Interpretacja indywidualna z dnia 02.12.2011, sygn. IPTPP2/443-553/11-2/JN, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Skoro z zawartej przez Wnioskodawcę umowy oraz załączników do umowy (projektów) wynika cały zakres robót na wykonanie wentylacji mechanicznej z podziałem na część mieszkalną z piwnicami i garaż podziemny, w odniesieniu do usługi wykonania instalacji wentylacji mechanicznej w lokalu użytkowym, jakim jest garaż podziemny, zastosowanie znajdzie 23% stawka podatku od towarów i usług, natomiast usługa ta wykonywana w części mieszkalnej ww. budynku wraz z piwnicami, winna być opodatkowana 8% stawką podatku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania obniżonej stawki podatku 8% dla wentylacji wykonanej dla części mieszkalnej i piwnic w budynku mieszkalnym oraz 23% stawki podatku dla części garażowej w ww. budynku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania obniżonej stawki podatku 8% dla wentylacji wykonanej dla części mieszkalnej i piwnic w budynku mieszkalnym oraz 23% stawki podatku dla części garażowej w ww. budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych sklasyfikowaną pod numerem PKD 4322Z. Wnioskodawca podpisał umowę jako podwykonawca na wykonanie wentylacji mechanicznej dla budynku mieszkalnego o symbolu PKOB dział 11 (112-budynki mieszkalne o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe). Przedmiotem umowy jest Wykonanie wentylacji mechanicznej w garażach podziemnych oraz mieszkaniach w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Z ww. umowy oraz załączników do umowy (projektów) wynika cały zakres robót na wykonanie wentylacji mechanicznej z podziałem na część mieszkalną z piwnicami i garaż podziemny. Wykonanie powyższego zadania zostało objęte jedną umową na całość prac i wycena kosztorysowa dokonywana jest również w ramach jednej inwestycji. Z załączników do umowy wynika, iż instalacje wentylacji mechanicznej można podzielić na lokale mieszkalne oraz garaże podziemne, które są wyposażone w osobne urządzenia wykonawcze (tj. centrale wentylacyjne lub wentylatory). Fakturowanie odbywa się na podstawie zaawansowania wykonania poszczególnych elementów robót. Wnioskodawca nie jest producentem dostarczanych urządzeń wykorzystywanych do wykonania instalacji wentylacji mechanicznej. Wnioskodawca nie dokonuje odrębnie wyceny dla towarów a odrębnie dla usługi.

W cenę przedmiotowej usługi (określonej jako wykonanie instalacji wentylacji) wkalkulowane są, następujące koszty:

• odpowiednie urządzenia (towary),

• pozostałe materiały (np. przewody wentylacyjne, kratki, izolacje),

• usługa montażu urządzeń i instalacji kanałowej,

• wykonanie automatyki,

• rozruch urządzeń,

• regulacja instalacji.

Wnioskodawca fakturując roboty na podstawie protokołów zaawansowania rozróżnia w wystawianych fakturach dwie stawki VAT, dla robót wykonanych na części mieszkalnej budynku stawką obniżoną 8% i dla części garażowej 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41 oraz odpowiednimi rozporządzeniami) zwanej również ustawą o VAT, prawidłowe jest stosowanie obniżonej stawki podatku 8% dla wentylacji wykonanej dla części mieszkalnej i piwnic ww. budynku, oraz 23% stawki podatku dla części garażowej (garaże podziemne) ww. budynku. Czy w ww. przypadku należałoby traktować, że do całej usługi w zakresie wykonywania instalacji wentylacji mechanicznej w budynku mieszkalnym, objętej jedną umową, która obejmuje lokale mieszkalne oraz garaże podziemne, powinna być zastosowana stawka podatku VAT w wysokości 8% ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować oddzielną stawkę VAT dla robót wykonywanych lub mających służyć potrzebom części mieszkalnej budynku 8%, oraz dla robót wykonywanych na części garażowej stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m.²

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów innych niż podatkowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykuł przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji ().

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja natomiast oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik języka polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/), czyli np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej.

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m. in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy, oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: lokal mieszkalny i lokal użytkowy, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. 2000 r. nr 80, poz. 903 ze zm.). W myśl art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia lokal użytkowy zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy. Natomiast piwnice, komórki, składziki, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

W świetle powyższych uregulowań stwierdzić należy, iż garaże nie stanowią lokali mieszkalnych ani pomieszczenia pomocniczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych zatem powinny być traktowane jak lokale użytkowe. Co prawda, co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, jednak nie zmienia to ich funkcji jako pomieszczeń, które nie służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Jako wyjątek od tej zasady należy potraktować garaż znajdujący się w budynku mieszkalnym jednorodzinnym. Należy zauważyć, iż dom jednorodzinny (budynek mieszkalny jednorodzinny) zgodnie z przepisami ww. ustawy Prawo budowlane to budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość. Zgodnie z PKOB grupa 111 klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza, w zakresie wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych sklasyfikowaną pod numerem PKD 4322Z. Wnioskodawca podpisał umowę jako podwykonawca na wykonanie wentylacji mechanicznej dla budynku mieszkalnego o symbolu PKOB dział 11 (112-budynki mieszkalne o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe). Przedmiotem umowy jest Wykonanie wentylacji mechanicznej w garażach podziemnych oraz mieszkaniach w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Z ww. umowy oraz załączników do umowy (projektów) wynika cały zakres robót na wykonanie wentylacji mechanicznej z podziałem na część mieszkalną z piwnicami i garaż podziemny. Wykonanie powyższego zadania zostało objęte jedną umową na całość prac i wycena kosztorysowa dokonywana jest również w ramach jednej inwestycji. Z załączników do umowy wynika, iż instalacje wentylacji mechanicznej można podzielić na lokale mieszkalne oraz garaże podziemne, które są wyposażone w osobne urządzenia wykonawcze (tj. centrale wentylacyjne lub wentylatory). Fakturowanie odbywa się na podstawie zaawansowania wykonania poszczególnych elementów robót. Wnioskodawca nie jest producentem dostarczanych urządzeń wykorzystywanych do wykonania instalacji wentylacji mechanicznej. Wnioskodawca nie dokonuje odrębnie wyceny dla towarów a odrębnie dla usługi.

W cenę przedmiotowej usługi (określonej jako wykonanie instalacji wentylacji) wkalkulowane są, następujące koszty:

• odpowiednie urządzenia (towary),

• pozostałe materiały (np. przewody wentylacyjne, kratki, izolacje),

• montażu urządzeń i instalacji kanałowej,

• wykonanie automatyki,

• rozruch urządzeń,

• regulacja instalacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą właściwej stawki podatku dla świadczonych przez niego usług montażu ww. elementów.

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro z zawartej przez Wnioskodawcę umowy oraz załączników do umowy (projektów) wynika cały zakres robót na wykonanie wentylacji mechanicznej z podziałem na część mieszkalną z piwnicami i garaż podziemny, w odniesieniu do usługi wykonania instalacji wentylacji mechanicznej w lokalu użytkowym, jakim jest garaż podziemny, zastosowanie znajdzie 23% stawka podatku od towarów i usług, natomiast usługa ta wykonywana w części mieszkalnej ww. budynku wraz z piwnicami, winna być opodatkowana 8% stawką podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi