Interpretacja indywidualna z dnia 01.08.2012, sygn. IBPP1/443-750/12/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Izba Finansowa z dnia 29 lutego 2012r. sygn. akt I FSK 1821/11 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 1 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Op 12/09 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 8 maja 2012r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2008r. (data wpływu 29 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1084/08/KG z dnia 21 sierpnia 2008r.

W dniu 29 października 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-1084/08/KG uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 października 2008r. znak: IBPP1/443-1084/08/KG złożył skargę z dnia 15 grudnia 2008r., w której zażądał uchylenia zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Op 12/09 uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 29 października 2008r. znak: IBPP1/443-1084/08/KG.

Od powyższego wyroku, Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, Izba Finansowa, Wydział I, wyrokiem z dnia 29 lutego 2012r. sygn. akt I FSK 1821/11 oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 1 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Op 12/09 uprawomocnił się (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 8 maja 2012r.).

Wskutek powyższego, wniosek Pani S. z dnia 28 lipca 2008r. (data wpływu 29 lipca 2008r.), uzupełniony pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.) wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim na zasadach wspólności ustawowej. Oboje małżonkowie nie prowadzą ani nie prowadzili działalności gospodarczej, obecnie pobierają emerytury. Na podstawie umowy darowizny z dnia 23 grudnia 1988 roku od kuzynki, która wyjechała do Niemiec, Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył na współwłasność małżeńską, własność działki nr 392/114, stanowiącą rolę położoną w W. o obszarze 1,0320 ha zapisaną w KW xxx prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Wedle zaświadczenia Naczelnika Gminy w T. powołanego w akcie notarialnym - umowie darowizny, działka ta po włączeniu do wspólnego gospodarstwa rolnego tworzyła gospodarstwo zdolne do prowadzenia produkcji rolniczej. Działka ta używana była na cele rolnicze. W miesiącu kwietniu 2008r. został zatwierdzony plan zagospodarowania przestrzennego dla Gminy T. w którym działka 392/114 położona w miejscowości W. przeznaczona została pod budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawca i jego małżonek dokonali w bieżącym roku, podziału przedmiotowej działki na sześć działek i drogę i zamierzają działki te w najbliższym czasie sprzedać na rzecz osób fizycznych zaś drogę przekazać nieodpłatnie na rzecz Gminy w T.

W uzupełnieniu z dnia 1 września 2008r. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe działki nabył na współwłasność małżeńską w drodze darowizny od kuzynki, która wyjechała do Niemiec. Darczyńca nie stawiał żadnych ograniczeń co do sposobu wykorzystania przedmiotu darowizny. Grunt od 1988r. był wykorzystywany na cele rolnicze przez Wnioskodawcę i jego małżonka i w tym celu został nabyty w drodze darowizny.

W tym czasie Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem posiadali we wspólności małżeńskiej gospodarstwo rolne o powierzchni około 7 ha (oprócz przedmiotowej działki), które to gospodarstwo prowadzili rolniczo. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca posiadał i prowadził wraz z małżonkiem od 1975r., które dziedziczył z małżonkiem po rodzicach (akt własności ziemi z dnia 20 maja 1975r. Naczelnika Powiatu w O.). Od tego czasu dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa takich jak zborze i żywiec. Od 1999 roku w związku z przejściem na emeryturę rolniczą gospodarstwo rolne zostało wydzierżawione (w tym ta działka). Umowa dzierżawy została zawarta ma 10 lat i wygasa w lutym 2009r. Głównie w gospodarstwie rolnym prowadzona była uprawa zbóż, hodowla bydła i trzody. Gospodarstwo rolne zostało wydzierżawione w 1999.

Wnioskodawca nigdy nie był podatnikiem podatku VAT czynnym.

Od 1999r. do dnia dzisiejszego przedmiotowy grunt wydzierżawiony na cele rolnicze. Dzierżawca ponosi opłaty związane z gruntem tj. podatek rolny. Wnioskodawca nie pobiera i nie pobierał innych pożytków z tytułu dzierżawy tego gruntu.

W grudniu 2007r. i styczniu 2008r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem jako współwłaściciele we współwłasności ustawowej dokonał darowizny trzech działek na rzecz siostrzeńców Wnioskodawcy, a także sprzedaży trzech działek na rzecz tych samych krewnych. Niezależnie od tego w 2008r. jedna działka została sprzedana osobie obcej. Wszystkie te działki (darowane i sprzedane) pochodziły z gospodarstwa rolnego nabytego w 1975r. Grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego od 1975r. w planie zagospodarowania przestrzennego zostały przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne około 1990r. Z tytułu powyższej darowizny i sprzedaży działek Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT.

Wnioskodawca nie występował o zmianę przeznaczenia gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego. Plan zagospodarowania przestrzennego dla gminy T. został zatwierdzony w miesiącu kwietniu 2008r. i w planie tym przedmiotowa działka położona w miejscowości W. została przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne.

Oprócz przedmiotowej działki Wnioskodawca jest właścicielem we współwłasności małżeńskiej nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne wydzierżawione na podstawie wyżej powołanej umowy o obszarze około 3,30 ha. Posiada budynek mieszkalny i zabudowania gospodarcze (stodoły, szopy). Obecnie nie zamierza dokonywać sprzedaży tych nieruchomości.

Podział nieruchomości na działki budowlane dokonała Gmina T. przez gminny plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wyraził zgodę na powyższy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie składał wniosku o podział tej nieruchomości na działki budowlane.

Z uwagi na wiek Wnioskodawcy i małżonka (64 lata i 67 lat), nie są oni w stanie prowadzić gospodarstwa rolnego i są chorzy. Wnioskodawca oczekuje na operację stawu kolanowego, a w przyszłości drugiego stawu kolanowego i stawu biodrowego. Małżonek choruje na serce po przebytej zatorowości płucnej i jest pod stałą opieką lekarza. Wnioskodawca z małżonkiem nie mają dzieci i tym samym spadkobierców. Wnioskodawczyni utrzymuje się z emerytury rolniczej w kwocie 638 zł i emerytury męża z tytułu zatrudnienia na kolei na umowie o pracę w kwocie 1260 zł. Uzyskane pieniądze ze sprzedaży mają stanowić zabezpieczenie na starość.

Pieniądze przeznaczone zostaną na własne potrzeby, jako środki utrzymania, obecnie i w przyszłości, w tym opał utrzymanie budynków, leki, pomoc osób trzecich itp. W domu jest ogrzewanie olejowe i samo ogrzewanie domu wynosi rocznie około 12.000 zł, zaś miesięcznie na leki wydają około 200 zł.

Wszystkie sprzedawane działki są niezabudowane i jako niezabudowane będą sprzedawane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży powyżej opisanych siedmiu działek budowlanych Wnioskodawca zobowiązany będzie zapłacić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 1 września 2008r.), z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa działka nabyta została w drodze darowizny nie z przeznaczeniem na działalność handlową lecz na własne potrzeby Wnioskodawcy i jego małżonka pozostających we wspólności ustawowej. Działka ta nabyta została 20 lat temu jako rola i powiększyła gospodarstwo rolne prowadzone przez Wnioskodawczynię i jej męża. Wnioskodawca, ani jej małżonek nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej, obecnie pobierają emerytury. W bieżącym roku działka ta w planie zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne.

Podatnikami, stosownie do przepisu 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania w sposób częstotliwy.

W wyroku z dnia 29 października 2007r. I FPS 3/07 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził Przepisy 15 ust. 1 i 2 ustawy powinny rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine gua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności, bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług Monitor Podatkowy 2007/12/2. Powyższy wyrok został wydany w stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży działek budowlanych, które stanowiły majątek osobisty wnioskodawcy.

Opierając na powyższym wyroku, należy stwierdzić w odniesieniu do zamierzonej sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, jako, że sprzedaż tych działek nie jest dokonana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 1 cyt ustawy jako działalność handlowa, usługowa i produkcyjna.

Innymi słowy, jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonanej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług - por. uzasadnienie ww. wyroku NSA.

Taka sytuacja zdaniem Wnioskodawcy ma miejsce przy sprzedaży działek budowlanych w stanie faktycznym opisanym wyżej.

Z tego powodu Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży siedmiu działek budowlanych opisanych w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania uchylonej interpretacji z dnia 29 października 2008r. znak: IBPP1/443-1084/08/KG (tj. w dniu 29 października 2008r.) gdyż we wniosku z dnia 28 lipca 2008r. (data wpływu 29 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2008r. (data wpływu 2 września 2008r.), Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej samej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

• podwójnego opodatkowania,
• braku opodatkowania,
• zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

• powszechność opodatkowania,
• faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
• stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie na podstawie umowy darowizny z dnia 23 grudnia 1988 roku od kuzynki, która wyjechała do Niemiec, Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył na współwłasność małżeńską, własność działki nr 392/114, stanowiącą rolę położoną w W. o obszarze 1,0320 ha zapisaną w KW xxx. Wnioskodawca i jego małżonek dokonali podziału przedmiotowej działki na sześć działek i drogę i zamierzają działki te sprzedać na rzecz osób fizycznych zaś drogę przekazać nieodpłatnie na rzecz Gminy w T.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży powyżej opisanych siedmiu działek budowlanych.

W wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 1 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Op 12/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził, iż Z przedstawionego, nie kwestionowanego stanu faktycznego wynikało, że działka, która następnie została w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, nabyta została w drodze darowizny nie z przeznaczeniem na działalność handlową lecz na własne potrzeby Skarżącej i jej męża pozostających we wspólności ustawowej. Działka ta jako grunt rolny powiększyła gospodarstwo rolne prowadzone przed przejściem na emeryturę rolniczą przez Skarżącą i jej męża.

Sąd nie podziela argumentów organów podatkowych, iż podstawą uznania Skarżącej jako podatniczki podatku od towarów i usług przy sprzedaży działek budowlanych jest wcześniejsza działalność gospodarcza polegającą na prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Jeśli bowiem dana czynność - tu sprzedaż działek budowlanych - wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy przy tym podkreślić, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Nie ulega wątpliwości w oparciu o ustalony w sprawie stan faktyczny, że Skarżąca nie przejawiała zamiaru dokonywania sprzedaży działek budowlanych powiększając gospodarstwo rolne prowadzone wspólnie z mężem. Nabycie nieruchomości nie następowało w celach handlowych lecz w celach prywatnych to powoduje , że zgodnie z art. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy czynności polegających na wyprzedaży majątku własnego nie traktuje się jako czynności opodatkowanych.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 29 lutego 2012r. sygn. akt I FSK 1821/11 stwierdził, iż Skoro ani z okoliczności wskazanych we wniosku o udzielenie interpretacji, ani z uzupełnienia tego wniosku nie wynika, aby skarżąca podejmowała jakiekolwiek czynności, które mogłyby świadczyć o jej aktywności podobnej do aktywności sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to należało przyjąć, że czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Biorąc zatem pod uwagę wydany w przedmiotowej sprawie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 lutego 2012r. sygn. akt I FSK 1821/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 1 kwietnia 2009r. sygn. akt I SA/Op 12/09, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a dostawa tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży siedmiu działek opisanych we wniosku, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w dniu 29 października 2008r.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani S. jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków. Jeżeli małżonek Wnioskodawcy jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 936 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach