Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy usługi zarządzania świadczone przez Zarządzającego na rzecz Spółki na podstawie Umowy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Zarazem otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu Umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z zawartą Umową i świadczonymi na jej podstawie usługami zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie ma statusu podatnika/płatnika podatku od towarów i usług (VAT). W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie Umowy fakturą VAT.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczność, że Wnioskodawca w dacie zawarcia i wykonywania Umowy oraz złożenia niniejszego wniosku prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, tj. jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG nie ma wpływu na to, czy usługi świadczone na podstawie Umowy na rzecz Spółki są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT). Okoliczność, czy w dacie zawarcia i wykonywania Umowy Wnioskodawca ma przymiot przedsiębiorcy i jest wpisany do CEIDG, czy też nie ma takiego statusu i nie jest wpisany do CEIDG, nie ma wpływu na to, czy na podstawie i w związku z wykonywaniem na rzecz Spółki usług objętych Umową Wnioskodawca ma status podatnika/płatnika podatku od towarów i usług (VAT). Jeśli w przyszłości Wnioskodawca zaprzestałby prowadzenia działalności gospodarczej i jego wpis zostałby wykreślony z CEIDG nie będzie to mieć znaczenia dla kwalifikacji Umowy pod kątem podatku od towarów i usług (VAT) i opodatkowania usług świadczonych na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy. Wnioskodawca uważa, że w razie ziszczenia się hipotetycznego zdarzenia przyszłego w postaci zaprzestania prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i wykreślenia jego wpisu z CEIDG nie będzie to mieć wpływu na ocenę opodatkowania Umowy podatkiem od towarów i usług (VAT) - ocena ta jest taka sama, niezależnie od tego, czy Wnioskodawca będzie, czy nie będzie wpisany do CEIDG.

Uzasadnienie

Ad 1

Wnioskodawca przedstawia swoje stanowisko w zakresie poglądu o braku opodatkowania usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie Umowy podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o VAT pojęcie to jest szersze od m.in. definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie należy w tym kontekście rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonywanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonywanie czynności i wykonującym zlecenie czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są w szczególności: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, działalność wykonywana osobiście, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 9 w zw. z art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Obowiązek zawarcia umowy o świadczenie usług zarządzania pomiędzy Spółką a Członkami jej Zarządu wynika z przepisów z ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Spółka jest objęta zakresem podmiotowym tej ustawy i właściwe organy Spółki podjęły stosowne uchwały, na podstawie których przyjęto w Spółce zasady wynagradzania jej organów określone w ww. ustawie. Podkreślić trzeba, że ustawa o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, co do zasady, wyklucza zawieranie umów o pracę pomiędzy spółkami objętymi jej zakresem a członkami ich Zarządu. Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że z członkiem organu zarządzającego spółka zawiera umowę o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Ministerstwo Skarbu Państwa w dokumencie Dobre praktyki w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (opublikowanym w listopadzie 2016 r.) wskazało na zasadność wystąpienia członków Zarządu o interpretację podatkową w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług: W celu zabezpieczenia Spółki jako płatnika zobowiązań publicznoprawnych, Zarządzający powinien zostać zobowiązany do wystąpienia do właściwego organu administracji podatkowej z wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową, celem określenia, czy jest/nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) z tytułu świadczenia usług określonych w Umowie.

Analiza Umowy zawartej pomiędzy Zarządzającym a Spółką wskazuje, że jest ona nienazwaną umową cywilnoprawną o charakterze kontraktu menadżerskiego zatem mieści się w kategorii umów o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniżej Wnioskodawca przedstawia informacje dotyczące kontraktów menedżerskich zgodnie z poglądami doktryny prawa. Podstawą do ukształtowania treści umowy jako kontrakt menedżerski jest art. 3531 Kodeksu cywilnego odnoszący się do zasady swobody umów, który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W praktyce przyjmuje się, że kontrakt menedżerski powinien określać między innymi przedmiot umowy, obowiązki i uprawnienia menedżera, składniki jego wynagrodzenia, zakres odpowiedzialności za wykonanie postawionych zadań, kryteria oceny efektywności, sposoby rozwiązania kontraktu, zakaz konkurencji oraz tajemnicę przedsiębiorstwa. Kontrakt menadżerski najczęściej formułowany jest jako umowa starannego działania. W doktrynie prawa wskazuje się, że w spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menadżerskiego kreuje wtórną podstawę powiązania członka Zarządu ze spółką kapitałową gdyż podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka Zarządu, które tworzy korporacyjny stosunek członkostwa w Zarządzie regulowany przepisami Ksh i innymi przepisami wewnętrznymi Spółki. Kontrakty menadżerskie jako forma działalności gospodarczej mogą prowadzić do sztuczności i wielu niejasności w sytuacji, gdy zawierane są z osobami pełniącymi funkcje piastuna organu osoby prawnej bądź jej przedstawiciela ustawowego, występując bowiem w roli przedsiębiorcy działają w imieniu własnym i na własny rachunek, a jako piastun organu osoby prawnej bądź jej przedstawiciel ustawowy za osobę prawną bądź w jej imieniu i na jej rachunek. (por. Z. Kubot, Rodzaje kontraktów menedżerskich [w:] Prawo pracy, ubezpieczenia społeczne, polityka społeczna, Opole 1998 r., s.225 i n.). Zdaniem ww. autora między spółką a członkiem Zarządu z chwilą powołania powstaje stosunek organizacyjny, który sam w sobie jest wystarczającą podstawą pełnienia funkcji w Zarządzie. Według tego samego autora (por. Z. Kubot: Umowy o zarządzanie członków zarządu spółek kapitałowych, Warszawa-Zielona Góra 1998 r., s. 206), w takich sytuacjach członek zarządu nie uczestniczy w obrocie prawnym jako przedsiębiorca, działając niejako za spółkę. Inaczej mówiąc, nie działa tu we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie jest możliwe, aby prowadzenie spraw spółki i reprezentowanie jej odbywało się przez członka zarządu działającego jednocześnie jako piastun organu osoby prawnej i jako przedsiębiorca. Czynności piastuna organu osoby prawnej są rozdzielone od czynności podejmowanych przez przedsiębiorcę, dana czynność dokonywana jest przez piastuna organu osoby prawnej (za spółkę) albo przez przedsiębiorcę (w imieniu własnym).

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2007 r., K 11/06, zauważyć można, że istotą powierzenia określonej osobie zarządzania danym podmiotem jest zaufanie, jakie w wykształceniu, kwalifikacjach i doświadczeniu konkretnego menadżera pokłada np. właściciel przedsiębiorstwa. Dając menadżerowi niemałą swobodę, oczekuje on dobrego zarządzania i zysków (a niekiedy zmniejszenia strat) i zarazem składa nań odpowiedzialność za ewentualne niepowodzenia. Ów menadżer jest wobec właściciela osobiście (...) odpowiedzialny zarówno za sukcesy, jak i za porażki w zarządzaniu powierzonym przedsiębiorstwem. Stanu tego nie zmienia fakt, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej menadżer może zatrudniać fachowców, dostarczających mu np. wieloaspektowe analizy, pomagające w osobistym podjęciu decyzji optymalnych dla zarządzanego podmiotu. Dodać należy, że osoba zarządzająca nie uczestniczy w obrocie gospodarczym, działa natomiast na rzecz konkretnego podmiotu zlecającego - spółki. Zarówno na gruncie prawa podatkowego, jak i cywilnego działalność zawodowa nie jest traktowana jako działalność gospodarcza.

Przytoczony powyżej przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT stanowi, że nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą działalności, z tytułu której przychody wymienione są w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeśli z tytułu tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami dotyczącymi warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma zatem cechy samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej stosunek prawny między usługodawcą a usługobiorcą, który spełnia następujące warunki: podporządkowanie usługodawcy w zakresie warunków realizacji umówionych czynności, określenie wynagrodzenia oraz uregulowanie kwestii odpowiedzialności osoby zlecającej (usługobiorcy) wobec osób trzecich w związku z wykonywaniem umowy przez usługodawcę. Analizując sytuację Wnioskodawcy i Spółki w związku z Umową w świetle ww. przepisu, zdaniem Wnioskodawcy niewątpliwie przychody (wynagrodzenie), które uzyskuje on od Spółki z tytułu Umowy mieszczą się w kategorii przychodów wskazanych w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy Umowa jest umową o charakterze takim, jak stosunek zlecenia.

Warto podkreślić, że - jak zostało wspomniane powyżej - w § 9 ust. 9 Umowy wprost wskazano: celem wykluczenia wszelkich wątpliwości Strony potwierdzają, iż postanowienia ust. 3&‑8 powyżej stanowią dozwoloną modyfikację przepisów art. 746 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art. 750 Kodeksu cywilnego (...). Zatem intencją Stron Umowy jest aby stosować do niej przepis art. 750 Kodeksu cywilnego, który brzmi: Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Do Umowy mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o zleceniu. Zatem należy zbadać, czy spełnione są wszystkie przesłanki art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, tj. czy Umowa określa: warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę, wynagrodzenie Wnioskodawcy, odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich za wykonywanie czynności przez Wnioskodawcę.

Warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę

Zdaniem Wnioskodawcy Umowa bez wątpienia określa warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę. Są to zarówno ogólne warunki (zasady) wykonywania Umowy, jak i szczegółowe zapisy dotyczące czasu i miejsca wykonywania, zasobów (środków technicznych) używanych przez Wnioskodawcę przy wykonywaniu Umowy. Szczegółowo opisano ww. postanowienia w części niniejszego wniosku: stan faktyczny i zdarzenie przyszłe. Warto podkreślić, że § 1 Umowy stanowi, że Wnioskodawca wykonuje Umowę zgodnie z przyjętym podziałem kompetencji, z należytą starannością, zgodnie z Umową, przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi, które obowiązują w Spółce. Natomiast § 2 ust. 2 Umowy stanowi, że w trakcie wykonywania Umowy Wnioskodawca ma obowiązek współdziałać ze Spółką. Nie może on zlecić wykonywania obowiązków wynikających z Umowy osobom trzecim, ma obowiązek wykonywać je osobiście. Wnioskodawca jest zobowiązany do zachowania w poufności wszelkich informacji niepodanych do wiadomości publicznej, jakie uzyskał w związku lub przy okazji wykonywania Umowy (§ 2 ust. 7 w zw. z § 8 Umowy). Jeśli chodzi o czas wykonywania Umowy - Wnioskodawca ma obowiązek wykonywać ją w czasie, który zapewni prawidłową realizację Umowy (§ 2 ust. 9 Umowy). Umowa określa też miejsce wykonywania Umowy, jak również dopuszczalność wykonywania usług przez Wnioskodawcę przez określony czas w roku poza ustalonym miejscem wykonywania Umowy, z wykorzystaniem środków łączności na odległość (§ 2 ust. 10 Umowy).

Wynagrodzenie Wnioskodawcy

Umowa określa w sposób szczegółowy zasady określania wynagrodzenia wynikającego z Umowy, w tym jego wysokość. Zgodnie z § 5 ust. 1 Umowy Wnioskodawcy przysługuje z tytułu Umowy stałe zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne, tzw. wynagrodzenie stałe. Umowa określa, w jaki sposób oblicza się wynagrodzenie, w przypadku gdy Umowa obowiązuje przez niepełny miesiąc kalendarzowy (§ 5 ust. 3 Umowy). Także w razie przerw w wykonaniu Umowy przez Wnioskodawcę wynagrodzenie stałe ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu zgodnie z liczbą dni przerwy (§ 6 ust. 1-2 Umowy). Zdaniem Wnioskodawcy z treści Umowy wynika, że wynagrodzenie stałe określone w Umowie nie jest wprost uzależnione od uzyskania przez Wnioskodawcę określonego rezultatu wykonywanych przez niego czynności. Mowa jest bowiem w Umowie o wynagrodzeniu miesięcznym stałym o określonej wysokości.

Umowa przewiduje też wynagrodzenie zmienne, które przysługuje Wnioskodawcy w przypadku osiągnięcia przez niego określonego celu przy wykonywaniu usług objętych Umową (§ 5 ust. 5 Umowy).

W opinii Wnioskodawcy, w tym zakresie ponieważ Wnioskodawca nie ma żadnej gwarancji, że nabędzie roszczenie o wynagrodzenie zmienne - zależy to od rezultatów jego czynności, lecz może być związane także z czynnikami obiektywnie niezależnymi od Wnioskodawcy np. w razie wyznaczenia Wnioskodawcy celu cząstkowego w postaci dokonania określonej czynności prawnej z osobą trzecią osiągniecie tego celu może być uzależnione od tej osoby trzeciej - Wnioskodawca ponosi gospodarcze ryzyko prowadzonej przez siebie działalności w zakresie usług zarządzania objętych Umową, że nie osiągnie pozytywnego wyniku i nie uzyska wynagrodzenia zmiennego.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu Umowy

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT w przypadku stosunku zlecenia, w którym odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonanie czynności wynikających ze stosunku obciąża zlecającego, działalność wykonującego zlecenie w ramach tego stosunku nie stanowi samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym wykonujący zlecane czynności nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Zasady odpowiedzialności stron Umowy wobec osób trzecich z tytułu wykonywania Umowy - zarówno Wnioskodawcy, jak i Spółki - wynikają z przepisów powszechnie obowiązującego prawa oraz z Umowy.

Wnioskodawca zawarł Umowę, będąc Członkiem Zarządu Spółki. Zatem mają zastosowanie przepisy Ksh regulujące stosunek pomiędzy Członkami Zarządu a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz zasady reprezentowania przez nich tej spółki, w tym zwłaszcza skutki wobec osób trzecich.

W tym miejscu należy wskazać art. 201 § 1 Ksh, z którego wynika, że Zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Zatem Wnioskodawca w ramach wykonywania usług objętych Umową jest uprawniony i zobowiązany w szczególności do składania wobec osób trzecich oświadczeń woli w imieniu Spółki.

Zgodnie z przepisami Ksh Członków Zarządu w spółce z o. o. powołuje, co do zasady, Zgromadzenie Wspólników mogą być oni odwoływani (w każdym czasie) przez ten organ.

Jak wynika z art. 204 § 1-2 Ksh prawo Członka Zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki, ponadto prawa Członka Zarządu do reprezentowania spółki nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 207 Ksh wobec spółki Członkowie Zarządu podlegają ograniczeniom ustanowionym w Ksh, w umowie spółki oraz, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, w uchwałach wspólników. Przepisy art. 208 § 2 i § 3 Ksh stanowią, że każdy Członek Zarządu ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, ponadto każdy Członek Zarządu może prowadzić bez uprzedniej uchwały zarządu sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki. Wprost z Ksh wynika zakaz prowadzenia przez Członków Zarządu działalności konkurencyjnej wobec spółki. Jeśli chodzi o odpowiedzialność Członków Zarządu wobec osób trzecich należy przytoczyć w szczególności art. 299 § 1 Ksh, z którego wynika, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, Członkowie Zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Podobna regulacja znajduje się w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, który ustanawia zasadę, że w przypadku nieskutecznej (w całości lub części) egzekucji z majątku spółki Członkowie Zarządu odpowiadają za zaległości podatkowe spółki, których termin płatności upłynął w czasie pełnienia obowiązków Członka Zarządu.

W zakresie natomiast odpowiedzialności Członków Zarządu wobec spółki należy wskazać w szczególności przepisy art. 293 Ksh - Członek Zarządu odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy spółki, chyba że nie ponosi winy. Członek Zarządu powinien przy wykonywaniu swoich obowiązków dołożyć staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższe przepisy mają charakter powszechnie obowiązujący i w zakresie wskazanym w tych przepisach nie można wyłączyć odpowiedzialności nimi przewidzianej.

Odpowiedzialność zarówno Wnioskodawcy wobec Spółki, jak i Spółki lub Wnioskodawcy wobec osób trzecich w związku z Umową wynika także z przepisów Kodeksu cywilnego ponieważ stosunek łączący Spółkę i Wnioskodawcę ma charakter zlecenia.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka będzie odpowiedzialna, jako podmiot, który nabywa usługi od Wnioskodawcy, wobec osób trzecich na podstawie przepisu art. 429 Kodeksu cywilnego: kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności. Ponadto z tytułu wykonywania usług objętych Umową przez Wnioskodawcę może powstać odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich, o której mowa w art. 474 Kodeksu cywilnego: Dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Przepis powyższy stosuje się także w wypadku, gdy zobowiązanie wykonywa przedstawiciel ustawowy dłużnika.

Odpowiedzialność Spółki za Wnioskodawcę, jako Członka Zarządu, wynika wprost z przepisu art. 416 Kodeksu cywilnego: osoba prawna jest obowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej z winy jej organu. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podstawą przypisania odpowiedzialności na podstawie art. 416 k.c. jest dopuszczenie się czynu niedozwolonego przez osobę, która została powołana jako piastun organu. Chodzi zawsze o osobę fizyczną, prawidłowo powołaną jako organ jednoosobowy lub wchodzącą w skład organu kolegialnego, a jeżeli w skład organu wchodzi osoba prawna, chodzi o osobę fizyczną należycie umocowaną w ramach struktury tej osoby prawnej albo przez tę osobę prawną. Prawidłowość powołania należy ustalić na podstawie unormowań statutowych lub innych, regulujących ustrój danej osoby prawnej. Zdarzeniem, za które odpowiada osoba prawna na podstawie art. 416 k.c., jest zachowanie piastuna organu, jego czynność faktyczna lub prawna (często decyzja, wykonywana przez inne osoby pozostające w strukturze organizacyjnej). (por. A. Kidyba, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, wyd. II, LEX 2014).

Natomiast z postanowień Umowy wynika, że Spółka ponosi odpowiedzialność za szkody poniesione przez osoby trzecie w efekcie nienależytego wykonania Umowy przez Wnioskodawcę w zakresie, w jakim działał on będzie wobec osób trzecich jako członek organu zarządzającego Spółki (§ 4 ust. 2 zdanie pierwsze Umowy).

Powyższe postanowienie zgodnie z Umową nie wyłącza prawa Spółki do dochodzenia od Zarządzającego roszczeń regresowych, które powstaną w następstwie poniesienia przez Spółkę odpowiedzialności wobec jakiejkolwiek osoby trzeciej w efekcie szkody powstałej wskutek nienależytego wykonania Umowy przez Wnioskodawcę w zakresie, w jakim działał on będzie wobec osób trzecich jako członek organu zarządzającego Spółki (§ 4 ust. 2 zdanie drugie Umowy).

Ta określona w Umowie odpowiedzialność Wnioskodawcy jest dodatkowa (niezależna) w stosunku do odpowiedzialności wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów.

Należy nadmienić, że w zakresie odpowiedzialności za ewentualne naruszenie praw własności intelektualnej (m.in. praw autorskich i praw pokrewnych oraz praw własności przemysłowej) przez Wnioskodawcę reżim jego odpowiedzialności z tytułu Umowy jest ukształtowany odmiennie -Wnioskodawca odpowiada wprost wobec osób trzecich za takie naruszenie ( § 7 ust. 5-8 Umowy).

Postanowienia dotyczące tej odpowiedzialności zostały opisane powyżej w części niniejszego wniosku: stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (dot. uregulowania w Umowie praw autorskich i praw pokrewnych). Jednak zdaniem Wnioskodawcy taka rozszerzona (odmienna) odpowiedzialność za ewentualne naruszenia prawa własności intelektualnej ma charakter wyjątkowy i podrzędny w stosunku do ogólnych zasad odpowiedzialności wobec osób trzecich za nienależyte wykonywanie Umowy przez Wnioskodawcę określonych w Umowie ( § 4 Umowy).

Jeśli chodzi o stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ryzyka gospodarczego (ekonomicznego) ponoszonego przez strony Umowy w związku z jej wykonywaniem przez Wnioskodawcę, w tym zwłaszcza jej nienależytym wykonaniem przez Wnioskodawcę, zdaniem Wnioskodawcy to ryzyko ponosi Spółka. Bowiem zgodnie z treścią Umowy (§ 5 ust. 1) Wnioskodawca jest w okresie obowiązywania Umowy uprawniony do otrzymywania stałego miesięcznego wynagrodzenia, którego wysokość nie jest zależna od osiąganych rezultatów zarządzania. Wnioskodawca nie odpowiada za rezultat świadczonych przez siebie usług, jedynie zobligowany jest do działania z należytą starannością. Ponadto Spółka udostępnia Wnioskodawcy stosowną powierzchnię biurową wraz z wyposażeniem, w tym laptopem, telefonem komórkowym. Spółka pokrywa (do uzgodnionej w Umowie wysokości) koszty telefonu i paliwa ponoszone w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę Umowy. Ponadto Spółka pokrywa koszty podróży Wnioskodawcy związanych z Umową i odbywanych przez niego konferencji lub seminariów. Zatem Wnioskodawca jest w dużym stopniu uniezależniony od ponoszenia ekonomicznego ciężaru wykonywania Umowy.

Spełnienie przesłanek z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT

Z uwagi na powyższe okoliczności zdaniem Wnioskodawcy stosunek prawny, który łączy go ze Spółką na podstawie Umowy, w świetle Umowy i przepisów powszechnie obowiązujących spełnia przesłanki wskazane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Bowiem przychody, które otrzymuje Wnioskodawca z tytułu Umowy są przychodami, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa określa warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę, wynagrodzenie oraz stanowi, że Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody wynikające z nienależytego wykonywania Umowy w zakresie, w jakim Wnioskodawca będzie działać wobec osób trzecich jako Członek Zarządu Spółki (§ 4 ust. 2 Umowy, przytoczone przepisy art. 201 § 1 Ksh i art. 429 w zw. z art. 474 Kodeksu cywilnego). Podkreślić trzeba, że zastrzeżenie odpowiedzialności Spółki z tytułu Umowy w zakresie, w jakim Wnioskodawca będzie działać wobec osób trzecich jako Członek Zarządu Spółki nie ma w praktyce większego znaczenia, gdyż Umowa została zawarta w związku z powołaniem Wnioskodawcy do Zarządu Spółki, dotyczy jego działania jako Członek Zarządu i ramy czasowe Umowy są związane ściśle z pełnieniem przez Wnioskodawcę funkcji w ww. Zarządzie (por. § 9 Umowy).

Dodatkowym argumentem przemawiającym za uznaniem, że Umowa nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest fakt, że w żadnym zapisie Umowy nie znajduje się odniesienie do okoliczności, że Wnioskodawca w dacie zawarcia Umowy prowadzi taką działalność w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Umowa nie nawiązuje do okoliczności, że Zarządzający jest podmiotem wpisanym do CEIDG. W komparycji Umowy jako dane Zarządzającego wskazano jedynie dane osoby fizycznej: imię, nazwisko, numer dowodu osobistego i adres. Żadne z postanowień Umowy nie nakłada obowiązku albo zakazu prowadzenia przez Zarządzającego takiej działalności.

Zapisy Umowy nie odnoszą się też do sytuacji zakończenia prowadzenia przez Wnioskodawcę ww. działalności.

W ocenie Wnioskodawcy Umowa nie daje podstaw do zakwalifikowania tej Umowy jako zawartej w ramach samodzielnie wykonywanej przez Zarządzającego działalności gospodarczej.

Do poglądu, że w opisanych warunkach umowa o świadczenie usług zarządzania przez Członka Zarządu na rzecz spółki nie podlega opodatkowaniu VAT przychylił się w szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2017 r., IPTPP2.4512.528.2016.2.KK. Podobnie wskazał także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2017 r., IBPP2.4512.36.2017.2.RSZ.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy na rzecz Spółki nie stanowią wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i nie są one opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT), w związku z czym Umowa nie jest opodatkowana podatkiem VAT. Zarazem wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z zawartą Umową i świadczonymi na jej podstawie usługami zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie ma statusu podatnika/płatnika towarów i usług (VAT) w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie Umowy fakturą VAT z wykazanym podatkiem należnym.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Wnioskodawca w związku z zawarciem i wykonywaniem Umowy nie będzie działał w charakterze podatnika/płatnika VAT. Bowiem w opinii Wnioskodawcy przychody z Umowy nie pochodzą z samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej z przyczyn wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Nie stanowią samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tylko te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku Umowy wszystkie te przesłanki zostały spełnione (stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie zostało opisane w uzasadnieniu niniejszego wniosku w zakresie odpowiedzi Wnioskodawcy na pytanie nr 1).

Jak wskazuje się w doktrynie prawa opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

(...) Należy pamiętać, że przepisy ustawy VAT na swój własny użytek definiują pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Nie można więc utożsamiać działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT z działalnością gospodarczą, o której mowa w prawie o działalności gospodarczej. Nie będzie także na gruncie VAT znajdować zastosowania definicja działalności gospodarczej sformułowana w ordynacji podatkowej ani tym bardziej zawarta w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (szczegółowe uwagi co do pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT - zob. tezy następne).(...) Problemy dotyczące statusu podatkowego nie ominęły także osób pełniących funkcje w organach osoby prawnej (zarządzie, radzie nadzorczej). Wydaje się jednak, że chociaż uczestnictwo w tych organach można zasadniczo rozpatrywać w kategoriach świadczenia (a więc i usługi), to osoby dokonujące tych świadczeń nie będą przy ich wykonywaniu występować jako podatnicy VAT. Przychody z członkostwa w zarządzie zasadniczo pochodzą z działalności wykonywanej osobiście (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym). Niewątpliwie pełnienie funkcji w organie osoby prawnej związane jest z powstaniem stosunku prawnego pomiędzy osobą prawną a tą osobą. Ten stosunek prawny stwarza przesłanki uznania działalności członków organów osoby prawnej (zarządu, rady nadzorczej) za działalność niesamodzielną, a w konsekwencji wyłączoną z zakresu VAT. (...) (por. A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. XI, WKP 2017).

