego sportowego będą związane z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że zostały spełnione warunki uprawniające Wnioskodawcę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur, otrzymanych od sędziego sportowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB1/415-1058/10-2/ES, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie