Temat interpretacji

Wystawienie faktur VAT po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków i wystawienia w ich miejsce faktur VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków i wystawienia w ich miejsce faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 sierpnia 2010 r. rozpoczął Pan prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazał Pan, iż za świadczone usługi wystawiał rachunki. W dniu 15 listopada 2010 r. został przekroczony limit zwolnienia, jednak wskutek przeoczenia nadal wystawiał Pan rachunki niezawierające podatku od towarów i usług. Błąd ten dostrzegł Pan w czerwcu 2011 r. i w dniu 16 czerwca 2011 r. złożył zgłoszenie rejestracyjne w podatku od towarów i usług, a w dniu 21 czerwca 2011 r. wpłacił należny podatek od towarów i usług wraz z odsetkami, obliczając podatek od sumy kwot zawartych w rachunkach wystawionych po utracie prawa do zwolnienia, przyjmując te kwoty jako kwoty brutto. Podatek należny zapłacił Pan z własnej kieszeni. Obecnie podmiot, któremu wystawiał Pan rachunki, wyraził zgodę na zastąpienie rachunków fakturami VAT, w których kwoty z rachunku zostałyby potraktowane jako kwoty netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, w której po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego nadal wystawiał Pan rachunki bez podatku od towarów i usług, może Pan, już po uzyskaniu statusu czynnego podatnika od towarów i usług, dokonać korekty uprzednio wystawionych rachunków oraz wystawić faktury VAT wstecznie (tj. z bieżącą datą wystawienia i z wsteczną tak jak na rachunkach datą sprzedaży), przyjmując w nich kwoty z rachunków jako kwoty netto, a więc doliczając do nich podatek należny...

Powołując się na interpretację indywidualną o sygn. ITPP1/443-432/09/DM z dnia 7 lipca 2009 r. uważa Pan, iż wsteczne wystawienie faktur VAT w miejsce rachunków jest dopuszczalne, gdyż nie wpłynie na zmniejszenie podatku należnego (ulegnie on niewielkiemu zwiększeniu wynikającemu z podwyższenia kwoty netto) i odpowiada zasadzie neutralności podatku VAT, bowiem dzięki temu podatek zostanie ostatecznie zapłacony z kwot przekazanych przez odbiorcę faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ww. art. 29 ust. 1 ustawy na podstawie art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64 poz. 332) uzyskał następujące brzmienie: podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazany przepis art. 106 ust. 1 ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r., na mocy art. 1 pkt 24 lit. a) powołanej powyżej nowelizacji, otrzymał brzmienie: podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, ceną jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jak stanowi przepis § 17 pkt 4 powołanego rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5,7-14, 16-20 i 23.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż z dniem 1 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 15 listopada 2010 r., w momencie przekroczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia, nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów tego podatku i tym samym błędnie kontynuował dokumentowanie czynności świadczenia usług rachunkami zamiast fakturami VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku dopuszczalnym jest wystawienie korekt rachunków do rachunków dokumentujących świadczenie usług sprzed rejestracji w podatku VAT. Należy skorygować rachunek (drugim rachunkiem) do kwoty 0 i wystawić w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem należnego podatku od towarów i usług. Zauważyć przy tym należy, że wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w powołanym powyżej rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży usługi.

Uwzględniając natomiast, iż zgodnie z powołanym art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, wskazać należy, że kwota określona na rachunku jest kwotą brutto zawierającą w sobie podatek od towarów i usług. Wartość należności powinna wynikać z zawartej umowy i w sytuacji, gdy stanowi ona wartość netto, powinno to wyraźnie wynikać z postanowień umownych. A zatem stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży, ustalają strony zawartej umowy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania umów między stronami oraz zasad ustalania cen. Ponadto organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Tym samym stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Reasumując stwierdzić należy, że w przedstawionej sprawie właściwe jest wystawienie w miejsce skorygowanych rachunków faktur VAT i traktowanie kwot na rachunkach zgodnie z uzgodnieniami stron.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy