Interpretacja indywidualna z dnia 26.11.2012, sygn. ITPP2/443-1086/12/EB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat interpretacji
Brak obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W 2011 r. odziedziczyła Pani po ojcu nieruchomość o powierzchni 1,46 ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni ok. 500 m2. Rodzice powyższą nieruchomość nabyli w latach 90-tych, jako niezabudowaną i wybudowali dom mieszkalny. W dniu 14 października 2009 r. Pani ojciec wraz z innymi sąsiadami (właścicielami innych działek) wystąpił o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do Urzędu Miasta. Przed śmiercią ojciec podarował Pani działkę z domem. Nabywając nieruchomość w drodze dziedziczenia nie miała Pani zamiaru jej odsprzedaży, czy też rozpoczęcia jakiejkolwiek działalności gospodarczej z nią związanej. Po śmierci ojca zamieszkała Pani w odziedziczonym majątku ze swoją rodziną (2 dzieci). Po kilku miesiącach, w tym miesiącach zimowych przekonała się Pani, że nie stać Jej na zamieszkiwanie w dużym domu, położonym na tak dużej działce. Ze względów finansowych nie jest Pani w stanie utrzymywać majątku w należytym stanie, dlatego postanowiła sprzedać nieruchomość. Z uwagi na fakt, iż sprzedaż całej nieruchomości jest bardzo trudna a wręcz niemożliwa, postanowiła dokonać podziału geodezyjnego nieruchomości na około 8 działek o wielkości od 1.000 m2 do 1.900 m2 każda, w tym jedna będzie zabudowana budynkiem mieszkalnym, częściowo będzie wyodrębniona droga, aby był zapewniony dojazd do każdej z wydzielonych działek. Działki położone są w mieście, mają uchwalony miejscowy plan zagospodarowania, który w najbliższej przyszłości ma ulec zmianie, w wyniku czego będzie to teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W 2012 r. wystąpiła Pani o podział geodezyjny nieruchomości. Wkrótce potem podpisała umowę tylko z jednym biurem, sama nigdzie nie zamieszczała i nie zamierza zamieszczać innych ofert sprzedaży. Pierwszą działkę wraz z mężem nabyła Pani 20 października 2003 r. Była to działka rolna na wsi. Uzyskała wraz z mężem dla tej działki decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ planowała wybudować dom i tam zamieszkać. W dniu 31 lipca 2009 r. nabyła Pani inną działkę budowlaną w mieście i postanowiła tam się wybudować z uwagi na dojazdy dzieci do szkoły. W związku z rozwodem zaniechała planów budowy domu (na wsi czy też w mieście), postanowiła sprzedać działki i podzielić się pieniędzmi. Jako pierwszą udało się sprzedać działkę w miejscowości E., zakupioną 31 lipca 2009 r., która została sprzedana 12 maja 2011 r. Drugą działkę udało się sprzedać 3 sierpnia 2012 r. Obecnie na sprzedaż wystawione są działki otrzymane przez Panią od ojca. Jest Pani otwarta na każdą ofertę. Jeżeli znajdzie się chętny do zakupu całej nieruchomości sprzeda ją w całości, jeżeli będzie chętny do zakupu części wydzielonej geodezyjnie to będzie Pani musiała sprzedawać jako części nieruchomości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż wszystkich ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stwierdziła Pani, iż przeznaczone do sprzedaży działki są osobistym majątkiem, który został nabyty w drodze dziedziczenia. Wskazała, iż nie prowadziła, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży działek budowlanych. Podniosła, iż sprzedaż ma dotyczyć majątku osobistego, ponieważ finansowo nie jest w stanie utrzymywać domu i nieruchomości w należytym stanie. Stwierdziła, że chętnie sprzedałaby nieruchomość jednej osobie, nie dokonując żadnych podziałów, ale biorąc pod uwagę wielkość nieruchomości wie, że jest to nieosiągalne. Pani zdaniem, jedyny sensowny podział, który zapewni nabywców, to jest podział na ok. 8 działek o powierzchni od 1.000 m2 do 1.900 m2. Podniosła Pani, iż mimo podziału na 8 działek uważa, że transakcje sprzedaży będą zdarzeniem incydentalnym, nie wymagającym rejestracji w urzędzie skarbowym jako podatnika VAT czynnego i opłacenia podatku, gdyż nie będzie zachodziła czynność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podniosła, iż zlecenie sprzedaży agencji nieruchomości nastąpiło z tego powodu, że samodzielne szukanie nabywców, zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży, jest czasochłonne i może okazać się nieskuteczne, a w chwili obecnej chciałaby Pani szybko wyprzedać majątek i zakupić mieszkanie dla swojej rodziny.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.
W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z treści wniosku wynika, iż w 2011 r. odziedziczyła Pani po ojcu nieruchomość o powierzchni 1,46 ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni ok. 500 m2. Po śmierci ojca zamieszkała w odziedziczonym majątku ze swoją rodziną. Nabywając nieruchomość w drodze dziedziczenia nie miała Pani zamiaru jej odsprzedaży, jednak okazało się, że ze względów finansowych nie stać Pani na utrzymanie dużego domu, dlatego postanowiła sprzedać nieruchomość. Sprzedaż całej nieruchomości jest bardzo trudna w związku z tym postanowiła Pani dokonać podziału geodezyjnego nieruchomości na około 8 działek o powierzchni od 1000 m2 do 1900 m2 każda, w tym jedna będzie zabudowana budynkiem mieszkalnym, częściowo będzie wyodrębniona droga, aby był zapewniony dojazd do każdej z wydzielonych działek. Działki położone są w mieście, mają uchwalony miejscowy plan zagospodarowania, który w najbliższej przyszłości ma ulec zmianie, w wyniku czego będzie to teren pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W dniu 14 października 2009 r. Pani ojciec wystąpił o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2012 r. wystąpiła Pani o podział geodezyjny nieruchomości a wkrótce potem podpisała umowę z jednym biurem, sama nigdzie nie zamieszczała i nie zamierza zamieszczać innych ofert sprzedaży. Poza tym nabyła Pani pierwszą działkę wraz z mężem 20 października 2013 r. Była to działka rolna na wsi. Uzyskała wraz z mężem dla tej działki decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ planowała wybudować dom i tam zamieszkać. W dniu 31 lipca 2009 r. nabyła Pani inną działkę budowlaną w mieście i postanowiła tam się wybudować z uwagi na dojazdy dzieci do szkoły. W związku z rozwodem zaniechała planów budowy domu, postanowiła sprzedać działki i podzielić się pieniędzmi. Dnia 12 maja 2011 r. sprzedała działkę w miejscowości ..., zakupioną 31 lipca 2009 r. Drugą działkę sprzedała 3 sierpnia 2012 r. Obecnie na sprzedaż wystawione są działki otrzymane przez Panią od ojca. Jeżeli znajdzie się chętny do zakupu całej nieruchomości sprzeda ją Pani w całości, jeżeli będzie chętny do zakupu części wydzielonej geodezyjnie to będzie Pani musiała sprzedawać jako części nieruchomości.
Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby podejmując czynności w celu sprzedaży działek gruntu, działała Pani w charakterze handlowca. Przedmiotowy grunt został przez Panią uzyskany w drodze darowizny, a z treści wniosku nie wynika, aby poza podziałem gruntu, wydzieleniem drogi oraz zawarciem umowy z biurem nieruchomości wykonała Pan inne czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając przedmiotowe działki będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. W tym miejscu należy wskazać, iż fakt zbycia przez Panią dwóch pozostałych działek ( w 2011 r. i 2012 r.) nie ma wpływu na ocenę, czy działała Pani w charakterze handlowca, gdyż - jak wynika z treści wniosku - ich sprzedaż podyktowana była względami rodzinnymi.
Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe
Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 14 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1453/11), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.
Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań planowana przez Panią sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn,, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 2 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy