Temat interpretacji
Z wniosku wynika, że Spółka nabyła od polskiego kontrahenta usługi przeprowadzki-przewozu rzeczy osobistych pracownika poza terytorium Rzeczypospolitej Polski. Zakup ww. usług stanowi w ocenie Jednostki koszt uzyskania przychodu, gdyż usługi zakupiono na rzecz pracownika, a takie świadczenie zostało zagwarantowane w jego umowie o pracę.
Za wykonane usługi Podatnik został obciążony dwoma fakturami: pierwsza dotyczyła usługi na terytorium UE (trasa Hiszpania-Polska) ze stawką 22%, druga dokumentowała usługę świadczoną na trasie Polska-Rosja i wykazano na niej stawkę VAT w wysokości 0%.
Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie ww. usług na potrzeby pracownika skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, dlatego należy wystawić fakturę wewnętrzną i naliczyć podatek należny wg stawek z faktur pierwotnych.
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz.535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przy czym z art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.
Zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na rzecz pracownika (lub osób wymienionych w cyt. przepisie) skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, muszą być spełnione łącznie warunki:
- podatnik świadczy nieodpłatnie usługi na potrzeby osobiste osób wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT,
- świadczenie usług nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem,
- podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych usług.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka - zgodnie z postanowieniami umowy o pracę - była zobowiązana do zakupu usług przeprowadzki - przewozu rzeczy osobistych pracownika poza terytorium Rzeczypospolitej Polski. W świetle powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego dla rozstrzygnięcia problemu przedstawionego we wniosku zasadnicze znaczenie ma ustalenie czy świadczenie ww. usług na rzecz pracownika stanowi, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, przekazanie na potrzeby osobiste pracownika.
Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "potrzeb osobistych" zatrudnionych przez podatnika pracowników. Ponieważ jednak przepis ten dotyczy osób pozostających w stanie zatrudnienia przez podatnika i temu statusowi przeciwstawia ich potrzeby osobiste, uzasadnione będzie wnioskowanie, iż chodzi tu o potrzeby nie wynikające z treści stosunku pracy łączącego podatnika z pracownikiem.
Przez przekazanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należałoby rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Wprawdzie ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania świadczenia usług pracownikom, z tym czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze - te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić, od potrzeb osobistych pracownika - których pracodawca nie jest obowiązany zaspokajać.
Wobec tego świadczenie przez pracodawcę usług na podstawie przepisów o charakterze publicznoprawnych oraz prawa pracy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (por. wyrok NSA z 18.08.1997 r. sygn. akt I SA/Ka 2145/96, wyrok NSA z 05.05.2000 r. sygn. akt I SA/Lu 176/99).
W przedmiotowej sprawie pracodawca - podatnik był prawnie zobligowany do świadczeń na rzecz pracownika. Świadczenia te dla Spółki mają charakter obligatoryjny, gdyż wynikają z postanowień umowy o pracę. Zatem realizowanie przez Podatnika ww. świadczeń na rzecz pracownika nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, tym samym nie mają tutaj zastosowania stawki podatku VAT.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.