Temat interpretacji

stawka podatku VAT przy sprzedaży udziałów w działkach zabudowanych drogami wewnątrzosiedlowymi, chodnikami, parkingami i zielenią jeżeli sprzedaż udziałów następuje łącznie ze sprzedażą mieszkań położonych na innej działce

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 18 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży udziałów w działkach zabudowanych drogami wewnątrzosiedlowymi, chodnikami, parkingami i zielenią jeżeli sprzedaż udziałów następuje łącznie ze sprzedażą mieszkań położonych na innej działce jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży udziałów w działkach zabudowanych drogami wewnątrzosiedlowymi, chodnikami, parkingami i zielenią jeżeli sprzedaż udziałów następuje łącznie ze sprzedażą mieszkań położonych na innej działce.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych. Lokale znajdujące się w budynkach będą sprzedawane z udziałami w działkach wyodrębnionych pod budynkami oraz udziałami w działkach na których wybudowane zostały drogi osiedlowe, chodniki, parkingi (ciągi komunikacyjne osiedla ) i zieleń.

Działki, które zostały zagospodarowane jako osiedlowe ciągi komunikacyjne i zieleń stanowią odrębne działki, posiadają oddzielne numery ewidencyjne od działek na których zostały usytuowane budynki w których znajdują się lokale mieszkalne.

Lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach będące przedmiotem zbytu, są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedaż mieszkań łącznie z udziałami w działkach na których znajdują się ciągi komunikacyjne osiedla i zieleń będzie się odbywać na podstawie jednego aktu notarialnego z wyodrębnieniem wartości udziałów.

W związku z wejściem w życie ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego z dnia 16.09.2011r. w aktach notarialnych wartość udziałów w działkach na których znajdują się ciągi komunikacyjne i zieleń osiedlowa, będzie określana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(zmodyfikowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 14 sierpnia 2012 r.):

Jaką stawka podatku VAT powinna być opodatkowana sprzedaż udziałów w działkach na których zostały wybudowane drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń jeżeli sprzedaż tych udziałów następuje łącznie ze sprzedażą mieszkań na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego ...

Stanowisko Wnioskodawcy, (uwzględniające zmiany wprowadzone przez Wnioskodawcę pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r.).

Sprzedaż udziałów w działkach na których zostały wybudowane drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń, jeżeli sprzedaż udziałów następuje łącznie ze sprzedażą mieszkań wskazanych w stanie faktycznym na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego winna być opodatkowana stawką 8%. Na działkach została wybudowana przez Wnioskodawcę droga osiedlowa, chodniki, parkingi oraz urządzona zieleń. Zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w Ustawie Prawo Budowlane oraz Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać budynki i usytuowanie, na inwestorów nałożony jest obowiązek zapewnienia budynkom mieszkalnym odpowiedniej infrastruktury. Działka budowlana musi mieć zapewniony nie tylko plac pod budowę budynku mieszkalnego ale również drogę dojazdową, chodniki oraz odpowiednią ilość miejsc parkingowych dla użytkowników nieruchomości. Bez sprzedaży udziałów działkach na których znajdują się drogi, parkingi, chodniki nie jest możliwa sprzedaż mieszkań i ich użytkowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy co do zasady są rzeczy lub ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym sprzedaż udziału w gruncie należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 tej ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy o VAT stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to, budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT).

Z przedstawionych powyżej przepisów wynika, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. 8% stawka podatku VAT może być stosowana wyłącznie w stosunku do obiektów budownictwa mieszkaniowego, objętych programem społecznego budownictwa mieszkaniowego.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.

Budowlą, w myśl prawa budowlanego, jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Z powyższego uregulowania wynika zatem, że droga jest budowlą. Wskazać ponadto należy, iż według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych drogi zaliczone są do grupy 211.

Ponadto w art. 146 ust. 3 ustawy o VAT zawarta jest legalna definicja infrastruktury towarzyszącej. Przepis ten nie został uchylony, jedynie skończył się (z dniem 31 grudnia 2007 r.) przewidziany w tym przepisie okres stosowania na jego podstawie obniżonej stawki podatku. Zgodnie z treścią tego przepisu, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Zatem drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń nie stanowią obiektów budownictwa mieszkaniowego, lecz są elementami infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu wynika, iż przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych. Lokale znajdujące się w budynkach są sprzedawane z udziałami w działkach wyodrębnionych pod budynkami oraz udziałami w działkach na których wybudowane zostały drogi osiedlowe, chodniki, parkingi (ciągi komunikacyjne osiedla) i zieleń. Działki, które zostały zagospodarowane jako osiedlowe ciągi komunikacyjne i zieleń stanowią odrębne działki, posiadające oddzielne numery ewidencyjne od działek na których zostały usytuowane budynki w których znajdują się lokale mieszkalne. Lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach będące przedmiotem zbytu, są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż mieszkań łącznie z udziałami w działkach na których znajdują się ciągi komunikacyjne osiedla i zieleń odbywa się na podstawie jednego aktu notarialnego bez wyodrębniania wartości udziałów. W aktach notarialnych wartość udziałów w działkach na których znajdują się w ciągi komunikacyjne i zieleń osiedla nie została określona i zawiera się w cenach lokali mieszkalnych.

Z powyższego wynika, że w analizowanej sprawie przedmiotem sprzedaży są udziały w działkach na których zostały wybudowane drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń wraz z lokalami mieszkalnymi na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż sprzedaż udziału w działkach zabudowanych drogami wewnątrzosiedlowymi, chodnikami, parkingami wraz z zielenią, lokalami mieszkalnymi na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego nie ma zastosowania preferencyjna 8% stawka podatku VAT. Przedmiotowa dostawa nie dotyczy bowiem obiektu budownictwa mieszkaniowego, wyłącznie do którego zastosowanie ma preferencyjna stawka podatku.

Zatem dostawa udziału w działkach stanowiących: drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń która będzie dokonywana razem ze sprzedażą mieszkań na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego będzie opodatkowana stawką 23% VAT.

W świetle przytoczonych przepisów nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, iż opodatkowanie udziału w działkach stanowiących drogi wewnątrzosiedlowe, chodniki, parkingi i zieleń wraz z lokalami mieszkalnymi na innej działce w ramach jednego aktu notarialnego winno być opodatkowane według stawki 8% VAT.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo TSUE np. z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd, zgodnie z którym w przypadku gdy ustawodawca nakazuje odrębnie traktować każdy element sprzedaży wówczas nie mamy do czynienia z jednolitym świadczeniem, składającym się z kilku czynności tworzących w aspekcie gospodarczym jedną całość, zatem należy dokonać odrębnego opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Kwestie, których dotyczy zapytanie w zakresie zaistniałego stanu faktycznego, będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach