Interpretacja indywidualna z dnia 04.10.2011, sygn. IBPP3/443-734/11/PH, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

w zakresie sprzedaży działek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2011r. (data wpływu 22 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2011r. (data wpływu 21 wrzesnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 7434 oraz działki niezabudowanej nr 7312/5,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 12359.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 września 2011r. (data wpływu 21 wrzesnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 września 2011r., znak: IBPP3/443-734/11/AM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina - Wnioskodawca planuje sprzedać w drodze przetargu nieruchomości stanowiące własność Wnioskodawcy oznaczone jako:

• działka nr 7434 i 12359 o łącznej powierzchni 1,6400 ha wpisane w księgę wieczystą. Nieruchomość jest ogrodzona, posiada pełny dostęp do infrastruktury technicznej, użytkowana jako kemping, zabudowana trzema drewnianymi domkami letniskowymi, budynkiem świetlicy, umywalni, sanitariatów oraz drewnianą zadaszoną sceną. Zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy oznaczona symbolem 10Utk- jako teren koncentracji obiektów i urządzeń obsługi ruchu turystycznego. Obecnie Gmina uzyskuje comiesięczny dochód z tytułu dzierżawy części ww. terenu, nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie dających prawo do odliczenia podatku naliczonego.
• działka nr 7312/5 o powierzchni 0,9100 ha wpisana w księgę wieczystą. Nieruchomość niezabudowana, zgodnie z obowiązującym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy oznaczona jest symbolem 9Utk- jako teren koncentracji obiektów i urządzeń obsługi ruchu turystycznego.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 13 września 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż:

• działka o nr 7434 stanowi powierzchnię 1,59 ha i zabudowana jest budynkiem świetlicy, umywalni, sanitariatów, 3 domkami letniskowymi i zadaszoną sceną, natomiast działka o nr 12359 o pow. 0,05 ha nie jest zabudowana (załączona mapa uzupełniająca),
• budynek świetlicy, umywalni i sanitariatów są budowlami trwale związanymi z gruntem, natomiast domki letniskowe i zadaszona scena nie są budowlami trwale związanymi z gruntem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r Prawo Budowlane,
• dostawa budynków nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata
• przedmiotem dzierżawy są obydwie działki - od 1992 roku do 1 marca 2010r. dzierżawione w całości natomiast od 1 maja 2011r. do teraz przedmiotem dzierżawy jest obszar 0,60 ha na którym znajdują się trzy domki letniskowe, świetlica, sanitariaty i zadaszona scena,
• w roku 2004 na działce zostały posadowione 3 domki letniskowe finansowane ze środków unijnych, w 2005 poniesiono koszty remontu dachu i instalacji elektrycznej w budynku świetlicy wykonano remont ogrodzenia, koszty te stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej, Gmina nie korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT czy korzysta ze zwolnienia od tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 7434 i 12359 jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, gdyż budynki znajdujące się na tym terenie spełniają warunki określone w ww. przepisie. Ponadto zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy również grunt, na którym posadowione są budynki trwale z nim związane, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W przypadku niezabudowanej działki nr 7312/5 należy naliczyć 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 7434 oraz działki niezabudowanej nr 7312/5,
• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 12359.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7. ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Podstawowa stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Opierając się na powyższej definicji należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku, budowli lub ich części będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Przy czym przez czynności opodatkowane należy rozumieć nie tylko dostawę ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne, które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższego wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części co do zasady jest zwolniona od podatku VAT. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina - Wnioskodawca planuje sprzedać w drodze przetargu nieruchomości stanowiące własność Wnioskodawcy oznaczone jako:

• działka nr 7434 i 12359 o łącznej powierzchni 1,6400 ha wpisane w księgę wieczystą. Nieruchomość jest ogrodzona, posiada pełny dostęp do infrastruktury technicznej, użytkowana jako kemping, zabudowana trzema drewnianymi domkami letniskowymi, budynkiem świetlicy, umywalni, sanitariatów oraz drewnianą zadaszoną sceną. Zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy oznaczona symbolem 10Utk- jako teren koncentracji obiektów i urządzeń obsługi ruchu turystycznego. Obecnie Gmina uzyskuje comiesięczny dochód z tytułu dzierżawy części ww. terenu, nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie dających prawo do odliczenia podatku naliczonego.
• działka nr 7312/5 o powierzchni 0,9100 ha wpisana w księgę wieczystą. Nieruchomość niezabudowana, zgodnie z obowiązującym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy oznaczona jest symbolem 9Utk- jako teren koncentracji obiektów i urządzeń obsługi ruchu turystycznego,
• działka o nr 7434 stanowi powierzchnię 1,59 ha i zabudowana jest budynkiem świetlicy, umywalni, sanitariatów, 3 domkami letniskowymi i zadaszoną sceną, natomiast działka o nr 12359 o pow. 0,05 ha nie jest zabudowana,
• budynek świetlicy, umywalni i sanitariatów są budowlami trwale związanymi z gruntem, natomiast domki letniskowe i zadaszona scena nie są budowlami trwale związanymi z gruntem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r Prawo Budowlane,
• dostawa budynków nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata
• przedmiotem dzierżawy są obydwie działki - od 1992 roku do 1 marca 2010r. dzierżawione w całości natomiast od 1 maja 2011r. do teraz przedmiotem dzierżawy jest obszar 0,60 ha na którym znajdują się trzy domki letniskowe, świetlica, sanitariaty i zadaszona scena,
• w roku 2004 na działce zostały posadowione 3 domki letniskowe finansowane ze środków unijnych, w 2005 poniesiono koszty remontu dachu i instalacji elektrycznej w budynku świetlicy wykonano remont ogrodzenia, koszty te stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej, Gmina nie korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca planuje zbycie jednej działki zabudowanej o nr 7434 o powierzchni 1,59 ha, na której znajdują się budowle trwale związane z gruntem, tj. budynki świetlicy, umywalni, oraz sanitariatów, oraz nie stanowiące budowli trwale związanych z gruntem 3 domki letniskowe i zadaszona scena.

Pozostałe dwie planowane do sprzedaży działki, o nr 7312/5 o powierzchni 0,9100 ha oraz o nr 12359 o pow. 0,05 ha, są oznaczone jako teren koncentracji obiektów i urządzeń obsługi ruchu turystycznego (działka nr 7312/5 symbol 9Utk, działka nr 12359 symbol 10Utk) i są jak wynika w szczególności z uzupełnienia wniosku działkami niezabudowanymi.

Wobec budynków świetlicy, umywalni, oraz sanitariatów doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak Wnioskodawca wyjaśnił, od 1992 roku działka nr 7434 była (wraz z działką nr 12359) dzierżawiona w całości. Tym samym okres, który minął od pierwszego zasiedlenia ww. budowli, jest dłuższy niż dwa lata.

A zatem w odniesieniu do planowanego przez Wnioskodawcę zbycia działki zabudowanej nr 7434 o powierzchni 1,59 ha stwierdzić należy, iż skoro nie nastąpi ono w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT jak również od pierwszego zasiedlenia minął okres dłuższy niż dwa lata, zbycie przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Bez wpływu na opodatkowanie gruntu działki nr 7434 pozostają ruchomości w postaci 3 domków letniskowych oraz zadaszonej sceny, które nie są trwale związane z gruntem.

A zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do działek niezabudowanych nr 12359 o pow. 0,05 ha oraz nr 7312/5 o powierzchni 0,9100 tut. organ stwierdza, co następuje.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii gruntu objętego księgą wieczystą, na którą składają się dwie działki ewidencyjne o nr 7434 i nr 12359 oraz sposobie opodatkowania tej dostawy.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem nieruchomością gruntową (gruntem) jest część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności.

W związku z tym wskazać należy, że wyodrębnienie nieruchomości gruntowych następuje za pomocą kryterium własności, przy równoczesnym oznaczeniu położenia i granic gruntu. Zasadniczo oznaczenie położenia i granic nieruchomości następuje w geodezyjnym operacie ewidencyjnym prowadzonym według reżimu ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005r., Nr 240, poz. 2027). Z kolei dane z katastru gruntowego stanowią podstawę oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej (art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece Dz. U. z 2001r. nr 124, poz. 1361 ze zm.). Zaś po myśli art. 1 ust. 1 ww. ustawy o księgach wieczystych i hipotece księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości.

Z cyt. wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu cywilnego i ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynika, iż pojęcia nieruchomości o której mowa w ustawie Kodeks cywilny oraz w ustawie o księgach wieczystych i hipotece nie można utożsamiać z pojęciem gruntu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 2 pkt 6 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla celów podatku VAT pojęcie gruntu odnosi się do każdej wydzielonej fizycznie części powierzchni ziemskiej. Bowiem przy interpretacji pojęcia grunt dla celów podatku od towarów i usług należy dać priorytet wykładni funkcjonalnej. Wykładnia prawa powinna uwzględniać, bowiem nie tylko dążenie do literalnego jego stosowania, ale także być oparta o rozeznanie czy jej wynik nie przekreśla funkcji, dla której dany przepis został ustanowiony. Już z samej treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy wynika, iż wolą ustawodawcy było opodatkowanie dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, niezależnie od tego czy teren ten stanowi nieruchomość w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego i przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Zatem stwierdzić należy, iż dla celów podatku od towarów i usług pod pojęciem gruntu czyli terenów należy rozumieć każdą wyodrębnioną fizycznie część powierzchni ziemskiej, zaś opodatkowanie dostawy gruntu w powyższym ujęciu uzależnione jest od stanu zagospodarowania tego terenu (tj. czy teren ten jest zabudowany budynkami, budowlami lub ich częściami), w przypadku gdy dostawa dotyczy terenu niezabudowanego decydujące znaczenie będzie miało przeznaczenie tego terenu.

Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) definiuje zarówno pojęcie nieruchomości gruntowej jak również pojęcie działki gruntu oraz pojęcie działki budowlanej.

W myśl art. 4 pkt 1, 3 i 3a ww. ustawy przez nieruchomość gruntową należy rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności. Natomiast działką gruntu jest niepodzielona, ciągła część powierzchni ziemskiej stanowiącej część lub całość nieruchomości gruntowej. Pod pojęciem działki budowlanej rozumieć należy zabudowaną działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej umożliwiają prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków i urządzeń położonych na tej działce.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż pojęcia nieruchomości również na gruncie ustawy o gospodarce nieruchomościami nie można utożsamiać z definicją tego pojęcia występującą w ustawie o księgach wieczystych i hipotece. Na gruncie wieczystoksięgowym nieruchomość jest identyfikowana z księgą wieczystą i w rezultacie o tym czy mamy do czynienia z jedną czy z wieloma nieruchomościami decyduje liczba ksiąg wieczystych dla niej urządzonych.

Księga wieczysta bowiem jest prowadzona wyłącznie w celu ustalenia stanu prawnego a nie stanu faktycznego. Natomiast w świetle art. 4 pkt 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nawet odległe od siebie działki mogą być częścią określonej nieruchomości gruntowej.

W myśl art. 93 ust. 1 i 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94.

Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu.

Natomiast zgodnie z art. 94 ust. 1 ww. ustawy w przypadku braku planu miejscowego jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli:

1. nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo
2. jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że zgodność podziału nieruchomości z ustaleniami miejscowego planu lub z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu odnosi się do każdej z wydzielonych działek gruntu i dotyczy zarówno przeznaczenia tej działki jak i możliwości jej zagospodarowania.

W powyższym znaczeniu pojęcie gruntu jako wydzielonej fizycznie działki gruntu obowiązuje również na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem zakres opodatkowania dostawy działek gruntu uzależniony jest od przeznaczenia określonej działki jak również od zabudowy działki.

Odnosząc zatem powyższe do opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, iż w przypadku nieruchomości objętej księgą wieczystą, na która składają się dwie działki ewidencyjne gruntu o nr 7434 (zabudowana) i nr 12359 (niezabudowana) na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z odrębnymi dostawami towarów. Tym samym działka gruntu o nr 12359 stanowi dostawę gruntu niezabudowanego.

A zatem stosując powyżej przywołane przepisy w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, czynność zbycia działek niezabudowanych nr 12359 o pow. 0,05 ha oraz nr 7312/5 o powierzchni 0,9100 jako gruntów przeznaczonych pod zabudowę - podlega opodatkowaniu wg stawki 23%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w części, w której wskazuje na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do działki niezabudowanej nr 12359 należy uznać za nieprawidłowe, zaś w części w której wskazuje na opodatkowanie stawką 23% sprzedaży działki niezabudowanej nr 7312/5 za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 7434 oraz działki niezabudowanej nr 7312/5,
• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 12359.

Jednocześnie podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania znajdujących się na działce nr 7434 trzech domków letniskowych oraz zadaszonej sceny, gdyż Wnioskodawca nie sformułował w tym zakresie pytania jak również nie przedstawił stanowiska własnego w tej kwestii.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach