Interpretacja indywidualna z dnia 27.09.2013, sygn. IPPP1/443-674/13-4/IGo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Obowiązek korekty podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących należności objęte umorzeniem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.07.2013r. (data wpływu 10.07.2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 16.09.2013r. (data wpływu 19.09.2013r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 06.09.2013r. (skutecznie doręczone w dniu 11.09.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących należności objęte umorzeniem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.07.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących należności objęte umorzeniem. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16.09.2013r., złożonym w dniu 17.09.2013r. (data wpływu 19.09.2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06.09.2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej jako: Spółka, X lub Wnioskodawca) działa na rynku usług budowlano-montażowych dla infrastruktury transportu szynowego, prowadząc przede wszystkim działalność polegającą na kompleksowej modernizacji linii kolejowych i tramwajowych.

Spółka zawarła w 2010 r. umowę konsorcjum na realizację zamówienia. Konsorcjum w wyniku postępowania przetargowego zawarło umowę na realizację zamówienia.

W 2012 r. w stosunku do jednego z członków konsorcjum, tj. P. Sp. z o.o. (dalej: Kontrahent lub Członek Konsorcjum) wydane zostało postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości wraz z możliwością zawarcia układu.

W kwietniu 2013 r. Spółka oraz Kontrahent (dalej łącznie jako: Strony) zawarły porozumienie regulujące ich wzajemne relacje wobec faktu ogłoszenia upadłości Kontrahenta. Na dzień zawarcia porozumienia Strony posiadały wzajemne wierzytelności wobec siebie. W myśl porozumienia doszło do umorzenia części wierzytelności posiadanych przez Kontrahenta w stosunku do Spółki (z punktu widzenia Spółki były to zatem zobowiązania wobec Kontrahenta). Umorzenie wierzytelności miało charakter trwały i ostateczny.

Wierzytelności te wynikały z faktur VAT wystawionych przez Członka Konsorcjum na Spółkę. Wśród umorzonych wierzytelności znajdowały się m.in. wierzytelności wynikające z faktur, których:

1. termin płatności nie minął przed ich umorzeniem na mocy porozumienia lub też termin płatności wprawdzie minął, ale w dacie umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od terminu płatności;
2. termin płatności minął i do momentu umorzenia na mocy porozumienia upłynęło 150 dni od terminu płatności.

Spółka odliczyła VAT naliczony wynikający z przedmiotowych faktur, jednak w przypadku faktur w stosunku do których jeszcze przed umorzeniem wierzytelności upłynęło 150 dni od dnia ich terminu płatności, a które nadal pozostawały niezapłacone (faktury wymienione w punkcie b) powyżej), X zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy VAT dokonywała korekty odliczenia podatku naliczonego. W stosunku natomiast do faktur wymienionych w punkcie a) powyżej (czyli faktur dla których termin płatności w dacie umorzenia jeszcze nie upłynął lub też termin płatności wprawdzie minął, ale do czasu ich umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od terminu płatności), Spółka powzięła wątpliwości czy art. 89b ust. 1 Ustawy VAT powinien znaleźć zastosowanie.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że do umorzenia wierzytelności które zostało opisane we wniosku nie doszło na skutek kompensaty wzajemnych wierzytelności stron.

Wspomniane we wniosku porozumienie z kwietnia 2013r. obejmowało szereg kwestii wynikających z relacji pomiędzy stronami, np. postanowienia o częściowej spłacie wzajemnych zobowiązań, o terminach tych spłat, itp. Poza tym jednak porozumienie to przewidywało również do pewnego stopnia umorzenie części zobowiązań Spółki. Tego właśnie przypadku dotyczyło zapytanie sformułowane we Wniosku i w tym zakresie nie miała miejsca kompensata wzajemnych wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 89b ust. 1 Ustawy VAT, Spółka ma obowiązek korekty odliczonego VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących należności objęte umorzeniem na podstawie porozumienia między Stronami, w stosunku do których do czasu ich umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od daty upływu terminu płatności...

Zdaniem Spółki nie jest i nie będzie ona zobowiązana do korekty odliczonego VAT naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy VAT, wynikającego z faktur, których termin płatności nie minął przed ich umorzeniem na mocy porozumienia lub których termin płatności minął, ale do czasu ich umorzenia na mocy porozumienia nie upłynęło 150 dni od terminu płatności.

Przepisy Ustawy VAT nie regulują wprost kwestii obowiązku korekty odliczonego VAT naliczonego w związku z umorzeniem wierzytelności między kontrahentami. Wnioski w tym zakresie należy zatem wyciągać w oparciu o ogólne przepisy dotyczące prawa do odliczenia VAT naliczonego oraz korekt VAT z perspektywy nieściągalnych wierzytelności (tzw. ulga na złe długi), które są określone w art. 89a oraz 89b Ustawy VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje, co do zasady, w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwotę podatku naliczonego stanowi zgodnie z art. 86 ust. 2 m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje m. in. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Art. 88 Ustawy VAT wymienia sytuacje i rodzaje wydatków w przypadku, których nie jest możliwe zastosowanie odliczenia VAT. Jednocześnie, ani art. 86 Ustawy VAT ani art. 88 Ustawy VAT nie ogranicza prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w przypadku umorzenia wierzytelności wynikających z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepis ten nie reguluje wprost czy umorzenie wierzytelności ma jakikolwiek wpływ na obowiązek korekty.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa PWN (dalej: SJP), należność to kwota, którą należy komuś wypłacić. Zatem o istnieniu należności decyduje to, że istnieje kwota, która jest wymagalna. Jednocześnie, zgodnie z SJP umorzyć to zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych. Ponadto, zgodnie z art. 508 Kodeksu Cywilnego: Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Należy jednocześnie wskazać, że pojęcie termin płatności jest wprost i nierozerwalnie związane jedynie z istniejącą należnością. Jedynie bowiem w przypadku, gdy istnieje kwota, którą należy komuś wypłacić można mieć do czynienia z terminem takiej wypłaty.

Rezygnacja ze ściągania należności pieniężnych powoduje ich wygaśnięcie, co oznacza że ustaje wymóg zapłaty określonej kwoty. Jeżeli przestaje istnieć kwota wymagalna to znaczy, że przestaje istnieć należność. Innymi słowy, umorzenie (zwolnienie z długu) powodując wygaśnięcie zobowiązania i odpowiadającej mu wierzytelności jednocześnie powoduje, że należność przestaje w ogóle istnieć. Ponadto, zgodnie z przedstawionym powyżej rozumowaniem, jeżeli przestaje istnieć należność, a zatem kwota, którą należy komuś wypłacić, to przestaje również istnieć odnoszący się do niej termin płatności.

Na mocy porozumienia Kontrahent umorzył część należności Spółki. W tym zakresie przestały istnieć należności wymagające zapłaty i X nie była od momentu umorzenia zobowiązana do dokonania jakichkolwiek płatności na rzecz Kontrahenta. Ze względu na ustanie istnienia należności przestały również istnieć terminy płatności z nimi związane.

Art. 89b Ustawy VAT dotyczy nieuregulowanych należności - wynika to jasno i bezpośrednio z jego brzmienia. Nie ulega zatem wątpliwości, że chodzi tutaj o należności, które istnieją z prawnego punktu widzenia, mogą być egzekwowane i potencjalnie również zapłacone. Wskazuje na to art. 89b ust. 4 Ustawy VAT przewidujący mechanizm ponownej korekty odliczenia VAT w razie uregulowania należności. Również fakt że Ustawa VAT nakazuje liczenie terminów w stosunku do przedmiotowych należności jednoznacznie wskazuje, że chodzi o należności istniejące, bowiem tylko w stosunku do takich możliwe jest wyliczanie jakiegokolwiek terminu płatności. Gdy bowiem należności nie istnieją, nie ma już przedmiotu w stosunku do którego termin płatności miałby być liczony.

W świetle brzmienia przepisu art. 89b ust. 1 Ustawy VAT należy zatem dojść do wniosku, że ma on zastosowanie jedynie do należności prawnie istniejących i wykazywanych w księgach. Tylko w stosunku do takich należności możliwe jest określanie obowiązku zapłaty, a zatem również terminu płatności. Brak istnienia należności z perspektywy prawnej oznacza brak obowiązku zapłaty, a zatem niemożność ustalenia jakiegokolwiek terminu płatności.

W konsekwencji, skoro przepis art. 89b ust. 1 ma zastosowanie jedynie do istniejących nieuregulowanych należności, to w sytuacji gdy należność wygasa (a więc przestaje istnieć) na skutek umorzenia przed upływem terminu, w którym art. 89b ust. 1 nakazuje dokonanie korekty, nie ma już dalszej możliwości stosowania przepisu art. 89b ust. 1 Ustawy VAT. Nie można bowiem w takiej sytuacji mówić o istnieniu nieuregulowanej należności, a co za tym idzie również o istnieniu jakiegokolwiek terminu płatności do niej się odnoszącego.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem Wniosku, należności jakie posiadał Kontrahent wobec X. przestały istnieć w wyniku umorzenia na mocy porozumienia. W stosunku do takich należności przesłanka zastosowania art. 89b ust. 1 Ustawy VAT, o ile przed umorzeniem nie upłynęło jeszcze 150 dni od upływu terminu płatności nigdy się nie ziści i nie powstanie obowiązek korekty przewidzianej w analizowanym przepisie.

Należy jednocześnie wskazać, że prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika ponadto z symetrii przepisów dotyczących korekty VAT w przypadku nieściągalnych wierzytelności, tj. symetrycznych obowiązków i praw w stosunku do VAT należnego oraz VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 Ustawy VAT podatnik może skorygować VAT należny wynikający z wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. W myśl art. 89 ust. 1a Ustawy VAT uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności oznacza brak uregulowania lub zbycia tej wierzytelności w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisy te mają zatem zastosowanie (podobnie jak art. 89b ust. 1) jedynie w zakresie istniejących wierzytelności. Określenie terminu płatności nie jest bowiem możliwe w przypadku wierzytelności nieistniejącej, gdyż w takim wypadku nie występuje zobowiązanie do zapłaty.

Powyższe regulacje są zatem względem siebie symetryczne, tzn. nakazują analogicznie skorygować VAT w przypadku nieściągalnych wierzytelności, zarówno od strony VAT należnego, jak i od strony VAT naliczonego, Jednocześnie jednak odnoszą się jedynie do istniejących należności. Zatem umorzenie należności przed upływem 150 dni od terminu płatności powoduje że nigdy nie ziszczą się przesłanki do zastosowania art. 89a ust. 1 oraz art. 89b Ustawy VAT. W efekcie chociaż dłużnik nie będzie zobowiązany do skorygowania odliczenia VAT, pomimo że nigdy nie uregulował należności to jednocześnie wierzyciel nie będzie uprawniony do obniżenia podatku należnego chociaż zapłaty nigdy nie otrzymał i nie otrzyma.

W związku z powyższym Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Z dniem 1 stycznia 2013 r. na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) powołane wyżej przepisy art. 89a oraz art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, otrzymały następujące brzmienie:

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 i 1a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ww. ustawą, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W art. 89a ust. 2 uchyla się pkt 2, 4 i 6, natomiast pkt 3 otrzymał następujące brzmienie: na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 zmienionej ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy)

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (89a ust. 5 ustawy).

Ponadto uchylony został 89a ust. 6, zaś zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 15 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 24.

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy). Natomiast w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł w 2010r. umowę konsorcjum na realizację zamówienia. Konsorcjum w wyniku postępowania przetargowego zawarło umowę na realizację zamówienia.

W 2012 r. w stosunku do jednego z członków konsorcjum, tj. P. Sp. z o.o. (dalej: Kontrahent lub Członek Konsorcjum) wydane zostało postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości wraz z możliwością zawarcia układu.

W kwietniu 2013 r. Spółka oraz Kontrahent (dalej łącznie jako: Strony) zawarły porozumienie regulujące ich wzajemne relacje wobec faktu ogłoszenia upadłości Kontrahenta. Na dzień zawarcia porozumienia Strony posiadały wzajemne wierzytelności wobec siebie. W myśl porozumienia doszło do umorzenia części wierzytelności posiadanych przez Kontrahenta w stosunku do Spółki (z punktu widzenia Spółki były to zatem zobowiązania wobec Kontrahenta). Umorzenie wierzytelności miało charakter trwały i ostateczny.

Wierzytelności te wynikały z faktur VAT wystawionych przez Członka Konsorcjum na Spółkę. Wśród umorzonych wierzytelności znajdowały się m.in. wierzytelności wynikające z faktur, których:

1. termin płatności nie minął przed ich umorzeniem na mocy porozumienia lub też termin płatności wprawdzie minął, ale w dacie umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od terminu płatności;
2. termin płatności minął i do momentu umorzenia na mocy porozumienia upłynęło 150 dni od terminu płatności.

Spółka odliczyła VAT naliczony wynikający z przedmiotowych faktur, jednak w przypadku faktur w stosunku do których jeszcze przed umorzeniem wierzytelności upłynęło 150 dni od dnia ich terminu płatności, a które nadal pozostawały niezapłacone (faktury wymienione w punkcie b) powyżej), X zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy VAT dokonywała korekty odliczenia podatku naliczonego.

W stosunku natomiast do faktur wymienionych w punkcie a) powyżej (czyli faktur dla których termin płatności w dacie umorzenia jeszcze nie upłynął lub też termin płatności wprawdzie minął, ale do czasu ich umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od terminu płatności), Spółka powzięła wątpliwości czy art. 89b ust. 1 Ustawy VAT powinien znaleźć zastosowanie.

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie skoro termin płatności w dacie umorzenia jeszcze nie upłynął lub też termin płatności wprawdzie minął, ale do czasu ich umorzenia nie upłynęło jeszcze 150 dni od terminu płatności zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2013r.

Wskazać należy, że użyte w przepisie art. 89b ustawy pojęcie uregulowanie należności nie obejmuje redukcji należności (bądź części) w ramach zawartego układu (porozumienia) pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem.

Termin należność uregulowana obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza uiścić jakąś należność, z kolei umorzyć oznacza zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych.

Zatem, biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, iż uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności, przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

Z kolei, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wierzyciel i Wnioskodawca (dłużnik) postanowią o umorzeniu długu.

W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Nie ma racji Strona, twierdząc że w opisanych okolicznościach będących przedmiotem Wniosku, należności jakie posiadał Kontrahent wobec X. przestały istnieć w wyniku umorzenia na mocy porozumienia i w konsekwencji w stosunku do takich należności przesłanka zastosowania art. 89b ust. 1 Ustawy VAT, o ile przed umorzeniem nie upłynęło jeszcze 150 dni od upływu terminu płatności nigdy się nie ziści i nie powstanie obowiązek korekty przewidzianej w analizowanym przepisie.

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, iż zwolnienie Wnioskodawcy z długu przez wierzyciela (częściowe umorzenie wierzytelności) nie może być w żaden sposób utożsamiane z uregulowaniem należności (uiszczeniem należności przez dłużnika). Zatem w takim przypadku wystąpi u Wnioskodawcy obowiązek korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 454 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie