Interpretacja indywidualna z dnia 19.05.2015, sygn. ILPP2/4512-4-30/15-3/SJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zwolnienieaz obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 6 lutego 2015 r. znak ILPP2/443-1218/14-2/SJ w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, doręczoną w dniu 8 lutego 2015 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 6 lutego 2015 r. znak ILPP2/443 -1218/14-2/SJ, uznając stanowisko Wnioskodawcy w całości za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek Pana z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 13 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 6 lutego 2015 r. znak ILPP2/443-1218/14-2/SJ, stwierdzając nieprawidłowość zajętego przez Wnioskodawcę w ww. wniosku stanowiska.

We wniosku z 13 listopada 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2 stycznia 2015 roku zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia biura rachunkowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych. Zakres świadczonych kompleksowych usług księgowych będzie obejmował:

• prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, księgi handlowej oraz ewidencji przychodów,
• prowadzenie rejestrów sprzedaży, zakupów towarów i kosztów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji VAT miesięcznych, kwartalnych,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców,
• posiadanie pełnomocnictw do podpisywania i składania deklaracji podatkowych/informacji w Urzędach Skarbowych w imieniu przedsiębiorców,
• sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,
• sporządzanie list płac, kart przychodów pracowników oraz sporządzanie PIT 11, PIT 4R, prowadzenie akt osobowych dla pracowników przedsiębiorców,
• obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz wysyłanie drogą elektroniczną do ZUS-u stosownych raportów/deklaracji,
• branie udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez organy kontroli w siedzibie biura rachunkowego, dotyczących prowadzenia przez biuro obsługi księgowej zleceniodawców (przedsiębiorców), odnoszących się wyłącznie do zakresu czynności zawartych w umowie z biurem,
• sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Wyżej wymienione czynności świadczone będą na podstawie umów zawartych z klientami na obsługę księgową. Biuro będzie obsługiwało również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Jednocześnie Zainteresowany nie będzie wykonywał czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym nie jest uprawiony do ich wykonywania zgodnie z ustawą o doradztwie podatkowym, nie jest doradcą podatkowym oraz nie będzie zatrudniał osoby posiadającej uprawnienia doradcy podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług księgowych od dnia 2 stycznia 2015 roku, można korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą jako biuro rachunkowe od dnia 2 stycznia 2015 roku, nie wykonując usług o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym, tj. udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami; reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, gdyż usługi wykonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i prowadzących działalność gospodarczą nie są usługami doradztwa podatkowego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są: 1) osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych; 2) adwokaci i radcowie prawni; 3) biegli rewidenci. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 powyższej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są: 1) osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych; 2) adwokaci i radcowie prawni. W związku z tym, że zarówno w ustawie o doradztwie podatkowym, jak i innych ustawach podatkowych brak jest definicji usługi doradztwa podatkowego należy się posiłkować słownikiem języka polskiego, który to za doradztwo uznaje udzielanie fachowych porad, zwłaszcza prawnych i ekonomicznych. W związku z tym usługami doradztwa podatkowego można uznać czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym a więc wykonywanie tych czynności na podstawie § 4 ust. 2 pkt h nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W wydanej w dniu 6 lutego 2015 r. interpretacji znak ILPP2/443-1218/14-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, że Wnioskodawca rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług od dnia 2 stycznia 2015 r., nie może korzystać ze zwolnienia określonego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast, zgodnie § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia, z tytułu świadczonych usług Zainteresowany zobowiązany będzie ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Nie zgadzając się z ww. interpretacją Wnioskodawca pismem z 15 lutego 2015 r. (data nadania 16 lutego 2015 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 17 lutego 2015 r.) wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji przepisów podatkowych.

W odpowiedzi z 17 marca 2015 r. znak ILPP2/4512-2-22/15-2/SJ na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z 6 lutego 2015 r. znak ILPP2/443-1218/14-2/SJ podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Pismem z 16 kwietnia 2015 r. Pan wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na indywidualną interpretację z 6 lutego 2015 r. znak ILPP2/443-1218/14-2/SJ zarzucając jej naruszenie art. 122 w zw. z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego kosztów postępowania.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z 16 kwietnia 2015 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 13 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Z kolei § 3 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 1 rozporządzenia).

Jak stanowi § 5 ust. 2 rozporządzenia w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Wskazać należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Jednocześnie należy wskazać, że w § 4 rozporządzenia wymienione zostały niektóre czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

I tak, zgodnie z § 4 pkt 2 lit. g i h rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia oraz usług doradztwa podatkowego.

Z powołanych przepisów wynika, że w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3), jak i przedmiotowe (§ 2) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w powołanym § 4 pkt 2 wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3. Zatem, bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2 stycznia 2015 r. zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia biura rachunkowego. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych. Zakres świadczonych kompleksowych usług księgowych będzie obejmował:

• prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, księgi handlowej oraz ewidencji przychodów,
• prowadzenie rejestrów sprzedaży, zakupów towarów i kosztów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji VAT miesięcznych, kwartalnych,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców,
• posiadanie pełnomocnictw do podpisywania i składania deklaracji podatkowych/informacji w Urzędach Skarbowych w imieniu przedsiębiorców,
• sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,
• sporządzanie list płac, kart przychodów pracowników oraz sporządzanie PIT 11, PIT 4R, prowadzenie akt osobowych dla pracowników przedsiębiorców,
• obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz wysyłanie drogą elektroniczną do ZUS-u stosownych raportów/deklaracji,
• branie udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez organy kontroli w siedzibie biura rachunkowego, dotyczących prowadzenia przez biuro obsługi księgowej zleceniodawców (przedsiębiorców), odnoszących się wyłącznie do zakresu czynności zawartych w umowie z biurem,
• sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Wyżej wymienione czynności świadczone będą na podstawie umów zawartych z klientami na obsługę księgową. Biuro będzie obsługiwało również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Jednocześnie Zainteresowany nie będzie wykonywał czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym nie jest uprawiony do ich wykonywania zgodnie z ustawą o doradztwie podatkowym, nie jest doradcą podatkowym oraz nie będzie zatrudniał osoby posiadającej uprawnienia doradcy podatkowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy, należy rozstrzygnąć, czy usługi, które zamierza świadczyć należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak w przepisach wykonawczych do ustawy, tj. w § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ustawodawca zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa podatkowego nie stosuje się zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia, należy wobec braku w ustawie/przepisach wykonawczych definicji doradztwa posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, należy stwierdzić, że termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzić, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Na mocy art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu doradztwo oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot, np. podatnik, może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności, np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podsumowując, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu, czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy § 4 ust. 2 lit. g i h rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących określonego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu, czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy § 4 ust. 2 lit. g i h rozporządzenia.

Wnioskodawca wskazał, że zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia biura rachunkowego. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych. Czynności, które będzie świadczył Wnioskodawca, świadczone będą na podstawie umów zawartych z klientami na obsługę księgową. Biuro będzie obsługiwało również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Zakres świadczonych usług będzie obejmował: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, księgi handlowej oraz ewidencji przychodów; prowadzenie rejestrów sprzedaży, zakupów towarów i kosztów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji VAT miesięcznych, kwartalnych; prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia; rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców; posiadanie pełnomocnictw do podpisywania i składania deklaracji podatkowych/informacji w Urzędach Skarbowych w imieniu przedsiębiorców; sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych; sporządzanie list płac, kart przychodów pracowników oraz sporządzanie PIT 11, PIT 4R, prowadzenie akt osobowych dla pracowników przedsiębiorców; obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz wysyłanie drogą elektroniczną do ZUS-u stosownych raportów/deklaracji; branie udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez organy kontroli w siedzibie biura rachunkowego, dotyczących prowadzenia przez biuro obsługi księgowej zleceniodawców (przedsiębiorców), odnoszących się wyłącznie do zakresu czynności zawartych w umowie z biurem; sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. Jednocześnie Zainteresowany nie będzie wykonywał czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym nie jest uprawiony do ich wykonywania zgodnie z ustawą o doradztwie podatkowym, nie jest doradcą podatkowym oraz nie będzie zatrudniał osoby posiadającej uprawnienia doradcy podatkowego.

Mając na względzie powołane regulacje prawe oraz opis sprawy należy wskazać, że skoro usługi, które będzie świadczył Wnioskodawca (wskazane w opisie sprawy) nie stanowią usług doradztwa podatkowego, ani usług prawniczych, a posiadane pełnomocnictwo ogranicza się jedynie do podpisywania deklaracji VAT, pism wyjaśniających i okazywania dokumentacji księgowej podczas kontroli, to w opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenie ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Bowiem, czynności które będzie wykonywał Zainteresowany nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielał porad prawnych. Ponadto, Zainteresowany nie jest uprawiony do ich wykonywania zgodnie z ustawą o doradztwie podatkowym, nie jest doradcą podatkowym oraz nie będzie zatrudniał osoby posiadającej uprawnienia doradcy podatkowego. Skutkiem powyższego, Wnioskodawca nie wypełnia negatywnych przesłanek zawartych w § 4 pkt 2 lit. g i h rozporządzenia, a w konsekwencji wyłączenie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, o którym mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia, w odniesieniu do przedmiotowych usług nie ma zastosowania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia od 2 stycznia 2015 r. usług księgowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych do dnia 31 grudnia 2016 r., o ile sprzedaż zrealizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Jednocześnie należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie § 4 ust. 2 lit. g i h rozporządzenia w sprawie zwolnień nie ma zastosowania, bowiem czynności, które będzie wykonywał Zainteresowany w zakresie świadczenia usług księgowych (wymienione w opisie sprawy) nie stanowią usług doradztwa podatkowego i usług prawniczych, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. g i h rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Tym samym, Wnioskodawca rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług księgowych od 2 stycznia 2015 r. nie jest zobowiązany ewidencjonować obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie § 4 pkt 2 lit. g i h rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 598 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu