Interpretacja indywidualna z dnia 04.09.2017, sygn. 0112-KDIL2-3.4012.264.2017.2.BC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, oznaczonej jako działka o nr 230/12 o pow. 1,2596 ha. Przedmiotową nieruchomość nabył w drodze darowizny, którą otrzymał 30 stycznia 2006 r. od ojczyma, który podjął decyzję o przejściu na rentę strukturalną. Zainteresowany w drodze darowizny otrzymał nieruchomości będące gruntami ornymi, tereny niezabudowane, tereny zabudowane mieszkalne, łąki, pojazdy rolnicze, maszyny rolnicze oraz inwentarz żywy, które stanowiły gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55 kodeksu cywilnego. Na dzień przejęcia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca był rolnikiem, który posiadał kwalifikacje zawodowe przydatne do prowadzenia działalności rolniczej. Przejmując gospodarstwo rolne Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia działalności rolniczej na przejętych użytkach rolnych przez okres co najmniej 5 lat, co uczynił, gdyż działalność rolniczą prowadzi do dnia dzisiejszego. Jednakże z uwagi na pogarszający się stan zdrowia Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży części gruntów działki nr 230/12, która zgodnie z ewidencją gruntów stanowi sady. Powyższa nieruchomość jest niezabudowana i nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Chcąc sprzedać przedmiotowy grunt Wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki nr 230/12 o pow. 1,2596 ha na dziesięć działek i drogę dojazdową (działka o nr 230/13 o pow. 0,1152 ha, nr 230/14 o pow. 0,1136 ha, nr 230/15 o pow. 0,1133 ha, nr 230/16 o pow. 0,1130 ha, nr 230/17 o pow. 0,1133 ha, nr 230/18 o pow. 0,1159 ha, nr 230/19 o pow. 0,1134 ha, nr 230/20 o pow. 0,1102 ha, nr 230/21 o pow. 0,1102 ha, nr 230/22 o pow. 0,1102 ha, nr 230/23 o pow. 0,1113 ha). Podział nieruchomości został dokonany na wniosek Zainteresowanego. Działki są nieuzbrojone. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek będących przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu. Zainteresowane osoby same zgłaszają się do Wnioskodawcy z propozycją kupna. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca sprzedał jedną z dziesięciu działek. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, ani żadnej innej, nie jest również czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 9 sierpnia 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Zgodnie z treścią postanowienia nr () działka o nr 230/12, która została następnie podzielona, nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy, nie została również podjęta uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego na powyższą działkę.
2. Dnia 29 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 10 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących na terenie oznaczonym w ewidencji gruntów jako działka o nr 230/12. Powyższy wniosek został rozpatrzony pozytywnie i została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 10 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących na terenie oznaczonym w ewidencji gruntów jako działka o nr 230/12.
3. Zarówno działka o nr 230/12, która przed podziałem była sadem, jak i działki wydzielone z powyższej nieruchomości, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej.
4. W celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży, nie były i nie będą podejmowane żadne czynności nakłady, takie jak np. ogrodzenie, uzbrojenie terenu, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilku działek wskazanych we wniosku będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna, która otrzymała w drodze darowizny m.in. grunty, a następnie dokona sprzedaży tych gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celach handlowych, lecz do spożytkowania w celach prywatnych.

Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (tak wskazał TSUE w wyroku z 15 września 2011 r.). Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2012 r. nr IPTPP2/443-731/12-4/PR wyjaśnił, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Reasumując, czynność sprzedaży przez osobę, która nie prowadzi działalności gospodarczej kilku działek będących majątkiem prywatnym, które nie były zakupione w celu odsprzedaży, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym z tego tytułu, nie wystąpię w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości oznaczonej jako działka o nr 230/12 o pow. 1,2596 ha. Przedmiotową nieruchomość nabył w drodze darowizny, którą otrzymał od ojczyma, który podjął decyzję o przejściu na rentę strukturalną. Zainteresowany w drodze darowizny otrzymał nieruchomości będące gruntami ornymi, tereny niezabudowane, tereny zabudowane mieszkalne, łąki, pojazdy rolnicze, maszyny rolnicze oraz inwentarz żywy, które stanowiły gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55 kodeksu cywilnego. Na dzień przejęcia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca był rolnikiem, który posiadał kwalifikacje zawodowe przydatne do prowadzenia działalności rolniczej. Przejmując gospodarstwo rolne Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia działalności rolniczej na przejętych użytkach rolnych przez okres co najmniej 5 lat, co uczynił, gdyż działalność rolniczą prowadzi do dnia dzisiejszego. Jednakże z uwagi na pogarszający się stan zdrowia Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży części gruntów działki nr 230/12, która zgodnie z ewidencją gruntów stanowi sady. Powyższa nieruchomość jest niezabudowana i nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Chcąc sprzedać przedmiotowy grunt Wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki nr 230/12 o pow. 1,2596 ha na dziesięć działek i drogę dojazdową. Podział nieruchomości został dokonany na wniosek Zainteresowanego. Działki są nieuzbrojone. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek będących przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu. Zainteresowane osoby same zgłaszają się do Wnioskodawcy z propozycją kupna. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca sprzedał jedną z dziesięciu działek. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, ani żadnej innej, nie jest również czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią postanowienia działka o nr 230/12, która została następnie podzielona, nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie została również podjęta uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego na powyższą działkę. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 10 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących na terenie oznaczonym w ewidencji gruntów jako działka o nr 230/12. Powyższy wniosek został rozpatrzony pozytywnie i została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 10 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących na terenie oznaczonym w ewidencji gruntów jako działka o nr 230/12. Zarówno działka o nr 230/12, która przed podziałem była sadem, jak i działki wydzielone z powyższej nieruchomości, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej. W celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży, nie były i nie będą podejmowane żadne czynności nakłady, takie jak np. ogrodzenie, uzbrojenie terenu, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego w związku ze sprzedażą działek za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, grunt będący przedmiotem zapytania, został przez Wnioskodawcę nabyty w drodze darowizny, a nie w celu dalszej odsprzedaży, a także nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Zainteresowany wystąpił co prawda o podział nieruchomości i o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Co istotne, jak wskazał Zainteresowany, nie podejmował on ani nie zamierza w przyszłości podjąć żadnych dodatkowych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, mających na celu zwiększenie ich wartości lub atrakcyjności, takich jak np. uzbrojenie bądź ogrodzenie terenu. Wnioskodawca nie ogłasza zamiaru sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, zainteresowani zakupem sami zgłaszają się do Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie działek przez Zainteresowanego, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej