Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 22.06.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 23.06.2005r.), uzupełnionego pismem z dnia 01.08.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia czy odszkodowanie wypłacane na rzecz dzierżawcy przez wydzierżawiającego, z tytułu utraconych korzyści (związanych z wpływami, które dzierżawca osiągnąłby od najemców zajmujących pomieszczenia w budynku) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik zawarł z kontrahentem umowę dzierżawy gruntu. Grunt ten w chwili wydzierżawienia był niezabudowany. Umowa zawarta została na czas określony wynoszący 30 lat, bez możliwości jej wypowiedzenia przez którąkolwiek ze stron. Czynsz został określony na kwotę 1.200zł rocznie. W umowie przewidziano także, iż Podatnik (dzierżawca) jest uprawniony do wzniesienia na tej nieruchomości budynku administracyjno-mieszkalnego. Natomiast po upływie okresu dzierżawy właściciel gruntu (wydzierżawiający) będzie miał prawo do zatrzymania poczynionych nakładów na ten budynek, bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia.

Po zawarciu umowy Podatnik wybudował na nieruchomości budynek, wydatkując na ten cel kwotę 540.000zł. Ponadto w chwili obecnej wynajmuje innym spółkom pomieszczenia biurowe w tej nieruchomości, osiągając dodatkowe wpływy z czynszów najmu.

W chwili obecnej właściciel gruntu (wydzierżawiający) zamierza sprzedać grunt wraz z posadowionym na nim budynkiem (zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 46 § 1 kodeksu cywilnego właściciel gruntu jest także właścicielem budynku, pomimo tego, że wybudował go dzierżawca gruntu).

Warunkiem, który stawia potencjalny nabywca jest rozwiązanie umowy dzierżawy, o której mowa powyżej.

Wydzierżawiający zaproponował rozwiązanie przedmiotowej umowy na następujących warunkach:

1. zawarcia (w porozumieniu z nabywcą nieruchomości) nowej umowy najmu na okres 4 lat z czynszem najmu w wysokości 1.800zł netto;
2. nabycia od dzierżawcy nakładów poniesionych na wzniesienie przedmiotowego budynku;
3. zapłaty rekompensaty (odszkodowania) z tytułu utraconych korzyści związanych z wpływami, które dzierżawca osiągnąłby od najemców zajmujących pomieszczenia w budynku;
4. zapłaty rekompensaty (odszkodowania) związanego z tym, że dzierżawca przez okres najbliższych 4 lat będzie musiał płacić tytułem czynszu kwotę 1.800zł miesięcznie (zamiast 1.200zł rocznie), a przez okres kolejnych 24 lat będzie musiał wynająć pomieszczenia biurowe w innym miejscu i płacić czynsz.

Podatnik zwraca się z zapytaniem czy zapłata odszkodowania z tytułu utraconych korzyści związanych z wpływami, które dzierżawca osiągnąłby od najemców zajmujących pomieszczenia w budynku, o którym mowa powyżej w pkt. c), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Podatnika przedmiotowe odszkodowanie nie mieści się w kategorii czynności objętych opodatkowaniem na podstawie ustawy o VAT.

W opinii Podatnika, określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, katalog czynności opodatkowanych nie obejmuje odszkodowań wypłacanych w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy dzierżawy. Ponadto odszkodowanie to nie jest w żaden sposób związane z jakimś świadczeniem usługi przez Podatnika, a zatem nie będzie stanowiło świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W szczególności nie można go uznać za zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności, gdyż Podatnik takiego zobowiązania wobec kontrahenta (wydzierżawiającego) nie zamierza na siebie przyjąć. Nie stanowi także ekwiwalentu za tolerowanie czynności lub sytuacji, gdyż oznaczałoby to, iż wydzierżawiający podjąłby jakiegoś rodzaju czynności, które Podatnik musiałby tolerować i uzyskać z tego tytułu odszkodowanie, a taki stan rzeczy w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Po przeanalizowaniu wniosku Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Świadczeniem usług, w myśl cytowanego przepisu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nie jest każde zaniechanie czynności lub znoszenie stanów. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za odszkodowanie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wpłacającego. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wypłacającego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy przed terminem, na jaki została ona zawarta, Podatnik (dzierżawca nieruchomości) otrzyma odszkodowanie od wydzierżawiającego z tytułu utraconych korzyści związanych z wpływami, które Podatnik (dzierżawca) osiągnąłby od najemców zajmujących pomieszczenia w budynku, wybudowanym przez niego na dzierżawionym gruncie.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wypłata przedmiotowej kwoty nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wydzierżawiającego i tym samym stanowi jedynie formę odszkodowania wypłacaną Podatnikowi (dzierżawcy).

Wypłata kwoty odszkodowania nie wiąże się ze zobowiązaniem Podatnika do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Wydzierżawiający wypłacając przedmiotową kwotę odszkodowania Podatnikowi, nie pełni bowiem roli beneficjenta usługi.

Kwota przedmiotowego odszkodowania stanowi, w tym przypadku, ekwiwalent za utracone korzyści, które Podatnik mógłby osiągnąć z wpływów od najemców zajmujących pomieszczenia w budynku, gdyby nie nastąpiło wcześniejsze rozwiązanie umowy dzierżawy.

Zdaniem tut. Organu podatkowego, w przedstawionym stanie faktycznym, nie można zatem stwierdzić, iż wydzierżawiający otrzymał z tego tytułu jakąkolwiek korzyść.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż powyższa czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl przepisów ustawy o VAT.