Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.01.2006, sygn. III/443-5/06, Urząd Skarbowy w Zgierzu

Temat interpretacji

Wnioskiem z dnia 25.11.2005r. Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów transportowanych przez przewoźnika (spedytora), jest posiadanie, obok dokumentów przewozowych CMR, kopii faktur, specyfikacji towarów, potwierdzenia odbioru towaru.

Zdaniem wnioskodawcy z art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż w przypadku korzystania z usług przewoźnika, nie jest potrzebne potwierdzenie odbioru towaru; wymóg posiadania potwierdzenia dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy towar przewożony jest własnym środkiem transportu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 0%. Zastosowanie przez Podatnika stawki VAT w tej wysokości jest jednak uzależnione od spełnienia szeregu warunków, wśród których jest min. wymóg posiadania w prowadzonej dokumentacji dowodów świadczących o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Podatnik winien posiadać te dokumenty przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W myśl przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami tymi, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów, są następujące dokumenty:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (pkt 4 uchylony ustawą z dnia 21.04.2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw- Dz. U. Nr 90, poz. 756 - obowiązuje od 01.06.2005r.).

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 art. 42 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami które mogą dokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę mogą być w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub ksztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (pkt 4 dodany ustawą z dnia 21.04.2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw- Dz. U. Nr 90, poz. 756 - obowiązuje od 01.06.2005r.).

Należy zaznaczyć, że art. 42 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Cytowany przepis nie zwalnia Podatnika od obowiązków przewidzianych w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3.

Reasumując, powołany art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wymienia dowody potwierdzające w wewnątrzwspólnotowej dostawie wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego.

W przypadku gdy posiadane przez Podatnika dokumenty, o których mowa w ust. 3 art. 42 ustawy, nie dają takiego potwierdzenia, konieczne jest odwołanie się do ustępu 11 art. 42 ustawy. Użyty w powołanym przepisie przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" oznacza, iż nie jest to katalog zamknięty, dlatego Podatnik ma prawo udokumentować wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego w oparciu o wszelkie dostępne mu dowody. Powyższe twierdzenie uzasadnia także brzmienie ust. 3 art. 42, gdzie ustawodawca wprowadza katalog dowodów, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów.

Powyższe oznacza, iż konieczne jest zgromadzenie takich dokumentów, z których jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stosownie do przepisu 14 b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 art. 14b.