Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W roku 2004 Gmina otrzymała w drodze darowizny od Powiatu nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem byłego szpitala (dalej: Nieruchomość) - nieprzerwanie do roku 2012. Począwszy od roku 2005 Gmina dzierżawiła Nieruchomość na rzecz fundacji prowadzącej działalność w zakresie opieki zdrowotnej (dalej: Dzierżawca). Świadczoną usługę dzierżawy Gmina dokumentowała fakturami VAT z wykazaną stawką podatku (w tym przypadku stawką podstawową), ujmowała w rejestrach sprzedaży oraz deklaracjach VAT-7. W roku 2011 Powiat zmienił koncepcję zagospodarowania Nieruchomości, tj. Powiat wycofał (anulował) przekazaną na rzecz Gminy darowiznę i w maju tego roku postanowił nieodpłatnie użyczyć Gminie przedmiotową Nieruchomość. Następnie w sierpniu 2011 r. Powiat dokonał sprzedaży Nieruchomości na rzecz Gminy, stosując dla tej transakcji zwolnienie z opodatkowania VAT.

W roku 2012 Gmina zbyła Nieruchomość w drodze przetargu na rzecz podmiotu trzeciego. Czynność sprzedaży Nieruchomości została potraktowana przez Gminę jako zwolniona od VAT. Cena wywoławcza była zbliżona do ceny rynkowej określonej na moment zakupu Nieruchomości od Powiatu. W ogłoszeniu o przetargu Gmina zawarła informację, że Nieruchomość jest dzierżawiona, a na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku zbycia Nieruchomości, nabywca wstępuje w stosunek dzierżawy na miejsce Gminy.

Niemniej, w konsekwencji rozstrzygnięcia przetargu przez Gminę i sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego, Dzierżawca wystąpił do Gminy z prośbą o rozwiązanie zawartej umowy dzierżawy. Gmina zawarła z Dzierżawcą porozumienie o rozwiązaniu umowy dzierżawy oraz zwrocie poniesionych przez niego w latach 2005-2012 nakładów na Nieruchomość (zgodnie z ustaleniami umowy najmu zawartej w roku 2005). W okresie od roku 2005 do rozwiązania umowy dzierżawy, Dzierżawca ponosił wydatki związane z bieżącymi remontami Nieruchomości (łącznie przekraczające 30% wartości Nieruchomości zgodnie z jej wyceną w roku 2005 i roku 2011). Gmina zaznacza jednak, że zwrot wydatków Dzierżawcy jest konsekwencją zawartych postanowień umowy dzierżawy i porozumienia między Gminą a Dzierżawcą o rozwiązaniu tejże umowy. Tym samym, na moment sprzedaży Nieruchomości Gmina nie dokonała zwrotu na rzecz Dzierżawcy poniesionych przez niego wydatków. Innymi słowy, Gmina sama nie wydatkowała w okresie, w którym była właścicielem Nieruchomości jakichkolwiek środków na remont lub ulepszenie Nieruchomości.

Niemniej jednak, z uwagi na przedstawiony stan faktyczny, Gmina ma wątpliwości co do prawidłowego opodatkowania VAT (zwolnienia od VAT) przedmiotowej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT...
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ww. ustawy definiuje dostawę towaru jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W myśl wskazanych powyżej przepisów dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, stanowi co do zasady czynność opodatkowaną VAT.

Należy jednak mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Mając na względzie powyższe, w opinii Gminy, dostawa Nieruchomości korzystała ze zwolnienia od opodatkowania VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT z uwagi na fakt, iż sprzedaż Nieruchomości nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a także pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku minął okres dłuższy niż 2 lata.

Zdaniem Gminy, należy uznać, że nabycie Nieruchomości przez Gminę w drodze darowizny w roku 2004 nastąpiło jeszcze przed pierwszym zasiedleniem, a w konsekwencji pierwszym zasiedleniem w odniesieniu do Nieruchomości było zawarcie przez Gminę umowy dzierżawy przedmiotowej Nieruchomości z Dzierżawcą w roku 2005. Konsekwentnie, nabycie Nieruchomości od Powiatu w drodze umowy kupna-sprzedaży w roku 2011 stanowiło nabycie zwolnione od opodatkowania VAT, jako że nie stanowiło dostawy w ramach pierwszego zasiedlenia (lub przed nim), ani dostawy w okresie do dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. Następnie, również sprzedaż Nieruchomości przez Gminę w roku 2012 stanowiła zbycie zwolnione od opodatkowania VAT jako dostawa nieruchomości inna niż w ramach pierwszego zasiedlenia lub w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Należy jednocześnie podkreślić, iż jako że Gmina nie poniosła wydatków na remonty i ulepszenie Nieruchomości w okresie od jej nabycia do sprzedaży w roku 2012, nie można uznać, że transakcja sprzedaży została zrealizowana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Gdyby jednak uznać, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie korzystała ze zwolnienia od VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to zdaniem Gminy transakcja, o której mowa we wniosku mogłaby korzystać ze zwolnienia, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Jednocześnie, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 powołanej ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W konsekwencji powyższego, w opinii Gminy, sprzedaż Nieruchomości mogłaby korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie powyższego przepisu, gdyż w stosunku do przedmiotowego obiektu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W roku 2011 Powiat wystawiając fakturę sprzedaży Nieruchomości na rzecz Gminy zaklasyfikował przedmiotową dostawę jako podlegającą zwolnieniu od VAT. Tym samym Gmina nie była uprawniona do odliczenia podatku VAT z tej faktury. Ponadto, jak Gmina wskazała w stanie faktycznym, Gmina sama nie wydatkowała w okresie, w którym była właścicielem Nieruchomości jakichkolwiek środków na remont lub ulepszenie Nieruchomości. Tym samym, Nieruchomość w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez Gminę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Podsumowując, jeżeli sprzedaż Nieruchomości nie podlegała zwolnieniu od VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Gmina jest zdania, iż dokonana przez nią sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z przytoczonych przepisów wynika, iż - co do zasady opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W przypadku, gdy dla dostawy budynku, budowli lub ich części nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić czy spełnione zostaną przesłanki do objęcia dostawy zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2004 Gmina otrzymała w drodze darowizny od Powiatu nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem byłego szpitala. Począwszy od roku 2005. Gmina dzierżawiła Nieruchomość na rzecz fundacji prowadzącej działalność w zakresie opieki zdrowotnej. Świadczoną usługę dzierżawy Gmina dokumentowała fakturami VAT z wykazaną stawką podatku (w tym przypadku stawką podstawową), ujmowała w rejestrach sprzedaży oraz deklaracjach VAT-7. W roku 2011 Powiat zmienił koncepcję zagospodarowania Nieruchomości, tj. Powiat wycofał (anulował) przekazaną na rzecz Gminy darowiznę i w maju tego roku postanowił nieodpłatnie użyczyć Gminie przedmiotową Nieruchomość. Następnie w sierpniu 2011 r. Powiat dokonał sprzedaży Nieruchomości na rzecz Gminy, stosując dla tej transakcji zwolnienie od podatku VAT. W roku 2012 Gmina zbyła Nieruchomość w drodze przetargu na rzecz podmiotu trzeciego. Czynność sprzedaży Nieruchomości została potraktowana przez Gminę jako zwolniona od VAT. W ogłoszeniu o przetargu Gmina zawarła informację, że Nieruchomość jest dzierżawiona, a na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku zbycia Nieruchomości, nabywca wstępuje w stosunek dzierżawy na miejsce Gminy. Niemniej, w konsekwencji rozstrzygnięcia przetargu przez Gminę i sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego, Dzierżawca wystąpił do Gminy z prośbą o rozwiązanie zawartej umowy dzierżawy. Gmina zawarła z Dzierżawcą porozumienie o rozwiązaniu umowy dzierżawy oraz zwrocie poniesionych przez niego w latach 2005-2012 nakładów na Nieruchomość (zgodnie z ustaleniami umowy najmu zawartej w roku 2005). W okresie od roku 2005 do rozwiązania umowy dzierżawy, Dzierżawca ponosił wydatki związane z bieżącymi remontami Nieruchomości (łącznie przekraczające 30% wartości Nieruchomości zgodnie z jej wyceną w roku 2005 i roku 2011). Na moment sprzedaży Nieruchomości Gmina nie dokonała zwrotu na rzecz Dzierżawcy poniesionych przez niego wydatków. Innymi słowy, Gmina sama nie wydatkowała w okresie, w którym była właścicielem Nieruchomości jakichkolwiek środków na remont lub ulepszenie Nieruchomości.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, pierwsze zasiedlenie budynku szpitala posadowionego na przedmiotowym gruncie miało miejsce z chwilą oddania nieruchomości w dzierżawę. Ponadto Gmina nie ponosiła na przedmiotową nieruchomość żadnych nakładów, nakłady na remont budynku ponosił bowiem wyłącznie Dzierżawca. Co więcej pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Powyższe oznacza, że dostawa przez Gminę budynku (szpitala) posadowionego na przedmiotowym gruncie nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, od którego minęły już dwa lata a zatem mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji powyższego zbycie gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek - zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy - również będzie zwolnione od podatku.

Reasumując, sprzedaż przez Gminę Nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 501 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu