Interpretacja indywidualna z dnia 12.10.2015, sygn. ILPP1/4512-1-542/15-5/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr B niezabudowanej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr B niezabudowanej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina planuje dokonanie sprzedaży nieruchomości położonej () działki nr A i B.

Nieruchomość znajduje się na obszarze, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla nieruchomości (działki nr A oraz B) została jednak wydana przez Prezydenta decyzja z dnia 16 kwietnia 2014 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę niezbędnej infrastruktury technicznej, w tym przyłącza gazu, wody, kanalizacji sanitarnej, energii elektrycznej.

Obecnie w wypisie z rejestru gruntów działka nr A opisana jest jako inne tereny zabudowane oznaczenie Bi, na działce tej (w jej rogu) znajduje się budynek gospodarczy z dachem, drzwiami i otworem okiennym. Zgodnie z opinią rzeczoznawcy majątkowego budynek ten kwalifikuje się do rozbiórki (zużycie funkcjonalne 100%).

Działka nr B w wypisie z rejestru gruntów opisana jest jako użytek droga (jest to dojazd do działki nr A). Gmina nie ponosiła wydatków na budowę przedmiotowego budynku gospodarczego ani na jego ulepszenie Gmina stała się właścicielem działek w drodze komunalizacji. Przedmiotowe działki ani budynki nie były przedmiotem żadnej odpłatnej i opodatkowanej VAT czynności udostępnienia (najmu, dzierżawy). Obecnie Gmina planuje zbycie przedmiotowej nieruchomości.

Będzie to zbycie działki nr A zabudowanej budynkiem gospodarczym przeznaczonym do rozbiórki oraz działki nr B, przy czym celem transakcji jest budowa domu mieszkalnego jednorodzinnego (zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy).

Ponadto w piśmie z dnia 21 września 2015 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Przed sprzedażą działki nr A nie zostaną podjęte czynności zmierzające do rozbiórki budynku gospodarczego na niej posadowionego. Nieruchomość zostanie sprzedana łącznie z istniejącym budynkiem gospodarczym.
   1. budynek posadowiony na działce nr A jest zaznaczony na mapach z lat czterdziestych i należy sądzić, że został on wybudowany jeszcze w okresie przedwojennym. Gmina nie ponosiła wydatków na remonty lub ulepszanie omawianego budynku gospodarczego. Działka nr A stała się własnością Gminy na podstawie decyzji Wojewody z dnia 16 września 1993 r. Z informacji uzyskanych z Wydziału Nieruchomości Komunalnych wynika, że działka nr A od dnia kiedy stała się własnością Gminy nie była przedmiotem umów ani innych czynności, na które byłyby wystawiane faktury VAT. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   2. w ocenie Zainteresowanego, ww. nieruchomość nie była wykorzystywana przez Gminę wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa działki nr B będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r Nr 177, poz. 1054), przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Mając na uwadze powyższą definicję, niewątpliwie przedmiotowa działka nr A spełnia definicję terenu budowlanego.

Na podstawie natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W ocenie Gminy, działka nr B, jako działka niezabudowana, dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę niezbędnej infrastruktury technicznej, spełniająca definicję terenu budowlanego, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT (tj. 23%).

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym na podstawie art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT planuje dokonanie sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość znajduje się na obszarze, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla działki nr B została jednak wydana decyzja z dnia 16 kwietnia 2014 r. o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę niezbędnej infrastruktury technicznej, w tym przyłącza gazu, wody, kanalizacji sanitarnej, energii elektrycznej. Działka nr B w wypisie z rejestru gruntów opisana jest jako użytek droga (jest to dojazd do działki nr A). Gmina stała się właścicielem działki w drodze komunalizacji. Przedmiotowa działka nie była przedmiotem żadnej odpłatnej i opodatkowanej VAT czynności udostępnienia (najmu, dzierżawy). Obecnie Gmina planuje zbycie przedmiotowej nieruchomości. Będzie to zbycie działki nr B, przy czym celem transakcji jest budowa domu mieszkalnego jednorodzinnego (zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dostawa działki nr B będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Wobec powyższego wskazać należy, że sprzedaż działki nr B nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ w stosunku do tej działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę niezbędnej infrastruktury technicznej w tym przyłącza gazu, wody, kanalizacji sanitarnej, energii elektrycznej.

Ponadto dostawa wskazanej działki nr B nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ z opisu sprawy nie wynika aby działka ta była wykorzystywana wyłącznie w działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji sprzedaż opisanej działki nr B będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr B będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej, aktualnie 23% jako dostawa terenu budowlanego na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr B niezabudowanej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr A zabudowanej budynkiem, który jest przeznaczony do rozbiórki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2015 r. nr ILPP1/4512-1-542/15-4/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 263 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu