Interpretacja indywidualna z dnia 19.03.2012, sygn. ITPP1/443-274/12/IK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Spółkę niezabudowanych działek gruntu nr 191 i 495, znajdujących się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została w odniesieniu do tych działek wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony jako potencjalne tereny budownictwa mieszkaniowo-usługowego o niskiej intensywności zabudowy, a w istniejącej ewidencji gruntów teren ten został wskazany jako: grunty pod stawami, pastwiska trwałe, grunty orne (działka nr 191), użytki rolne zabudowane oraz łąki trwałe (działka nr 495), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na to, że zgodnie ze wskazanym wyżej i odnoszącym się do tych działek zapisem Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki te powinny być uznane za przeznaczone pod zabudowę?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 6 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy gruntów niezabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy gruntów niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, z większościowym udziałem Skarbu Państwa zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości stanowiącej ośrodek wypoczynkowy, w skład którego wchodzą m.in. stanowiące własność Spółki, dwie działki gruntu (nr 191 i nr 495) położone w miejscowości S. 17 stycznia 2012 r. zawarta została umowa przedwstępna sprzedaży, w której ostateczny termin zawarcia umowy sprzedaży został ustalony na dzień 17 kwietnia 2012 r. Spółka uzyskała stosowną zgodę na zbycie wydaną przez Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Nabywcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Obie wyżej wskazane działki gruntu nr 191 (pow. 2,3307 ha) i 495 (pow.0,4846 ha) są faktycznie działkami niezabudowanymi, jednakże zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów (wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej), zaopatrzonym w klauzulę, iż dokument ten jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej, działka nr 191 opisana została jako: grunty pod stawami (Wsr-PslV), pastwiska trwałe (PslV), grunty orne (RV), zaś działkę nr 495 opisano jako: użytki rolne zabudowane (B -ŁIV, o pow. 0,0578 ha) oraz łąki trwałe (ŁIV, o pow.0,4268 ha). Zgodnie z aktualnym zaświadczeniem Urzędu Gminy, dla działek nr 191 i 495 brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W odniesieniu do ww. działek nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie jednak z obowiązującym dla działek nr 191 i 495 Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 7 lutego 2001 r. działki nr 191 i 495 położone są w terenie oznaczonym symbolem II a o następujących ustaleniach Potencjalne tereny budownictwa mieszkaniowo- usługowego o niskiej intensywności zabudowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Spółkę niezabudowanych działek gruntu nr 191 i 495, znajdujących się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została w odniesieniu do tych działek wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony jako potencjalne tereny budownictwa mieszkaniowo-usługowego o niskiej intensywności zabudowy, a w istniejącej ewidencji gruntów teren ten został wskazany jako: grunty pod stawami, pastwiska trwałe, grunty orne (działka nr 191), użytki rolne zabudowane oraz łąki trwałe (działka nr 495), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na to, że zgodnie ze wskazanym wyżej i odnoszącym się do tych działek zapisem Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki te powinny być uznane za przeznaczone pod zabudowę...

Zdaniem Wnioskodawcy, grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu. W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Jednocześnie ustawa ta nie zawiera definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie Spółki, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej. Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu,(...) oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i niewydajno decyzji o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Taką dokumentacją jest Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 cyt. ustawy). Zdaniem Spółki, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych. Biorąc pod uwagę powyższy stan prawny Spółka stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku sprzedawane grunty mogą być przeznaczone pod zabudowę, a tym samym ich sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy