Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mikołowie stwierdza, że stanowisko Domu Kultury w ............. - przedstawione we wniosku z dnia 2.02.2005 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 3.02.2005 r.) uzupełnione pismem z dnia 21.02.2005 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 21.02.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na organizowaniu wyjazdów do operetki, filharmonii, teatru, na basen (pytanie nr 1 wniosku) - jest nieprawidłowe.

W dniu 3.02.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mikołowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismami z dnia 10.02.2005 r. i 6.04.2005 r. znak: PP II/446-53/2005 i PP II/446-121/2005 organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Braki te zostały uzupełnione pismami z dnia 21.02.2005 r. i 13.04.2005 r., które wpłynęły do tutejszego Urzędu odpowiednio w dniach: 21.02.2005 r. i 13.04.2005 r.

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Dom Kultury w ......... organizuje wyjazdy autokarowe do operetki, teatru, filharmonii i innych instytucji kulturalnych jak i wyjazdy na basen. Z wyjazdów tych korzystają mieszkańcy gminy. Dom Kultury zapewnia przejazd, zbiorczo zakupuje bilety wstępu. Uczestnicy tych wyjazdów obciążani są jednorazową opłatą, przy czym do ceny dodawany jest niewielki "narzut" przeznaczony na pokrycie kosztów administracyjnych.

Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi udzielił pisemnej informacji w tym zakresie, kwalifikując powyższe usługi jako "Usługi organizowania imprez turystycznych z kompleksowym programem" - PKWiU 63.30.11-00.00.

W związku z powyższym, Dom Kultury postawił pytanie czy w przypadku świadczenia opisanych powyżej usług, należy stosować opodatkowanie według szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystycznych. Podmiot spełnia warunki, o których mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, jednak nie prowadzi działalności turystycznej w rozumieniu ustawy z dnia 29.08.1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 223, poz. 2268 ze zmianami) i nie spełnia warunków wymienionych w tejże ustawie.

Stanowisko podatnika:

Zdaniem Domu Kultury, nie jest możliwe stosowanie art. 119 ustawy o VAT, gdyż wyjazdy, o których wyżej mowa, nie spełniają definicji imprezy turystycznej. Zasadnym jest stosowanie stawki 7%, tj. właściwej dla biletów wstępu na imprezy kulturalne.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:

Zgodnie z art. 119 ust. 1 - 7 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Przepisy te stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik spełni określone w przepisie art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, warunki, tj.:

• ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
• prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych

podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W ww. przypadkach podstawą opodatkowania jest jak wskazano wyżej, marża uzyskana przez podatnika, a nie cała wartość wykonanej usługi. Tak więc, jeżeli przy organizacji imprezy podatnik nabywa usługi od innych podmiotów, podstawę opodatkowania tej usługi stanowi różnica pomiędzy ceną uzyskaną przez podatnika od nabywców usługi a kosztami jej zorganizowania, na które składać się będą nabyte usługi obce. Tak wyliczona różnica (marża) zawiera w sobie podatek należny od tej usługi w wysokości 22%.

Podatnikom, o których wyżej mowa, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć należy, że w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 W takich przypadkach, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tejże ustawy, przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem m.in. art. 119 ust. 4.

Oznacza to, że w sytuacji gdy podatnik świadczy nabywcy usługi własne, czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wedle stawek właściwych dla tego rodzaju usług, a podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT wynikającego z zakupów związanych bezpośrednio z daną usługą.

Z powyższego wynika, że opodatkowanie marży przy usługach turystycznych winny stosować podmioty, spełniające powyższe warunki. Dom Kultury spełnia te warunki, a zatem przy wykonywaniu usług polegających na organizowaniu wyjazdów autokarowych do operetki, teatru, filharmonii i innych instytucji kulturalnych, jak wyjazdów na basen powinien stosować szczególną procedurę opodatkowania, wynikającą z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, tzw. opodatkowanie marży.

Podmiot nie może zastosować stawki w wysokości 7% właściwej dla biletów wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy, gdyż nie dokonuje sprzedaży wyłącznie biletów wstępu. Podmiot organizuje całość wyjazdu czyli m.in. bilety wstępu, transport, doliczając "narzut" za wykonane usługi.

Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi dokonał klasyfikacji tychże usług do grupowania PKWiU 63.30.11-00.00 - Usługi organizowania imprez turystycznych z kompleksowym programem.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi że stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Tak więc do usług mieszczących się w grupowaniu PKWiU 63.30.11-00.00, opodatkowanych czy to na zasadach ogólnych czy na zasadzie szczególnej procedury marży, należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.