Interpretacja indywidualna z dnia 15.06.2015, sygn. IPTPP1/4512-196/15-4/ŻR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

1.Zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych.
2.Zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do osób indywidualnych, dla których udział w szkoleniach nie wynika z obowiązku służbowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 03 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do osób indywidualnych, dla których udział w szkoleniach nie wynika z obowiązku służbowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.) w zakresie wskazania Wnioskodawcy, doprecyzowania opisu stanu faktycznego, przeformułowania pytania oraz przedstawienia stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o Polskim Czerwonym Krzyżu z dnia 16 listopada 1964 roku (Dz. U. Nr 41 poz. 276), Statutu PCK zatwierdzonego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 września 2011 roku w sprawie zatwierdzenia Statutu Polskiego Czerwonego Krzyża (Dz. U. Nr 217, poz. 1284) oraz jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym pod nr , prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej PCK jest między innymi działalność sklasyfikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności pod numerem 85.59.B - pozostałe pozaszkolne formy edukacji gdzie indziej nie sklasyfikowane.

W ramach powyższej działalności PCK organizuje i przeprowadza następujące kursy pierwszej pomocy:

1. podstawowy - trwa 16 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • postępowanie w przypadku urazów,
   • postępowanie w przypadku nagłych stanów,
   • postępowanie w przypadku oparzeń,
   • ewakuacja poszkodowanego.

1. bazowy- trwa 8 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • opatrywanie ran i krwotoków,
   • postępowanie w przypadku oparzeń.

1. elementarny- trwa 5 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • opatrywanie ran i krwotoków.

Polski Czerwony Krzyż przeprowadza ww. kursy pierwszej pomocy dla pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych. Podmioty zlecające, uwzględniając rodzaj i zakres prowadzonej działalności, liczbę zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaj i poziom występujących zagrożeń, wybierają rodzaj kursu pierwszej pomocy. PCK prowadzi również kursy podstawowe dla osób indywidualnych, które chcą podnieść swoją wiedzę i umiejętności z zakresu udzielania pierwszej pomocy w myśl art. 162 Kodeksu karnego. Kursy prowadzone przez wykwalifikowanych instruktorów (szkolonych przez Zarząd Główny PCK według Systemu Szkoleń Pierwszej Pomocy PCK, określający m.in. wymogi stawiane przed kandydatami, nadanie uprawnień oraz zasady ich przedłużania) i Ratowników Medycznych, zgodnie ze standardami ustalonymi przez Europejską Radę Resuscytacji w Europejskim Centrum Referencyjnym ds. nauczania pierwszej pomocy. Kurs kończy się egzaminem końcowym a każda przeszkolona osoba otrzymuje zaświadczenie ukończenia kursu pierwszej pomocy.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż Polski Czerwony Krzyż nie jest podmiotem objętym systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty oraz w zakresie świadczenia ww. usług nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację. Szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż Wnioskodawcą jest Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża, mimo że we wniosku w poz. 68, 69 i 90 wpisywano Polski Czerwony Krzyż. Szkolenia pierwszej pomocy prowadzone są przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża (OO PCK). Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że wniosek dotyczy praw i obowiązków (w sferze prawa podatkowego) Oddziału Okręgowego Polskiego Czerwonego Krzyża.

Wnioskodawca, a więc Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża jest organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, prowadzącą działalność gospodarczą, między innymi w zakresie organizacji szkoleń z zakresu pierwszej pomocy.

Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża sporządza samodzielnie sprawozdanie finansowe, które następnie jest przesyłane do Zarządu Głównego PCK, a następnie składane do odpowiednich organów państwowych. Umiejętności nabyte podczas kursów pierwszej pomocy świadczonych przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych w myśl art. 2091 Kodeksu pracy oraz art. 162 Kodeksu karnego.

Szkolenia pierwszej pomocy prowadzone przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, tj. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach - w art. 44 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 roku ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodatniej (Dz. U. UE L 77/1) zdefiniowane zostało pojęcie usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, które należy rozumieć jako nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą łub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, zarówno podstawowe, bazowe jak i elementarne, organizowane przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża skierowane do różnych grup społecznych, w tym między innymi pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych, a także do osób indywidualnych, które muszą podnieść swoje kwalifikacje i umiejętności zgodnie z zapisami art. 1091 Kodeksu pracy oraz art. 162 Kodeksu karnego mówiących o konieczności szkolenia pracowników i konieczności udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym przez świadków wypadku, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust 2 i art. 110 wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenosząc uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26 - 29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust 1 lit i) ww. Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawę towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne nie wymienione w pkt 26

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. I obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. I nr 347, str. 1 ze zm. obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Dodatkowo zdaniem Wnioskodawcy szkolenia prowadzone przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża są usługami kształcenia zawodowego prowadzonego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach niżej wymienionych. Wyciągi z aktów prawnych dotyczące obowiązku udzielania pierwszej pomocy oraz kształcenia zawodowego:

Kodeks drogowy art. 44.

