Interpretacja indywidualna z dnia 21.08.2012, sygn. IBPP2/443-495/12/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2012r. (data wpływu 22 maja 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia złożonego z dostawy towaru wraz z usługą transportową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka została założona w 1993r. i od tego czasu nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie handlu i dostaw opału we wszystkich asortymentach, począwszy od węgli grubych, poprzez ekogroszki a skończywszy na flotach i mułach węglowych. W swoim portfelu kontrahentów Spółka ma zarówno duże podmioty jak i niewielkich odbiorców o charakterze detalicznym. Z większością swoich klientów Spółka zawiera umowy ustne dotyczące realizowanych dostaw, w sporadycznych przypadkach potwierdzane są one poprzez pisemne zlecenia (praktyka taka jest powszechną normą w branży w której funkcjonuje Spółka). W zależności od dokonanych ustaleń w poszczególnych przypadkach opał jest odbierany ze Spółki transportem kontrahentów lub za transport odpowiada Spółka. Spółka nie posiada własnych środków transportu, które umożliwiałyby dostarczanie opału w ilościach hurtowych, w przypadku gdy zapewnia transport sprzedawanych towarów do swoich kontrahentów co do zasady zakupuje usługi transportowe od firm spedycyjno-transportowych (transport drogowy lub kolejowy). Zgodnie z obecnie obowiązującymi ustaleniami umownymi z poszczególnymi odbiorcami, Spółka pełni rolę podmiotu wykonującego usługi transportowe na ich rzecz, usługi te są fakturowane odrębnym od sprzedaży opału dokumentem sprzedaży (odrębna faktura VAT).

W najbliższym czasie Spółka zamierza zmienić (zmodyfikować) ustalenia umowne ze swoimi kontrahentami. Zgodnie z nowym podejściem Spółka będzie wykonywała na rzecz swoich klientów dostawy złożone polegające na sprzedaży opału i postawienia go do dyspozycji klienta (wydania) w z góry określonym miejscu (dostawa towaru wraz z jego transportem, gdzie transport pełni rolę świadczenia dodatkowego do realizowanej dostawy towarów). Wraz z planowaną zmianą ustaleń umownych z kontrahentami zmieni się również sposób fakturowania realizowanych dostaw. Spółka zamierza wystawiać jedną fakturę sprzedaży na całą wartość realizowanej konkretnej dostawy, gdzie koszt transportu wyszczególniony będzie w osobnej pozycji ale jedynie w celach informacyjnych (koszt transportu stanowić będzie element kalkulacyjny ogólnej ceny realizowanej dostawy). Podobnie jak dotychczas ze względu na fakt, iż Spółka nie posiada swoich środków transportu, usługi transportowe nabywane będą od wybranych firm spedycyjno-transportowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego (realizowanie dostaw opału wraz z transportem gdzie transport pełni funkcję świadczenia uzupełniającego do dostawy towaru) obowiązek podatkowy od całości wygenerowanego obrotu (wartość towaru wraz z kosztem transportu) powstawać będzie w oparciu o zasady określone art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) to znaczy z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania opału...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku opisanego zdarzenia przyszłego (realizowanie dostaw opału wraz z transportem gdzie transport pełni funkcję świadczenia uzupełniającego do dostawy towaru) obowiązek podatkowy od całości wygenerowanego obrotu (wartość towaru wraz z kosztem transportu) powstawać będzie w oparciu o zasady określone art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa VAT) to znaczy z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania opału. Poniżej przedstawione zostało uzasadnienie przyjętego stanowiska.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Regulacje dotyczące obowiązku podatkowego zawarte zostały w art. 19 ustawy VAT. Zgodnie z normą ogólną obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, jeśli jednak dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 w związku z art. 19 ust. 4 ustawy VAT). Przepisy ustawy VAT zawierają również szczególne postanowienia w zakresie powstawania obowiązku podatkowego dla usług transportowych. Przepis art. 19 ust. 13 pkt 2a wskazuje, iż obowiązek podatkowy w przypadku usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi.

Powyższe oznacza, że w celu prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w danej transakcji na gruncie regulacji VAT w pierwszej kolejności należy ustalić charakter danego świadczenia (określenie czy mamy do czynienia z dostawą towarów czy z świadczeniem usług i jeśli tak to jakich). W stosunku do świadczeń złożonych czyli transakcji zakładających realizację w ramach jednego stosunku cywilno-prawnego różnych czynności mogących stanowić jedną całość, doktryna podatkowa bazująca na orzeczeniach ETS oraz polskich wyrokach sądów administracyjnych wypracowała podejście, zgodnie z którym zasadą jest odrębne traktowanie VAT każdego ze świadczeń, jeżeli jednak kilka świadczeń jest ze sobą funkcjonalnie powiązanych w taki sposób, że wyodrębnianie ich byłoby działaniem sztucznym, a ponadto niektóre ze świadczeń (tzw. świadczenia pomocnicze) nie stanowią dla nabywców celu samego w sobie, wówczas dla celów VAT nie należy wyodrębniać takich pojedynczych świadczeń, a całość świadczenia powinna być traktowana jednolicie dla celów VAT (patrz wyrok ETS sygn. C-349/96, wyrok ETS sygn. C-572/07, wyrok NSA sygn. I FPS 3/10, wyrok WSA sygn. SA/Wa 1218/10). Pojedyncza czynność na gruncie regulacji VAT wystąpi zatem, gdy jedną część składową świadczenia uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej. Przedstawione powyżej wyroki wskazują, że czynność należy uznać za czynność pomocniczą w stosunku do czynności zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest jedynie środkiem do lepszego wykorzystania czynności zasadniczej.

Przekładając powyższe uwagi na grunt zdarzenia przyszłego, które wystąpi w Spółce po zmianach ustaleń umownych z kontrahentami, należy stwierdzić, że w Spółce będziemy mieć do czynienia z pojedynczą czynnością, gdzie świadczeniem głównym niewątpliwie będzie dostawa opału, zaś czynnością pomocniczą będzie transport opału do wyznaczonego (uzgodnionego) miejsca gdzie nastąpi wydanie opału klientowi. Oznaczać to będzie, iż w zakresie VAT zarówno dostawa opału jaki i jego transport będzie miała jednolite traktowanie podatkowe, właściwe do dostawy opału.

Powyższe wnioski potwierdzają również przepisy dotyczące podstawy opodatkowania VAT analizowane w kontekście regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: KC) dotyczących umowy sprzedaży i wydania towaru. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem natomiast jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy (a nawet osoby trzeciej), co oznacza, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Z zapisów art. 547 KC wynika, że przy braku przeciwnych ustaleń umownych, koszty wydania i przesłania (transportu) rzeczy ponosi sprzedawca. Przepis ten ustala zasadę, według której koszty przesłania (transportu) ponosi sprzedawca, gdy miejsce przeznaczenia przesyłanego towaru jest zarazem miejscem jego wydania, a więc miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę.

Wynika z tego, że całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wówczas także koszty przesłania towaru. Konsekwentnie należy stwierdzić, że koszty przesyłki (transportu) stanowią jeden z elementów kalkulacyjnych kształtujących kwotę należną, którą sprzedawca żąda od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia od nabywcy obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonaną przez podatnika sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębnym traktowaniem podatkowym. Sprzedawca towarów, dostarczając je nabywcy, dokonuje wyłącznie ich sprzedaży, natomiast koszty dodatkowe, które ponosi, wchodzą w skład jego podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów. Koszty wysyłki towarów nie powinny być zatem traktowane jako odrębnie świadczone usługi i powinny one powiększać podstawę opodatkowania towarów będących przedmiotem dostawy.

Mając na względzie powyższe uwagi należy stwierdzić, że w zakresie zdarzenia przyszłego, które wystąpi w Spółce świadczeniem głównym będzie dostawa towarów, zaś koszty transportu będą stanowiły dodatkowy, aczkolwiek nieodłączny element całości transakcji. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania dokonywanych dostaw opału należy wliczyć koszty transportu. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od dostawy towarów, będą podlegały opodatkowaniu według zasad właściwych dla dostawy towaru, co oznacza, iż moment powstania obowiązku podatkowego dla dokonywanego przez Spółkę świadczenia złożonego (sprzedaż opału wraz z jego dostawą do odbiorcy) będzie powstawał zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy VAT.

Spółka jednocześnie chciałaby zaznaczyć, że powyższe podejście potwierdzają wydawane przez władze skarbowe interpretacje podatkowe. Przykładowo tezy zgodne ze stanowiskiem Spółki zaprezentowano w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 sierpnia 2010r. sygn. IBPP2/443-487/10/ASz oraz w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 marca 2011r. sygn. IBPP2/443-999/10/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o VAT stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Do podstawy opodatkowania, w myśl art. 78 ww. Dyrektywy, wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

Do najważniejszych zasad prawa cywilnego należy zasada autonomii woli stron, wyrażająca kompetencje podmiotów prawa cywilnego do swobodnego kształtowania stosunków cywilnoprawnych poprzez czynności prawne, a wśród nich głównie umowy.

Zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zaznaczyć należy, iż w prawie cywilnym obowiązuje reguła, że umowa łącząca strony może być zawarta w dowolnej formie nawet ustnej, chyba że Kodeks cywilny przewiduje określoną dla danej czynności prawnej formę, w której umowa powinna być zawarta.

Ustawa o podatku od towarów i usług natomiast, nie narzuca formy, w jakiej powinna być zawarta umowa łącząca strony transakcji.

Zatem powyższe znajdzie zastosowanie w sytuacji zawarcia przez Wnioskodawcę umów pisemnych bądź ustnych z nabywcami na świadczenie sprzedaży towarów wraz z transportem.

Stosownie do art. 547 § 1 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli ani z umowy, ani z zarządzeń określających cenę nie wynika, kogo obciążają koszty wydania i odebrania rzeczy, sprzedawca ponosi koszty wydania, w szczególności koszty zmierzenia lub zważenia, opakowania, ubezpieczenia za czas przewozu i koszty przesłania rzeczy, a koszty odebrania ponosi kupujący.

Przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy brak jest stosownych klauzul umownych lub przepisów szczególnych. Ustala on zasadę, według której koszty przesłania ponosi sprzedawca, ale tylko wówczas, gdy miejsce przeznaczenia przesyłanego towaru jest zarazem miejscem jego wydania, a więc miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę. Wynika z tego, że całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wówczas także koszty przesłania towaru.

Niezbędne jest zwrócenie uwagi na pojęcie wydanie towaru. Strony umowy dokonując czynności sprzedaży winny wybrać taki sposób wydania i odebrania towaru, aby zapewnić jego całość i nienaruszalność. W przypadku, gdy wydaniem towaru jest magazyn odbiorcy, wówczas podstawa opodatkowania obejmuje również koszty transportu towaru. Natomiast w przypadku, gdy wydanie towaru następuje między innymi przez odebranie towaru z magazynu dostawcy, a odbiorca odbiera towar transportem własnym lub wynajętym, wówczas objęcie w posiadanie następuje z chwilą załadowania i pokwitowania odbioru. Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Koszty przesyłki stanowią jeden z elementów kalkulacyjnych kształtujących kwotę należną, którą sprzedawca żąda od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia od nabywcy obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonaną przez podatnika sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną o nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca towarów, dostarczając je nabywcy, dokonuje wyłącznie ich sprzedaży, natomiast koszty dodatkowe, które ponosi, wchodzą w skład jego podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów. Koszty wysyłki towarów nie powinny być zatem przez podatnika traktowane jako odrębnie świadczone usługi. Powinny one powiększać podstawę opodatkowania towarów będących przedmiotem dostawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, Spółka zamierza zmienić (zmodyfikować) ustalenia umowne ze swoimi kontrahentami. Zgodnie z nowym podejściem Spółka będzie wykonywała na rzecz swoich klientów dostawy złożone polegające na sprzedaży opału i postawienia go do dyspozycji klienta (wydania) w z góry określonym miejscu (dostawa towaru wraz z jego transportem, gdzie transport pełni rolę świadczenia dodatkowego do realizowanej dostawy towarów). Wraz z planowaną zmianą ustaleń umownych z kontrahentami zmieni się również sposób fakturowania realizowanych dostaw. Spółka zamierza wystawiać jedną fakturę sprzedaży na całą wartość realizowanej konkretnej dostawy, gdzie koszt transportu wyszczególniony będzie w osobnej pozycji ale jedynie w celach informacyjnych (koszt transportu stanowić będzie element kalkulacyjny ogólnej ceny realizowanej dostawy). Podobnie jak dotychczas ze względu na fakt, iż Spółka nie posiada swoich środków transportu, usługi transportowe nabywane będą od wybranych firm spedycyjno-transportowych.

Mając na uwadze opis zdarzenia oraz przywołany powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w przypadku dokonywanych dostaw towaru (opału), gdy transport jak wskazał Wnioskodawca stanowi integralną część umowy sprzedaży, należy powyższe czynności rozpatrywać w kategorii świadczenia łącznego, a za podstawę opodatkowania uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego przez Spółkę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami usług transportowych, pomniejszonego o kwotę podatku należnego. Tym samym, w sytuacji przedstawionej we wniosku, w odniesieniu do transportu, moment powstania obowiązku podatkowego będzie taki sam, jak w przypadku dostawy towaru, tj. powstanie zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W kontekście powyższego, w takim przypadku przedmiotowe świadczenie (dostawa towaru) może być wykazywane na jednej fakturze VAT, w dwóch pozycjach. Jednakże z podsumowania musi jednoznacznie wynikać, iż ustalona cena (należna od odbiorcy) jest ceną za dokonaną dostawę, w skład której wchodzi usługa transportowa. Na marginesie wskazać należy, iż powyższe może być rozwiązane poprzez zastosowanie specyfikacji do faktury VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach