Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10.11.2006, sygn. II US-II-443/94/2006, Drugi Urząd Skarbowy w Rzeszowie
Temat interpretacji
Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 16.10.2006r, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego - stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte w piśmie w części dotyczącej braku obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług przy cesji wierzytelności na rzecz faktora za prawidłowe.
Z przedstawionego stanu faktycznego w piśmie z dnia 16.10.2006 r. wynika, że Podatnik w ramach zawartej umowy o wykonanie usługi o charakterze faktoringu pełnego (zwanego inaczej właściwym), jako faktorant dokonuje przelewu (cesji) wierzytelności przysługujących z tytułu sprzedaży dóbr klientom na rzecz faktora. Faktor w terminie trzech dni od momentu przelania (cesji) wierzytelności wpłaca na rachunek Spółki ekwiwalentne środki finansowe, potrącając własne wynagrodzenie za świadczona usługę w wysokości od jednego do trzech procent wartości wierzytelności. Faktor świadczy usługę finansowania Spółki jako faktoranta, prowadzi inkaso, rozliczenia, ewentualnie windykację należności, przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika.
Wątpliwość Spółki dotyczy kwestii, czy powstaje u niej obowiązek z tytułu podatku od towarów i usług przy przelewie (cesji) wierzytelności na rzecz faktora. Zdaniem Spółki przelew (cesja) wierzytelności dokonany na rzecz faktora w ramach faktoringu właściwego nie jest czynnością powodującą powstanie po jej stronie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.
Tut. organ podatkowy dokonując oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska stwierdza, co następuje:
Faktoring należy do tzw. umów nienazwanych, co do zasady polegających na nabywaniu przez faktora wierzytelności przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży towarów i usług. Oprócz nabycia wierzytelności faktor zobowiązuje się również do świadczenia na rzecz faktoranta usług dodatkowych, takich jak przejmowanie ryzyka niewypłacalności dłużnika (przy faktoringu właściwym), windykacja należności, finansowanie przez dyskonto itp.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Spółka będąc w roli faktoranta nie wykonuje na rzecz faktora ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnie nie świadczy usług. To faktor na rzecz Spółki świadczy odpłatnie usługę faktoringu właściwego.
Zatem po stronie Spółki z tytułu dokonania przelewu (cesji) wierzytelności na rzecz faktora (w celu zrealizowania przez niego usługi faktoringu) nie występują żadne obowiązki z tytułu podatku od towarów i usług. Obowiązki te powstały wcześniej z tytułu sprzedaży dóbr klientom Spółki.