Dodatkowo można wskazać, że analizując zapisy Umowy, nie wynika z niej, aby Umowa była zawarta i usługi były świadczone w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT wykonywanej samodzielnie przez Wnioskodawcę. Tak, jak zostało zaznaczone w części wniosku: stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, co prawda Wnioskodawca posiada zarejestrowaną w CEIDG działalność gospodarczą. Niemniej Umowa nie nawiązuje do tej okoliczności. Z Umowy nie wynika zwłaszcza obowiązek prowadzenia ww. działalności przez Wnioskodawcę. Jako hipotetyczne zdarzenie przyszłe w niniejszej sprawie - i jego ewentualne skutki w podatku VAT - należy rozważyć także zaprzestanie przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności i wykreślenie jego wpisu z CEIDG (por. pytanie nr 3 poniżej).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone przez niego na rzecz Spółki nie będą stanowiły samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 - 2 ustawy o VAT w związku ze spełnieniem przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie będzie więc posiadać statusu podatnika/płatnika VAT z tytułu wykonywania na rzecz Spółki usług na podstawie Umowy. W szczególności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawiania faktur VAT w celu udokumentowania usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie Umowy.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczność, czy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG nie ma wpływu na to, czy usługi świadczone na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT). W opinii Wnioskodawcy niezależnie od tego, czy w dacie wykonywania Umowy Wnioskodawca będzie przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej lub będzie posiadał zarejestrowaną działalność gospodarczą w CEIDG usługi wykonywane na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie uzyskuje statusu podatnika/płatnika VAT w rozumieniu ustawy o VAT tylko na podstawie wpisu do właściwej ewidencji. Pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT oraz w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie są tożsame. Nawet jeśli Wnioskodawca w okresie wykonywania usług objętych Umową będzie przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG nie oznacza to automatycznie, że te usługi będą opodatkowane VAT. Bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Natomiast Umowa nie tworzy stosunku podlegającego opodatkowaniu VAT z uwagi na ziszczenie się przesłanek z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Warto przytoczyć także pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 stycznia 2016 r. (sygn. akt. I SA/Łd 1314/15). W stanie faktycznym sprawy skarżąca, będąca Członkiem Zarządu i zarazem przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, zarejestrowanym w CEIDG, zawarła ze spółką umowę o świadczenie usług zarządzania. Jednak Sąd stwierdził, że skarżąca, działając w ramach Umowy, nie ma statusu podatnika VAT: skarżąca w okolicznościach przedmiotowej sprawy, będąc członkiem zarządu - menadżerem w Spółce nie jest podatnikiem VAT. Jej działalności nie można przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Jako członek zarządu-menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka, niepewności, np. co do popytu, konkurencji, czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek lecz w imieniu zarządzanej Spółki.

Także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 9 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Po 1015/09) wskazał, że ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, ani nawet formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności - bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług.

Zatem prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do CEIDG nie wpływa na opodatkowanie (brak opodatkowania) Umowy podatkiem od towarów i usług (VAT) i na uznanie Wnioskodawcy za podatnika/płatnika VAT w związku z wykonywaniem usług na podstawie Umowy. Gdyby (hipotetyczne zdarzenie przyszłe) Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i złożył wniosek o wykreślenie wpisu w CEIDG w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej także nie będzie to mieć wpływu na brak statusu Wnioskodawcy jako podatnika/płatnika VAT w związku z wykonywaniem Umowy. Innymi słowy, ewentualne zaprzestanie przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej i wykreślenie jego wpisu w CEIDG nie będzie mieć wpływu na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług (VAT) usług świadczonych na podstawie Umowy (czyli taka zmiana stanu faktycznego nie zmieniłaby odpowiedzi na pytania nr 1 i nr 2 postawione w treści niniejszego wniosku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 przytoczonego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r. poz. 60, 528, 648 i 859);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów, wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,

• wynagrodzenia, oraz

• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa samodzielnie w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zagadnienie dotyczące samodzielności było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G. Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika, stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Z kolei w wyroku z dnia 18 października 2007 r. sprawa C-355/06 J.A. van der Steen, Trybunał wskazał, że osoba fizyczna, która wykonuje wszystkie prace w imieniu i na rachunek spółki na podstawie umowy o pracę wiążącej ją z tą spółką, będąc ponadto jedynym wspólnikiem, zarządzającym i członkiem personelu pracowniczego tej spółki, sama nie jest podatnikiem. Uznano bowiem, że istnieje stosunek podporządkowania pomiędzy ww. obydwoma zainteresowanymi podmiotami. J.A. van der Steen, świadcząc usługi jako pracownik, nie działał we własnym imieniu, na własny rachunek lub na własną odpowiedzialność, lecz na rachunek i na odpowiedzialność spółki, która ponosiła de facto ryzyko gospodarcze zawierała umowyz klientami i wykonywała na ich rzecz usługi o charakterze gospodarczym.

Dokonując więc wykładni analizowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy należy wskazać, że za niespełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt I FPS 3/08, w której wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy usługi wykonywane przez Zarządzającego na podstawie Umowy na rzecz Spółki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Jak już wskazano za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT).

Jak wynika, z opisu sprawy uzyskiwane przez Zarządzającego przychody zaliczane są do źródła działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Udzielenie odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy wymaga ponadto analizy warunków umowy przedstawionych w opisie sprawy, czy z zapisów tych wynika spełnienie wszystkich trzech dodatkowych warunków wynikających z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, w zakresie:

1. warunków wykonywania tych czynności (warunek pierwszy),
2. wynagrodzenia (warunek drugi) oraz
3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (warunek trzeci).

Odnośnie warunków wykonywania czynności należy wskazać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu).

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1479/13 za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą () nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona ().

Zarządzający wykonuje swoje obowiązki przy wykorzystaniu zasobów rzeczowych, finansowych i organizacyjnych Spółki. Spółka zobowiązała się do zapewnienie Zarządzającemu na własny koszt stosownej powierzchni biurowej z wyposażeniem, w tym przenośnym komputerem osobistym z bezprzewodowym dostępem do Internetu, środki łączności, w tym telefonu komórkowego (ze średniomiesięcznym limitem kosztów jego używania ponoszonym przez Spółkę w ustalonej wysokości, w kwocie brutto) oraz telefonu stacjonarnego, samochodu (ze średniomiesięcznym limitem kosztów paliwa ponoszonych przez Spółkę w ustalonej wysokości, w kwocie brutto), jak również innych składników mienia w zakresie w jakim jest to niezbędne dla prawidłowego wykonywania przedmiotu Umowy i zgodne z Umową.

Zgodnie z opisem sprawy do obowiązków Spółki należy również pokrywanie wydatków związanych bezpośrednio z realizacją przez Zarządzającego przedmiotu Umowy, w szczególności takich jak: koszty podróży odbywanych w interesie Spółki (w kraju i za granicą), w tym koszty transportu, noclegów, pobytu oraz spotkań, konferencji lub seminariów o ile są to koszty udokumentowane, uzasadnione, bezpośrednio związane z wykonywaniem przedmiotu Umowy.

Na podstawie przedstawiony wyżej warunków Umowy można wskazać ścisły związek Zarządzającego ze Spółką (praktycznie zintegrowanie). Co oznacza spełnienie warunku pierwszego w zakresie warunków wykonywania tych czynności (jakimi są usługi zarządzania).

Należy wskazać, że warunek ten jest spełniony pomimo tego, że w ramach zawartej Umowy (stosunku prawnego) Zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, zarządzaniu, kierowaniu Spółką, nadzorowaniu jej działalności itd.

Ponadto wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki powoduje, że Zarządzający na podstawie zawartej umowy nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie warunek drugi).

Odnośnie spełnienia warunku drugiego należy dokonać analizy, czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla Zarządzającego stałe wynagrodzenie.

W myśl zapisów Umowy, Zarządzającemu z tytułu należytego świadczenia usług zarządzania, przysługuje stałe zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne (za miesiąc kalendarzowy) w ustalonej wysokości, wynagrodzenie stałe. Wynagrodzenie stałe obejmuje także wynagrodzenie za przeniesienie na Spółkę przez Zarządzającego autorskich praw majątkowych i wykonywanie praw zależnych zgodnie z Umową.

Zgodnie z zawartą Umową niezależnie od wynagrodzenia stałego Zarządzającemu, na zasadach określonych w Umowie, przysługuje wynagrodzenie uzupełniające z tytułu zrealizowania przez Zarządzającego w danym roku kalendarzowym celów zarządczych nazwane wynagrodzeniem zmiennym. Maksymalna wysokość wynagrodzenia zmiennego Zarządzającego za dany rok kalendarzowy wynosi 50% wynagrodzenia stałego rocznego Zarządzającego.

Ponadto, jeśli Zarządzający zostanie powołany do pełnienia funkcji w organach spółek kapitałowych w ramach grupy kapitałowej nie przysługuje mu prawo do odrębnego wynagrodzenia na tej podstawie (takie wykonywanie funkcji w innych spółkach z grupy będzie świadczone w ramach wynagrodzenia stałego wynikającego z Umowy).

Z uwagi na to, że wysokość wynagrodzenia podstawowego Zarządzającego została ustalona w stałej, określonej w Umowie miesięcznej wysokości, Zarządzający nie ponosi ryzyka ekonomicznego, które jest charakterystyczne dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Zawarta Umowa gwarantuje więc Zarządzającemu stałe miesięczne wynagrodzenie niezależnie od efektów gospodarczych osiąganych przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym.

Nie zmienia tej oceny możliwość otrzymania przez Zarządzającego wynagrodzenia zmiennego w zależności od realizacji celów zarządczych określonych w Umowie. Tak ustalone wynagrodzenie stanowi element motywujący Zarządzającego do efektywnego wykonywania swoich obowiązków w interesie Spółki na podstawie zawartej Umowy.

Zatem należy stwierdzić, że ustalone w Umowie wynagrodzenie, które otrzymuje Zarządzający nie wskazuje na ponoszenie przez członka zarządu ryzyka ekonomicznego i gospodarczego, czyli tym samym spełniony jest wyżej wskazany warunek drugi.

Kolejny trzeci warunek dotyczy odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich.

Warunek ten będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (Zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Jak już wskazano dokonując wykładni analizowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT należy wskazać, że za niespełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt I FPS 3/08, w której wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Jak wskazał Wnioskodawca z warunków Umowy o świadczenie usług zarządzania wynika, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa.

Spółka ponosi odpowiedzialność za szkody poniesione przez osoby trzecie w efekcie nienależytego wykonania niniejszej Umowy przez Zarządzającego, w zakresie w jakim działał on będzie wobec osób trzecich jako członek organu zarządzającego Spółki.

Odpowiedzialność wskazana powyżej jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on wobec Spółki z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki, określonej przepisami Ksh i innymi przepisami.

Tak więc, z zapisów Umowy o świadczenie usług zarządzania wynika, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność z tytułu realizacji umowy wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przedmiotu Umowy powstałe wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Umowy lub przepisów prawa. Zatem, Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu realizacji Umowy, pełniąc jednocześnie funkcję członka zarządu, odpowiedzialność tę ponosi Spółka.

W związku z tym bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność Zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Należy zauważyć, że jak wskazał NSA w wyroku z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. Akt I FSK 1014/15 Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamianez odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że skoro zawarta Umowa cywilnoprawna nie przewiduje odpowiedzialności Zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem przedmiotu Umowy, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on - z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu - na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. KSH) wskazany powyżej warunek trzeci jest również spełniony.

Analiza treści wniosku pozwala na stwierdzenie, że czynności wykonywane przez Zarządzającego na podstawie zawartej ze Spółką Umowy o świadczenie usług zarządzania spełniają wszystkie warunki wynikające z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Przychody uzyskiwane przez Zarządzającego na podstawie zawartej umowy są zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Zarządzający wykonuje swoje obowiązki z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji Spółki, nie ponosi kosztów związanych z pełnieniem powierzonych w Spółce funkcji, pobiera stałe wynagrodzenie, zatem nie ponosi ryzyka ekonomicznego i gospodarczego wskutek swoich działań oraz zawarta Umowa nie przewiduje odpowiedzialności Zarządzającego za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności Umowy wobec osób trzecich.

Z uwagi na spełnienie wszystkich warunków z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, należy uznać, że czynności wykonywane przez Zarządzającego nie mogą być uznane za prowadzoną samodzielnie działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawcy z tytułu wykonywania tych czynności nie można uznać za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy świadcząc na rzecz Spółki usługi w zakresie zarządzania na podstawie Umowy, jest podatnikiem/płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) i w związku z tym powinien dokumentować świadczone na rzecz Spółki na podstawie Umowy usługi fakturą z wykazanym podatkiem należnym ustalonym według stawki 23%.

Jak wskazano powyżej z analizy opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z tytułu wykonywania czynności zarządzania w związku z zawartą Umową nie jest podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W zakresie natomiast dokumentowania czynności realizowanych na podstawie umowy przez Zarządzającego należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z kolei stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów co do zasady podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa oraz poczynionych przez tutejszy organ w niniejszej interpretacji ustaleń dotyczących opodatkowania świadczonych przez Zarządzającego usług zarządzania, należy zauważyć, że skoro Zarządzający nie jest, z tytułu świadczenia tych usług, podatnikiem VAT i czynności te mieszczą się poza zakresem opodatkowania VAT, nie ma on podstaw opodatkowania tych czynności podatkiem należnym według stawki VAT w wysokości 23% oraz dokumentowania ich fakturą.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy jeżeli w okresie zawarcia i wykonywania Umowy jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG, ma to wpływ na opodatkowanie Umowy podatkiem od towarów i usług (VAT) i czy w razie ewentualnego zaprzestania przez Wnioskodawcę prowadzenia tej działalności gospodarczej i wykreślenia jego wpisu z CEIDG wpłynęłoby to na opodatkowanie usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie Umowy podatkiem od towarów i usług (VAT).

Jak już wskazano powyżej dla oceny, czy Zarządzający jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT istotna jest treść art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, a w konsekwencji analiza postanowień Umowy łączącej Zarządzającego ze Spółką.

Wnioskodawca zawarł ze Spółką cywilnoprawną umowę o świadczenie usług zarządzania. Zgodnie z Umową Spółka powierza, zaś Zarządzający zobowiązuje się świadczyć usługi zarządzania polegające na osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki przypisanymi do funkcji Zarządzającego pełnionej w Zarządzie Spółki. Jak wynika z analizy opisu sprawy Zarządzający na podstawie zawartej ze Spółką ww. Umowy wykonuje czynności, których nie można uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca z tytułu wykonywania tych czynności nie jest podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy zatem wskazać, że prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do CEIDG pozostaje bez wpływu na czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej ze Spółką Umowy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) i uznania Wnioskodawcy za podatnika/płatnika VAT w związku z wykonywaniem usług na podstawie Umowy będącej przedmiotem wniosku.

Ewentualne zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej i złożenie wniosku o wykreślenie wpisu w CEIDG w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej także nie będzie mieć wpływu na opodatkowanie podatkiem VAT usług wykonywanych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją Umowy przedstawionej w opisie sprawy.

Zatem, bez względu na to czy Wnioskodawca pozostanie zarejestrowany jako prowadzący działalność gospodarczą, czy też złoży wniosek o wykreślenie wpisu w CEIDG nie będzie to mieć wpływu na czynności wykonywane przez Zarządzającego na podstawie ww. Umowy będącej przedmiotem wniosku. Wnioskodawca z tytułu realizacji przedmiotu ww. Umowy nie będzie podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz realizacja tych czynności nie będzie samodzielnie wykonywaną działalnością gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, w tym na informacji, że wynagrodzenie uzyskane przez Zarządzającego z tytułu świadczenia usług na podstawie umowy stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (kwestia ta nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, lecz przyjęto to jako element opisu sprawy).

Końcowo tut. Organ informuje, że nie jest uprawniony do oceny dodatkowych dokumentów dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się wyłącznie na opisie sprawy przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego może być prowadzone wg ewentualnego postępowania podatkowego, w toku którego organ podatkowy jest uprawniony do badania dodatkowego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej