Interpretacja indywidualna z dnia 29.12.2015, sygn. IBPP1/4512-771/15/MG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jest dokonywana przez podatnika podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło 9 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 2/3 udziałów we współwłasności działek nr i jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 2/3 udziałów we współwłasności działek nr i ...

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło 9 grudnia 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 grudnia 2015 r. znak IBPP1/4512-771/15/MG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Po śmierci ojca w 1973 roku Wnioskodawca odziedziczył część ułamkową nieruchomości w K. przy ul. M. W latach 1993 r. 1995 r. Wnioskodawca razem z żoną dokupił od rodziny części ułamkowe nieruchomości jak również zostały mu podarowane przez wujostwo, ciotkę i siostrę części ułamkowe tejże nieruchomości.

Na początku 2000 r. została zniesiona współwłasność w ten sposób iż całość nieruchomości 26 arów została podzielona na 4 części (3 części przypadły dalszej rodzinie) a Wnioskodawca razem z żoną zostali współwłaścicielami nieruchomości o pow. 799 metrów kwadratowych położonej w K. przy ul. M. obręb w częściach 2/3 Wnioskodawca i 1/3 żona Wnioskodawcy. Ta nieruchomość o powierzchni 799 m² składa się z dwóch działek o pow. 792 m² i o pow. 7 m².

Wnioskodawca przedstawia opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) dla podatku od towarów i usług według wezwania (IBPP1/4512-46/15/EK) z dnia 26 marca 2015 r. w punktach od 1 do 25.

1.Odziedziczone części ułamkowe nieruchomości Wnioskodawca z żoną planował zabudować domem jednorodzinnym.

2.Zakupione i podarowane części nieruchomości Wnioskodawca z żoną planował zabudować domem jednorodzinnym.

3.O sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca z żoną zadecydowali ponieważ:

w 2001 r. lub 2002 roku na sąsiedniej działce wybudowano czteropiętrowy budynek w odległości 4,5 m od granicy i w tej sytuacji trudno by było Wnioskodawcy wraz z żoną mieszkać w domu jednorodzinnym nie mając żadnej prywatności i w związku z tym Wnioskodawca z żoną zrezygnowali z budowy domu a ich życie potoczyło się inaczej jak planowali. Obecnie z uzyskanych po sprzedaży pieniędzy Wnioskodawca wraz z żoną chcą kupić mieszkanie dla dorosłego syna i podratować finanse rodziny.

4.Przedmiotem sprzedaży będą niezabudowane działki o powierzchni 7 m² i o powierzchni 792 m². Udział Wnioskodawcy w sprzedaży to 2/3 z wymienionych wyżej działek a żony Wnioskodawcy pozostałe 1/3.

5.W momencie sprzedaży najprawdopodobniej będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy K. który został uchwalony w połowie 2014 roku określający jako zabudowę na tym obszarze jako U/MW.5 (dotyczącą również działek Wnioskodawcy i jego żony i ).

6.Jeśli nie zmieni się plan zagospodarowania przestrzennego to na nieruchomości obowiązuje zabudowa U/MW.5.

7.Nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dla działek Wnioskodawcy i jego żony i ...

8.Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości, natomiast od maja 2008 r. wnioskował o ustalenie warunków zabudowy, które to postępowanie zostało umorzone po 6-ciu latach w maju 2014 r. ponieważ wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru w maju 2014 r.

9.Na przedmiotowych działkach Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów np. uzbrojenie terenu itp. a jedyny nakład finansowy około 2,5 tys. zł jaki Wnioskodawca poczynił przez te wszystkie lata to wykonanie metodą gospodarczą własnymi środkami i staraniem około 2000 roku ogrodzenia części działki aby okoliczni mieszkańcy nie wyrzucali swoich śmieci na działkę (co miało wielokrotnie miejsce a Straż Miejska obligowała Wnioskodawcę do usuwania tych śmieci).

10.Razem z żoną Wnioskodawca wynajmuje teren działki kilkunastu osobom pod garaże blaszaki (garaże są własnością osób dzierżawiących teren) niezwiązane trwale z gruntem (w latach 90 i na początku lat 2000 osób wynajmujących było kilka). Wynajmowana w zasadzie jest tylko jedna działka na której znajdują się garaże. Druga działka o powierzchni 7 m² jest przed wjazdem do garażu i można przyjąć, że również służy do najmu.

11.Rozliczenie z tego tytułu realizuje żona (Wnioskodawca wraz z żoną korzystają z możliwości wspólnego rozliczania). Wnioskodawca na dzień dzisiejszy prowadzi handel obwoźny artykułami przemysłowymi a żona jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Roczny przychód z działalności Wnioskodawcy w 2013 r. to 50 tys. zł a w 2014 r. to 64 tys. zł a przychód z najmu w 2013 r. to 28630 zł a w 2014 r. to 30720 zł i w związku z tym Wnioskodawca nie jest podatnikiem czynnym podatku VAT ani biernym.

12.Wnioskodawca razem z żoną planowali wybudować dom jednorodzinny na działce pow. 792 m² i pow. 7 m². Te działki w zasadzie tworzą jedną wspólną działkę o powierzchni 799 m².

13.Postawione blaszaki nie będą przedmiotem sprzedaży.

14.Działki we wskazanym wniosku dz. nr i są wspólną własnością Wnioskodawcy i żony w proporcji 2/3 Wnioskodawca i 1/3 żona. Zniesienie współwłasności w 2000 r. miało na celu wyodrębnienie Wnioskodawcy i żony powierzchni z nieruchomości o powierzchni około 26 arów poszczególne rodziny miały wyodrębnione swoje określone powierzchnie z 26 arów proporcjonalne do swoich części ułamkowych a w przypadku Wnioskodawcy i żony to jest około 1/4 z 26 arów i po zniesieniu współwłasności Wnioskodawca i żona ma 799 m² (dz. i dz. ) które z kolei te dwie działki Wnioskodawca ma z żoną na współwłasność w proporcji 2/3 Wnioskodawca i 1/3 żona.

15.Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym.

16.Działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej.

17.Stroną umowy sprzedaży będzie Wnioskodawca i współmałżonka. Nieruchomość nie była nabyta jak Wnioskodawca wykazał powyżej w ramach działalności gospodarczej i nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy i w związku z powyższym Wnioskodawca nie widzi podstawy prawnej do wystawienia Faktury VAT a dochody z najmu dzierżawy nie będąc płatnikiem podatku VAT i nie prowadząc żadnej działalności gospodarczej rozlicza żona Wnioskodawcy (współwłaścicielka 1/3 nieruchomości) w formie ryczałtu.

18.Stroną umów najmu terenu jest Wnioskodawca wspólnie z żoną - wynajmują teren osobom np. 15 m² czy też 20 m², 35 m² (a nie wynajmują garaży jak to napisano w pkt 18). Wnioskodawca wraz z żoną wynajmują określony teren w metrach kwadratowych, na którym osoba wydzierżawiająca własnym staraniem stawia garaż blaszany stanowiący jej własność nie związany trwale z gruntem.

19.Dochody z najmu rozlicza żona, Wnioskodawca z żoną opodatkowują się wspólnie.

20.Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych do tej pory a zamiar sprzedaży nieruchomości wynika z normalnego prawa dysponowania swoją własnością.

21.Nabywcy nieruchomości Wnioskodawca będzie poszukiwał na własną rękę.

22.Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży (a jeśli będzie poszukiwał to tak jak napisał w pkt 21).

23.Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

24.Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał innych nieruchomości a ta przyszła będzie pierwszą sprzedażą nieruchomości.

25.Ogrodzenie, które wykonał Wnioskodawca nie jest budynkiem ani budowlą w rozumieniu PKOB (Dz.U. nr. 112 poz. 1316) z 1999 r. ponieważ ogrodzenie nie jest konstrukcyjnie połączone z gruntem w sposób trwały (ogrodzenie typu REGENT) może być ono do samodzielnego montażu lub demontażu.

P.pkt 1 Nie dotyczy

P.pkt 2 Ogrodzenie Wnioskodawca wykonał samodzielnie z pomocą syna. Ogrodzenie nie jest trwale związane z gruntem.

P.pkt 3 Nie dotyczy

P.pkt 4 Nie dotyczy

P.pkt 5 Nie dotyczy

Na przedmiotowej działce długie lata Wnioskodawca wraz z żoną parkowali swoją przyczepę kempingową oraz samochód osobowy a obecnie po sprzedaży przyczepy kempingowej parkują w garażu blaszaku samochód osobowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając jaka osoba fizyczna swój prywatny majątek nieruchomość, 2/3 udziałów we współwłasności działkę - nieruchomość nr i opisaną powyżej na której nigdy Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowaną przyszłą sprzedaż nieruchomości Wnioskodawca uważa za czynność związaną ze zwykłym wykorzystaniem prawa własności niezwiązaną z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, byłaby to jedyna sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę nieruchomości.

Według opinii Wnioskodawcy sprzedaż jednorazowa nieruchomości nie podlega podatkowi VAT ponieważ nie jest związana z działalnością gospodarczą i nigdy nie była oraz stanowi sprzedaż majątku nabytego w drodze postępowania spadkowego, darowizn i dokupienia części ułamkowych od rodziny w latach 1993 1995 r.

Sama sprzedaż działki - towaru nie jest wystarczająca do uznania, że czynność ta podlega opodatkowaniu VAT. Konieczne jest także określenie podmiotu dokonującego dostawy, jako podatnika w myśl ustawy o podatku od towaru i usług wykonującego czynność opodatkowaną. Takim przedmiotem z cała pewnością Wnioskodawca nie jest. Wnioskodawca, jako osoba dokonująca sprzedaży swojego prywatnego majątku, pierwszy raz (nieruchomości) przez Wnioskodawcę jako normalne dysponowanie prawem własności.

Sprzedaż działek Wnioskodawca uznaje za czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), więc nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Sprzedaż będzie miała charakter jednorazowy (ustawa mówi o charakterze ciągłym) i nie ma charakteru zarobkowego, ani częstotliwego a także nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Sama sprzedaż towaru-działki nie jest wystarczającym do uznania że czynność ta podlega opodatkowaniu VAT. Konieczne jest także określenie podmiotu dokonującego dostawy, jako podatnika w myśl ustawy wykonującego czynność opodatkowaną. Takim przedmiotem z całą pewnością Wnioskodawca nie jest. Wnioskodawca jako osoba dokonująca sprzedaży swojego prywatnego majątku - jednorazowo.

Mimo że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w świetle odpowiednich przepisów, to może stwierdzić, że z uwagi na wykorzystywanie majątku prywatnego - działek, ich sprzedaż nie może stanowić działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, że czynności te nie są dokonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych i stanowią jedynie czynności związane z wykonywaniem prawa własności mieszczącego się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a sama sprzedaż nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, zatem Wnioskodawca jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży działek stanowiących część majątku osobistego Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie może się zaliczać do grona podatników podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dwóch zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Z kolei art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Zatem współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży udziału stanowiącego jego własność, dokonuje przeniesienia prawa własności rzeczy, dochodzi do zmiany podmiotu tego prawa.

Zatem sprzedaż udziału należy traktować w kategorii dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca po śmierci ojca w 1973 r. odziedziczył część ułamkową nieruchomości w K. przy ul. M. W latach 1993 r. 1995 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokupił od rodziny części ułamkowe nieruchomości jak również zostały mu podarowane przez wujostwo, ciotkę i siostrę Wnioskodawcy części ułamkowe tejże nieruchomości. Na początku 2000 r. została zniesiona współwłasność w ten sposób, że całość nieruchomości 26 arów została podzielona na 4 części a Wnioskodawca razem z żoną zostali współwłaścicielami nieruchomości o pow. 799 m² w częściach 2/3 Wnioskodawca i 1/3 żona Wnioskodawcy. Nieruchomość o powierzchni 799 m² składa się z dwóch działek o pow. 792 m² i o pow. 7 m². Odziedziczone części ułamkowe nieruchomości Wnioskodawca planował zabudować domem jednorodzinnym. Zakupione i podarowane części nieruchomości Wnioskodawca planował zabudować domem jednorodzinnym. O sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca zadecydował ponieważ w 2001 r. lub 2002 r. na sąsiedniej działce wybudowano czteropiętrowy budynek w odległości 4,5 m od granicy Wnioskodawcy i w tej sytuacji trudno by było mieszkać w domu jednorodzinnym nie mając żadnej prywatności i w związku z tym Wnioskodawca zrezygnował z budowy domu. Przedmiotem sprzedaży będą niezabudowane działki o pow. 7 m² i o pow. 792 m². Udział Wnioskodawcy w sprzedaży to 2/3 z wymienionych wyżej działek. W momencie sprzedaży najprawdopodobniej będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Kraków, który został uchwalony w połowie 2014 roku określający jako zabudowę na tym obszarze jako U/MW.5 (dotyczącą również działek Wnioskodawcy i ). Nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dla działek Wnioskodawcy i ... Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości, natomiast od maja 2008 r. wnioskował o ustalenie warunków zabudowy, które to postępowanie zostało umorzone po 6-ciu latach w maju 2014 r. ponieważ wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru w maju 2014 r. Na przedmiotowych działkach Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów np. uzbrojenie terenu itp. a jedyny nakład finansowy około 2,5 tys. zł jaki Wnioskodawca poczynił przez te wszystkie lata to wykonanie metodą gospodarczą własnymi środkami i staraniem około 2000 roku ogrodzenia części działki. Wnioskodawca razem z żoną wynajmuje teren działki kilkunastu osobom pod garaże blaszaki (garaże są własnością osób dzierżawiących teren) niezwiązane trwale z gruntem (w latach 90 i na początku lat 2000 osób wynajmujących było kilka). Wynajmowana w zasadzie jest tylko jedna działka , na której znajdują się garaże. Druga działka o powierzchni 7 m² jest przed wjazdem do garażu i można przyjąć, że również służy do najmu. Rozliczenie z tego tytułu realizuje żona (Wnioskodawca wraz z żoną korzystają z możliwości wspólnego rozliczania). Wnioskodawca na dzień dzisiejszy prowadzi handel obwoźny artykułami przemysłowymi a żona jest na utrzymaniu Wnioskodawcy. Roczny przychód z działalności Wnioskodawcy w 2013 r. to 50 tys. zł a w 2014 r. to 64 tys. zł a przychód z najmu w 2013 r. to 28630 zł a w 2014 r. to 30720 zł i w związku z tym Wnioskodawca nie jest podatnikiem czynnym podatku VAT ani biernym. Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej. Stroną umowy sprzedaży będzie Wnioskodawca i współmałżonka. Nieruchomość nie była nabyta jak Wnioskodawca wykazał powyżej w ramach działalności gospodarczej i nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy i w związku z powyższym Wnioskodawca nie widzi podstawy prawnej do wystawienia faktury VAT a dochody z najmu dzierżawy nie będąc płatnikiem podatku VAT i nie prowadząc żadnej działalności gospodarczej rozlicza żona Wnioskodawcy (współwłaścicielka 1/3 nieruchomości) w formie ryczałtu. Stroną umów najmu terenu jest Wnioskodawca wspólnie z żoną - wynajmują teren osobom np. 15 m² czy też 20 m², 35 m². Wnioskodawca wraz z żoną wynajmują określony teren w metrach kwadratowych, na którym osoba wydzierżawiająca własnym staraniem stawia garaż blaszany stanowiący jej własność niezwiązany trwale z gruntem. Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych do tej pory a zamiar sprzedaży nieruchomości wynika z normalnego prawa dysponowania swoją własnością. Nabywcy nieruchomości Wnioskodawca będzie poszukiwał na własną rękę. Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał innych nieruchomości a ta przyszła będzie pierwszą sprzedażą nieruchomości. Ogrodzenie, które wykonał Wnioskodawca nie jest budynkiem ani budowlą w rozumieniu PKOB, ponieważ ogrodzenie nie jest konstrukcyjnie połączone z gruntem w sposób trwały (ogrodzenie typu REGENT) może być ono do samodzielnego montażu lub demontażu. Ogrodzenie Wnioskodawca wykonał samodzielnie z pomocą syna. Ogrodzenie nie jest trwale związane z gruntem. Na przedmiotowej działce długie lata Wnioskodawca wraz z żoną parkowali swoją przyczepę kempingową oraz samochód osobowy a obecnie po sprzedaży przyczepy kempingowej parkują w garażu blaszaku samochód osobowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż 2/3 udziałów w działkach nr i będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że uznanie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpiły zdarzenia, które przesądzają, że sprzedaż 2/3 udziałów w działkach i wypełnia przesłanki działalności gospodarczej, bowiem Wnioskodawca jest stroną umowy najmu terenu, Wnioskodawca wspólnie z żoną wynajmuje przedmiotową nieruchomość pod garaże blaszaki zatem nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów zarobkowych.

Wnioskodawca wprawdzie stwierdza, że wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do innych celów niż najem, tj. np. do celów osobistych, gdyż na przedmiotowej działce przez długie lata parkował przyczepę kempingową oraz samochód osobowy a obecnie po sprzedaży przyczepy kempingowej parkuje w garażu blaszaku samochód osobowy.

W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie majątku prywatnego, na który wskazuje Wnioskodawca nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości wyłącznie do celów osobistych.

Powyższe w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca wprawdzie wykorzystał posiadane udziały w nieruchomości do potrzeb osobistych bowiem parkował na przedmiotowej działce przyczepę kempingową oraz samochód osobowy ale również wykorzystywał tę nieruchomość w celach najmu, albowiem Wnioskodawca stwierdził, że wynajmowana jest w zasadzie jedna działka, a druga ponieważ jest przed wjazdem do garażu można przyjąć, że również służy do najmu.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ww. ustawy Kodeks cywilny regulujące kwestie najmu.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że najem wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu nieruchomości jest działalnością gospodarczą, a podmiot wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa udziałów w ww. nieruchomości będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług bowiem przedmiotem sprzedaży będzie grunt wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w postaci najmu.

Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że planowaną przyszłą sprzedaż nieruchomości uważa za czynność związaną ze zwykłym wykorzystaniem prawa własności niezwiązaną z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, byłaby to jedyna sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę nieruchomości, należało uznać za nieprawidłowe.

Kwestię zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług regulują między innymi przepisy art. 113 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi handel obwoźny artykułami przemysłowymi oraz wynajmuje teren działek kilkunastu osobom pod garaże blaszaki. Roczny przychód z działalności Wnioskodawcy w 2013 r. to 50.000 zł a w 2014 r. to 64.000 zł a przychód z najmu w 2013 r. to 28630 zł a w 2014 r. to 30720 zł i w związku z tym Wnioskodawca nie jest podatnikiem czynnym podatku VAT ani biernym.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z faktem, iż Wnioskodawca z działalności za 2013 r. uzyskał przychód w wysokości 50.000 zł a z wynajmu działek pod garaże za 2013 r. uzyskał przychód w wysokości 28630 zł, natomiast za 2014 r. z działalności Wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 64.000 zł a z wynajmu działek pod garaże przychód w wysokości 30720 zł, zatem sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę nie przekroczyła za 2013 r. kwoty 150 000 zł jak również za 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150 000 zł, tym samym sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę (tj. obrót z działalności Wnioskodawcy oraz najmu) może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem sprzedaży będą niezabudowane działki i o powierzchni 7 m² i 792 m² . Udział Wnioskodawcy w nieruchomości to 2/3. W momencie sprzedaży najprawdopodobniej będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy, który został uchwalony w połowie 2014 roku określający zabudowę na tym obszarze jako U/MW.5. Jeśli nie zmieni się plan zagospodarowania przestrzennego to na nieruchomości Wnioskodawcy obowiązuje zabudowa U/MW.5.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że jeśli w momencie sprzedaży jej przedmiotem będą działki niezabudowane i , dla których będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający zabudowę na tym obszarze, wówczas ich sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 lecz będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

Mając jednocześnie na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, Wnioskodawca nawet w przypadku niewielkiego obrotu nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Podsumowując sprzedaż przez Wnioskodawcę 2/3 udziałów w niezabudowanych działkach i należy uznać za dokonywaną przez podatnika podatku od towarów i usług i będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach