Interpretacja indywidualna z dnia 14.02.2017, sygn. 0461-ITPP3.4512.891.2016.1.APR, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Z tytułu zbycia nieruchomości gruntowej wnioskodawca stał się podatnikiem gdyż sprzedawana nieruchomość była wydzierżawiana.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

B. R. (dalej Wnioskodawczyni) wraz ze swoim rodzeństwem jest współwłaścicielką, w udziale wynoszącym po 1/3, nieruchomości gruntowej działek o numerach ewidencyjnych 9/8, 22/8 i 22/16 o łącznej powierzchni 9.821 m², położonych w P., Dzielnica R., przy ul. M., dla której jest prowadzona Księga Wieczysta Nr ..(dalej Nieruchomość). Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami planują dokonać zbycia całości swoich udziałów w ww. działkach na rzecz jednego nabywcy - spółki prawa handlowego zajmującej się działalnością deweloperską. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki te przeznaczone są pod zabudowę wielomieszkaniową.

Wnioskodawczyni ma status emeryta i od 1 kwietnia 2003 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą Poradnia Psychologiczna, której przedmiotem jest działalność paramedyczna (kod PKD: 8690D). Wnioskodawczyni planuje zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 1 lutego 2017 r. w związku z terminem wygaśnięcia kontraktu oraz ukończeniem 70-go roku życia. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności, która w jakimkolwiek zakresie obejmowałaby czynności dotyczące nieruchomości (najem, dzierżawa, nabywanie i sprzedaż, pośrednictwo w obrocie, najmie, itp). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie usług psychologa, Wnioskodawczyni korzysta z podmiotowego zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa Nieruchomość (przypadający jej udział) stanowi jej majątek prywatny, odrębny od majątku związanego z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, i nie korzystała w przeszłości, ani też obecnie nie korzysta z Nieruchomości do celów prowadzenia działalności. Nieruchomość nie stanowi, ani nie stanowiła w przeszłości, środka trwałego prowadzonej przez nią firmy.

Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem weszła w posiadanie niniejszej Nieruchomości w drodze dziedziczenia - do nabycia spadku doszło na mocy postanowień Sądu Rejonowego z dnia 12 grudnia 1977 r. oraz z dnia 11 sierpnia 2000 r. W wyniku nabycia spadku Wnioskodawczyni nabyła udziały w większej nieruchomości, w której udziały - poza rodzeństwem Wnioskodawczyni - posiadało również Miasto P. W związku z dążeniem stron do zniesienia współwłasności z Miastem P., na mocy decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia 19 stycznia 2010 r., nastąpił podział działki o nr 22 na działki o numerach od 22/1 do 22/10. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do 2/14 części, co odpowiadało udziałom po 32/224 części nieruchomości, składającej się z działek o numerach ewidencyjnych od 22/1 do 22/10. W ramach toczącego się postępowania o zniesienie współwłasności z Miastem P., między spadkobiercami w tym Wnioskodawczynią a Miastem P., w dniu 27 listopada 2013 r. zawarta została Umowa zamiany udziałów w działkach o numerach od 22/1 do 22/10 na działkę o numerze 9/8 (Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem stali się współwłaścicielami działki nr 9/8 w udziałach po 1/3 każdy). W zamian za udziały w działce 9/8 wynoszące po 1/3, Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem przeniosła na Miasto P. 1/224 w prawie własności ww. działek. W związku z faktem, iż wartość udziałów w działce 9/8 nabytych w ramach umowy zamiany przez Wnioskodawczynię wraz z rodzeństwem nieznacznie przewyższała wartość udziałów w prawie własności działek od 22/1 do 22/10 nabytych przez Miasto P., zamiana nastąpiła za dopłatą łącznej kwoty 7.550,00 zł. Przedmiotowa umowa zamiany zawarta została w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Następnie, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 21 stycznia 2014 r., dokonano zniesienia współwłasności wskazanej wyżej nieruchomości w ten sposób, że Miastu P. przyznano na wyłączną własność działki o nr od 22/1 do 22/7 oraz 22/9 i 22/10, a Wnioskodawczyni i jej rodzeństwu na współwłasność przyznano działki o nr 22/8 i 22/5 (obecnie działka nr 22/16). W związku z faktem, iż wartość udziałów przypadających w wyniku zniesienia współwłasności była niższa od wartości udziałów w prawie własności działek przypadających po zniesieniu współwłasności Miastu P., zamiana nastąpiła za dopłatą na rzecz współwłaścicieli. Zatem w wyniku powyższych zdarzeń Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem stała się współwłaścicielką w udziałach po 1/3 każdy działek nr 9/8, 22/16 i 22/8 (obecnie objętych jedną księgą wieczystą), które będą przedmiotem sprzedaży.

Od tego dnia, ani Wnioskodawczyni ani pozostali współwłaściciele nie dokonywali żadnych zmian dotyczących Nieruchomości, zarówno w sensie faktycznym, jak i prawnym (np. nie dokonywali jej podziału na mniejsze działki, nie prowadzili prac mających na celu ich uzbrojenie itp.). W okresie ostatnich 20 lat Wnioskodawczyni nie dokonywała transakcji kupna/sprzedaży nieruchomości.

W okresie od 1 czerwca 2014 r. do 30 listopada 2016 r. Nieruchomość była przedmiotem umowy najmu trwającej przez okres 30 miesięcy, gdzie najemcą była spółka prawa handlowego, zaś wynajmującym współwłaściciele, o których mowa powyżej. Umowa najmu nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej, bowiem jak wskazano powyżej, Nieruchomość ta stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni oraz pozostałych współwłaścicieli.

Pozostali współwłaściciele Nieruchomości, Pani D. S. emerytka, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, oraz Pan A. D. emeryt, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, również ubiegają się o wydanie indywidualnych interpretacji podatkowych w takim samym zakresie, jaki został przedstawiony w niniejszym wniosku. Wnioski zostaną złożone zgodnie z właściwością wynikającą z przepisów, tj. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu oraz Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku, sprzedaż przez Wnioskodawczynię należącego do niej udziału w Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przysługującego udziału w Nieruchomości, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni w związku z tą sprzedażą nie będzie działała jako podatnik w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Po stronie Wnioskodawczyni nie wystąpi więc obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dokonania planowanej transakcji.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: ustawa VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru na gruncie ustawy VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być ona wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie tej czynności, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu czy udziału w gruncie istotne znaczenie ma to, czy w celu dokonania sprzedaży działek, zbywca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, co skutkowało będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT, czy też czy sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki przeznaczonej pod zabudowę nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podejście takie zostało potwierdzone w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych. Dla przykładu można wskazać na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2013 r. (sygn. akt I FSK 305/12), z dnia 10 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK1665/11), czy z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10). W tym ostatnim sąd uznał, że:

1. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy i w tym zakresie nie jest możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.
2. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu.
3. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12. dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, że zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).
4. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych, a liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
5. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Podobnie uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) - Sąd stwierdził, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem, Nieruchomość położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała żadnych czynności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w Nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności i będzie czynnością niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT - w związku z tą dostawą Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, a to oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż udziału w Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko w zbliżonych sprawach zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacjach indywidualnych: z dnia 23 kwietnia 2015 r. znak IPTPP4/4512-98/15-4/ALN, 26 stycznia 2015 r. znak IPTPP4/443-876/14-4/OS, 29 stycznia 2015 r. znak IPTPP4/443-828/14-4/OS, czy 28 listopada 2014 r. znak IPTPP4/443-640/14-4/OS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (..).

Stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest to, by była ona ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy spełnieniu tej przesłanki podmiot, który wykonuje taką czynność jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana jest przez podmiot, który działa w charakterze podatnika w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Natomiast według art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem,
2. dostawa terenu budowlanego.

Trzeba również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciw Dieter Armbrecht dotyczącym kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. TSUE stwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa i wniosków płynących z przywołanego orzeczenia, prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa dotyczyć będzie majątku, którego nie można uznać za majątek osobisty. Należy bowiem zauważyć, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czynność najmu spełnia bowiem definicję działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu. Zatem Wnioskodawczyni wbrew stanowisku przedstawionemu we wniosku wystąpi w tej transakcji w charakterze podatnika VAT.

Nie ma przy tym znaczenia, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, która w jakikolwiek sposób wiązałaby się z handlem lub najmem nieruchomości. Istotny jest sam fakt świadczenia dla przedmiotowej nieruchomości usługi najmu, wpisującej się w definicję zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy i niekorzystającej ze zwolnienia od podatku.

Jednocześnie należy zauważyć, że podatnik dokonując dostawy terenów budowlanych nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, o czym stanowi art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy.

Dostawa nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia przedmiotowego przy zastosowaniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy gdyż nieruchomość nie jest terenem innym niż budowlany, ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy gdyż nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału we własności wymienionej nieruchomości gruntowej nie będzie sprzedażą majątku osobistego, lecz będzie opodatkowana według stawki podatku 23%.

Końcowo, odnosząc się do przywołanych we wniosku przykładów interpretacji indywidualnych wydanych w zbliżonych sprawach, należy podkreślić, że zostały one wydane w innych stanach faktycznych (przede wszystkim nie wystąpiła w nich czynność najmu zbywanych nieruchomości), zatem w żaden sposób nie mogą mieć wpływu na ocenę kwestii przedstawionej we wniosku przez Wnioskodawczynię.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy