Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (sp. o.o.) jest pożyczkobiorcą, który otrzymał pożyczkę od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w kwocie (...) zł na okres od (...) 2024 r. do (...) 2025 r. Kwota pożyczki podlegała stałemu oprocentowaniu w wysokości 15% w stosunku rocznym. Odsetki z tytułu oprocentowania naliczane miały być od daty wypłaty kwoty pożyczki do dnia spłaty i miały być płatne kwartalnie z dołu w datach (...) 2024 r., (...) 2024 r., (...) 2024 r. oraz w dacie spłaty pożyczki, tj. (...) 2025 r. W przypadku niespłacenia pożyczki w terminie pożyczkobiorca zobowiązał się do tego, iż od niespłaconego w terminie kapitału zapłaci pożyczkodawcom odsetki umowne w wysokości maksymalnej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zgodnie z podpisaną umową spółka co kwartał wypłacała pożyczkodawcom odsetki w wysokości 15% pomniejszone o 19% zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Termin spłaty pożyczki ustalony został na 20 marca 2025 r. Spółka nie spłaciła pożyczki w terminie uzgodnionym w umowie i zgodnie z zapisami umowy pożyczki dokonała spłaty w terminie późniejszym opłacając odsetki w podwyższonej wartości (w wysokości maksymalnej zgodnie z obowiązującymi przepisami).

Zgodnie z zapisami umowy pożyczki:

§ 1 pkt 8

(...) Od niespłaconego w terminie kapitału pożyczkodawcy pobierają odsetki umowne w wysokości maksymalnej zgodnie z obowiązującymi przepisami (…).

Między stronami nastąpił spór co do opodatkowania odsetek od nieterminowej spłaty kapitału.

Dłużnik uważa, że nie ma znaczenia czy odsetki wypłacane są z tytułu udzielonej pożyczki, czy też z tytułu niespłaconego w terminie kapitału, tak jak dotychczas powinien stosować pobór podatku zryczałtowanego w wysokości 19% zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odsetki od niespłaconego w terminie kapitału pożyczki, należne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności, są dla pożyczkodawców przychodem z kapitałów pieniężnych, art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają 19% zryczałtowanemu podatkowi zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka – jako płatnik – powinna ten podatek pobrać przy wypłacie/postawieniu do dyspozycji i odprowadzić go do urzędu, art. 41 ust. 4 oraz art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pożyczkodawca stoi na stanowisku, iż zgodnie z interpretacją w podobnej sprawie: w razie niewykupienia przez emitenta obligacji w przewidzianym terminie podstawa żądania przez obligatariuszy odsetek za okres opóźnienia lub zwłoki ulega zmianie. Nie jest to już zobowiązanie emitenta ustalone w warunkach emisji, ale powszechnie obowiązujący przepis prawa, mówiący o tym, że: jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 kodeksu cywilnego). Roszczenie o zapłatę odsetek za okres po bezskutecznym upływie terminu do wykupu obligacji ma zatem charakter ustawowy, a nie umowny. Uzyskana przez obligatariusza kwota nie stanowi dochodu od kapitału, ale zryczałtowane odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania przez emitenta zobowiązania pieniężnego.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 481 § 1 kodeksu cywilnego - jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei w myśl art. 481 § 2 kodeksu cywilnego - jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej normy.

Nie można utożsamiać odsetek za zwłokę ze świadczeniem głównym, przez które rozumie się zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania zadość czyniące godnemu ochrony interesowi wierzyciela. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki za zwłokę w wykupie obligacji mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań. Świadczeniem głównym jest kwota wykupu obligacji wraz z odsetkami od obligacji, zaś odsetki za zwłokę są świadczeniem dodatkowym, ubocznym, należnością z tytułu zwłoki w zapłacie świadczenia głównego. Przy czym należy zauważyć, że odsetki za zwłokę nie mają charakteru odszkodowania, albowiem roszczenie o ich zapłatę przysługuje wierzycielowi niezależnie od tego, czy i w jakiej wysokości poniósł szkodę. Stąd otrzymane odsetki za zwłokę w wykonywaniu zobowiązania cywilnoprawnego są na gruncie przepisów podatkowych traktowane odrębnie od świadczenia głównego i są – co do zasady – przychodem wierzyciela podlegającym opodatkowaniu. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 17 wskazano przychody, które należy zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych. Katalog tych przychodów nie zawiera jednak odsetek za zwłokę.

Podsumowując, środki otrzymane od emitenta obligacji tytułem odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego nie będą podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albowiem podstawą żądania przez obligatariuszy odsetek za okres opóźnienia lub zwłoki jest przepis art. 481 § 1 kodeksu cywilnego, a nie jest to zobowiązanie emitenta ustalone w warunkach emisji obligacji. W tym miejscu jednak trzeba zauważyć, że środki te będą stanowić przychód z innych źródeł (art. 20 ust. 1 ww. Ustawy) opodatkowany na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Zatem na spółce nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych środków i przekazania podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Pytania

1.Czy odsetki od niespłaconego w terminie kapitału przekazane pożyczkodawcom będą podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy odsetki z tytułu nieterminowej spłaty zgodnie z załączoną umową powinny być opodatkowane jako przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym opodatkowany na zasadach ogólnych według skali podatkowej, a na Spółce nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych środków i przekazania podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, pożyczkobiorcy nie ma znaczenia czy odsetki wypłacane są z tytułu udzielonej pożyczki, czy też z tytułu niespłaconego w terminie kapitału, tak jak dotychczas powinien stosować pobór podatku zryczałtowanego w wysokości 19% zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odsetki od niespłaconego w terminie kapitału pożyczki, należne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności, są dla nich przychodem z kapitałów pieniężnych, art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają 19% zryczałtowanemu podatkowi zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka – jako płatnik – powinna ten podatek pobrać przy wypłacie/postawieniu do dyspozycji i odprowadzić go do urzędu, art. 41 ust. 4 oraz art. 42 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

To nie są „inne źródła” z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ta kwalifikacja dotyczy m.in. odsetek od nieterminowych zapłat innych należności (np. ceny za akcje, odszkodowań), a nie odsetek wynikających z umowy pożyczki.

W ocenie Spółki opodatkowanie wynika wprost z umowy, gdzie strony umówiły się na oprocentowanie o wyższej wartości od spłaty niewypłaconego w terminie kapitału i nie może mieć tu zastosowania przepis kodeksu cywilnego, który mówi o odszkodowaniu i który traktuje takie wypłaty jako przychody z innych źródeł, co argumentują wierzyciele. Strony literalnie zapisały w umowie odsetki o podwyższonej wartości od pożyczki, a nie umówiły się na odszkodowanie, które wynika z przepisów kodeksu cywilnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Jak wskazano w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanego przepisu ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

W konstrukcji podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca wziął pod uwagę, że przysporzenia, które uzyskują osoby fizyczne mogą być skutkiem różnego rodzaju czynności i zdarzeń. Stworzył klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów. Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Źródłem przychodów wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in.:

•kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) – art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy;

•inne źródła – art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Instytucję pożyczki regulują przepisy art. 720-724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki jest – zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego – umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku poprzez samo porozumienie stron, oraz umową dwustronnie zobowiązującą. W sytuacji gdy strony zawarły umowę pożyczki z zastrzeżeniem odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz pożyczkodawcy, po stronie biorącego pożyczkę pojawia się obowiązek zapłaty odsetek. Odsetki bowiem stanowią typowe, należne dającemu pożyczkę, wynagrodzenie.

Udzielenie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki są obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkodawcy pojawia się dopiero w przypadku, kiedy dochodzi do wypłaty odsetek od pożyczkobiorcy, o ile umowa pożyczki je przewiduje i zostały one faktycznie wypłacone pożyczkodawcy. Wtedy bowiem pożyczkodawca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym, a więc przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący źródło przychodów z kapitałów pieniężnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

 W myśl art. 30a ust. 6 cyt. ustawy:

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 3-5, 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Art. 30a ust. 7 ww. ustawy stanowi:

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Podstawę opodatkowania stanowi przychód bez pomniejszania o koszty jego uzyskania. Przychodów z odsetek nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według skali.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z wniosku, zgodnie z umową pożyczki od niespłaconego w terminie kapitału pożyczkodawcy pobierają odsetki umowne w wysokości maksymalnej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Obowiązek wypłaty odsetek wynika zatem z zawartej umowy.

Art. 359 § 1-2³ Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.

Jeżeli wysokość odsetek nie jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych.

Maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych (odsetki maksymalne).

Jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne.

Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych, także w razie dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.

Prawidłowe jest zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym wynikające z umowy odsetki od niespłaconego w terminie kapitału pożyczki, należne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności, są dla nich przychodem z kapitałów pieniężnych z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają 19% zryczałtowanemu podatkowi zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji są Państwo zobowiązani do wykonania obowiązków płatnika.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.