Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art.14a § 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. ze zm.), postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Urzędowi Gminy w X, oceniając stanowisko Strony przedstawione we wniosku nr GKI 7430-6/2005 z dnia 20.12.2005 r. (data wpływu: 22.12.2005 r.) o udzielenie interpretacji, jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę. Urząd Gminy zamierza sprzedać działki, których przeznaczenie zostało określone na podstawie nieobowiązującego już planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wydana została także decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zmieniająca przeznaczenie działki. Działki przeznaczone do sprzedaży stanowią tereny przeznaczone pod zabudowę, budowlane i usługowe. W ewidencji gruntów figuruje R-rola, pomimo że te działki nie były i nie są planowane do użytku rolnego (położone w centrum X).

Przedmiot interpretacji. Czy w przypadku sprzedaży działek, których przeznaczenie zostało określone na podstawie nieobowiązującego już planu zagospodarowania przestrzennego i studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania dla działek: budowlanej, przeznaczonej pod zabudowę, czy usługowej, należy naliczać 22% VAT, czy traktować wg wypisu z rejestru gruntów jako rolne i nie naliczać podatku VAT (traktować jako zwolnione z VAT-u)?

Stanowisko Wnioskodawcy. Jako własne stanowisko Strona podaje, iż dla zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT należy brać pod uwagę zapisy w nieobowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, faktyczne i planowane przeznaczenie (studium nie zmieniło przeznaczenia, nie wydana została decyzja zmieniająca przeznaczenie) i traktować te działki jako tereny budowlane, czy przeznaczone pod zabudowę, czy też usługowe i naliczyć w zawiązku z powyższym 22% VAT.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą. Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zatem przy dostawie towaru w postaci gruntu, decydującym jest przeznaczenie niezabudowanej działki gruntu. O tym, czy dany grunt będzie przeznaczony pod zabudowę, decydują władze gminne. Przede wszystkim określają to w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku jego braku należy wziąć pod uwagę inne kryteria.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Do podjęcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu pomocniczo można wykorzystać ewidencję gruntów i budynków prowadzoną na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Jednakże ewidencja ta nie może mieć charakteru decydującego czy przesądzającego. Zatem kategoria gruntów wskazana w ewidencji gruntów nie ma bezwzględnego wpływu na przeznaczenie danego gruntu (działek ). W sytuacji gdy dla danego terenu Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualne zwolnienie z tego podatku zależeć będzie od obecnego charakteru działki, przy uwzględnieniu polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Ważnym punktem odniesienia jest poprzedni, już nieobowiązujący, plan zagospodarowania przestrzennego. Jest on bowiem etapem rozwoju przestrzennego gminy w dłuższym okresie czasu, poszczególne plany muszą być między sobą spójne i stanowić kontynuację przedsięwzięć dotychczasowych. W tym wyraża się niewątpliwie realizacja "polityki przestrzennej" gminy. Gmina nie posiadając aktualnego planu zagospodarowania, dokonując sprzedaży działek, chociaż nie posiada informacji z planu co do przeznaczenia gruntów, określa cenę sprzedaży niewątpliwie kierując się jej przeznaczeniem. Cena działki przeznaczonej pod zabudowę zapewne będzie odbiegać od wysokości ceny działki nie przeznaczonej pod zabudowę. Pomocniczo przy określaniu przeznaczenia gruntu można posłużyć się definicją "działki budowlanej" zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która określa parametry takiej działki. Działką budowlaną w myśl tej ustawy jest nieruchomość gruntowa lub działka gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego. Jest to zatem szereg dodatkowych, dotyczących konkretnej działki, informacji, które pozwolą określić przeznaczenie gruntu. Wskutek uznanych uprawnień to Gmina jest organem, który decyduje o przeznaczeniu gruntu, a tym samym jest najbardziej kompetentnym organem w zakresie określenia przeznaczenia gruntu.

Reasumując, przy określaniu przeznaczenia gruntu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy wziąć pod uwagę: przeznaczenie gruntu przyjęte podczas kalkulacji ceny działki, ogólne zasady, kierunki i uwarunkowania polityki przestrzennej Gminy, szczegółowe informacje dotyczące wskazanej działki, rozwiązania przyjęte w nieobowiązującym, poprzednim, planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, informacje z ewidencji gruntów, ze szczególnym uwzględnieniem ich zbieżności z poprzednim planem zagospodarowania przestrzennego, przyszłe zamierzenia Gminy, jako organu władzy publicznej uchwalającego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług pozwala stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają gruntu niezabudowane przeznaczone pod zabudowę, niezależnie od ostatecznych wyników procesu zabudowy. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sprzedaż powyższych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%. Tak więc stanowisko Strony, iż dla sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, budowlane i usługowe, w przypadku braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy zmieniającej przeznaczenie działek, należy zastosować stawkę 22% VAT, jest zdaniem Naczelnika tut. Urzędu prawidłowe. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).