Stawka podatku dla sprzedaży udziału we własności nieruchomości o powierzchni powyżej 300 m2. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30.09.2016, sygn. ILPP3/4512-1-19/16-3/HW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Stawka podatku dla sprzedaży udziału we własności nieruchomości o powierzchni powyżej 300 m2.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży udziału we własności nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży udziału we własności nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 września 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna (dalej X) jest wyłącznym właścicielem nieruchomości, dla której prowadzona jest jedna księga wieczysta. Przedmiotowa nieruchomość składa się z działek gruntu oznaczonych numerami geodezyjnymi: nr 226 są to tereny mieszkaniowe i nr 231/1 drogi. Łączny obszar obu działek wynosi 0,0655 ha.

Działka gruntu nr 226 jest zabudowana nowo wybudowanym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie wolnostojącej, o powierzchni łącznej wszystkich niewyodrębnionych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń pomocniczych (garaż, skrytki w piwnicy) oraz klatek schodowych, komunikacji i szybu windowego wynoszącej 759,65 m². Jest to budynek czterokondygnacyjny, składający się z przyziemia, parteru, pierwszego i drugiego piętra oraz posiada dostęp do drogi publicznej.

Warto dodać, że budynek jest nowy. Jego budowa formalnie została zakończona w roku 2016. Zatem do tej pory budynek ten nie był użytkowany przez Wnioskodawcę ani nie był przedmiotem najmu i sprzedaży. X budując ten obiekt korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z jego budową.

Przedmiotowa nieruchomość (objęta jedną księgą wieczystą, na którą składają się ww. działki) jest położona na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. X zamierza sprzedać osobie fizycznej udział wynoszący 21.241/75.965 (dwadzieścia jeden tysięcy dwieście czterdzieści jeden/siedemdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt pięć) części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami geodezyjnymi nr 226 i nr 231/1 o łącznym obszarze 0,0655 ha. W wyniku sprzedaży ww. udziału w tej nieruchomości nabywca stanie się współwłaścicielem tej nieruchomości.

Akt notarialny dotyczący sprzedaży udziału w tej nieruchomości będzie określał sposób korzystania z nieruchomości wspólnej przez nabywcę ww. udziału i będzie zawierał następujące regulacje:

Nabywcy będzie przysługiwało wyłącznie nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z części ww. gruntu, przy czym nabywca będzie zobowiązany do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią gruntu;
Nabywcy będzie przysługiwało wyłączne, nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z pomieszczenia mieszkalnego znajdującego się na części piętra minus jeden, stanowiącej parking o powierzchni 12,50 m², przy czym nabywca zobowiązany będzie do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią piętra (minus jeden);
Nabywcy będzie przysługiwało wyłączne, nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z części piętra nr 1 o powierzchni użytkowej wynoszącej 145,21 m², przy czym nabywca zobowiązany jest do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią piętra nr 1;
Nabywcy będzie przysługiwało prawo do korzystania wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości z garażu, skrytek w piwnicy, klatek schodowych, szybu windowego i komunikacji o łącznej powierzchni wynoszącej 191,50 m² w części nie przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Ponadto, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż powyższego udziału we własności ww. nieruchomości X zamierza w całości opodatkować stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Ponadto w piśmie z dnia 7 września 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wskazała, że:

Budynek mieszkalny, znajdujący się na działce nr 226 jest sklasyfikowany do działu 11 PKOB budynki mieszkalne;
Spółka nie zwracała się wcześniej do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej w zakresie pytania, czy opisany w niniejszym wniosku budynek mieszkalny jest zaliczany do budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 2 pkt 12 oraz art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazano jednak we wniosku, działka gruntu 226 jest zbudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowanie wolnostojącej, o powierzchni łącznej wszystkich niewyodrębnionych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń pomocniczych (garaż, skrytki w piwnicy) oraz klatek schodowych, komunikacji i szybu windowego wynoszącej 759,65 m². Jest to budynek czterokondygnacyjny, składający się z przyziemia, parteru, pierwszego i drugiego piętra oraz posiada dostęp do drogi publicznej. Jednakże warto doprecyzować, że udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości (który ma być przedmiotem sprzedaży) obejmuje 144 m² powierzchni użytkowej mieszkalnej tego budynku. W ocenie Wnioskodawcy, z tego powodu transakcja ta mieści się w zakresie ww. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co determinuje przyjęcie stawki 8% VAT, przy sprzedaży tego udziału.
Przedmiotem sprzedaży nie będą lokale mieszkalne, ponieważ w tym budynku nie są wyodrębnione samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu ustawy o własności lokali. Jak wskazano we wniosku przedmiotem sprzedaży będzie udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami geodezyjnymi nr 226 i nr 231/1. Ponadto, cała nieruchomość, składająca się z tych działek jest objęta jedną księgą wieczystą.
Z tytułu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, znajdującego się na działce nr 226 przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na działce nr 231/1 nie znajduje się żaden budynek. Nie ma tam również obecnie żadnej drogi, która to w toku procesu budowy została zlikwidowana. Po zakończeniu budowy na tej działce znajduje się głównie trawnik i parking wykonany z pozbruku, który znajduje się przy ww. budynku. Parking ten został wybudowany przez Spółkę i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikającego z faktur VAT, a dotyczących budowy prowadzonej na tej działce. W ocenie Spółki, parking ten jest budowlą w rozumieniu ustawy prawo budowlane.
Ponadto, Spółka wyjaśnia, że jednym procesem budowy były objęte obie działki nr 226 i nr 231/1. Zaświadczenie dotyczące zakończenia budowy prowadzonej na ww. działkach zostało wydane w dniu 25 maja 2016 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Ta zabudowana nieruchomość stanowiąca ww. działki nie była też wcześniej przedmiotem najmu, dzierżawy lub innego udostępnienia podmiotom trzecim. Cała też nieruchomość jest położona na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez X nabywcy udziału wynoszącego 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Niewątpliwie w świetle Ustawy VAT rzeczami są np. budynki, budowle oraz ich części a także grunty. Ponadto, z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, że sformułowanie ich części odnosi się np. do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków lub budowli należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że sprzedaż udziału we własności budynku stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT. Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale (podjętej w składzie 7 sędziów) z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11. Według NSA sprzedaż udziału we współwłasności budynku (także budowli i gruntu) jest dostawą towarów, ponieważ prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel.

Zatem istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wynika z treści art. 7 ust. 1. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie mówi o przeniesieniu prawa własności. W świetle powyższego sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT.

Co do zasady, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 23%. W rozważanej sytuacji nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą i składa się z dwóch działek. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na jednej z tych działek znajduje się nowo wybudowany budynek mieszkalny, który do tej pory nie był przedmiotem sprzedaży ani najmu. Budynek ten składa się z lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami. Pomieszczenia te (garaże, skrytki w piwnicy) są częściami składowymi lokali mieszkalnych.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nabywcy udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości. Tu warto wyjaśnić, że po sprzedaży ww. udziału nabywcy, żaden ze współwłaścicieli nie będzie miał wyłącznego prawa własności do żadnej fizycznie wydzielonej części rzeczy. Rzecz będąca przedmiotem współwłasności (nieruchomość) jako całość oraz każda materialna część tej rzeczy będzie należeć niepodzielnie do wszystkich współwłaścicieli. Wszystkim współwłaścicielom przysługuje wspólne prawo własności zespolone z udziałów współwłaścicieli. Potwierdza to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 343/2007. Akt notarialny będzie natomiast (co opisano w stanie faktycznym: pkt 1-4) określał sposób korzystania z nieruchomości wspólnej przez nabywcę, który nabędzie w niej udział.

Biorąc pod uwagę powyższe, Zainteresowany jest zdania, że w rozważanej sytuacji sprzedając ww. udział we własności przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym powinien opodatkować w całości tą sprzedaż stawką 8% podatku do towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12-12c Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 Ustawy VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Według ust. 12a ww. przepisu Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, ust. 12b ww. przepisu stanowi: .Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Ponadto, zgodnie z ust. 12c ww. przepisu W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W świetle powyższego w rozważanej sytuacji sprzedaż ww. udziału we własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym mieści się w zakresie tego przepisu i podlega opodatkowaniu stawką 8% podatku od towarów i usług. W konsekwencji, zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, stawka ta obejmuje całą wartość (podstawa opodatkowania) sprzedawanego udziału.

Na marginesie Wnioskodawca dodaje, że w rozważanej sprawnie nie będą miały zastosowania zwolnienia przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i l0a Ustawy VAT. Po pierwsze budynek mieszkalny jednorodzinny dopiero został wybudowany, zatem sprzedaż udziału we własności tej nieruchomości dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia, a ponadto X korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z budową ww. budynku mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), dalej zwanej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Stosownie do treści art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepis art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. k. c.).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części, jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości, lub jej części art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm), dalej zwanej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym według art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE Rady. Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE Rady, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego w myśl art. 2 pkt 12 ustawy rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług przy klasyfikowaniu obiektów odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wydanej na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi PKOB, budynkami są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z kolei budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

budynki mieszkalne jednorodzinne 111,
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
budynki zbiorowego zamieszkania 113.

Ponadto, w świetle art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę stosownie do art. 3 pkt 3 ww. ustawy należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W tym miejscu należy wskazać, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto, w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest wyłącznym właścicielem nieruchomości w Poznaniu, dla której prowadzona jest jedna księga wieczysta. Przedmiotowa nieruchomość składa się z działek gruntu oznaczonych numerami geodezyjnymi: nr 226 są to tereny mieszkaniowe i nr 231/1 drogi. Łączny obszar obu działek wynosi 0,0655 ha.

Budynek jest nowy. Jego budowa formalnie została zakończona w roku 2016. Zatem do tej pory budynek ten nie był użytkowany przez Wnioskodawcę, ani nie był przedmiotem najmu i sprzedaży. Zainteresowany budując ten obiekt korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z jego budową.

Przedmiotowa nieruchomość (objęta jedną księgą wieczystą, na którą składają się ww. działki) jest położona na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Wnioskodawca zamierza sprzedać osobie fizycznej udział wynoszący 21.241/75.965 (dwadzieścia jeden tysięcy dwieście czterdzieści jeden/siedemdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt pięć) części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami geodezyjnymi nr 226 i nr 231/1 o łącznym obszarze 0,0655 ha. W wyniku sprzedaży ww. udziału w tej nieruchomości nabywca stanie się współwłaścicielem tej nieruchomości.

Nabywcy będzie przysługiwało wyłącznie nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z części ww. gruntu, przy czym nabywca będzie zobowiązany do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią gruntu;
Nabywcy będzie przysługiwało wyłączne, nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z pomieszczenia mieszkalnego znajdującego się na części piętra minus jeden, stanowiącej parking o powierzchni 12,50 m², przy czym nabywca zobowiązany będzie do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią piętra (minus jeden);
Nabywcy będzie przysługiwało wyłączne, nieograniczone w czasie i nieodpłatne prawo do korzystania z części piętra nr 1 o powierzchni użytkowej wynoszącej 145,21 m², przy czym nabywca zobowiązany jest do ponoszenia wszelkich wydatków i ciężarów związanych z tą częścią piętra nr 1;
Nabywcy będzie przysługiwało prawo do korzystania wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości z garażu, skrytek w piwnicy, klatek schodowych, szybu windowego i komunikacji o łącznej powierzchni wynoszącej 191,50 m² w części nie przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Budynek mieszkalny, znajdujący się na działce nr 226 jest sklasyfikowany do działu 11 PKOB budynki mieszkalne;

Udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości (który ma być przedmiotem sprzedaży) obejmuje 144 m² powierzchni użytkowej mieszkalnej tego budynku.

Przedmiotem sprzedaży nie będą lokale mieszkalne, ponieważ w tym budynku nie są wyodrębnione samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu ustawy o własności lokali. Przedmiotem sprzedaży będzie udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości, stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami geodezyjnymi nr 226 i nr 231/1. Ponadto, cała nieruchomość, składająca się z tych działek jest objęta jedną księgą wieczystą.

Z tytułu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, znajdującego się na działce nr 226 przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na działce nr 231/1 nie znajduje się żaden budynek. Nie ma tam również obecnie żadnej drogi, która to w toku procesu budowy została zlikwidowana. Po zakończeniu budowy na ww. działce znajduje się głównie trawnik i parking wykonany z pozbruku, który znajduje się przy ww. budynku. Parking ten został wybudowany przez Spółkę i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikającego z faktur VAT, a dotyczących budowy prowadzonej na tej działce. W ocenie Spółki, parking ten jest budowlą w rozumieniu ustawy prawo budowlane.

Jednym procesem budowy były objęte obie działki nr 226 i nr 231/1. Zaświadczenie dotyczące zakończenia budowy prowadzonej na działce nr 226 i nr 231/1 zostało wydane w dniu 25 maja 2016 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Poznania. Ta zabudowana nieruchomość stanowiąca ww. działki nie była też wcześniej przedmiotem najmu, dzierżawy lub innego udostępnienia podmiotom trzecim. Cała też nieruchomość jest położona na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału wynoszącego 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu stawką podatku od towarów usług w wysokości 8%.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w budynku mieszkalnym posadowionym na działce nr 226 oraz parkingu stanowiącego jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy budowlę, znajdującego się na działce nr 231/1 nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa ta będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ww. dostawa nie może także korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, z uwagi na fakt, że w stosunku do ww. budynku i budowli Spółce jak wynika z opisu sprawy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ich budową.

Dostawa ta nie będzie również zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż w stosunku do ww. obiektów jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem należy przeanalizować, czy dostawa ta będzie opodatkowana przy zastosowaniu preferencyjnej stawki podatku. Wskazać należy, że zastosowanie stawki podatku w wysokości 8% uzależnione jest m.in. od klasyfikacji budynków oraz od powierzchni użytkowej obiektów mieszkalnych.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, przedmiotem sprzedaży nie będą samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu ustawy o własności lokali, ponieważ w ww. budynku nie są one wyodrębnione. Przedmiotem sprzedaży będzie udział wynoszący 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami geodezyjnymi nr 226 i nr 231/1. Ponadto, cała nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą.

W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem sklasyfikowanym w dziale 11 PKOB Budynki mieszkalne, którego całkowita powierzchnia użytkowa wynosi ponad 300 m², stawka podatku w wysokości 8% ma zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (tj. do 300 m²) na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Natomiast w stosunku do pozostałej części takiej dostawy powierzchni ww. budynku (tj. powyżej 300 m²) wraz z przypadającym proporcjonalnie udziałem w gruncie należy zastosować stawkę podatku w wysokości 23% stosownie do art. 41 ust. 12c, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

W związku z powyższym w przypadku, gdy przedmiotem sprzedaży jest udział we własności nieruchomości stanowiący metraż, tj. 144 m², do określenia podstawy opodatkowania w celu naliczenia obniżonej stawki podatku należy zastosować udział, o którym mowa w art. 41 ust. 12c ustawy.

Stosownie do przepisu art. 29a ust. 8 ustawy wartość gruntu, z którym związany jest budynek/ budowla wliczona zostaje do podstawy opodatkowania tego budynku lub budowli. Tym samym dostawa gruntu podlega opodatkowaniu taką samą stawka podatku jak budynek lub budowla posadowione na tym gruncie.

W związku z faktem, że dostawa udziału we współwłasności budynku będzie podlegać opodatkowaniu w części stawką preferencyjną, a w części podstawową, odpowiednią część udziału we współwłasności działki nr 226 należy opodatkować przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 8%, a w części według stawki 23%, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy.

Z kolei dostawa udziału we współwłasności budowli (parkingu) nie zaliczającej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym znajdującej się na działce nr 231/1 będzie opodatkowana z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%. W konsekwencji dostawa części udziału we współwłasności działki nr 231/1 będzie opodatkowana również stawką podstawową w wysokości 23%, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając powyższe na uwadze w analizowanej sprawie nie będzie miała zastosowania stawka podatku w wysokości 8% do całego udziału wynoszącego 21.241/75.965 części we własności przedmiotowej, zabudowanej nieruchomości.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 cyt. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny lub planowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie