Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ 5 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan obecnie jednoosobową działalność gospodarczą, która jest zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Działalności Gospodarczej.

Jako formę rozliczenia podatku dochodowego z działalności gospodarczej wybrał Pan: podatek liniowy.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej jest „62.02.Z Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki”.

Wykonywanie zawodu doradcy informatycznego oraz w dużej mierze programisty oznacza świadczenie pomocy merytorycznej w zakresie rozwijanych oraz nowo wdrażanych rozwiązań teleinformatycznych.

W ramach świadczenia doradztwa informatycznego przygotowuje Pan (pisze) programy komputerowe/moduły dodatkowe do już istniejących systemów informatycznych, wiąże się to z koniecznością brania udziału w spotkaniach z klientami, kontrahentami (negocjacje). Posiada Pan różne sposoby rozliczania wynagrodzenia z klientami, w tym ryczałt, w zależności od nakładu czasu potrzebnego na zrealizowanie zlecenia. Sposób ustalenia wynagrodzenia z klientem każdorazowo zależy od potrzeb klienta, rodzaju zlecenia, jakie klient Panu zleca do prowadzenia w ramach świadczenia doradztwa informatycznego, a także samej decyzji klienta co do wyboru sposobu rozliczeń spośród oferowanych (dostępnych).

Nie zawsze w trakcie czynności może Pan, wykonując działalność gospodarczą, kontrolować czas pracy na firmowym komputerze lub telefonie. W związku z powyższym jednym z planowanych zakupów w celu prowadzenia działalności gospodarczej jest zegarek, tj. (…). Zegarek będzie służył do mierzeniu czasu poświęconego na konsultacje podczas spotkań z klientami (…), jak również podniesieniu prestiżu Pana osoby. Pana klienci to m.in. (…). Na spotkaniach z ich przedstawicielami wymagany jest odpowiedni poziom reprezentacji (prestiżu) partnera biznesowego.

Zegarek będzie mógł sporadycznie być przez Pana wykorzystywany również poza godzinami Pana pracy.

Pytanie

Czy wydatek na zakup zegarka będzie stanowił dla Pana koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej także „PIT”, w działalności gospodarczej, którą Pan prowadzi, a polegającej na wykonywaniu zawodu doradcy informatycznego?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – wydatek na zakup zegarka będzie stanowił koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w Pana działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu zawodu doradcy informatycznego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy PIT wyraźnie wskazuje przynależność danego wydatku jako kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, możliwością powstania przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów istnieje związek przyczynowy.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie:

-cel to „to, do czego się zmierza, dąży, to, co chce się osiągnąć”;

-celowość oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

-zabezpieczyć oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”,

natomiast

-„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Przez sformułowanie „w celu osiągnięcia przychodu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma cechę „celowości”.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów, z taką chęcią i zamiarem.

Zgodnie z orzecznictwem nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie danego przychodu (zob. wyrok NSA z 29 listopada 1993 r. sygn. akt SA/Wr 1242/94; Wyrok WSA w Poznaniu z 27.02.2024 r., I SA/Po 682/23, LEX nr 3698595).

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Wskazuje się, że istnieją sytuacje, w których związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (zob. Wyrok NSA z 16 grudnia 1999 r. sygn. akt SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745; Wyrok NSA z 21.02.2019 r., II FSK 767/17, LEX nr 2652967).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Odnosząc powyższe do wyżej opisanego zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że w Pana ocenie wydatek na zakup zegarka będzie stanowił dla Pana koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w Pana działalności gospodarczej z uwagi na to, że będzie to wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, polegającą na świadczeniu doradztwa informatycznego, poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W zakresie wykorzystywania zegarka w działalności gospodarczej doradcy informatycznego przede wszystkim należy wskazać na funkcje dotyczące pomiaru czasu. Powyższe będzie miało znaczenie dla wykonywania prze Pana czynności związanych z kontaktami z klientami o określonej godzinie.

Innymi słowy, funkcja przedstawiania aktualnej daty i godziny umożliwi Panu stawienie się na czas i wzięcie udziału w czynnościach zawodowych doradcy informatycznego ustalonych na określoną godzinę oraz rozliczenie czasu, jaki poświęcił Pan na to spotkanie. Powyższe umożliwi uzyskanie przychodu ze świadczenia doradztwa informatycznego, w szczególności, gdy wynagrodzenie (przychód) uzależnione będzie od wzięcia udziału w tych spotkaniach oraz czasu tychże spotkań. Zegarek będzie służył do liczenia czasu poświęconego na czynności zawodowe. Przede wszystkim liczenie czasu będzie miało znaczenie w spotkaniach z klientami (np. w celu udzielania doradztwa informatycznego) lub spotkaniach z kontrahentami klientów (np. reprezentowanie klientów w spotkaniach negocjacyjnych). W tych wszystkich przypadkach, gdzie Pana wynagrodzenie uzależnione będzie od stawki godzinowej za określone czynności w ramach doradztwa informatycznego, istotne będzie dokonywanie pomiaru czasu poświęconego na wykonanie tych czynności. Przy czynnościach, takich jak spotkania Wnioskodawcy z klientami (udzielanie porad informatycznych) lub reprezentowanie klientów w trakcie negocjacji, nie zawsze możliwe będzie kontrolowanie czasu pracy za pomocą innych urządzeń. W takich sytuacjach możliwe będzie liczenie czasu świadczonych usług poprzez zegarek. W takim stanie rzeczy zegarek będzie wykorzystywany do uzyskania przychodu – tzw. wynagrodzenia godzinowego. Co więcej pomiar czasu za pomocą zegarka na potrzeby obliczenia czasu poświęconego na wykonanie czynności stanowiącej doradztwo informatyczne będzie miał znaczenie również np. przy pisaniu (programowaniu) oprogramowania komputerowego, jeżeli w konkretnym przypadku od wykonania tych czynności będzie ustalone z klientem wynagrodzenie godzinowe (liczone proporcjonalnie do czasu poświęconego na wykonanie świadczonej usługi). W tym miejscu należy zauważyć, że niedokładne policzenie czasu pracy poświęconego na konkretną czynność może spowodować zakwestionowanie wykonanych czynności lub czasu poświęconego na tę czynność i odmowę zapłaty wynagrodzenia przez klienta, a zatem zegarek będzie służył uzyskaniu przychodu.

Z uwagi na renomowaną markę ww. zegarka pozwoli to na podniesienie Pana prestiżu jako stabilnego i godnego zaufania partnera biznesowego dla Pana kontrahentów.

Mając na uwadze powyższe, zakup zegarka stanowił będzie koszt uzyskania przychodu jako koszt poniesiony w szczególności w celu osiągnięcia przychodów, a także zabezpieczenia źródła przychodów.

Z wszelkiej ostrożności wskazać należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednakże należy wskazać, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w przypadku zakupu przez Pana zegarka w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu doradztwa informatycznego.

Wydatek związany z zakupem zegarka ma tylko częściowo charakter reprezentacji, tzn. celem tego zakupu będzie częściowo stworzenie Pana wizerunku oraz wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Zegarek będzie miał częściowo na celu utrwalenia pozytywnego wizerunku Pana działalności wobec innych podmiotów, niemniej jego zakup będzie przede wszystkim podyktowany wyżej opisaną funkcją.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym – dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 omawianej ustawy podatkowej i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji, należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji. Zatem przy wykładni tych pojęć należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji, o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tego przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego. Natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, natomiast reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy przez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Z kolei, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, przez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, przez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który – prowadząc działalność gospodarczą – może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie podkreślam, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą, podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów bądź jego zabezpieczeniem.

Ponadto zauważam, że aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, muszą być poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki nie mogą mieć charakteru osobistego, ponieważ wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodów. W konsekwencji, wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki. W ramach świadczenia doradztwa informatycznego przygotowuje Pan (pisze) programy komputerowe/moduły dodatkowe do już istniejących systemów informatycznych. Wiąże się to z koniecznością brania udziału w spotkaniach z klientami, kontrahentami (negocjacje). Posiada Pan różne sposoby rozliczania wynagrodzenia z klientami, w tym ryczałt, w zależności od nakładu czasu potrzebnego na zrealizowanie zlecenia. Sposób ustalenia wynagrodzenia z klientem każdorazowo zależy od potrzeb klienta, rodzaju zlecenia, jakie klient Panu zleca do prowadzenia w ramach świadczenia doradztwa informatycznego, a także samej decyzji klienta co do wyboru sposobu rozliczeń spośród oferowanych (dostępnych). Nie zawsze w trakcie czynności może Pan, wykonując działalność gospodarczą, kontrolować czas pracy na firmowym komputerze lub telefonie. Dlatego jednym z planowanych zakupów w celu prowadzenia działalności gospodarczej jest zegarek, który będzie służył do mierzeniu czasu poświęconego na konsultacje podczas spotkań z klientami, jak również podniesieniu prestiżu Pana osoby. Pana klienci to m.in. renomowane instytucje finansowe (rozliczani przez podmioty pośredniczące). Na spotkaniach z ich przedstawicielami jest wymagany odpowiedni poziom reprezentacji (prestiżu) partnera biznesowego. Zegarek będzie mógł sporadycznie być przez Pana wykorzystywany również poza godzinami Pana pracy.

Na podstawie powyższe stwierdzam, że poniesiony wydatek na zakup zegarka ma na celu przede wszystkim budowanie Pana wizerunku – jak Pan sam wskazał – podniesienie prestiżu Pana osoby.

Gdybym zatem nawet przyjął, że zakup zegarka spełnia przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zważywszy, że poniesienie wskazanego we wniosku wydatku w głównej mierze ma na celu budowanie odpowiedniego, w pewien sposób niepowtarzalnego Pana wizerunku i prezencji, zasadne jest wskazanie na jego reprezentacyjny charakter, który tym samym przesądza, że nie może on stanowić kosztów podatkowych.

Tym samym, zakup przez Pana zegarka będzie stanowić wydatek o charakterze reprezentacyjnym, który na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowanie: wydatek na zakup wskazanego w opisie sprawy zegarka nie będzie stanowił dla Pana kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Pana działalności gospodarczej, polegającej na wykonywaniu zawodu doradcy informatycznego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.