1. Kierujący pojazdem w razie uczestniczenia w wypadku drogowym jest obowiązany:
   1. zatrzymać pojazd, nie powodując przy tym zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego;
   2. przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu w miejscu wypadku;
   3. niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca wypadku, aby nie powodował zagrożenia lub tamowania ruchu, jeżeli nie ma zabitego lub rannego;
   4. podać swoje dane personalne, dane personalne właściciela lub posiadacza pojazdu oraz dane dotyczące zakładu ubezpieczeń, z którym zawarta jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, na żądanie osoby uczestniczącej w wypadku.
2. Jeżeli w wypadku jest zabity lub ranny, kierujący pojazdem jest obowiązany ponadto:
   1. udzielić niezbędnej pomocy ofiarom wypadku oraz wezwać zespół - ratownictwa medycznego i Policję;
   2. nie podejmować czynności, które mogłyby utrudnić ustalenie przebiegu wypadku;
   3. pozostać na miejscu wypadku, a jeżeli wezwanie zespołu ratownictwa medycznego lub Policji wymaga oddalenia się - niezwłocznie powrócić na to miejsce.

Kodeks karny (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.)

Art. 162 § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.

Kodeks wykroczeń

Art. 93 § 1. Prowadzący pojazd, który uczestnicząc w wypadku drogowym, nie udziela niezwłocznej pomocy ofierze wypadku, podlega karze aresztu albo grzywny.

§ 2. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650) § 44. pkt 1-5.

1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić:
   1. punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne;
   2. apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.
2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń.
3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1 na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy.
4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3.
5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą i łatwo dostępne.

Kodeks pracy - Stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r. art. 224 § 1-3 (tj. Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)

Art. 224. Nagłe niebezpieczeństwo dla życia

§ 1. Pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość wystąpienia nagłego

niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest obowiązany podejmować działania

zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.

§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić:

1. odpowiednie do rodzaju niebezpieczeństwa urządzenia i sprzęt ratowniczy oraz ich obsługę przez osoby należycie przeszkolone,
2. udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie naruszają wymagań, określonych w odrębnych przepisach, dotyczących katastrof i innych nadzwyczajnych zagrożeń.

Ustawa z dnia 08 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410) z dnia 20 października 2006 r. Rozdział 1, artykuł 4, 12, 13.

Art. 4. Kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych możliwości i umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do skutecznego powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone szkolenia są usługami kształcenia zawodowego prowadzonego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach niżej wymienionych.

Zdaniem Wnioskodawcy to są odrębne przepisy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, o których mówi się w art. 43 ust. 1 pkt 29 a.

Kodeks pracy - Stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r. art. 224 § 1-3 (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.).

Kodeks wykroczeń art. 93 (Dz. U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756 ze zm.).

Kodeks karny art. 164 (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.).

Kodeks drogowy - Prawo o ruchu drogowym art. 44 (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) § 44 pkt 1-5.

Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410) z dnia 20 października 2006 r. Rozdział 1, artykuł 4.

Natomiast osoby prywatne (indywidualne) szkolą się dla własnej umiejętności. Osoby prywatne (indywidualne) też posiadają prawny obowiązek udzielania pierwszej pomocy wynikający z Kodeksu karnego z art. 162. W tej sytuacji Wnioskodawca nie jest pewien czy można osobę indywidualną potraktować jako usługi kształcenia zawodowego. Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku mają zastosowanie inne przepisy w rozumieniu ustawy, które opisywane były powyżej (konkretnie chodzi o KK art. 162).

Dlatego powołując się na liczne akty prawne dotyczące obowiązku udzielania pierwszej pomocy Wnioskodawca rozumie, że zastosowanie zwolnienia z podatku VAT w przypadku prowadzonych przez Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża szkoleń z zakresu pierwszej pomocy jest jak najbardziej uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych,

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń podstawowych, bazowych i elementarnych z zakresu pierwszej pomocy skierowanych do osób indywidualnych, dla których udział w szkoleniach nie wynika z obowiązku służbowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei w świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Według regulacji art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722 ze zm.), zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem, to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Aby natomiast usługi korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub ww. rozporządzenia muszą to być usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz konieczne jest stwierdzenie, czy są:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
3. finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych.

Należy zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo bezpośredni oznacza dotyczący kogoś lub czegoś wprost, słowo branża oznacza gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju, natomiast słowo zawód oznacza wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej mają na celu wypełnienie obowiązku polegającego na tym, że w każdym zakładzie powinna być osoba przeszkolona w zakresie pierwszej pomocy, a obowiązek ten wynika z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 23715 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502 z późń. zm.). Szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych wynikających z obowiązku wprowadzonego ww. przepisami.

Zgodnie z art. 224 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.

W myśl art. 224 § 2 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić:

1. odpowiednie do rodzaju niebezpieczeństwa urządzenia i sprzęt ratowniczy oraz ich obsługę przez osoby należycie przeszkolone,
2. udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym.

Na podstawie art. 2091 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
2. wyznaczyć pracowników do:
   1. udzielania pierwszej pomocy,
   2. wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
3. zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

Według art. 2373 § 1 cyt. ustawy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do art. 23715 § 1 ww. ustawy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (do art. 23715 § 2 tej ustawy).

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), które określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące:

1. obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładów pracy;
2. procesów pracy;
3. pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych.

Zgodnie z § 44 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić:

1. punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne;
2. apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.

Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń (§ 44 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy (§ 44 ust. 3 powołanego rozporządzenia).

W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3 (§ 44 ust. 4 rozporządzenia).

Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne (§ 44 ust. 5 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.), które określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
2. zakres szkolenia,
3. wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia,
4. sposób dokumentowania szkolenia,
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

W myśl § 1a pkt 2 lit. e cyt. rozporządzenia, przez jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy rozumie się osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do treści § 3 ww. rozporządzenia, szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia, szkolenie może być organizowane i prowadzone przez pracodawców lub, na ich zlecenie przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe (§ 6 tego rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o Polskim Czerwonym Krzyżu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej PCK jest między innymi działalność sklasyfikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności pod numerem 85.59.B - pozostałe pozaszkolne formy edukacji gdzie indziej nie sklasyfikowane.

W ramach powyższej działalności PCK organizuje i przeprowadza następujące kursy pierwszej pomocy:

1. podstawowy - trwa 16 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • postępowanie w przypadku urazów,
   • postępowanie w przypadku nagłych stanów,
   • postępowanie w przypadku oparzeń,
   • ewakuacja poszkodowanego.

1. bazowy- trwa 8 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • opatrywanie ran i krwotoków,
   • postępowanie w przypadku oparzeń.

1. elementarny- trwa 5 godzin dydaktycznych i obejmuje następujące zagadnienia:
   • ocena stanu poszkodowanego,
   • postępowanie z poszkodowanym nieprzytomnym,
   • postępowanie w przypadku braku oddechu i krążenia,
   • opatrywanie ran i krwotoków.

Wnioskodawca przeprowadza ww. kursy pierwszej pomocy dla pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych. Podmioty zlecające, uwzględniając rodzaj i zakres prowadzonej działalności, liczbę zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaj i poziom występujących zagrożeń, wybierają rodzaj kursu pierwszej pomocy. Wnioskodawca prowadzi również kursy podstawowe dla osób indywidualnych, które chcą podnieść swoją wiedzę i umiejętności z zakresu udzielania pierwszej pomocy. Kursy prowadzone przez wykwalifikowanych instruktorów i Ratowników Medycznych. Kurs kończy się egzaminem końcowym a każda przeszkolona osoba otrzymuje zaświadczenie ukończenia kursu pierwszej pomocy.

Wnioskodawca nie jest podmiotem objętym systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty oraz w zakresie świadczenia ww. usług nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację. Szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych. Umiejętności nabyte podczas kursów pierwszej pomocy świadczonych przez Wnioskodawcę pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Szkolenia pierwszej pomocy prowadzone przez Wnioskodawcę są usługami o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, tj. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Dokonując oceny, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe z zakresu pierwszej pomocy są objęte zwolnieniem, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26.

Zatem z uwagi na okoliczność, iż Wnioskodawca nie jest żadnym z podmiotów o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, to świadczone usługi szkoleniowe nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie tego przepisu.

Stwierdzić jednak należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe z zakresu pierwszej pomocy zarówno podstawowe, bazowe jak i elementarne skierowane do pracowników i pracodawców różnych grup zawodowych, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę fakt, iż forma i zasady ich przeprowadzania uregulowane są przez odrębne przepisy, szkolenia te świadczone w powyższym zakresie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) cyt. ustawy.

Natomiast, w przypadku ww. usług świadczonych dla osób indywidualnych niebędących pracownikami - wbrew stanowisku zawartemu w treści wniosku - nie występuje taka sytuacja, gdyż udział ww. osób w szkoleniach nie prowadzi do uzyskania przez nich konkretnego zawodu lub rozwijania kwalifikacji w posiadanym zawodzie, ani nie ma związku z konkretną branżą lub zawodem. W przypadku osób indywidualnych należy zauważyć, że są to osoby, dla których tego rodzaju szkolenia nie wiążą się ściśle z wykonywanym zawodem. W konsekwencji usługi dla osób indywidualnych, dla których udział w szkoleniach nie wynika z obowiązku służbowego, są opodatkowane 23% stawką podatku, ponieważ w tym przypadku nie zostały spełnione przesłanki zakwalifikowania ich do usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 5 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi