Interpretacja indywidualna z dnia 08.04.2015, sygn. ITPP2/4512-161/15/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Uznanie jednostek budżetowych na odrębnych od gminy podatnika podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odrębnych od Gminy podatniów VAT jednostek budżetowych Gminy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odrębnych od Gminy podatniów VAT jednostek budżetowych Gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, która jako wspólnota samorządowa, na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594), obejmuje swoim zakresem działania wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów (art. 6 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy). Niezależnie od realizacji zadań publicznych, Gmina wykonuje szereg czynności wyczerpujących znamiona samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług i z tego tytułu jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, rozliczając i odprowadzając wynikający stąd podatek należny zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zgodnej z art. 9 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Gmina może również prowadzić działalność gospodarczą w sferze użyteczności publicznej, jak i poza nią, na zasadach określonych w przepisach o gospodarce komunalnej.

Gmina w obrocie prawnym występuje za pośrednictwem swoich organów, którymi są Rada Gminy, i Wójt Gminy. Przydzielone mu zadania Wójt wykonuje przy pomocy Urzędu Gminy, będącego aparatem pomocniczym wójta, działającym na podstawie regulaminu.

Od 19 grudnia 2013 r. Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Uprzednio zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym był Urząd Gminy.

Gmina posiada szereg gminnych jednostek organizacyjnych, wśród których znajdują się jednostki budżetowe. Formę jednostek budżetowych posiadają: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w CH., Zespół Szkół w Ch. oraz Szkoła Podstawowa w miejscowości S.

Jednostki budżetowe Gminy posiadają swoje własne numery NIP, które wykorzystują m.in. dla potrzeb rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Jednostki budżetowe Gminy nie są zarejestrowane dla celów VAT, a ich dochody nie są uwzględniane w rozliczeniach VAT Gminy. Gmina przyjmuje bowiem, że jednostki budżetowe powinny być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy podatku od towarów i usług. Z uwagi na nieprzekroczenie ustawowego limitu obrotów ww. jednostki budżetowe działające w gminie nie zostały zarejestrowane dla celów podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina prawidłowo przyjmuje, że jednostki budżetowe Gminy są odrębnymi od Gminy podatnikami VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo przyjmuje, że jednostki budżetowe Gminy są podatnikami VAT odrębnymi od Gminy.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Artykuł 15 ust. 2 ustawy o VAT zawiera autonomiczną definicję działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Artykuł 15 ust. 6 ustawy o VAT zawiera specyficzne uregulowania dotyczące organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy. W myśl tego przepisu, w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatnika, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Co do zasady, podstawą uznania, że dany podmiot jest podatnikiem VAT jest łączne spełnienie następujących warunków:

• podmiot ten jest osobą prawną, albo jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, albo osoba fizyczna, oraz

• podmiot ten prowadzi samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dla organów władzy publicznej dodatkowy warunek przewidziany został w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT (wykonywanie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych), jednak przede wszystkim muszą one spełniać podstawowe warunki wynikające z definicji podatnika zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. warunki, o których mowa powyżej.

Rozstrzygnięcie pierwszej kwestii zostało uregulowane w ustawach innych niż ustawa o VAT, które wskazują jakim podmiotom przepisy prawa nadają charakter osób prawnych, albo też status jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. Każdorazowo należy więc sięgać do odpowiednich przepisów w tym zakresie.

Gmina jako podatnik.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako osoba prawna spełnia przesłanki pozwalające uznać ją za podatnika VAT w świetle przepisów ustawy o VAT.

Gmina posiada osobowość prawną, co wprost wyraża art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, a także art. 165 w zw. z art. 164 Konstytucji RP. Z art. 165 ustawy zasadniczej wynika ponadto, że to Gminie jako jednostce samorządu terytorialnego przysługuje prawo własności i inne prawa majątkowe, a także, że samodzielność Gminy jako jednostki samorządu terytorialnego podlega ochronie sądowej. Ustawa o samorządzie gminnym wskazuje dodatkowo, że gminy w tym i Gmina wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, zatem mogą samodzielnie zaciągać zobowiązania. Zgodnie z art. 51 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie uchwały budżetowej, dysponuje również własnym majątkiem. Oznacza to, że Gmina posiada status podatnika VAT z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, tj. wyłącznie w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec tego Gmina, wykonując na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym podlega obowiązkowi rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Jednostki budżetowe a status podatnika VAT.

W celu wykonywania przydzielonych im zadań, gminy mogą tworzyć jednostki organizacyjne (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Takimi jednostkami są m.in. jednostki budżetowe, których zasady funkcjonowania wynikają z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu gminy, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednich dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan jej dochodów i wydatków, co wynika z art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych. Wraz z utworzeniem jednostki budżetowej organ założycielski nadaje jej status oraz określa mienie przekazywane jednostce w zarząd, o czym stanowi art. 12 ust. 2 ustawy o finansach publicznych.

Jak natomiast wskazano wyżej, przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest: osobie fizycznej, osobie prawnej, a także wyodrębnionej jednostce organizacyjnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej wyraża się w możliwości podejmowania decyzji oraz ponoszeniu odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody wyrządzone osobom trzecim, jak również w ponoszeniu przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Zdaniem Gminy przytoczone powyżej przepisy ustawy o finansach publicznych pozwalają na uznanie jednostek budżetowych za odrębnych od Gminy podatników podatku od towarów i usług. Jednostki budżetowe stanowią jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Ponadto, od organu założycielskiego, a więc Gminy, przy ich założeniu otrzymały mienie, które zostało im powierzone w celu wykonywania zadań statutowych, wśród których mogą znajdować się również czynności podlegające opodatkowaniu VAT (w tym opodatkowane i/lub zwolnione). Pozwala to na uznanie, że skoro jednostki budżetowe wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to są podatnikami VAT odrębnymi od tworzącej je gminy i podlegają obowiązkowi rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem art. 113 ustawy o VAT. W związku z powyższym, zdaniem Gminy, utworzone przez nią jednostki budżetowe stanowią odrębnych od Gminy podatników w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Gminy potwierdzają organy podatkowe w licznych interpretacjach indywidualnych, np.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 grudnia 2012 r. nr ITPP2/443-1215/12/EK, z dnia 10 lipca 2014 r. nr ITPP2/443-512/14/AW, z dnia 19 sierpnia 2014 r. nr ITPP1/443-574/14/MN, z dnia 30 września 2014 r. nr ITPP1/443-727/14/MN,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 maja 2014 r. nr IBPP3/443-156/14/AŚ, z dnia 14 sierpnia 2014 r. nr IBPP3/443-456/14/LŻ,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 lutego 2012 r. nr IPTPP1/443-981/11-3/MH, z dnia 23 czerwca 2014 r. nr IPTPP1/443-254/14-4/MW, z dnia 16 września 2014 r. nr IPTPP4/443-454/14-5/JM,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 stycznia 2012 r. nr ILPP1/443-1379/11-3/AWa, z dnia 18 grudnia 2013 r. nr ILPP1/443-882/13-2/AI, z dnia 23 grudnia 2013 r. nr ILPP1/443-878/13/AWa, z dnia 1 sierpnia 2014 r. nr ILPP1/443-407/14-2/AI,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r. nr IPPP2/443-124/13-5/AO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy