stawka podatku VAT na sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z garażem lub piwnicą - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11.02.2011, sygn. IBPP2/443-946/10/WN, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

stawka podatku VAT na sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z garażem lub piwnicą

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2011r. (data wpływu 8 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z garażem lub piwnicą jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2011r. (data wpływu 8 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z garażem lub piwnicą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na gruncie będącym własnością Spółki jest realizowana inwestycja budowlana polegająca na wybudowaniu wielopiętrowego budynku mieszkalnego, w którym na ostatniej dolnej kondygnacji będą zlokalizowane garaże i piwnice.

Budowane garaże, znajdujące się w tym samym budynku co lokale mieszkalne, odpowiadają wymogom określonym przez ustawodawcę w § 102 rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (garaż jednostanowiskowy przeznaczony dla jednego pojazdu, wyodrębniony ścianami, posiadający odpowiednią infrastrukturę techniczną i instalacyjną). Po wybudowaniu budynku przedmiotem sprzedaży (w jednym akcie notarialnym) będzie lokal mieszkalny wraz z garażem bądź piwnicą, oraz udziałem w gruncie. Wnioskodawca podkreślił, iż nabycie przez klienta lokalu mieszkalnego wraz z garażem bądź piwnicą będzie następowało w wyniku jednej czynności prawnej dokumentowanej jednym aktem notarialnym. Cena lokalu mieszkalnego wraz z garażem bądź piwnicą a także udziałem w gruncie będzie określona w jednej łącznej kwocie. Chodzi więc o jedną transakcję (jedną dostawę).

W dniu 8 lutego 2011r. Wnioskodawca złożył pismo uzupełniające wniosek, w którym poinformował, iż oczekuje interpretacji stanu prawnego w oparciu o przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2010r., jak również interpretacji stanu prawnego w oparciu o przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Spółkę lokali mieszkalnych wraz z garażem lub piwnicą będzie podlegało opodatkowaniu jedną stawką VAT w wysokości 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez Spółkę lokali mieszkalnych wraz z garażem bądź piwnicą podlega opodatkowaniu jedną stawką w wysokości 7%, bez konieczności odrębnego określania podstawy opodatkowania i stawki VAT dla garażu bądź piwnicy. Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego łub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust 12b. W myśl postanowień art. 41 ust 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust 12a, nie zalicza się: budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2; lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m2. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z przepisem par. 6 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7 % w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12-w zakresie, w jakim obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust 12-1 2c ustawy o VAT. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112- Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje prezydenta RP.

W ocenie Spółki z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż lokali mieszkalnych dokonywana przez Spółkę wraz z garażem bądź piwnicą będzie podlegała opodatkowaniu jedną stawką VAT w wysokości 7%.

Wyodrębnianie dla celów opodatkowania VA T sprzedaży garażu bądź piwnicy stoi w sprzeczności z naturą ekonomiczną transakcji na rynku deweloperskim oraz koncepcją świadczenia złożonego będącą jedną z podstawowych zasad systemu VAT.

Jedną z podstawowych zasad systemu VAT jest tzw. zasada świadczenia złożonego (kompleksowego). Zgodnie z tą zasadą, przy czynnościach o charakterze złożonym, tj. składających się z czynności o charakterze podstawowym, będącej celem umowy, i czynności pomocniczej, niezbędnej do wykonania czynności podstawowej, przy ustaleniu właściwej stawki VAT, należy przyjąć jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter i stawkę VAT czynności podstawowej.

W tym kontekście, naszym zdaniem, należy uznać, że nabycie garażu bądź piwnicy (czynność pomocnicza) w obecnych realiach społeczno-gospodarczych jest związane integralnie z nabyciem lokalu mieszkalnego (czynność główna). Obie czynności służą jednemu celowi - zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Postęp cywilizacyjny kreuje nowe potrzeby i wymusza dostosowanie się do różnych dziedzin gospodarki (w tym budownictwa mieszkaniowego). W efekcie firmy budowlane czy deweloperzy oferują mieszkania, z których nabyciem wiąże się również możliwość nabycia garażu bądź piwnicy. Jeżeli takie dwa rodzaje oferty odnoszą się do jednego budynku wielomieszkaniowego, to nie ma podstaw do tego aby przyjąć, że kompleksowa dostawa lokalu mieszkalnego musi być oceniana według wersji prostszej tj. bez możliwości nabycia łącznie garażu bądź piwnicy. Nabywany lokal ma w związku z tym wyższą wartość użytkową ze względu na możliwość łatwiejszego korzystania z posiadanych środków transportu.

Zdaniem Wnioskodawcy do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych w obecnych czasach niezbędne jest korzystanie z garażu czy też piwnicy. Według Wnioskodawcy nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych tj. z uwagi na możliwość zastosowania różnych stawek podatku, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Z unormowań zawartych w ww. przepisach wynika, iż preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7% ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Jednocześnie ustawodawca dokonał pewnych wyłączeń w ww. przepisach dotyczących lokali użytkowych. W opinii Wnioskodawcy wyłączenia te będą miały zastosowanie gdy przedmiot sprzedaży: garaż czy piwnica będą odrębnym przedmiotem sprzedaży tj. nie będą stanowiły części składowej transakcji złożonej polegającej na łącznej sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem bądź piwnicą. Szerokie orzecznictwo polskich sądów (np. wyrok NSA z 22 czerwca 2005r., i FSK 103/2005, z 8 stycznia 2009r., I FSK 1798/07 z 6 stycznia 2010r., I FSK 1489/08 oraz z 21 września 2010r., I SA/Rz 395/10) w przedmiotowej sprawie, na korzyść podatników, skłonił Wnioskodawcę do potwierdzenia swojego stanowiska przed organem podatkowym.

W świetle stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010r. oraz stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2011r. stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011r., po art. 5 dodano art. 5a, w brzmieniu: Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010r. są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosiła do 31 grudnia 2010r. 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl powyższego przepis art. 41 ust. 2 ustawy o VAT określa, iż dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku do 31 grudnia 2010r. wynosiła 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 tej ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy nadmienić, iż przytoczona przez Wnioskodawcę definicja obiektów budownictwa mieszkaniowego obowiązywała do dnia 31 grudnia 2007r.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r., stawka podatku w wysokości 7% miała również zastosowanie w odniesieniu do:

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Zgodnie z art. 146a cyt. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r.:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Należy zauważyć, iż wskazane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) obowiązywało do dnia 31 grudnia 2009r.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7% do 31 grudnia 2010r. miała zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy mieć jednak na uwadze wyłączenia, jakich dokonał ustawodawca w ww. przepisach dotyczących lokali użytkowych.

Natomiast w okresie w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. stawka podatku VAT obniżona do wysokości 8% będzie miała zastosowanie wyłącznie w przypadku obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na podstawie cyt. wyżej art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice) oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług a także przepisy wykonawcze do niej) nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Definiując pojęcie samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz
pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymienił przykładowo: piwnicę, strych, komórkę, garaż.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi a pomieszczeniami przynależnymi. Pomieszczenie pomocnicze służy bezpośredniemu zaspakajaniu mieszkaniowych potrzeb ludzi, podczas gdy pomieszczenie przynależne, które stanowi część składową lokali mieszkalnego, jest przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe osób korzystających z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Zwrócić należy również uwagę, iż definicję pojęcia lokal użytkowy zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem mieszkania, zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 9 pkt 11). Piwnica - zgodnie z tym aktem, stanowi pomieszczenie gospodarcze, a zatem nie wchodzi w przeciwieństwie do garażu - do pojęcia lokalu użytkowego. Zatem mając na uwadze powyższe można zasadnie przyjąć, że stawka podatku 7% (8% od 1 stycznia 2011r.) odnosi się do piwnicy, jednakże w sytuacji gdy jest ona przedmiotem dostawy jako pomieszczenie gospodarcze określonego lokalu mieszkalnego i jednocześnie jest z nim sprzedawana.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani innego pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego). Garaż stanowi pomieszczenie przynależne, a według ww. rozporządzenia jako lokal użytkowy służy funkcjom innym niż mieszkaniowe i w związku z tym garaże te nie korzystają z obniżonej stawki VAT.

A zatem garaże, nie stanowią lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego) ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Garaże mogą przynależeć do lokalu ale nie zmienia to ich funkcji użytkowych. Oznacza to, że garaże, nie mieszczą się w zakresie preferencji wynikającej z przepisów ustawy o VAT, bądź ww. rozporządzenia Ministra Finansów, a zatem dotyczące ich czynności są opodatkowane zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług stawką w wysokości 22% w przypadku transakcji zrealizowanych do 31 grudnia 2010r. oraz 23% w przypadku transakcji realizowanych od 1 stycznia 2011r.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność deweloperską i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W świetle przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Wskazać należy natomiast, iż piwnice, które co do zasady, przynależą do lokalu mieszkalnego, nie powinny być, o czym mowa była wcześniej, traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią one pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Zatem mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z przynależną piwnicą opodatkowana była do 31 grudnia 2010r. 7% stawką podatku VAT. Jeżeli zaś dostawa nastąpi po 1 stycznia 2011r. stawka podatku VAT wyniesie 8%.

Należy zauważyć, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku od towarów i usług, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje zatem okoliczność, że w umowie cena lokalu mieszkalnego wraz z garażem bądź piwnicą, a także udziałem w gruncie będzie określona w jednej łącznej kwocie.

Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Reasumując, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z piwnicą lub garażem:

do dnia 31 grudnia 2010r. opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT wysokości 7% podlegała jedynie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z piwnicą, natomiast sprzedaż garażu opodatkowana była stawką podstawową, tj. 22%,
od dnia 1 stycznia 2011r. opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT wysokości 8% podlega jedynie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z piwnicą, z uwzględnieniem zastrzeżeń art. 41 ust. 12b, związanych z powierzchnią użytkową. Natomiast sprzedaż garażu opodatkowana jest stawką podstawową, tj. 23%.Przy dostawie lokali mieszkalnych pamiętać należy, jak zaznaczono wyżej, że istotne są zapisy art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, zgodnie z którymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust 12a, nie zalicza się: budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²; lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010r.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz interpretacja indywidualna, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym odmiennym od opisu zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć NSA, które powołała Spółka, może odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez nią we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie