Interpretacja indywidualna z dnia 13.06.2013, sygn. ITPP2/443-155/13/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu/dzierżawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniach 7 maja oraz 3 czerwca 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu/dzierżawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 7 maja i 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu/dzierżawy.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 15 stycznia 2008 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, wydanego przez Burmistrza Miasta. Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i dokonał zgłoszenia, o którym mowa w art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności jest m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodu (pojazdu) na podstawie umowy wynajmu i dzierżawy, co potwierdza zaświadczenie o dokonaniu zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (stan z dnia 18 kwietnia 2011 r.) oraz wydruk z CEIDG z dnia 18 lutego 2013 r. (kod: PKD 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek).

W I - II kwartale 2013 r. zamierza Pan nabyć samochód osobowy marki Dacia Duster 1.6 16V (105 KM LPG 4x4 wersja Laureate 2 rocznik 2013) przeznaczony na wynajem. Pojazd będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych na podstawie dokumentu OT. Skoro przedmiotem Pana działalności jest m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodu na podstawie umowy wynajmu i dzierżawy oraz samochód ten będzie przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, to będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tego samochodu na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, i w odniesieniu do takiego samochodu osobowego nie będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 3 ww. ustawy.

Po wprowadzeniu ww. samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych, zamierza Pan wydzierżawić go innym osobom fizycznym (w tym ojcu, matce, żonie, dzieciom) lub innym podmiotom, za odpowiednim wynagrodzeniem. Wynajem (dzierżawa) będzie potwierdzona odpowiednią umową, a czynsz będzie płacony na podstawie wystawianych faktur. Przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do tych celów, bez możliwości korzystania z niego przez Pana, jako jego wyłącznego właściciela, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Odpisów amortyzacyjnych będzie Pan dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej, jako właściciel pojazdu będącego wyłącznie przedmiotem dzierżawy.

Dzieci, na rzecz których zamierza Pan świadczyć przedmiotowe usługi, w obecnej chwili są niepełnoletnie, przy czym przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe dotyczące wynajmu/dzierżawy ww. pojazdu przez dzieci pełnoletnie.

Prowadzona przez Pana działalność gospodarcza ukierunkowana jest głównie na sprzedaż części i świadczenie wszelkich usług związanych z techniką/mechaniką, budową maszyn i motoryzacją. Posiada Pan m.in. przyczepę lekką, ciężką i samochód ciężarowy o masie dopuszczalnej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wykorzystywane do celów prowadzenia firmy, jak również oddawane w najem/dzierżawę na okres krótszy niż 6 miesięcy. Ww. samochód osobowy Dacia będzie wykorzystywany wyłącznie do celów oddawania go w odpłatne używanie na podstawie umowy wynajmu lub/i dzierżawy na okres nie krótszy niż 6 miesięcy i nie jest przewidywany do wykorzystywania przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Do tego celu wykorzystywane są inne, ww. pojazdy. Zatem pojazd ten należy traktować jako pierwszy w Pana firmie przeznaczony wyłącznie do oddawania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. W przyszłości rozważa Pan nabycie innych samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz przekraczających 3,5 tony, które będę wykorzystywać do celów odpłatnego oddawania w używanie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W chwili obecnej nie ma Pan obowiązku łożenia na utrzymanie rodziców. Żona od dnia 12 lipca 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą. Do chwili obecnej nie zawierał Pan z żoną żadnych małżeńskich umów majątkowych. Zatem zgodnie z obowiązującym prawem, z chwilą zawarcia małżeństwa powstała automatycznie ustawowa wspólność majątkowa. Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ustawy. Zatem samochód osobowy, o którym mowa we wniosku, będzie nabyty w czasie trwania wspólnoty ustawowej i nie stanowi odrębnego majątku danego małżonka, lecz stanowi dorobek małżonków bez względu na to, czy został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w przypadku wynajmu/dzierżawy opisanego samochodu osobowego przez inne osoby fizyczne, pozostające w I stopniu linii prostej wstępnej pokrewieństwa, czyli ojciec, matka, będzie Pan uprawniony do odliczenia całości zapłaconego podatku VAT należnego od podatku naliczonego w związku z jego nabyciem, w miesiącu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych...
• Czy w przypadku wynajmu/dzierżawy opisanego samochodu osobowego przez inne osoby fizyczne, pozostające w I stopniu linii prostej zstępnej pokrewieństwa, czyli dzieci: syn, córka, będzie Pan uprawniony do odliczenia całości zapłaconego podatku VAT należnego od podatku naliczonego w związku z jego nabyciem, w miesiącu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych...
• Czy w przypadku wynajmu/dzierżawy opisanego samochodu osobowego przez żonę będzie Pan uprawniony do odliczenia całości zapłaconego podatku VAT należnego od podatku naliczonego w związku z jego nabyciem, w miesiącu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, przy nabyciu tego samochodu przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego w całości o podatek VAT naliczony na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, niezależnie od rodzaju osób fizycznych, prawnych oraz stopnia pokrewieństwa: ojciec, matka, żona lub dzieci, czy innych podmiotów (jednemu lub kilku), których dotyczyć będzie wynajem/dzierżawa tego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z ust. 2 pkt 7 lit. b tego artykułu wynika, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Należy zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, działalność w zakresie oddania w odpłatne używanie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, które to samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona, albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik ma zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w zacytowanym przepisie sformułowanie przedmiotem działalności podatnika w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy () nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu tych, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Analiza powołanego przepisu wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej odnoszące się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wykorzystywanie pojazdów do oddania ich w wynajem/dzierżawę na okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Artykuł 693 § 1 ww. ustawy stanowi, iż przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zgodnie z treścią art. 206 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną (art. 207 K.c.).

W myśl postanowień art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych skalników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W oparciu o art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (§ 2 powołanego artykułu).

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W świetle powołanych wyżej przepisów wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług transakcje dokonywane między małżonkami, będącymi odrębnymi podmiotami wykonującymi czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (każde w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), podlegają przepisom tej ustawy na zasadach ogólnych. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa, istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że od dnia 15 stycznia 2008 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzona działalność gospodarcza ukierunkowana jest głównie na sprzedaż części i świadczenie wszelkich usług związanych z techniką/mechaniką, budową maszyn i motoryzacją. Posiada Pan m.in. przyczepę lekką, ciężką i samochód ciężarowy o masie dopuszczalnej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wykorzystywane do celów prowadzenia firmy, jak również oddawane w najem/dzierżawę na okres krótszy niż 6 miesięcy. W pierwszym lub drugim kwartale 2013 r. zamierza Pan nabyć samochód osobowy marki Dacia Duster 1.6 16V z przeznaczaniem na wynajem. Pojazd zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i będzie przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na cele oddawania w odpłatne używanie na podstawie umowy wynajmu lub dzierżawy przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zamierza Pan wydzierżawić go innym osobom fizycznym (w tym ojcu, matce, żonie lub dzieciom) lub innym podmiotom, za odpowiednim wynagrodzeniem. Wynajem/dzierżawa będzie potwierdzona odpowiednią umową, a czynsz będzie płacony na podstawie wystawianych faktur. Dzieci, na rzecz których zamierza Pan świadczyć przedmiotowe usługi, w obecnej chwili są niepełnoletnie, przy czym przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe dotyczące wynajmu/dzierżawy ww. pojazdu przez dzieci pełnoletnie. Żona od dnia 12 lipca 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą. Do chwili obecnej nie zawierał Pan z żoną żadnych małżeńskich umów majątkowych, zatem samochód osobowy, o którym mowa we wniosku, będzie nabyty w czasie trwania wspólnoty ustawowej.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że jeżeli jak wskazano w treści wniosku przedmiotowy samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu/dzierżawy na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, to w sytuacji, gdy najemcą/dzierżawcą pojazdu będą rodzice i dzieci po osiągnięciu pełnoletniości oraz żona (pod warunkiem, że w stosunku do tych osób nie będzie ciążył na Panu obowiązek alimentacyjny), gdy będzie nabywać ww. usługi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie tego samochodu, o ile nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w świetle powołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przedmiotowy samochód osobowy, jako stanowiący składnik majątku wspólnego, nie może być przedmiotem usług dzierżawy lub najmu świadczonych przez Pana na rzecz żony. Zatem w tym przypadku nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego pojazdu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że zawarte przez Pana umowy najmu/dzierżawy będą prawnie skuteczne.

Jednocześnie wskazać należy, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów cywilnoprawnych i przyjęte w nich ustalenia, chyba że ich postanowienia naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie z brzmieniem art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Ponadto nadmienia się, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym. Jednakże należy zwrócić uwagę, że dla potrzeb określenia rzeczywistego charakteru (w tym wypadku planowanych) transakcji w zakresie podatku od towarów i usług należy uwzględnić obiektywny ich przebieg, a także, czy zasadniczym celem tych transakcji nie było uzyskanie korzyści podatkowej.

Końcowo informuje się, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy, bowiem wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy