Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 04.07.2006, sygn. PSUS/PP-OIO/443-85/06/ŁG/70944, Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2006 r. (data wpływu 05.04.2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 05.04.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Prezydent Miasta działając w imieniu Skarbu Państwa zwrócił się do Spółki z prośbą o rozwiązanie umowy wieczystego użytkowania gruntów. Z otrzymanej korespondencji wynikało, że przedmiotowe działki znalazły się w pasie drogowym nowej lokalizacji drogi krajowej. W zaistniałej sytuacji znalazł zastosowanie art. 19 ust. 4 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721, z późn. zm.). W myśl tego przepisu, jeżeli przeznaczona na pasy drogowe nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa została oddana w użytkowanie wieczyste, właściwy zarządca drogi działając w imieniu Skarbu Państwa po dniu, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała sie ostateczna, może zwrócić się do wieczystego użytkownika o rozwiązanie umowy o użytkowanie za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 204, poz. 2086 z późn. zm.) w granicach miast na prawach powiatu, zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta. Spółka przystąpiła z Prezydentem Miasta do ustalenia szczegółowych warunków rozwiązania umowy wieczystego użytkowania gruntów. W toku prowadzonych rozmów pojawiły się jednak wątpliwości, co do konieczności opodatkowania planowanych czynności podatkiem od towarów i usług.

Pytanie Podatnika:

Spółka zwraca się o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie opodatkowania podatkiem od towarów i usług rozwiązania umowy o wieczyste użytkowanie gruntów za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości.

Stanowisko Podatnika:

Spółka stoi na stanowisku, iż rozwiązanie umowy wieczystego użytkowania gruntów stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej". Ponadto pkt 1-3 omawianej regulacji prawnej zawierają przykładowy katalog świadczeń. Wśród nich wymienia się przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. W ocenie Spółki zgoda na rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego gruntów nie może być utożsamiana z przeniesieniem wynikającego z tej umowy prawa. Nie oznacza to jednak, że tylko obrót tym prawem powinien być traktowany jako świadczenie usług. W wyniku wnioskowanego przez Prezydenta Miasta rozwiązania umowy Skarb Państwa będzie miał możliwość nieograniczonego korzystania z posiadanych gruntów. Niewątpliwie zatem zajdzie zmiana w obecnym stanie faktycznym i prawnym, będąca następstwem zgody na rozwiązanie umowy wieczystego użytkowania gruntu, a de facto rezygnacji z przysługującego prawa za odszkodowaniem. Spółka uważa, iż przy ocenie, czy dana czynność jest świadczeniem usług, nie tylko należy brać pod uwagę,, czy w wyniku jego zachowania usługobiorca uzyskał przysporzenie (świadczenie). Bez wątpienia z sytuacją taką mamy natomiast do czynienia w przedmiotowej sprawie. W konsekwencji dojść należy do wniosku, iż usługą jest nie tylko przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu, lecz także rezygnacja z tego prawa. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przedmiotem opodatkowania jest odpłatne świadczenie usług, tym samym skoro rozwiązanie umowy wieczystego użytkowania gruntów za odszkodowaniem jest usługą, to będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towarów należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Prawo użytkowania wieczystego gruntu jest innym niż własność prawem rzeczowym oraz wartością niematerialną i prawną. Należy jednak podkreślić, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Dopóty nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóki świadczenie to nie będzie usługą. Skoro świadczenie nie jest konsumowane, to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, ponieważ podatek ten bowiem obciąża konsumpcję. Naliczana w przedmiotowej sprawie kwota odszkodowania za pozbawienie Spółki prawa użytkowania wieczystego gruntu nie jest wynikiem świadczonej przez Spółkę usługi. W myśl art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 10.04.2003 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 721, z późn. zm.) o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, jeżeli przeznaczona na pasy drogowe nieruchomość stanowiąca własność Skarbu Państwa została uprzednio wydzierżawiona, wynajęta lub użyczona, decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stanowi podstawę do wypowiedzenia przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia ze skutkiem natychmiastowym. Za straty poniesione na skutek rozwiązania umowy przysługuje odszkodowanie. Stosownie do przepisu art. 19 ust. 3 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, do rozwiązania użytkowania stosuje się odpowiednio przepis ust. 2. Jeżeli przeznaczona na pasy drogowe nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa została oddana w użytkowanie wieczyste, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad działając w imieniu Skarbu Państwa po dniu, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna, może zwrócić się do wieczystego użytkownika o rozwiązanie umowy o użytkowanie wieczyste za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości, a w przypadku odmowy - żądać rozwiązania tej umowy w drodze postępowania sądowego (art. 19 ust. 4 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych). Przepis ten wskazuje na obowiązek zapłaty odszkodowania w przypadku rozwiązania umowy o użytkowanie wieczyste gruntu, jednak Spółka w zamian nie świadczy żadnej usługi przynoszącej korzyść. Spółka nie jest zobowiązana do wykonywania jakichkolwiek dodatkowych czynności z tego tytułu. Przedstawiona przez Spółka czynność będzie polegała na rozwiązaniu umowy użytkowania wieczystego. Rozwiązanie umowy wieczystego użytkowania gruntu za odszkodowaniem nie stanowi odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług. Reasumując należy stwierdzić, iż odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy użytkowania wieczystego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług. Na gruncie obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest nieprawidłowe. Jednocześnie tut. Organ zaznacza, iż dokonując interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie, nie dokonywał oceny załączonych do wniosku dokumntów. Niniejsze postanowienie - na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa - wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

POUCZENIE

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.