Interpretacja indywidualna z dnia 03.01.2018, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.477.2017.1.SJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Obowiązek wystawienia faktur w związku z otrzymywaniem zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur w związku z otrzymywaniem zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur w związku z otrzymywaniem zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka), zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, zawarła z A. umowę konsorcjum w celu realizacji projektu badawczo-rozwojowego Pierwsze na świecie polskie inteligentne zintegrowane () (dalej: Projekt). Projekt realizowany jest wspólnie przez Spółkę i A. na podstawie Umowy Konsorcjum z dnia 26 lipca 2016 r. (dalej: Umowa Konsorcjum) przy współfinansowaniu ze strony Centrum (dalej: C) uzyskanym w ramach Priorytetu IV Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020. Żaden z podmiotów uczestniczących w Projekcie nie działa w charakterze zleceniodawcy.

Podpisanie Umowy Konsorcjum było niezbędne do uzyskania współfinansowania z C, gdyż jak wynika z § 4 ust. 1 regulaminu przeprowadzania konkursu w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, Priorytet IV: Zwiększenie potencjału naukowo-badawczego (Konkurs; dalej: Regulamin) do konkursu może przystąpić wyłącznie konsorcjum, w którego skład wchodzi co najmniej jedna jednostka naukowa (w przedmiotowym stanie faktycznym W) i co najmniej jedno przedsiębiorstwo (w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka). Zgodnie z § 4 ust. 3 Regulaminu rolę lidera konsorcjum musi pełnić jednostka naukowa, w związku z czym liderem konsorcjum strony ustanowiły A. A. jest zatem jednostką reprezentującą konsorcjum, odpowiedzialną za bieżące prowadzenie spraw konsorcjum. Do obowiązków A. należy w szczególności zawarcie umowy o dofinansowanie i pozyskiwanie środków z C oraz pośredniczenie w przekazywaniu ich Spółce oraz ich rozliczaniu.

Przedmiotem Projektu są prace rozwojowe prowadzące do opracowania, wykonania oraz przeprowadzenia testów walidacyjnych zintegrowanego systemu antykolizyjnego (dalej: System Bezkolizyjny) dla pojazdów szynowych poruszających się w ruchu miejskim (pojazdy tramwajowe). System Bezkolizyjny wykorzystywać będzie do przekazywania informacji najnowsze zdobycze w zakresie technologii oświetleniowej LED oraz transmisji sygnałów z wykorzystaniem światła VLC (Vislbie Light Communication). Zakłada się wykorzystanie w systemie komunikacji pomiędzy samymi pojazdami (tramwajami) V2V (Vehicle to Vehicle), jak również w komunikacji pomiędzy pojazdami a infrastrukturą I2V (Infrastructure to Vehicle). Projektowany cyfrowy układ identyfikowania kolizji będzie wyposażony w system operacyjny czasu rzeczywistego i technologię zobrazowania informacji na wyświetlaczach przeziernych typu HUD, jako interfejs pomiędzy systemem i operatorem/motorniczym.

W ramach Projektu przygotowane będą założenia techniczne oraz dobrane zostaną układy transmisji danych pod kątem zastosowania transmisji VLC z równoczesnym opracowaniem algorytmów pracy Systemu Bezkolizyjnego i doborem systemu wizualizacji komunikatów w technologii wyświetlaczy przeziernych HUD. W trakcie prac rozwojowych wykonane zostaną prototypy elementów systemu spełniające wymagania dotyczące środowiska eksploatacji oraz parametrów transmisji optycznej VLC. Wykonane zostaną również testy prototypów elementów systemu, zarówno w środowisku laboratoryjnym, jak i rzeczywistym, dzięki którym możliwa będzie weryfikacja zgodności z przyjętymi założeniami.

Zarówno Spółka, jak i A. będą prowadziły w ramach konsorcjum prace badawczo-rozwojowe niezbędne do realizacji Projektu. Do zadań realizowanych w tym zakresie przez Spółkę będzie należało w szczególności:

• Zgromadzenie dokumentacji i informacji dotyczących parametrów ruchu pojazdów szynowych, systemów z nimi powiązanych, oraz norm i przepisów w obrębie oświetlenia drogowego i ulicznego, w tym norm dotyczących oświetlenia montowanego na pojazdach.
• Dobór podzespołów przeznaczonych do wykorzystania w systemie oraz komponentów układu oświetlenia pojazdu.
• Określenie sposobu komunikacji pomiędzy elementami systemu, w tym zdefiniowanie sposobu transmisji informacji.
• Opracowanie prototypów poszczególnych elementów systemu, wraz z pełną dokumentacją produkcyjną, spełniających zdefiniowane założenia oraz wymogi i normy z nimi związane.
• Montaż opracowanych podzespołów i wstępne ich uruchomienie.
• Opracowanie i wykonanie stanowiska przeznaczonego do testów stacjonarnych elementów systemu oraz całego układu.
• Wykonanie testów weryfikacyjnych wspólnie z A. w środowisku rzeczywistym.
• Wprowadzenie poprawek projektowych do wykonanych prototypów, oraz opracowanie dokumentacji produkcyjnej elementów systemu.

Działalność badawczo-rozwojowa, którą w ramach konsorcjum będzie prowadziła A. obejmuje w szczególności:

• Opracowanie modeli komputerowych (matematycznego i symulacyjnego) środowiska ruchu pojazdów szynowych uwzględniających informacje z pokładowych systemów pojazdu oraz otoczenia, oraz modelu komputerowego ruchu pojazdów szynowych, z uwzględnieniem zagrożeń i sytuacji kryzysowych.
• Stworzenie algorytmu rozwiązywania sytuacji kryzysowych przez mikroprocesorową jednostkę centralną Systemu Bezkolizyjnego, wraz z jego weryfikacją.
• Opracowanie i wykonanie układu obrazowania typu HUD/LED, przeznaczonego do zastosowania w pojazdach szynowych.
• Wykonanie testów weryfikacyjnych wspólnie ze Spółką w środowisku rzeczywistym.
• Wprowadzenie poprawek projektowych do wykonanych prototypów.

Prawa i obowiązki stron w zakresie wspólnej realizacji Projektu wynikają z Umowy Konsorcjum. Obowiązki A., jako lidera konsorcjum określa poniższy § 5 Umowy Konsorcjum.

Obowiązki Lidera:

1. Złożenie wniosku o dofinansowanie w imieniu Konsorcjum.
2. Reprezentowanie Uczestników Konsorcjum w kontaktach z C oraz podmiotami zewnętrznymi w związku z realizacją umowy o dofinansowanie Projektu.
3. Zawarcie na rzecz i w imieniu Konsorcjum umowy o dofinansowanie Projektu z C i w razie potrzeb dokonywania w niej zmian.
4. Pośredniczenie w przekazywaniu Partnerowi środków finansowych otrzymanych z C i ich rozliczaniu.
5. Dokonywanie zmian w umowie o wykonanie i finansowanie Projektu.
6. Upoważnienie Uczestników Konsorcjum do ponoszenia wydatków kwalifikowalnych oraz ustalenie szczegółowych zasad rozliczeń pomiędzy Liderem a Partnerem.
7. Przekazywanie Uczestnikom Konsorcjum na ich żądanie wszelkich informacji uzyskanych od C w związku z realizacją Projektu, w tym udostępnianie umowy o dofinansowanie Projektu oraz aneksów do przedmiotowej umowy.
8. Przeprowadzenie oceny realizacji Projektu przez niezależny audyt.

Obowiązki, jakie Umowa Konsorcjum nakłada zarówno na Spółkę, jak i na A. określa poniższy § 6 Umowy Konsorcjum.

Obowiązki Uczestników Konsorcjum:

1. Wykonywanie z należytą starannością zadań realizowanych w ramach Projektu poprzez stosowanie najlepszych standardów przy realizacji Projektu i wydatkowaniu środków finansowych na ten cel.
2. Realizacja Projektu zgodnie z prawem oraz umową o dofinansowanie Projektu, w szczególności zgodnie z § 13 umowy o dofinansowanie Projektu (konkurencyjność wydatków).
3. Zaangażowanie własnych środków finansowych w realizację Projektu i wdrożenie rezultatów Projektu.
4. Nieprzenoszenie w okresie kwalifikowalności wydatków oraz w okresie trwałości Projektu, na inny podmiot praw, obowiązków lub wierzytelności wynikających z Umowy Konsorcjum, bez zgody C.
5. Prowadzenie wyodrębnionej ewidencji księgowej wydatków Projektu w sposób przejrzysty i rzetelny, tak, aby możliwa była identyfikacja poszczególnych operacji związanych z Projektem.
6. Przekazywanie Liderowi informacji oraz potwierdzonych za zgodność z oryginałem kopii dokumentów dotyczących poniesionych kosztów (z wyjątkiem kosztów ogólnych rozliczanych metodą ryczałtową) niezbędnych do przygotowania w imieniu Konsorcjum okresowych raportów z realizacji Projektu i zestawień poniesionych kosztów, niezbędnych do rozliczenia zaliczek. Informacje powinny być przekazane Liderowi najpóźniej na miesiąc przed terminem raportowania, określonym w umowie o Dofinansowanie Projektu. Sposób przekazywania informacji zostanie określony w czasie pierwszego spotkania roboczego.
7. Niezwłoczne dostarczanie Liderowi potwierdzonych za zgodność z oryginałem kopii informacji pokontrolnych oraz zaleceń pokontrolnych lub innych równoważnych dokumentów sporządzonych przez instytucje kontrolujące, jeżeli wyniki dotyczą Projektu.
8. Utrzymywanie kontaktu za pośrednictwem poczty elektronicznej, telekonferencji, a także w drodze cyklicznych spotkań zwoływanych przez Lidera w celu weryfikacji wyników zrealizowanych prac oraz rozwiązania bieżących problemów.
9. Udział w spotkaniach roboczych, mających na celu omawianie bieżącego stanu realizacji Projektu, nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy.
10. Niezwłoczne informowanie Stron o zamiarze dokonania zmian prawno-organizacyjnych w statusie Stron, które mogłyby mieć bezpośredni wpływ na realizację Projektu lub osiągnięcie celów Projektu, w tym w szczególności o wszelkich zmianach mogących mieć wpływ na status małego/średniego przedsiębiorcy (MŚP).
11. Niezwłoczne informowanie Lidera przez Partnera o uzyskanej pomocy publicznej oraz pomocy de minimis przeznaczonej na te same koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą.
12. Niezwłoczne informowanie Lidera przez Partnera o prawomocnym orzeczeniu względem Partnera zakazu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy wobec Partnera lub osób, za które ponosi on odpowiedzialność, na podstawie ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze w sprawie mogącej mieć wpływ na realizację Projektu.
13. Niezwłoczne informowanie Lidera przez Partnera o zaprzestaniu prowadzenia działalności, wszczęciu wobec nich postępowania upadłościowego, likwidacyjnego lub przejściu pod zarząd komisaryczny.
14. Niezwłoczne, wzajemne informowanie przez Uczestników Konsorcjum o fakcie wystąpienia siły wyższej, która mogłaby mieć bezpośredni wpływ na realizację Projektu lub osiągnięcie celów Projektu.
15. Niezwłoczne informowanie Lidera o konieczności wprowadzenia zmian w Projekcie.
16. Niezwłoczne informowanie Lidera o wykluczeniu z możliwości otrzymania środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich zgodnie z ustawą o finansach publicznych.
17. Niezwłoczne poinformowanie C w przypadku, gdy w trakcie realizacji Projektu okaże się, że dalsze badania przemysłowe lub prace rozwojowe nie doprowadzą do osiągnięcia zakładanych wyników, bądź gdy po zakończaniu prac badawczych wdrożenie okaże się bezcelowe z ekonomicznego punktu widzenia.
18. Przechowywanie wszelkich danych i informacji związanych z realizacją Projektu, a w szczególności dokumentacji związanej z zarządzaniem finansowym, technicznym lub procedurami zawierania umów z wykonawcami, w sposób gwarantujący należyte bezpieczeństwo. Powyższe informacje powinny być przechowywane przez okres co najmniej 10 lat od dnia wejście w życie umowy o dofinansowanie Projektu. Uczestnicy Konsorcjum zobowiązani są do udostępniania ich na żądanie upoważnionych organów, jak również terenów i pomieszczeń, w których realizowany jest Projekt, związanych z Projektem systemów teleinformatycznych oraz wszystkich dokumentów elektronicznych.
19. Zapewnienie możliwości kontroli oraz audytu w zakresie realizacji Projektu w okresie wskazanym w art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, oraz składania wszelkich informacji i wyjaśnień, w tym, jeżeli jest to konieczne do stwierdzenia kwalifikowalności wydatków ponoszonych w Projekcie, udostępnianie również dokumentów niezwiązanych bezpośrednio z jego realizacją, na żądanie upoważnionych organów, a także do wykonania zaleceń pokontrolnych oraz ewentualnie wyjaśnienia przyczyn niewykonania ich w terminie.
20. Współpraca w zakresie oceny śródokresowej Projektu, w tym uczestnictwo w spotkaniu z ekspertami C,
21. Współpraca w okresie realizacji Projektu oraz w okresie jego trwałości z C lub inną upoważnioną instytucją, a w szczególności udzielanie tym podmiotom wszelkich informacji dotyczących Projektu, przedkładania informacji o efektach ekonomicznych i innych korzyściach powstałych w wyniku realizacji Projektu oraz uczestnictwa w wywiadach, ankietach oraz udostępniania informacji koniecznych dla ewaluacji.
22. Dołożenie wszelkich starań do osiągnięcia celów i wskaźników zadeklarowanych we wniosku o dofinansowanie.
23. Monitorowanie dochodu zgodnie z opcją wskazaną w § 3 umowy o dofinansowanie Projektu.
24. Zachowania trwałości efektów Projektu w rozumieniu art. 71 rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnie 2013 r. przez okres 5 lat od dnia dokonania płatności końcowej na rzecz Lidera.
25. Informowanie opinii publicznej o fakcie otrzymania dofinansowania na realizację Projektu ze środków Programu zarówno w trakcie realizacji Projektu, jak i po jego zakończeniu oraz stosowania pkt 2.2 Obowiązki beneficjentów załącznika XII do rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.
26. Przekazywania Liderowi w każdym roku realizacji umowy o dofinansowania Projektu oraz w okresie trwałości Projektu, kopii sprawozdań o działalności badawczej i rozwojowej za rok poprzedni (w wersji elektronicznej, w formacie xml), składanych w Głównym Urzędzie Statystycznym na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, przez Uczestników Konsorcjum o uzyskanej pomocy publicznej oraz pomocy de minimis przeznaczonej na te same koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą, na pokrycie których ubiegał się o pomoc publiczną oraz o obowiązku zwrotu pomocy wynikającym z decyzji Komisji Europejskiej.
27. Dostarczanie Liderowi przez Uczestników Konsorcjum potwierdzonych za zgodność z oryginałem kopii umów licencyjnych/kopii umów sprzedaży praw do wyników prac badawczych, zawartych z licencjobiorcami/nabywcami praw do wyników prac badawczych oraz aneksów do zawartych umów w terminie do trzech miesięcy od daty stosownych umów.
28. Dostarczanie Liderowi przez Uczestników Konsorcjum oświadczeń o wprowadzeniu wyników prac badawczych do działalności gospodarczej ich nabywcy, w przypadku wdrożenia wyników prac badawczych w formie sprzedaży w terminie do trzech miesięcy od daty zawarcia stosownych umów.
29. Zapewnienie przez Uczestnika Konsorcjum, będącego przedsiębiorcą innym niż mały lub średni przedsiębiorca (MŚP), że wkład finansowy do Projektu pochodzący ze środków publicznych, nie spowoduje znacznej utraty miejsc pracy w istniejących lokalizacjach Uczestników Konsorcjum na terytorium Unii Europejskiej.

Współfinansowanie odbywa się na podstawie umowy z dnia 17 lipca 2017 r. zawartej przez lidera konsorcjum z C działającym w charakterze Instytucji Pośredniczącej, tj. podmiotu, któremu minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego powierzył realizację zadań w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój. Spółka nie posiada odrębnej umowy z C. Warunki wypłaty przez C środków na realizację przedmiotowego projektu określa poniższy § 9 Umowy o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój.

Warunki wypłaty dofinansowania:

1. Warunkiem wypłaty dofinansowania jest złożenie przez beneficjenta prawidłowo wypełnionego i kompletnego wniosku o płatność za pośrednictwem systemu SL2014, z zastrzeżeniem § 8 ust. 2 Umowy. Brak wydatków nie zwalnia beneficjenta z obowiązku przedkładania wniosków o płatność z wypełnioną częścią sprawozdawczą opisującą przebieg realizacji Projektu, w tym raportowania w zakresie wskaźników.
2. Do wniosku o płatność beneficjent zobowiązany jest załączyć Zestawienie poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem, że w przypadku beneficjenta rozliczającego koszty pośrednie metodą ryczałtową, warunkiem koniecznym przekazania płatności jest zatwierdzenie przez Instytucję Pośredniczącą innych kosztów niż koszty pośrednie, wykazanych we wniosku o płatność.
3. Warunkiem koniecznym wypłaty dofinansowania jest zatwierdzenie przez Instytucję Pośredniczącą poniesionych przez beneficjenta oraz konsorcjanta wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem oraz pozytywne zweryfikowanie części sprawozdawczej wniosku o Płatność.
4. Instytucja Pośrednicząca zatwierdza wniosek o płatność w terminie 21 dni od dnia otrzymania wypełnionego wniosku o płatność. W przypadku, gdy wniosek o płatność zawiera braki lub błędy, beneficjent, na wezwanie Instytucji Pośredniczącej, jest zobowiązany do złożenia brakujących lub poprawionych dokumentów w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W takim przypadku termin zatwierdzenia przez Instytucję Pośredniczącą wniosku o płatność biegnie od dnia dostarczenia przez beneficjenta poprawnego lub kompletnego wniosku o płatność.
5. Instytucja Pośrednicząca po zweryfikowaniu wniosku o płatność, przekazuje beneficjentowi informację o wyniku weryfikacji wniosku o płatność. Nieusunięcie przez beneficjenta braków lub błędów we wniosku o płatność w terminie określonym w ust. 4 może skutkować:
   Uznaniem wniosku o płatność wyłącznie w kwocie kosztów właściwie kwalifikowalnych.
6. Instytucja Pośrednicząca może poprawić we wniosku o płatność oraz w zestawieniu dokumentów potwierdzających poniesione wydatki oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe, niezwłocznie zawiadamiając o tym beneficjenta za pośrednictwem SL2014.
7. Instytucja Pośrednicząca może zlecić przeprowadzenie oceny realizacji Projektu oraz przedstawionego do weryfikacji wniosku o płatność podmiotowi zewnętrznemu w celu uzyskania opinii eksperckiej. W takim przypadku termin, o którym mowa w ust. 4, ulega wydłużeniu o okres niezbędny do sporządzenia opinii przez niezależnego eksperta zewnętrznego. Instytucja Pośrednicząca poinformuje beneficjenta o wystąpieniu o tę opinię.
8. Przekazanie płatności końcowej następuje pod warunkiem zatwierdzenia przez Instytucję Pośredniczącą wniosku o płatność końcową.
9. W terminie 15 dni od dnia zatwierdzenia wniosku o płatność, Instytucja Pośrednicząca jest zobowiązana do wystawienia zlecenia płatności.
10. Płatności będą przekazywane przez płatnika zgodnie z terminarzem płatności dostępnym na stronie: www.bgk.com.pl.
11. Beneficjentowi oraz konsorcjantowi nie przysługuje odszkodowanie, w przypadku opóźnienia wystawienia zlecenia płatności lub dokonania płatności, będącego rezultatem:
    1. Braku środków w planie finansowym instytucji Pośredniczącej;
    2. Braku ustanowienia lub niewniesienia zabezpieczenia prawidłowego wykonania zobowiązań wynikających z Umowy;
    3. Niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy przez beneficjenta lub konsorcjanta;
    4. Negatywnej oceny dokumentacji oddziaływania Projektu na środowisko;
    5. Opóźnienia w wypłacie dofinansowania powstałego na skutek czynników niezależnych od Instytucji Pośredniczącej;
    6. Spowodowanego przez płatnika opóźnienia w przekazywaniu na rachunek bankowy beneficjenta środków z tytułu wystawionych zleceń płatności;
    7. Braku środków na rachunku prowadzonym przez płatnika, z którego realizowane są płatności;
    8. Odmowy, przez uprawnione instytucje, w tym m.in. Komisję Europejską, udzielenia wsparcia ze środków publicznych.
12. Kwota dofinansowania wskazana w § 6 ust. 3 Umowy jest pomniejszana o kwotę podlegającą zwrotowi z tytułu nieprawidłowości.
13. Beneficjent oraz konsorcjant zobowiązuje się do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej wydatków Projektu w sposób przejrzysty i rzetelny, tak, aby możliwa była identyfikacja poszczególnych operacji związanych z Projektem, z zastrzeżeniem uproszczonych metod rozliczania wydatków.
14. Beneficjent oraz konsorcjant jest zobowiązany do przechowywania następującej dokumentacji, opisanej w sposób umożliwiający przypisanie jej określonym pozycjom w budżecie Projektu:
    1. Oryginałów lub kopii dokumentów księgowych (faktur lub dokumentów o równoważnej wartości dowodowej), potwierdzających poniesione koszty oraz potwierdzających dokonanie zapłaty;
    2. Oryginałów lub kopii protokołów odbioru dokumentujących wykonanie dostaw i usług lub kopii innych dokumentów potwierdzających zgodność realizacji Projektu z warunkami Umowy;
    3. W przypadku zawarcia umowy leasingu, kopii umowy leasingu; w przypadku upoważnienia leasingodawcy do ponoszenia wydatków kwalifikujących się do objęcia dofinansowaniem także:
       1. kopii faktury zakupu przedmiotu leasingu opłaconej przez leasingodawcę,
       2. kopii upoważnienia dla leasingodawcy w formie umowy zlecenia.
15. Beneficjent jest zobowiązany do udostępnienia w swojej siedzibie (w jednym pomieszczeniu) Instytucji Pośredniczącej lub instytucji przez nią upoważnionej uporządkowanej i prawidłowo opisanej dokumentacji, wymienionej w ust. 14 (w tym również kopii wyżej wymienionej dokumentacji konsorcjanta), w celu weryfikacji. Na żądanie Instytucji Pośredniczącej, beneficjent jest zobowiązany przesłać dokumentację do siedziby Instytucji Pośredniczącej,
16. Postanowień ust. 14 i 15 nie stosuje się do kategorii kosztów, do których zastosowano uproszczone metody rozliczania wydatków. Nie wyklucza to obowiązków beneficjenta lub konsorcjanta wynikających z przepisów szczególnych.
17. Weryfikacja dokumentacji może być przeprowadzona w siedzibie beneficjenta po uprzednim powiadomieniu doręczonym na co najmniej 5 dni roboczych przed terminem weryfikacji.
18. Jeżeli w trakcie weryfikacji dokumentacji stwierdzone zostaną braki lub błędy, które nie skutkują uznaniem kosztu za niekwalifikowalny, beneficjent lub konsorcjant zobowiązany jest do dokonania poprawek lub uzupełnień w zakresie wskazanym przez Instytucję Pośredniczącą lub zastosowania się do zaleceń instytucji upoważnionej przez Instytucję Pośredniczącą do weryfikacji.
19. W przypadku, gdy dokumentacja, o której mowa w ust. 14, zawiera braki lub błędy skutkujące uznaniem kosztów za niekwalifikowalne, beneficjent, na wezwanie Instytucji Pośredniczącej, jest zobowiązany do złożenia wyjaśnień oraz brakujących lub poprawionych dokumentów, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, z zastrzeżeniem ust. 6. W razie zaistnienia konieczności, instytucja Pośrednicząca może dokonać ponownego wezwania w powyższym trybie. Instytucja Pośrednicząca może przekazać dokumentację do ekspertyzy.
20. Nieusunięcie przez beneficjenta lub konsorcjanta braków lub błędów w dokumentacji, o której mowa w ust. 14, w terminie 7 dni, może skutkować uznaniem całości lub części kosztów za niekwalifikowalne oraz koniecznością zwrotu całości lub części dofinansowania.

Zgodnie z § 6 umowy z dnia 17 lipca 2017 r. zawartej przez lidera konsorcjum z C Spółka i A uzyskały łącznie dofinansowanie o wartości 71,4% kosztów kwalifikowanych realizacji Projektu, a więc konsorcjum będzie miało własny wkład finansowy w realizację Projektu. Lider Projektu, jakim jest A., jako jednostka naukowa nie jest zobowiązany do wniesienia wkładu własnego, natomiast według regulaminu konkursu C Spółka, jako przedsiębiorstwo inne niż MŚP, wniosła wkład własny w wysokości 60% kosztów, wynikających z zakresu prac do zrealizowania, tj. 1.157.697 PLN.

Dofinansowanie nie może zostać przeznaczone na żaden inny cel, czy projekt, niż projekt opisany we wniosku o dofinansowanie, tj. Pierwsze na świecie polskie inteligentne zintegrowane multiprojektory wielofunkcyjne zapewniające bezpieczeństwo w transporcie kolejowym i drogowym. W przypadkach przewidzianych w umowie o dofinansowanie, w tym w szczególności, gdyby dalsza realizacja Projektu była niemożliwa lub niecelowa Spółka zobowiązana jest do zwrotu całości lub części dofinansowania. Niewykorzystane środki pieniężne zwracane są do C.

Spółka jest zobowiązana przeznaczać całość środków na pokrycie kosztów Projektu, co wynika z umowy o dofinansowanie i Regulaminu. Spółka w ramach Projektu ponosi następujące koszty prac rozwojowych:

1. Koszty wynagrodzeń na stanowiskach: Konstruktor elektronik, elektryk; Konstruktor mechanik Konstruktor tester; Pracownik techniczny.
2. Koszty podwykonawstwa w zakresie usług badawczych:
   1. Opracowanie metody ukierunkowania świateł przednich;
   2. Analiza statystyczna danych wypadkowych;
   3. Testy waildacyjne elementów systemu.
3. Koszty zakupu towarów i usług:
   1. Wypożyczenie/leasing aparatury kontrolnej i pomiarowej;
   2. Wynajem tramwaju na potrzeby badań i rejestracji;
   3. Wynajem oprogramowania do projektowania układów elektronicznych;
   4. Zakup płytek PCB (płytki do montażu elementów elektronicznych dla potrzeb testów LED) do testów chromatyczności;
   5. Zakup podzespołów elektronicznych;
   6. Leasing laptopów (2 szt.);
   7. Leasing monitorów (4 szt.);
   8. Zakup podzespołów do konstrukcji prototypowych multiprojektorów;
   9. Zakup elementów ochronnych ESD (do ochrony maszyn, urządzeń i podzespołów elektronicznych podczas montażu, głównie od wyładowań elektrostatycznych maty, elementy ubioru dla pracowników itp.);
   10. Wynajem szafy klimatycznej (zabezpieczenie elektroniki i elementów prototypu);
   11. Zakup elementów konstrukcyjnych i montażowych stanowiska do testów prototypowych muitiprojektorów;
   12. Wynajem tramwaju na potrzeby testowania prototypu.

A zakresie sposobu podziału środków Umowa Konsorcjum odwołuje się do umowy o dofinansowanie, w której łączna kwota dofinansowania Projektu 2.891.370 PLN została podzielona pomiędzy A. i Spółkę w następujący sposób:

• W otrzyma w ramach dofinansowania Projektu 2.142.972 PLN;
• Spółka otrzyma w ramach dofinansowania Projektu 771.798 PLN.

Według Regulaminu w budżecie Projektu przewidziany jest ryczałt w wysokości 17% udziału każdej ze stron umowy konsorcjum przeznaczony na pokrycie kosztów pośrednich. Suma kosztów pośrednich Spółki wynosi 241.995 PLN, z czego dofinansowanie wynosi 96.798 PLN.

Jak wynika z powyższego A. jest obowiązana, jako lider konsorcjum do przekazywania dofinansowania otrzymanego od C, w części przypadającej na Spółkę, na rzecz Spółki. Warunkiem otrzymywania przez Spółkę dofinansowania jest prawidłowa realizacja obowiązków uczestnika konsorcjum i warunków otrzymania dofinansowania określonych w umowie o dofinansowanie. W zamian za przekazane w ramach Projektu dofinansowanie Spółka nie będzie dokonywała dostaw towarów, ani nie będzie świadczyła usług na rzecz A., natomiast A., w zamian za przekazane w ramach Projektu dofinansowanie, nie będzie dostarczała żadnych towarów, ani nie będzie świadczyła żadnych usług na rzecz C.

Wdrożenie Projektu nastąpi w ramach działalności gospodarczej Spółki. W szczególności Spółka rozpocznie produkcję i sprzedaż Systemów Bezkolizyjnych, będzie też świadczyła usługi w zakresie obsługi posprzedażowej oraz rozszerzania funkcjonalności Systemu Bezkolizyjnego o nowe elementy. Egzemplarz prototypowy Systemu Bezkolizyjnego zostanie wykorzystany przez Spółkę dla potrzeb jej własnej działalności, albo sprzedany jednemu z klientów Spółki. Spółka podkreśliła, że wdrożenie rezultatów Projektu, a więc produkcja i sprzedaż egzemplarzy seryjnych Systemu Bezkolizyjnego nie są przedmiotem dofinansowania.

System Bezkolizyjny oferowany będzie przez Spółkę w dwóch podstawowych formach:

• Jako zestaw przeznaczony do montażu w nowo powstających tramwajach z możliwością dostosowania do wymogów montażowych klienta. Odbiorcą docelowym tej formy będą producenci taboru.
• Jako zestaw przeznaczony do modernizacji użytkowanego taboru tramwajowego z możliwością dostosowania do wymogów montażowych klienta. Ta forma oferowana będzie przedsiębiorstwom komunikacyjnym, które eksploatują pojazdy tramwajowe.

W wyniku realizacji Projektu, poza technologią wytwarzania Systemu Bezkolizyjnego (plany, rysunki, projekty itp.), powstanie egzemplarz prototypowy. Egzemplarz prototypowy Systemu Bezkolizyjnego zostanie wykorzystany przez Spółkę dla potrzeb jej własnej działalności, albo sprzedany jednemu z klientów Spółki. Spółka będzie kształtowała ceny sprzedaży egzemplarzy Systemu Bezkolizyjnego, w tym egzemplarza prototypowego jeżeli Spółka zdecyduje się na jego sprzedaż, na warunkach rynkowych, a więc w szczególności w oparciu o koszty bieżącej produkcji egzemplarzy seryjnych oraz koszty sprzedaży i marketingu, wielkość popytu, wielkość i zakres zamówień zainteresowanych odbiorców itp. W analogiczny sposób Spółka będzie kształtowała ceny usług (w oparciu o zakres prac adaptacyjnych, długość i warunków umowy o świadczenie obsługi posprzedażowej itp.). Fakt uzyskania dofinansowania stworzenia technologii wytarzania Systemu Bezkolizyjnego nie będzie miał zatem wpływu na stosowane przez Spółkę ceny jego egzemplarzy, ani też wynagrodzenie pobierane przez Spółkę z tytułu obsługi posprzedażowej egzemplarzy.

W wyniku realizacji Projektu powstaną rezultaty badań, które będą stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa Spółki, planowane są również trzy zgłoszenia patentowe:

1. Multiprojektor LED przeznaczony jako nadajnik i odbiornik komunikacji świetlnej.
2. Tramwajowy system komunikacji świetlnej.
3. Adaptacyjny tramwajowy system antykolizyjny VLC.

Majątkowe prawa autorskie do utworów oraz do przedmiotów własności przemysłowej powstałych w wyniku realizacji Projektu będą należały do każdego z uczestników konsorcjum w zakresie w jakim zostaną przez niego wytworzone. W ramach umowy konsorcjum nie dojdzie do przeniesienia praw autorskich do utworów, ani przedmiotów własności przemysłowej powstałych w wyniku realizacji Projektu pomiędzy członkami konsorcjum, ani też na podmioty trzecie. Szczegółowo uregulowano również zasady przenoszenia praw do wyników Projektu po jego zakończeniu, w szczególności w związku z jego wdrożeniem. Przeniesienie praw do wyników Projektu uregulowane jest w Umowie Konsorcjum i Aneksie do Umowy Konsorcjum, na poniższych zasadach.

1. Zakres praw majątkowych do wyników badań przemysłowych lub prac rozwojowych będących rezultatem Projektu przysługuje Stronom w proporcji odpowiadającej faktycznemu ich udziałowi w całkowitej kwocie kosztów kwalifikowalnych Projektu.
2. Przekazanie posiadanych praw majątkowych do wyników badań przemysłowych lub prac rozwojowych będących rezultatem Projektu pomiędzy Stronami następuje za wynagrodzeniem odpowiadającym wartości rynkowej tych praw.
3. Jeśli wdrożenie wyników Projektu przyjmie formę sprzedaży praw do wyników lub udzielenia licencji na korzystanie z praw do wyników, Strony zobowiązują się do przeniesienia praw do wyników Projektu lub udzielenia licencji na korzystanie z praw do wyników, za wynagrodzeniem odpowiadającym wartości rynkowej tych praw.
4. Strony mają prawo do upublicznienia wyników prac wytworzonych w toku realizacji Projektu tylko za pisemną zgodą każdej ze Stron, nawet jeśli te wyniki są związane z wynikami prac wykonanych przez uczestnika Umowy dokonującego upublicznienia. W celu uniknięcia wątpliwości, jakiekolwiek upublicznianie wyników bez uprzedniej pisemnej zgody pozostałych Stron jest niedozwolone w okresie, w którym wyniki te muszą pozostać poufne przed złożeniem wniosku o udzielenie ochrony prawnej.
5. Strony zachowują prawo do własności do materiału, sprzętu i innych dóbr materialnych zakupionych lub wytworzonych przez tych uczestników Umowy dla realizacji Projektu, chyba, że z przepisów prawa, umowy o dofinansowanie Projektu lub innych umów zawartych przez Strony wynika co innego.

Finansowanie będzie udzielane w formie zaliczek. Zaliczki będą wypłacane przez C na rzecz A., która, w ramach umowy o dofinansowanie, będzie raportowała C o kosztach poniesionych przez uczestników konsorcjum. Część zaliczek przypadającą na udział Spółki w kosztach Projektu A. będzie niezwłocznie przekazywała Spółce, natomiast pozostała część zostanie przeznaczona na dofinansowanie kosztów Projektu ponoszonych przez A. Podziału zaliczek A. będzie dokonywać w oparciu o kosztorys Projektu.

Udzielenie finansowania w formie zaliczki wynika z warunków umowy o dofinansowanie zawartej z C, która z kolei została sporządzona zgodnie ze wzorem stanowiącym załącznik 4. do Regulaminu. Zgodnie z Regulaminem, przed zawarciem umowy o dofinansowanie, C weryfikuje ryzyko wystąpienia nieprawidłowości w zakresie merytorycznej lub finansowej realizacji Projektu w oparciu o dokumenty złożone przez A. i Spółkę, informacje wewnętrzne C oraz dane wywiadu gospodarczego. W przypadku, gdy C w wyniku powyższej analizy stwierdzi, że ryzyko wystąpienia nieprawidłowości w zakresie merytorycznej lub finansowej realizacji Projektu jest wysokie, może w umowie o dofinansowanie zastosować jedno z dostępnych rozwiązań ograniczających możliwość wypłacania środków w formie zaliczek włącznie z nieuwzględnianiem w ogóle takiej możliwości w umowie. W przypadku przedmiotowego Projektu C nie zastosowała tego rodzaju rozwiązań. Zaliczkowa forma wypłat dofinansowania wynika zatem z oceny Projektu przez C.

Otrzymane środki nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi wykonane przez Spółkę na rzecz C, A., czy jakiejkolwiek strony trzeciej. Otrzymanie przez Spółkę środków wynika z ponoszenia przez nią kosztów realizacji Projektu zgodnie z założonym harmonogramem. Z otrzymanych środków Spółka finansuje m.in. nabycie towarów i usług niezbędnych do realizacji Projektów, w związku z czym dokonuje zapłat należności z tego tytułu na rzecz podmiotów trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z otrzymywaniem zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu Spółka ma obowiązek wystawiania faktur VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku wystawiania faktur VAT w związku z otrzymywaniem zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu, gdyż nie stanowi ono dla Spółki wynagrodzenia za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, co oznacza, że Spółka w ogóle nie jest uprawniona do wystawiania faktur VAT z tego tytułu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jak wynika z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Jak wynika z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Spółki, w ramach realizacji Projektu Spółka nie dokonuje odpłatnego świadczenia usług na rzecz A., ani jakiegokolwiek innego podmiotu. Fakt, że odpłatnym świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów nie powoduje, że wszelkie tytuły płatności da się w sposób dychotomiczny podzielić na wynagrodzenia za dostawy i wynagrodzenia za usługi. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1072/13: dychotomiczny podział na gruncie ustawy o podatku o towarów i usług na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywające się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być albo świadczeniem usług, albo dostawą towarów.

Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych (tak np. w cytowanym wyroku sygn. akt I FSK 1072/13), a także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawie C-16/93) odpłatne świadczenie usług występuje, jeżeli:

• istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zdaniem Spółki, prowadzenie przez nią działalności badawczo-rozwojowej wspólnie z A. nie spełnia powyższych kryteriów, dlatego Spółka nie dokonuje odpłatnego świadczenia usług na rzecz A. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1072/13 w przedmiocie opodatkowania VAT rozliczeń między uczestnikami konsorcjum celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można do celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru, jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia.

Spółka nadmieniła, że w wyniku realizacji Projektu oczekuje ona powstania innowacyjnego produktu Systemu Bezkolizyjnego, który będzie ona oferowała swoim klientom. Na tym etapie Spółka będzie zatem zawierała ze swoimi klientami indywidualne umowy o dostawy towarów lub świadczenie usług, które będą podlegały opodatkowaniu VAT. Również te transakcje opodatkowane pozostaną jednak bez związku z otrzymanym przez Spółkę dofinansowaniem. Fakt dofinansowania Projektu nie będzie miał bowiem wpływu na wysokość cen oferowanych klientom, które zostaną ustalone na poziomie rynkowym.

Spółka nadmieniła też, że pozyskiwanie dotacji lub innych form dofinansowania o podobnym charakterze to sposób finansowania przedsięwzięć gospodarczych stanowiący alternatywę dla finansowania dłużnego, czy kapitałowego, dlatego podobnie jak otrzymanie środków w ramach pożyczki nie ma ono konsekwencji podatkowych na gruncie VAT.

Z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że podatnicy są obowiązani wystawiać faktury dokumentujące sprzedaż. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zdaniem Spółki, skoro otrzymywanie dofinansowania Projektu nie będzie wynikało ze sprzedaży Spółki, to Spółka nie będzie uprawniona do wystawiania faktur z tego tytułu. Takie stanowisko zajął również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej nr IBPP2/443-151/14/IK z 20 lutego 2014 r., w której wskazał, że: podatnik nie może z tytułu wykonania czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wystawić faktury VAT. W związku z powyższym Spółka nie może dokumentować otrzymywania zaliczkowych płatności w ramach dofinansowania Projektu fakturami VAT. Płatności te powinny być udokumentowane innymi dokumentami księgowymi, takimi jak noty.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem m.in. sprzedaży. Na podstawie art. 106f ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli faktura zaliczkowa nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Na podstawie art. 106f ust. 4 ustawy o VAT w przypadku, gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Jak wynika z powyższych przepisów, otrzymanie zaliczki z tytułu sprzedaży rodzi obowiązek wystawienia faktury. Jak wskazano powyżej, finansowanie otrzymywane przez Spółkę od A. nie stanowi dla Spółki wynagrodzenia za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, a więc nie dotyczy ono sprzedaży Spółki w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji wpływ na konto Spółki zaliczkowych środków z dotacji nie powoduje po jej stronie powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT, gdyż jak wynika z art. 19a ust. 5 pkt 2 w związku z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT otrzymanie zaliczki lub środków z dotacji rodzi obowiązek podatkowy tylko i wyłącznie, gdy wiąże się ono z czynnością opodatkowaną. Zatem w związku z otrzymaniem płatności zaliczkowych w ramach Projektu Spółka nie jest uprawniona do wystawiania faktur VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć należy, że jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) dalej: dyrektywa VAT. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

TSUE, w wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: 17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje ((odpłatnie)) w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG- Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ((świadczenie usług dokonywane odpłatnie)) w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOr SARL przeciwko Ministre de 1Économie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: (... ) aby świadczenie usług mogło być uznane za odpłatne w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56).

Natomiast w wyroku C-89/81 z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie odpłatności pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin zapłata stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu jak wskazał Trybunał świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powyższe przepisy stanowią dostosowanie krajowego systemu prawnego do art. 73 dyrektywy VAT. Zgodnie z art. 73 dyrektywy VAT w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego subwencję ani pochodzenie środków, z których ta subwencja jest wypłacana.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że nie każda subwencja uwzględniana jest w podstawie opodatkowania dostawy towaru lub świadczenia usługi (tylko subwencje związane bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia). Zgodnie z orzecznictwem TSUE, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 dyrektywy VAT, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (np. pkt 26 wyroku z 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec, ECLI:EU:C:2004:444). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (np. wyrok TSUE z 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00, Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, ECLI:EU:C:2001:629, pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (także pkt 29 ww. wyroku C-144/02).

Z powyższego wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wskazać, że konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.), zgodnie z którym, po konsultacji z Komitetem ds. VAT, każde państwo członkowskie może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnymi pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Konsorcjum w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, będzie prowadził wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

W odniesieniu do przedstawionych kwestii należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W przedstawionej sprawie mamy do czynienia z umową, w ramach której następuje wykonanie przez Wnioskodawcę skonkretyzowanego świadczenia w postaci realizacji projektu wspólnego przedsięwzięcia pn. Pierwsze na świecie polskie inteligentne zintegrowane multiprojektory wielofunkcyjne zapewniające poprawę bezpieczeństwa w transporcie kolejowym i drogowym.

Zatem stwierdzić należy, że środki finansowe otrzymane z Centrum przekazane za pośrednictwem lidera konsorcjum (A) na realizację projektu badawczo-rozwojowego stanowią w istocie wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi, gdyż treść wniosku wskazuje, że nie są one przeznaczone na ogólną działalność Spółki, lecz na określone działanie, tj. realizację prac badawczo-rozwojowych zgodnie z zakresem przedmiotowego projektu, powinny więc być uznane za zapłatę (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze) otrzymaną od osoby trzeciej (C), mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie, wykonanie przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą umową skonkretyzowanego świadczenia, polegającego na realizacji projektu badawczo-rozwojowego w zamian za środki finansowe, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dlatego też dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Lidera (A.), stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z powyższego, dokonanie czynności objętej zakresem opodatkowania VAT rodzi konieczność wystawienia faktury. Dodatkowo, w przypadku otrzymania zaliczki na poczet wykonania takiej czynności, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymaną od kupującego wpłatę (tzw. faktura zaliczkowa).

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106f ust. 1 ustawy faktura o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
2. otrzymaną kwotę zapłaty;
3. kwotę podatku wyliczoną według ustalonego w ustawie wzoru:
   KP = ZB x SP/100 + SP
   gdzie:
   KP oznacza kwotę podatku,
   ZB oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
   SP oznacza stawkę podatku;
4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106f ust. 3 ustawy).

Z kolei, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur, o czym stanowi art. 106f ust. 4 ustawy.

Do faktur zaliczkowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16-21 i 24 oraz ust. 2-6, 10 i 11 ustawy.

Terminy, w jakich należy wystawiać faktury ustawodawca określił w art. 106i ustawy.

I tak, w myśl art. 106i ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę ().

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

W analizowanej sprawie czynności dokonywane przy realizacji projektu należy zakwalifikować jako świadczenie usług nastąpi przeniesienie praw autorskich, w związku z czym istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym od osoby trzeciej wynagrodzeniem.

Zatem otrzymana przez uczestnika konsorcjum (Wnioskodawcę) od lidera konsorcjum (A) kwota dofinansowania otrzymanego z C w części przysługującej Spółce stanowi element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. W konsekwencji czynność ta powinna być udokumentowana przez Zainteresowanego (członka konsorcjum) fakturą, stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok sądu administracyjnego oraz interpretacja indywidualna są rozstrzygnięciami w indywidualnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej