Interpretacja indywidualna z dnia 25.03.2013, sygn. ITPP3/443-9/13/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Wyłączenie od opodatkowania sprzedaży gruntu zabudowanego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 7 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania sprzedaży gruntu zabudowanego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania sprzedaży gruntu zabudowanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 czerwca 2007 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od brata ½ część nieruchomości, (łącznego obszaru 601 m²), zabudowanej budynkiem gospodarczym, do majątku osobistego, jako wspólność ustawową, po połowie.

Od lipca 2007 r. część budynku została wynajęta na zasadzie najmu prywatnego, który rozliczany jest ryczałtem ewidencjonowanym. Od dnia 1 października 2011 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną od najmu działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia tej działalności.

W dniu 20 grudnia 2011 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od brata drugą część nieruchomości obszaru 601 m², zabudowanej budynkiem gospodarczym. Zatem został właścicielem całej nieruchomości. Nieruchomość ta stanowi jego własność osobistą, prywatną. Budynek gospodarczy jest wynajmowany na zasadzie ryczałtu ewidencjonowanego. Najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło dochodu.

Dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na jego ulepszenie i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, bo darowizna była zwolniona od VAT. Budynek nie był i nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. Nieruchomość o pow. 601 m² Wnioskodawca zamierza sprzedać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. nieruchomość (przy jej sprzedaży) będzie podlegała VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość ta nie będzie podlegała VAT, gdyż są spełnione warunki do zwolnienia m.in. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Jego działanie jest typowym działaniem sprzedającego nieruchomości z majątku osobistego. Jest to zwykłe dysponowanie prawem własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, lecz tylko wykonywana przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 (...).

W świetle ust. 5 ww. artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 11 czerwca 2007 r. Wnioskodawca otrzymał od brata w drodze darowizny ½ nieruchomości zabudowanej budynkiem gospodarczym. Od lipca 2007 r. część budynku została wynajęta. Od dnia 1 października 2011 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną od najmu działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia tej działalności. W dniu 20 grudnia 2011 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od brata drugą część ww. nieruchomości. Zatem został właścicielem całej nieruchomości. Ww. budynek gospodarczy jest wynajmowany na zasadzie ryczałtu ewidencjonowanego. Dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na jego ulepszenie i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, bo darowizna była zwolniona od VAT. Nieruchomość o pow. 601 m² Wnioskodawca zamierza sprzedać.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy odrębne stwierdzić należy, że dostawa przez Wnioskodawcę budynku gospodarczego wskazanego we wniosku, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem Wnioskodawca uzyska w tym zakresie status podatnika podatku od towarów i usług, a transakcja będzie wbrew Jego stanowisku - podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się z faktem wykorzystywania przez Wnioskodawcę budynku w sposób ciągły dla celów zarobkowych poprzez oddanie w najem. Jest to równoznacznie z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (niezależnie od prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej innej niż najem). W tym kontekście nie można zgodzić ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że Budynek nie był i nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej.

Powyższe nie oznacza, że musi dojść do efektywnego opodatkowania (wygenerowania podatku należnego) w związku z dostawą ww. budynku, gdyż będzie ona przedmiotowo zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika bowiem, że budynek gospodarczy posadowiony na gruncie przeznaczonym do sprzedaży ma status budynku zasiedlonego w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż został oddany do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, tj. najmu.

Jeżeli zatem sprzedaż będzie miała miejsce po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia całego budynku (na dzień dzisiejszy warunek ten jest spełniony tylko w stosunku do tej części budynku, która została wynajęta w lipcu 2007 r.), będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przeciwnym wypadku:

• na podstawie ww. artykułu będzie zwolniona dostawa tylko tej części budynku, która została wynajęta w lipcu 2007 r.,
• dostawa pozostałej części budynku będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż ze złożonego wniosku wynika, że w stosunku do ww. budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i nie dokonano jego ulepszeń.

Przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy, wskazane zwolnienie dotyczyć będzie także dostawy gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek.

Końcowo wyjaśnić należy, że stanowisko Wnioskodawcy - jako całość - uznano za nieprawidłowe, tylko ze względu na błędne uznanie przez Wnioskodawcę, iż sprzedaż nieruchomości wskazanej we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak już bowiem wskazano powyżej, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu z tym, że na mocy przepisu szczególnego będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 909 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy